انتخابات نیکاراگوئه، ضربه ای دیگر بر نولیبرالیسم

مردم نیکاراگوئه، یکی از فقرزده ترین کشورهای جهان، در جایی که بیش از نیمی از مردم آن در زیر خط فقر و با درآمدی کمتر از دو دلار در روز زندگی می کنند، در روز 14 آبانماه به پای صندوق های رای رفتند تا سرنوشت خود و کشورشان را تعیین کنند و بتوانند شرایط زندگی خود را به سوی بهتر شدن تغییر دهند. مردم نیکاراگوئه، یکی از فقرزده ترین کشورهای جهان، در جایی که بیش از نیمی از مردم آن در زیر خط فقر و با درآمدی کمتر از دو دلار در روز زندگی می کنند، در روز 14 آبانماه به پای صندوق های رای رفتند تا سرنوشت خود و کشورشان را تعیین کنند و بتوانند شرایط زندگی خود را به سوی بهتر شدن تغییر دهند. در روز 14 آبان، مردم نیکاراگوئه، خسته از وعده ها و قول های بی پشتوانه و بی نتیجه ی دولت های راست وابسته به آمریکا که در 16 سال اخیر بر این کشور حاکم بوده اند، با برگزیدن ”دانیل اورتگا“، امید خود به اینکه دولت چپ بتواند بر پایه برنامه عدالت خواهانه خود تحولات مثبتی را در نیکاراگوئه سازمان دهد، به صریح ترین لحن بیان کردند. ”دانیل اورتگا“، رهبر مشهور جبهه انقلابی ساندینیستی، درانتخابات سال 1990 ، پس ازجنگ ده ساله ویران کننده ای که از سوی شورشیان کنترا، که مستقیماٌ از طرف آمریکا کنترل، هدایت، پشتیبانی و تامین می شدند، بر کشورش تحمیل شد، قدرت را از دست داد. جنگی که نتیجه ی آن کشته شدن بیش از 30 هزار نفر و اضمحلال اقتصادی کشور بود. مردم نیکاراگوئه با علم به اینکه دولت آمریکا تا زمانی که جبهه ساندینیستی بر سر قدرت است، جنگ را ادامه خواهد داد، و برای خاتمه دادن به روند نابودی کشور وبه امید اینکه ایالات متحده به وعده هایش برای کمک به باز سازی کشور پس از کنار رفتن ساندینیست ها از قدرت عمل خواهد کرد، به ادامه حمایت از کاندیداتوری اورتگا اصرار نورزیدند. مردم نیکاراگوئه از جنگ خسته شده بودند. پس از آن ، طی شانزده سال گذشته وتحت حاکمیت رژیم های در خدمت آمریکا، این کشور به یکی از فقر زده ترین کشورهای جهان تبدیل شده است. به گزارش خبرگزاری گراناما، در 12 آبانماه: ”رقم بیکاری نزدیک به 50 درصد است. 4.2 میلیون نفر در فقر کامل به سر می برند، 35 درصد مردم بیسواد هستند، هشتصد هزار کودک جایی در سیستم آموزشی ندارند و روزانه بیش از 1.5 میلیون نفر در گرسنگی به سر می برند.“ این ها مظاهر و ارمغان های 16 سال حکومت دولت های سرمایه داری و وابسته به آمریکا برای مردم نیکاراگوئه بوده است. نظر سنجی های پیش از انتخابات ، پیروزی دانیل اورتگا و سازمان های ائتلافی در اطراف او را پیش بینی کرده بودند. ائتلافی که در آن جبهه ی ساندینیستی توانست حول محور شعار های مشخصی برای ایجاد رفاه و و اتحاد ملی حتی بخشی از نیروهای محافظه کار، و ازجمله جناحی از نیروهای وابسته به کنترا و جناح راست را گرد هم آورد. اورتگا با سازماندهی یک برنامه انتخاباتی حساب شده و کسب 40 درصد آراء در همان مرحله اول در حالی که آراء مخالفانش تقسیم شده بود، نتیجه انتخابات را از آن خود کرد. ایالات متحده مایل بود که انتخابات به دور دوم کشیده شود که در جریان آن نیروهای راست بتوانند با یک کاسه کردن آراء خود بار دیگر مانع تجلی یافتن اراده زحمتکشان نیکاراگوئه بشوند. سازمان های بیطرف ناظر بر روند انتخابات نظر یکپارچه خود بر اجرای سالم رای گیری در روز 14 آبان ماه و شمارش آرا و عادلانه بودن نتایج را اعلام کرده اند. و این در حالی است که دولت آمریکا از قبول نتیجه انتخابات طفره می رود و به تهدیدات خود ادامه می دهد. نتایج این نظر سنجی ها ”زنگ خطری“ برای آمریکا شد، و موجب گردید تا اعزام مهره های سیاسی و نظامی خود و همچنین با توسل به تهدید های سیاسی و اقتصادی، تلاش کند که از پیروزی ”اورتگا“ جلوگیری کند. به گزارش روزنامه آبزرور، در 7 آبان ماه: ”سفیر آمریکا، پاول تریولی ، به طور رسمی نیکاراگوئه را تهدید کرد که اگر او(اورتگا) پیروز شود، پیامدهای سنگینی برای این کشور در بر خواهد داشت.