شرکت هیئت نمایندگی کمیته مرکزی حزب توده ایران در اجلاس مهم احزاب کارگری و کمونیستی جهان

هشتمین اجلاس سالانه احزاب کمونیست- کارگری جهان، که به میزبانی حزب کمونیست پرتغال در روز های 19 – 21 آبان ماه در شهر لیسبون، پایتخت پرتغال، برگزار شد، از موفق ترین گردهمایی های احزاب برادر در سال های اخیر بود که در سال 1988 در آتن آغاز شد و هر ساله برگزار شده است.

هیئت های نمایندگی رهبری 63 حزب برادر در این اجلاس با اهمیت بین المللی که با موضوع محوری ”چالش ها و امکانات در اوضاع کنونی جهان، استراتژی امپریالیسم و مسئله انرژی، مبارزه خلق ها و تجربه آمریکای لاتین، دورنمای سوسیالیسم“ برگزار می شد، شرکت کردند.
با توجه به شرایط جهانی و از جمله بحران ناشی از کوشش ایالات متحده برای نظامی تر کردن روابط بین المللی، رقابت های امپریالیستی برای دستیابی و کنترل منابع انرژی، و از سوی دیگر مبارزه موفقیت آمیز مردم آمریکای لاتین در عقب راندن نیروهای مدافع نو لیبرالیسم در تعدادی از کشورهای این منطقه، اجلاس امسال احزاب برادر اهمیت بیشتری پیدا کرده بود.
هیئت نمایندگی کمیته مرکزی حزب توده ایران، به دعوت حزب کمونیست پرتغال و کمیته تدارک، همچون 7 اجلاس گذشته فعالانه در این اجلاس شرکت کرد، و هیئت های نمایندگی احزاب برادر را در جریان تحولات مهم و حساس در کشور و آخرین تحلیل های حزب قرار داد.
اجلاس جهانی سالانه احزاب برادر، کار خود را با سخنرانی رفیق ”جرونیمو دو سوسا“، دبیرکل حزب کمونیست پرتغال، آغاز کرد. رهبر کمونیست های پرتغال در سخنرانی افتتاحیه اجلاس در رابطه با اهمیت آن اظهار داشت: ”این جلسات به نیاز برای تبادل مرتب اطلاعات و نظر در باره تحول وضعیت در کشورهای مان و اوضاع جهان پاسخ می دهد، نیازی که قویاً در تحول اوضاع جهانی جنبه های بغرنجی به خود می گیرد و با میزان بالائی از عدم ثبات و عدم اطمینان همراه است. ما که اهمیت فراوانی برای روابط متقابل قائلیم، به طور همزمان فکر می کنیم که لحظاتی نظیر این نه فقط به لحاظ تعمیق درک و تحلیل مان، بلکه همچنین بمنظور تعیین گرایش های عمده تحولات اوضاع بین المللی در چهارچوب تهاجم چند جانبه امپریالیسم فرصت های ذی قیمتی هستند.“
در ادامه، هیئت های نمایندگی احزاب شرکت کننده در اجلاس نقطه نظرهای تحلیلی خود در رابطه با موضوع مرکزی اجلاس را با اشاره به جنبه های کلیدی تحولات کشورهای متبوع خود و اوضاع جهان ارائه دادند. مسائل محوری مورد اشاره در اکثر این گزارش ها بحران کنونی سرمایه داری، رقابت بر سر کنترل منابع انرژی و ماهیت جنگ طلب امپریالیسم بود.
