اعلامیه کمیته مرکزی حزب توده ایران به مناسبت سالگرد فاجعه ملی

هم میهنان گرامی!
با فرا رسیدن مرداد و شهریور ماه، هجده سال از فاجعه ملی کشتار هزاران زندانی سیاسی می گذرد. اگر چه در طول هجده سال گذشته اسناد مهم و افشاگری درباره این جنایت هولناک انتشار یافته است ولی هنوز همه ابعاد وسیع این کشتار و حتی اسامی همه قربانیان این انتقام گیری بزرگ سیاسی روشن نیست.

هجده سال پیش، به دستور مستقیم خمینی و با تأیید اکثریت سران رژیم از جمله خامنه ای، رفسنجانی و دیگران هزاران زندانی سیاسی، که قبلاً در بیداد گاه های دستگاه قضایی «نظام نمونه» جهان به جرم پایبندی به اصول انقلاب و دفاع از آزادی و عدالت و مخالفت با بیداد و استبداد قرون وسطایی محاکمه و به زندان های طویل المدت محکوم شده بودند، مجدداً در برابر یک هیأت سه نفره متشکل از جنایت کاران حرفه یی اعزام شده به زندان، به عنوان «قاضی»، قرار گرفته و در محاکم صحرایی چند دقیقه یی به اعدام محکوم شدند. بر اساس گزارش های گوناگون در ماه های مرداد و شهریور 1367، هزاران زندانی سیاسی از گروه های مختلف سیاسی توسط دژخیمان رژیم به قتل رسیدند و سپس برای پنهان کردن ابعاد این جنایت هولناک در گورهای دسته جمعی به خاک سپرده شدند.
فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی در شرایط سیاسی یی رخ داد که سیاست ورشکسته و خانمان سوز «جنگ، جنگ تا پیروزی» رژیم فقها با شکست کامل و نوشیدن «جام زهر صلح» از سوی خمینی مواجه شده بود و سران رژیم هراسناک از عواقب این ورشکستگی بزرگ سیاسی و برای تثبیت موقعیت متزلزل خود به دلاوران اسیر خلق، مبارزان بی باک راه آزادی و عدالت هجوم برده و آنان را به قصد گسترش ارعاب وسیع در جامعه کشتار کردند. حزب تودة ایران در جریان این فاجعه ملی شماری از برجسته ترین رهبران و کادرها، اندیشمندان، نویسندگان، مورخان، و مترجمان سرشناس، فعالان جنبش سندیکایی، جنبش دانشجویی و زنان و افسران برجسته ارتش را از دست داد. در میان اعدام شدگان قهرمانانی بودند که بیش از 25 سال عمر خود را در زندان های شاه سپری کرده بودند و اسطوره های مقاومت و پایداری خلق در مقابل رژیم ستم شاهی بودند.
واقعیت این است که فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی، در تابستان سال 1367، سرمایه معنوی بزرگی را که حاصل کار و پیکار پنجاه ساله جنبش آزادی خواهانه میهن ما بود قربانی منافع ارتجاع قرون وسطایی و حفاظت از رژیم استبدادی و از نظر معنوی ورشکسته ولایت فقیه کرد.
هم میهنان عزیز!
امسال سالگرد فاجعه ملی در حالی برگزار می شود که تنی چند از جنایت کاران و دست اندرکاران مستقیم کشتار فرزندان خلق، پاداش جنایات خود را با گرفتن وزارت خانه های کلیدی دولت احمدی نژاد دریافت کرده اند. حضور دژخیمانی همچون مصطفی پورمحمدی، وزیر کشور، و غلامحسین محسنی اژه ای، وزیر اطلاعات، نشانگر ماهیت عمیقاً ضد مردمی و ضد انسانی رژیمی است که ادامه حیاتش با ادامه سرکوب خشن و خونین خواست های برحق جنبش مردمی میهن ما برای استقرار آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی گره خورده است.
هجده سال پس از فاجعه ملی مبارزه برای روشن شدن همه ابعاد این جنایت هولناک و سپردن دست اندرکاران سازمان دهی این کشتار سیاسی به دست عدالت همچنان ادامه دارد. این امر مهم وظیفه ملی و میهنی همه کسانی است که خود را مدافع آزادی و حقوق بشر می دانند. تلاش ارتجاع در تمامی این سالها به فراموشی کشاندن خاطره این جنایت و پوشاندن اثرات آن بوده است. از تخریب گورهای بی نشان دلاوران خلق، در گلستان خاوران، تا آزار و اذیت خانواده های گرانقدر شهدای راه آزادی، همه تلاش های رژیم با پایداری خانواده های شهدا و حمایت نیروهای مترقی و آزادی خواه ایران و جهان با شکست رو به رو شده است. برگزاری با شکوه خاطره تابناک این دلاوران به خون خفته خلق تنها یاد کردن از مبارزات اسطوره ای آنها نیست تجدید عهد با آرمان های والای آزادی و عدالت، جلب توجه جهانی به ماهیت جنایتکار رژیم ولایت فقیه و تأکید بر این نکته اساسی است که خلق تا دادخواهی نهایی این جنایت و به کرسی نشاندن عدالت در مورد همه مسئولان آن به مبارزه خود ادامه خواهد داد.
درود آتشین به خاطره تابناک و جاودان شهدای فاجعه ملی و همه شهدای راه آزادی و عدالت خلق!
با هم به سوی طرد رژیم استبدادی و ضد مردمی ولایت فقیه!

کمیته مرکزی حزب تودة ایران
8 شهریور ماه 1385