“ در همین حال، بنا به گزارش روزنامه انگلیسی گاردین: ” کاخ سفید تهدید کرده است که اگر دانیل اورتگا پیروز شود، ایالات متحده تمامی سرمایه گذاری های خود در این کشور را لغو خواهد کرد و همزمان وزارت کشور به شهر وندان خود (آمریکایی ها) اخطار کرد که در روز 5 نوامبر (14 آبان ماه) و یا بعد از آن ، در صورت بروز خشونت و در گیری ، آنها یی که در آنجا زندگی می کنند، از خانه خارج نشوند و آنهایی که قصد رفتن به آنجا را دارند، نروند.“ به دنبال چنین تهدید هایی و چنین شرایط بود که، سرهنگ ”اولیور نورث“ ، مامور ویژه ی آمریکا و افسر عالیرتبه ی این کشور، وارد ماناگوا، پایتخت نیکاراگوئه، شد. نورث مشاور امنیت ملی دولت ریگان و برنامه ریز عملیات جنگ غیر قانونی و کثیف دولت آمریکا بر ضد دولت منتخب و قانونی اورتگا بود که سرانجام توانست با به خاک و خون کشیدن این کشور، از طریق تجهیز نظامی و مالی گروه ضد انقلابی کنترا، شرایط روانی اجتماعی برای شکست دولت اورتگا را بوجود آورد. سرهنگ اولیور نورث، از طراحان ماجرای افتضاح آمیز ”ایران- کنترا“ بود که طی آن رژیم ایران در مقابل دریافت تسلیحات مورد نیاز خود برای جنگ با عراق، از طریق اسرائیل، حاضر شد ده ها میلیون دلار به ضدانقلابیون کنترا کمک مالی بدهد. حضور نورث در نیکاراگوئه، مانند سیلی بر صورت مردم این کشور است، چرا که بر اساس طرح های او ده ها هزار نفر مردم این کشور کشته شدند و اقتصاد کشور به نابودی کشیده شد. به گزارش ”گرانما“، 12 آبان ماه، اولیور نورث در ماناگوا، در حالی که با ”خوزه ریوز“، کاندیدای حزب حاکم عکس می گرفت، در سخنان تهدیدآمیزی خطاب به مردم نیکاراگوئه گفت که پیروزی اورتگا ”پایانی برای نیکاراگوئه است“ و به طور مستمر تکرار کرد: “من فکر می کنم که همه باید به این مسئله توجه کنند.“ پیروزی اورتگا ، نه تنها راه گشای اصلاحات و تحولات مردمی به نفع مردم این کشور خواهد بود، بلکه همچنین در توازن نیروها در قاره ی آمریکا نیز تاثیر خواهد گذاشت. ”دانیل اورتگا“ در سخنرانی ای که چند روز پیش از انتخابات، در شهر ”لئون“ در 90 کیلو متری ماناگوا داشت، خطوط اصلی سیاست های خود را، در صورت پیروزی، اعلام کرد و قول داد که ” ساندینیست ها ، بودجه ی لازم را برای ایجاد کار ، بهداشت و درمان بهتر و آموزش و پرورش ، تضمین خواهند کرد.“
برنامه هائی که در خلاف جهت سیاست های نو لیبرالی دولت های حاکم بر این کشور در طی 16 سال گذشته است. پیروزی ساندینیست ها در این انتخابات، و حضور نیکاراگوئه در کنار سایر کشورهای منطقه که با سیاست های نو لیبرالی تحمیل شده از سوی امپریالیست ها ، به ویژه آمریکا و اهرم های فشار آنها، ( سازمان تجا رت جهانی ، صندوق بین المللی پول و بانک جهانی)، مخالف هستند و مسیر رشد دیگری را برای کشورشان انتخاب کرده اند، در عمل ضربه ای به طرح های ایالات متحده در منطقه است. به دنبال عدم موفقیت ایالات متحده در تحمیل طرح ”نفتا“ (NAFTA )، این بار قرار داد ”CAFTA ” ( قرارداد تجارت آزاد آمریکای مرکزی) ، نیز با خطر شکست روبرو شده است. طی یک سال گذشته ، ساندینیست ها ، تبلیغات وسیعی را در مخالفت با این قرار داد سامان داده اند ( این قرار داد سال گذشته از سوی دولت نیکاراگوئه پذیرفته شد). پیروزی دانیل اورتگا و جبهه ساندینیستی، در ائتلاف با سایر نیروها، ادامه موج نوینی است که در کشورهای آمریکای لاتین و جنوبی در برابر سیاست های نو لیبرالی و ایجاد شرایط ضرور به نفع زحمتکشان و تهی دستان به حرکت در آمده است که به دنبال شرایط جدید در مسیر ایجاد تحولات مثبت و مردمی است.