گنادی زیوگانف، صدر حزب کمونیست فدراسیون روسیه، در سخنرانی خود موضوع های بهم پیوسته بحران سرمایه داری، نظامی گری، رشد گرایش های ضد کمونیستی در سرمایه داری حاکم، و ضرورت تعمیق همبستگی بین المللی را مورد توجه قرار داد. رفیق زیوگانوف در بخشی از سخنرانی مهم خود اظهار داشت: ”سيستم سرمايه داری در كشورهای پيشرفته مانند آمريكا، ژاپن و آلمان در آستانه يك بحران سراسری قرار دارد. اين سيستم، در شكل فعلی خود، به سرعت و به صورت اجتناب ناپذيری سياره ما را به سوی نابودی منابع طبيعی و يك فاجعه اكولوژيكی [بوم شناختی] جهاني سوق می دهد. برای حفظ دوام هستی خود، و به منظور دستيابی به منابع تحت مالكيت كشورهای ديگر، يك سری جنگ های لجام گسيخته را آغاز كرده است. زوال جوامع غربی با شدت هرچه بيشتری در پيش است. اين زوال را مي توان در زوال خانواده، پيوند اخلاق و ارزش های معنوی، و رشد خشونت و جنون شرارت و هرزگی مشاهده كرد.“
رفیق جولیتا وازاگوی از حزب کمونیست متحد گرجستان در سخنرانی خود به مسئله انرژی و کوشش های امپریالیستی برای کنترل منابع نفت و گاز پرداخت. او از جمله اشاره کرد که، به دلیل نیاز فزاینده وعطش سیری ناپذیرکشورهای امپریالیستی به نفت، از هم اکنون در منطقه قفقاز و آسیای مرکزی مجموعه ای از درگیری ها در حال غلیان است. رفیق گرجی اظهار داشت که در حالی که همه چشم ها متوجه عراق و افغانستان است، ایالات متحده کنترل نظامی و اقتصادی خود در منطقه قفقاز را گسترش داده است. هدف کلیدی آمریکا تضمین مسیرهای صدور منابع نفت و گاز آسیای مرکزی است که از ایران و روسیه نگذرند.
رفیق وازاگوی در رابطه با خطوط لوله باکو- تفلیس- جیهان که قرار است نفت و گاز حوضه های منطقه دریای خزر را به بازارهای غرب منتقل کنند، اظهار داشت: ”نیروهای نظامی ایالات متحده و ناتو مواضع خود در همه کشورهایی که خطوط لوله از مسیر آن ها می گذرند و یا اینکه نفت و گاز تولید می کنند، تحکیم کرده است. رابرت سیمونز، نماینده ویژه ناتو در جنوب قفقاز و آسیای مرکزی تاکید کرده است که ناتو به طور فعال به دولت های محلی در تعلیم و آموزش نیروهای نظامی شان برای حفاظت از خط لوله در مقابل حملات تروریستی و یا هرگونه حمله دیگری کمک خواهد کرد. دبیر کل ناتو در همین رابطه اعلام کرده است که یک هدف کلیدی ناتو حفظ ”ثبات و امنیت“ در منطقه خواهد بود. رفیق گرجی در ادامه سخنان خود فاش کرد که به موازات تخلیه پایگاه های نیروهای روسی در گرجستان دو سال قبل از موعد مقرر در موافقتنامه های بین دو کشور، نیروهای ناتو جایگزین آن ها می شوند، امری که عملاٌ در همه کشورهای قفقاز به غیر از ارمنستان صورت گرفته است. او تاکید کرد که در سراسر منطقه، ایالات متحده سعی دارد با مداخله مکارانه و پشت پرده در درگیری های بین قومی حضور خود را توجیه کند و یک حصار امنیتی قابل دوام برای ”منافع“ خود ایجاد کند.“
سخنرانی نماینده کمیته مرکزی حزب توده ایران حول محور های عمده خطرات ناشی از نظامی گری امپریالیسم برای استقلال و توسعه دموکراتیک کشورها، و مبارزه خلق ها برای در پیش گرفتن نظمی عادلانه، دموکراتیک، ترقی خواهانه و صلح آمیز که در آمریکای لاتین نمونه های موفقی از آن را شاهد بوده ایم، و سهم و شرایط مبارزه نیروهای مترقی برای صلح و پیشرفت و چالش های فراروی آن متمرکز بود. او در بخشی از سخنرانی خود اظهار داشت: ”یکی از مشخصه های جهان امروز گسترش جنگ، نظامی گری، تروریسم، استثمار، فقر و گرسنگی است و مهم است که ارتباط ذاتی بین این عواقب فاجعه بار غلبه سرمایه داری در جهان امروز را بشناسیم.
