برخی از شعرها و شعارهایی كه بر در و دیوارهای سلول ها و حمام نوشته شده بود
“مادر به تو سوگند كه شیرم…..هر چند كه در پنجه دژخیم اسیرم” (از رفیق شهید حكمت جو)
“لحظاتی هستند كه دوران سازند، كلماتی كه دل انگیزتر از آوازند. مردهایی كه تو گویی آنان از دل پاك حقیقت زادند…”
“سر و ریشی نتراشیده و رخساری زرد… شود كه چشمه خورشید را بخشكاند اگر چه ابر كنون یكه تاز میدان است؟”
قطره دریاست اگر با دریاست، ورنه او قطره و دریا، دریاست.”
“فرخنده باد اول ماه مه…”
“دوزخ شرری زرنج بیهوده ماست.”
“دو بچه دارم. من یك مرد هستم. دلم برای بچه هایم تنگ شده…”
“ای مرگ از هیبتت نمی ترسم.”
“یوسف گمگشته باز آید به كنعان غم مخور.” “چشم”
“زندانی عزیز این روزها می گذرد، مطمئن باش.” “مطمئن هستم”
“اكتبر كبیر مبارك باد”
“خاك بر سر خبر چین بدبخت و حقیر.”
“شكست دیروز، تلاش امروز، نوید فرداست، فردای پیروز.”
“شاد بودن هنر است، شاد كردن هنری والاتر.”
“در مسلخ عشق جز نكو را نكشند.”
“برقرار باد جبهه متحد خلق.”
“متحد شویم و به حكومت ارتجاع پایان دهیم.”
“راز دار خلق اگر باشی، همیشه زنده ای.”
“پدر اطلسی محكم باش.”
“پدر آفتاب محكم باش.”
“محكم باش رفیق، روزبه با ماست.”
“نادر بهاران، تا لحظه آخر وفادارم. دوستت دارم.”
“در این میدان اگر پیروز گردی گویمت مردی.”
“گفته بودم زندگی زیباست.”
“آدمی با سر افراشته باید بزید و سر افراشته باید میرد…”
“ما به سیاهی شب نداریم باور……زندگی را سحری است آخر.”
“دلا راه تو بی خار و خسك بی، گذرگاه تو بر فرق نمك بی، گر از دستت بر آید پوست از تن، بر آور تا كه بارت كمترك بی.”
“بود دردمو و درمانم از دوست، بود وصل مو و هجرانم از دوست.اگر قصابم از تن واكره پوست، جدا هرگز نگردد جانم از دوست.”
“آلاله كوهسارانم نه بی یار، بنفشه جو كنارانم نه بی یار، آلاله كوهساران هفته ای بی، امید روزگارانم نه بی یار.”
“دامن دوست به صد خون دل افتاد به دست، به فسونی كه كند خصم رها نتوان كرد.”
“هر آن كس عاشقه از جون نترسه، زكُند و بند و از زندون نترسه، دل عاشق بود گرگ گرسنه، كه گرگ از هی هی چوپون نترسه.”
“ایسته سین محو اولسون بیستون داغین. دل گوتور شیرین دَن ایتمه سراغین.”
“مشتاق گل از سرزنش خار نترسد
جویای رخ یاز زاغیار نترسد
عیار دلاور كه كند ترك سر خویش
از خنجر خون ریز و سر دار نترسد”
(نسیمی)
“حلاج وشانیم كه از دار نترسیم
مجنون صفتانیم كه در عشق خدائیم”
(مولوی)
“سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
هر كه در این حلقه نیست فارغ از ادعاست”
(مولوی)