حضور و عملکرد نیروها و پایگاه های نظامی آمریکا هزاران کیلومتر دور از سواحل آمریکا صلح، امنیت و زندگی عادی جوامع و استقلال کشورها در جهان را به خطر انداخته است. ایالات متحده سالانه 600 میلیارد دلار صرف هزینه ماشین نظامی خود می کند.، و مجموعه ای عظیم از سلاح های هسته ای، شیمیائی و مدرنترین سلاح های متعارف را برای تحمیل طرح های تسلط طلبانه و دیکتاتوری خود بر کشورها و مناطق سراسر جهان در خدمت دارد. و این در زمانی است که تعداد کثیری از مردم جهان از گرسنگی، فقر و عدم توسعه ناشی از نظم اقتصادی ای که از سوی امپریالیسم آمریکا تحمیل شده، رنج می برند… تاریخ نشان داده است که عطش سیری ناپذیر ایالات متحده آمریکا به نفت و گاز (انرژی) مستقیم و غیر مستقیم در نابودی روند ها و جنبش های مترقی و دموکراتیک در خاورمیانه نقش داشته است. با در نظر گرفتن اینکه مدل اقتصادی حاکم در آمریکا نیازمند دسترسی به منابع بیشتری انرژی است، لذا می توان انتظار داشت که حضور آمریکا در منطقه خاورمیانه همچنان مخرب باشد.“
خاورمیانه منطقه ای است که بخاطر دهه ها تسلط امپریالیستی و دیکتاتوری به فقر کشیده شده است و اکنون صحنه اصلی به اصطلاح ”جنگ بر ضد ترور“ است. تمایلات ضد امپریالیستی توده های خاورمیانه را مستقیم و غیرمستقیم به سوی مبارزه ای که از نظر شکل و محتوی تحت نفوذ نهاد های مذهبی اند، متمایل می سازد. برای مثال نقض غیرانسانی قوانین بین المللی از طرف ایالات متحده به شخصیت های ارتجاعی نظیر محمود احمدی نژاد کمک می کند که خود را به عنوان یک چهره ای ضد امپریالیست جا بزند. در خاورمیانه ارثیه شوم سرکوب نیروهای مترقی مجال داده است تا نیروهای غیر دموکراتیک که گرایش های تئوکراتیک و ارتجاعی دارند، از احساسات ضد آمریکایی مردم سوء استفاده کنند. دینامیسم فعل و انفعال بین ارتجاع داخلی و فشار های امپریالیستی از خارج خطری است که می تواند به عواقب مخرب و فاجعه آمیز در منطقه و جهان بینجامد.
برای ما مبارزه بر ضد امپریالیسم، نظامی گری و جنگ همراه با مبارزه برای آزادی، دموکراسی، حقوق زنان، و عدالت اجتماعی برای مردم زحمتکش و محروم و کوشش برای ساختمان جهانی فارغ از استثمار است. مبارزه ما در گروی گسترش مبارزه مردم زحمتکش و برپایی جنبش توده ای برای یک نظم جهانی جایگزین است و نه طریق ماجراجویی نظامی و یا عملکرد تروریستی.“
اجلاس احزاب کمونیست- کارگری جهان به منظور مبارزه در راه دفاع از آزادی های دموکراتیک، علیه پیشروی راست افراطی، برضد بیگانه هراسی، تبعیض نژادی، تاریک اندیشی و جزمی گری دینی، و بر ضد کمونیسم ستیزی، فراخوان مهمی صادر کرد. شرکت کنندگان اجلاس همبستگی خود را با اتحادیة جوانان کمونیست جمهوری چک اعلام کردند، و خواستار بازگرداندن حقوق قانونی آن شدند، و هر گونه تلاشی را برای مجرم شناختن ملت ها و نیروهایی که در برابر استثمار سرمایه داری و سرکوب امپریالیستی مقاومت می کنند، محکوم کردند.
هیئت های نمایندگی احزاب شرکت کننده در اجلاس، در پایان روز دوم بحث های خود، به دعوت شهردار شهر آلمادا، که شورای شهر آن در 32 سال گذشته تحت کنترل حزب کمونیست پرتغال بوده است، در ضیافت شام شورای شهر و سپس در جشن با شکوه همبستگی بین المللی شرکت کردند. رفیق ”دو سوسا“ در این گردهمائی که هزاران عضو سازمان جوانان حزب با پرچم های سرخ در آن شرکت داشتند و نمایندگان احزاب کمونیست فدراسیون روسیه، کوبا، آفریقای جنوبی و لبنان در آن پیام های کوتاه همبستگی خو را ارائه دادند، سخنرانی مفصلی تحت عنوان ”حزب کمونیست پرتقال- 85 سال همبستگی با خلق های در حال مبارزه“ ایراد کرد.
اجلاس در آخرین روز بیانیه های مشترک و از جمله ”فراخوان برضد نظامی گری و جنگ، و در دفاع از آزادی، دموکراسی، صلح و پیشرفت اجتماعی“، ”در همبستگی با کوبا و آمریکای لاتین“، ”فراخوان درحمایت از مبارزه در دفاع از آزادی های دموکراتیک، و در مخالفت با راست افراطی، گرایش های نژادپرستانه و آنتی کمونیسم“، ”بیانیه همبستگی با خلق های فلسطین و لبنان“ را مورد بررسی و تائید قرار داد، و قرار های ضرور برای برگزاری موفق اجلاس بعدی را که مقارن با جشن های نودمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر خواهد بود، اتخاذ کرد.
در جریان این اجلاس سه روزه و در حاشیه بحث ها، هیئت نمایندگی حزب توده ایران نشست های سودمندی با رهبری حزب کمونیست پرتغال، حزب کمونیست فدراسیون روسیه، حزب کمونیست لبنان، حزب کمونیست سوریه، حزب کمونیست عراق، جبهه آزادی بخش بحرین، حزب کمونیست ایالات متحده و تعداد دیگری از احزاب حاضر در اجلاس انجام داد و در بارة روابط متقابل و همچنین شرایط پیچیده و خطرناک خاورمیانه و خطراتی که صلح منطقه را تهدید می کند، به تبادل نظر پرداخت.

بیانیة مطبوعاتی نشست سالانة احزاب کمونیست – کارگری جهان در لیسبون، پرتغال؛ 19 تا 21 آبان 85

در روزهای 19، 20 و 21 آبان ماه 1385 نشست بین المللی احزاب کمونیست ـ کارگری تحت عنوان ”چالش ها و امکانات در اوضاع کنونی جهان، استراتژی امپریالیسم و مسئلة انرژی، مبارزة خلق ها و تجربة آمریکای لاتین، دورنمای سوسیالیسم“ در لیسبون، پرتغال، برگزار شد.
در این نشست 63 حزب شرکت داشتند، و 17 حزب هم که به دلایل مختلف نتوانسته بودند حاضر شوند، پیام های شادباش فرستادند. محور اصلی بحث های نشست، بررسی مطرح ترین جنبه های وضعیت بین المللی بود. علاوه بر دادن هشدار جدی در ارتباط با خطرات بزرگی که دوران ما را تهدید می کند، نشست اطمینان خود را نسبت به توانایی خلق ها برای به عقب راندن امپریالیسم از برنامه های برتری طلبانه اش و دستیابی به پیشروی های تازه در راه ترقی اجتماعی، صلح و سوسیالیسم ابراز کرد. نشست به حادترشدن مبازرة طبقاتی اشاره کرد و بر ضرورت تشدید مبارزه برضد نو لیبرالیسم و نو استعمار و پیکار با تعرض استثماری سرمایه های بزرگ که به ابتدایی ترین ارزش های بشری دستبرد می زند و مسئول پس رفت های اجتماعی، فرهنگی و دموکراتیک است، تأکید کرد. بر این مطلب تأکید شد که نو لیبرالیسم، نظامی گری، جنگ و حمله به حقوق، آزادی ها و ضمانت های بنیادی، اجزای جدایی ناپذیر تعرض امپریالیسم و سرمایه های بزرگ است.
مبارزه برای تسلط بر منابع انرژی کرة زمین و کنترل کردن مسیرهای توزیع انرژی عاملی است مهم در سیاست های جغرافیایی (ژئوپولیتیک) امپریالیسم، چه از لحاظ همکاری و چه از لحاظ رقابت با دیگران، همان طور که در اروپا، خاورمیانه، آسیای مرکزی، آفریقا و مناطق دیگر جهان به روشنی دیده می شود. هم زمان، شرکت کنندگان در این نشست اتلاف منابع انرژی را بر اثر مصرف بی رویه ای که مشخصة جوامع سرمایه داری است، تقبیح و نکوهش کردند.
نشست به ضرورت هایی اشاره کرد که از آن جمله اند: تشدید مبارزه با نظامی گری و جنگ؛ بیرون رفتن نیروهای اشغال گر از افغانستان و عراق؛ انحلال ناتو (سازمان پیمان آتلانتیک شمالی) و دیگر پیمان های نظامی متجاوز؛ کاهش شدید هزینه های تسلیحاتی و استفاده از این منابع مالی در راه رشد و توسعه؛ از میان بردن پایگاه های نظامی خارجی. بار دیگر فوریت و ضرورت منظور کردن موضوع خلع سلاح، و به ویژه خلع سلاح هسته ای، در دستور کارها مورد تأکید قرار گرفت.
مسئلة عمومیت یافتن حمله و تجاوز برضد حقوق، آزادی ها و ضمانت های بنیادی شهروندان به عنوان روندی نگران کننده در وضعیت بین المللی، مورد توجه جدی قرار گرفت. در پیش گرفتن شیوه های شکنجه و تروریسم دولتی از سوی کنگرة آمریکا محکوم شد.
شرکت کنندگان در نشست، برای مبارزه در راه دفاع از آزادی های دموکراتیک، بر ضد پیشروی راست افراطی، برضد بیگانه هراسی، تبعیض نژادی، تاریک اندیشی و جزمی گری دینی، و علیه کمونیسم ستیزی فراخوان دادند. شرکت کنندگان همبستگی خود را با کمونیست های جوان چک اعلام کردند، و خواستار بازگرداندن حقوق اتحادیة جوانان کمونیست چک شدند، و هر گونه تلاشی را برای مجرم شناختن ملت ها و نیروهایی که در برابر استثمار سرمایه داری و سرکوب امپریالیستی مقاومت می کنند، محکوم کردند.
شرکت کنندگان مقاومت رشد یابنده در برابر تجاوز و مداخلة امپریالیستی را تحسین، و بر اهمیت تحکیم و تقویت همبستگی با همة خلق هایی که در جبهة مقدم این پیکار هستند، تأکید کردند.
شرکت کنندگان همچنین چشمگیر بودن مقاومت شدیدی را که نیروهای اشغالگر ناتو و آمریکا در افغانستان و عراق با آن رو به رو هستند، برجسته کردند. تهدید بر ضد سوریه و ایران، که به ویژه در چند روز گذشته جدی تر و شدید تر شده است، محکوم شد. نشست خواستار احترام کامل به استقلال لبنان شد. شرکت کنندگان جنایت هایی را که اسراییل در لبنان و فلسطین مرتکب شده است، و نیز همدستی اتحادیة اروپا با ایالات متحده آمریکا را، که مسئول سرکوبی و فاجعه های دهشتناک بشری در نوار غزه و کرانة غربی است، تقبیح و محکوم کردند. شرکت کنندگان حمایت خود را از مبارزه برای بیرون کشیدن کامل نیروهای اسراییلی از سرزمین های عربی اشغال شده در سال 1967، مطابق با قطعنامه های مربوطة سازمان ملل متحد، و نیز همبستگی فعال خود را با سازمان آزادی بخش فلسطین و مردم فلسطین در پیکارشان در راه برقراری دولت خود مختار و مستقل خودشان در سرزمین فلسطین اعلام کردند.
تجربة ملموس مبارزه در کشورها و مناطق مختلف در گفته های شرکت کنندگان دیده شد، که بیانگر آن است که کارگران و مردم تسلیم نمی شوند، و این که حتی در شرایط کنونی هم پیشروی های رهایی ساز به سوی استقلال و پیشرفت اجتماعی امکان پذیر است.
نشست به دستاوردهای مبارزه های مردمی و ضد امپریالیستی ای که آمریکای لاتین را در برگرفته است، و به روند استقلال طلبی و همکاری و همبستگی ای که در آنجا در جریان است، درود فرستاد. با کوبای سوسیالیستی ابراز همبستگی شد و بر خواست پایان دادن به تحریم تبه کارانه ای که از سوی آمریکا بر این کشور تحمیل شده است مجددا تأکید شد. شرکت کنندگان همچنین همبستگی خود را با مردم ونزوئلا و انقلاب بولیواری آنها، با مردم بولیوی و با دیگر ملت های آمریکای لاتین و منطقة کاراییب اعلام کرد.
واقعی و مبرم بودن سوسیالیسم به طور کلی مورد تأکید قرار گرفت. در جریان مبادلة نظرات در این نشست، ناتوانی سرمایه داری در ارائة راه حل برای مشکلات مبرمی که ملت ها و کارگران با آن رو به رو هستند، و این که آیندة کرة زمین در معرض تهدید های سرمایه داری قرار دارد، به نحو بارزی نشان داده شد. سوسیالیسم به طور فزاینده ای به عنوان جایگزینی برای سرمایه داری و شرط و ضامن بقای نوع بشر، مطرح شد. بر این امر تأکید شد که وضعیت خاص بین المللی در حال حاضر، نشان دهندة ضرورت تقویت همکاری همة نیروهای ضد امپریالیستی و مترقی، و به ویژه احزاب کمونیست و کارگری دنیا است. به همین لحاظ، برگزاری این چنین نشست هایی، به عنوان عرصه ای برای تبادل اطلاعات، تجربه، و نقطه نظر ها، و برای تعریف مواضع و ابتکارهای مشترک ممکن، بسیار با ارزش تلقی شد. اهمیت تضمین تداوم چنین گردهمایی هایی مورد توجه قرار گرفت.
مقوله ها، ابتکارها و خط مشی های گوناگونی برای گسترش همبستگی و عمل مشترک احزاب کمونیست و کارگری، و دیگر نیروهای انقلابی و مترقی، پیشنهاد شد، از جمله:
برضد نظامی گری و جنگ، و به ویژه برای بیرون بردن نیروهای اشغالگر از عراق؛
برای انحلال ناتو و از میان بردن پایگاه های نظامی خارجی؛
بر ضد استراتژی امپریالیستی در خاورمیانه و برای همبستگی فوری با مردم فلسطین و فرستادن هیئت های همبستگی به فلسطین و لبنان؛
همبستگی با بولیوی و ونزوئلای بولیواری و کوبای سوسیالیستی، و برنامه ریزی در راه برگزاری هفتة اقدام مشترک همبستگی با این کشور؛
بر ضد رویزیونیسم تاریخی، عیب پوشی کردن از فاشیسم، کمونیسم ستیزی، و برجسته کردن رخدادهایی مثل 11 سپتامبر 1973 در شیلی [روزی که سالوادور آلنده، رییس جمهوری منتخب شیلی با کودتای آمریکایی سرنگون شد]؛
بر ضد تهاجم نو لیبرالیسم با هدف از میان بردن دستاوردها و حقوق کارگران؛ در راه تقویت اقدام های جمعی و جنبش های اتحادیه ای طبقاتی و در دفاع از کارگران مهاجر؛
بهره گیری از مشارکت در رویدادهای بین المللی به منظور برگزاری نشست ها و گردهمایی ها و هماهنگ کردن فعالیت کمونیست ها؛
برانگیختن و تشویق همکاری های منطقه ای حول موضوع های مشخص، بین احزاب برادر.
اهمیت برخورد آرا در دوران ما مورد توجه خاص نشست قرار گرفت. شرکت کنندگان همچنین بر اهمیت برجسته کردن نودمین سالگرد انقلاب اکتبر و به کار گیری ابتکارهای گوناگون در این راه تأکید کردند، و حمایت خود را از برنامه برگزاری رویداد بین المللی در بزرگداشت انقلاب اکتبر در فدراسیون روسیه اعلام کرد. حزب کمونیست پرتغال قصد خود را برای به راه انداختن یک جریان بین المللی، و در سطح اروپا، در رابطه با ریاست کشور پرتغال بر اتحادیة اروپا، که در نیمة دوم 2007 آغاز خواهد شد، به اطلاع نشست رساند.
تاریخ، محل و محور اصلی نشست بین المللی 2007 را کمیسیون کاری احزاب کمونیست ـ کارگری که در موعد مقرر جلسه تشکیل خواهد داد تعیین خواهد کرد، و در یک بیانیة مطبوعاتی به اطلاع همگان خواهد رساند.
این نشست ”فراخوان بر ضد نظامی گری و جنگ، برای آزادی، دموکراسی، صلح و پیشرفت اجتماعی“ و ”طرح همبستگی با آمریکای لاتین و کوبا“ را تصویب کرد.
احزابی که نام آنها به پیوست این بیانیة مطبوعاتی آمده است، در این نشست شرکت داشتند.
لیسبون، 21 آبان 1385

احزاب شرکت کننده در نشست لیسبون، 19 تا 21 آبان 1385

حزب دموکراسی و سوسیالیسم الجزایر
حزب کمونیست آرژانتین
حزب کمونیست استرالیا
جبهة مردمی مترقی دموکراتیک بحرین
حزب کارگران بلژیک
حزب کمونیست بولیوی
حزب کارگران کمونیست بوسنی و هرزه گوین
حزب کمونیست برزیل
حزب کمونیستی برزیل
حزب کمونیست بریتانیا
حزب کمونیست نوین بریتانیا
حزب کمونیست کانادا
حزب کمونیست شیلی
حزب کمونیست چین (شرکت کنندة ناظر)
حزب کمونیست کلمبیا
حزب کمونیست کوبا
حزب زحمتکشان مترقی قبرس (آکل)
حزب کمونیست بوهم و موراوی
حزب کمونیست دانمارک
حزب کمونیست فنلاند
حزب کمونیست فرانسه (شرکت کنندة ناظر)
حزب کمونیست مقدونیه
حزب کمونیست متحد گرجستان
حزب کمونیست آلمان (DKP)
حزب کمونیست یونان
حزب کارگران مجارستان
حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست)
حزب کمونیست هندوستان
حزب تودة ایران
حزب کمونیست عراق
حزب کارگران ایرلند
حزب رفونداسیون کمونیست ]ایتالیا] حزب کمونیست های ایتالیا
حزب خلق انقلابی لائوس
حزب سوسیالیستی لتونی
حزب کمونیست لبنان
حزب کمونیست لوگزامبورگ
حزب کمونیست مالت
حزب کمونیست های مکزیک
حزب سوسیالیست مردمی مکزیک
حزب کمونیست نوین هلند
حزب کمونیست نروژ
حزب کمونیست پرو (پاتریا رویا)
حزب کمونیست پرویی
حزب کمونیست پرتغال
حزب کمونیست فدراسیون روسیه
حزب کارگران کمونیست روسیه
حزب کمونیست های روسیه
حزب کمونیست نوین یوگسلاوی
حزب کمونیست اسلواکی
حزب کمونیست آفریقای جنوبی
حزب کمونیست اسپانیا
حزب کمونیست خلق اسپانیا
حزب کمونیست های کاتالونیا (اسپانیا)
حزب کمونیست سودان
حزب کمونیست سوریه
حزب کمونیست ترکیه
حزب کار ترکیه
حزب کمونیست اوکرایین
حزب کمونیست آمریکا
حزب کمونیست ویتنام