شرکت هیئت نمایندگی کمیته مرکزی حزب توده ایران در کنفرانس بین المللی ” کمونیست ها و سایر نیروهای دموکرات برای حقوق بشر و دموکراسی در اروپا

به دعوت حزب کمونیست چک وموراوی، در روزهای4 و 5 آذر ماه (25 و26 نوامبر) کنفرانس بین المللی ”کمونیست ها و سایر نیروهای دموکرات برای حقوق بشر و دموکراسی در اروپا وجهان – فعالانه بر ضد آنتی کمونیسم“ با شرکت 42 حزب کمونیست و چپ از سی کشورجهان در پراگ ، پایتخت زیبای جمهوری چک برگزار شد . به دعوت حزب کمونیست چک وموراوی، در روزهای4 و 5 آذر ماه (25 و26 نوامبر) کنفرانس بین المللی ”کمونیست ها و سایر نیروهای دموکرات برای حقوق بشر و دموکراسی در اروپا وجهان – فعالانه بر ضد آنتی کمونیسم“ با شرکت 42 حزب کمونیست و چپ از سی کشورجهان در پراگ ، پایتخت زیبای جمهوری چک برگزار شد . نماینده ی کمیته مرکزی حزب توده ی ایران نیز از شرکت کنندگان فعال این گرد هم آیی مهم بین المللی بود.
در پیام گشایش کنفرانس، رفیق شارفو، مسئول امور بین المللی حزب کمونیست چک و موراوی ،هدف کنفرانس را ” فراهم آوردن امکان تبادل نظر متقابل و رد وبدل کردن اطلاعات برای هماهنگی فعالیت کمونیست ها و نیروهای مترقی و دموکرات در مبارزه ی مشترک بر ضد آنتی کمونیسم“ دانست. رفیق فیلیپ، رهبر حزب کمونیست چک طی سخنرانی مبسوطی تاکید کرد که حقوق بشر، همبستگی، زندگی بهتر، حقوق برابر و پیشرفت و ترقی از آغاز اجزای جدایی ناپذیر جنبش کمونیستی بودند. وی با اشاره به روند اوج گیری گرایشات ضد کمونیستی بعد از سال1989 و موانع و مشکلاتی که برای کمونیست ها ایجاد می شود ، نسبت به گرایشات فاشیستی قدرتمندان هشدار داد.
نکته ی برجسته در جریان کنفرانس، همبستگی پرشور کلیه ی شرکت کنندگان با اتحادیه ی جوانان کمونیست بود که چندی پیش با تصمیم غیر قانونی و غیر دموکراتیک وزارت کشور جمهوری چک منحل اعلام گردید. نماینده ی حزب ما در سخنرانی خود ضمن ابراز همبستگی حزب توده ی ایران و کمونیست های ایرانی با اتحادیه ی جوانان کمونیست اظهار داشت : ” آزادی ، دموکراسی و حقوق بشر در ایران به شدت لگد مال می شود. ایران هم اکنون یکی از سیاه ترین دوران های تاریخ خود را از سر می گذراند. دخالت رژیم اسلامی نه تنها عرصه ی اجتماعی که حتی کوچک ترین زوایای زندگی خصوصی شهروندان را در حد غیر قابل تحملی در بر می گیرد . این روند به سوی وخیم تر شدن پیش می رود . حزب توده ی ایران مبارزه برای رعایت حقوق بشر را بسیار با اهمیت و کلیدی ، هم در راه گسترش دموکراسی و هم برای برقراری عدالت اجتماعی در میهن ما، می داند . و به همین خاطر کلیه ی نیروهای چپ و دموکرات و ترقی خواه را صرف نظر از ایدئولوژی و تعلق سازمانی ، به مبارزه ی مشترک برای رعایت حقوق بشر در ایران ، فرا می خواند .“ وی در بخش دیگری تاکید کرد : “آن ”دموکراسی“ و ”حقوق بشر“ ی که آمریکا و متحدانش در ناتو با توپ و تانک و بمب و موشک به ارمغان می آورند را قاطعانه رد می کنیم . ما به شدت با این دروغ بزرگ که آمریکا حامل دموکراسی و حقوق بشر است مخالفیم و با تمام توان آن را افشاء می کنیم .”
نماینده حزب ما در جای دیگری از سخنانش به تشدید کارزار ضد کمونیستی سرمایه داری اشاره کرد و گفت: ”آنتی کمونیسم در اصل بازتاب مبارزه ی طبقاتی است. با گسترش و ژرفش بحران سرمایه داری و حادتر شدن مبارزه طبقاتی، آ نتی کمونیسم هم شدت می گیرد و در اشکال متفاوتی بروز می کند. قابل توجه است که همیشه می توان دو نوع ” آنتی کمونیسم آ گاهانه“ و ” آنتی کمونیسم نا آگاهانه“ را همراه و در کنار یکدیگر مشاهده کنیم. ” آنتی کمونیسم آگاهانه“ ابزار ایدیولوژیک بورژوازی در مبارزه با طبقه ی کارگر و ایدولوژی سوسیالیسمِ علمی است. ”آنتی کمونیسم نا آگاهانه“ محصول عدم آگاهی طبقاتی، عدم آگاهی اجتماعی و نیز به میزان قابل ملاحظه به خاطر تاثیر تبلیغات بورژوازی است.
کمونیست ها در تمام دوران تاریخ مبارزاتشان نه تنها زیر آتشبار مستقیم بلکه همزمان تحت فشار روانی دشمن طبقاتی قرار دارند. این فشار روانی بعد از فرو پاشی ابعاد گسترده تری یافت. پیدایش نظریاتی مانند ”دولت بدون ایدیولوژی“، ”چپ مدرن“ حذف کلمه ی کمونیست از نام احزاب و یا حتی این ادعا که ”روند جهانی شدن در برگیرنده ی منافع مشترک همه ی ماست“ نتیجه ی نا میمون این جنگ های روانی است. کمونیست ها در سراسر جهان سرنوشت مشترکی داشته و دارند… به افسانه هایی که بورژوازی درگوش ما زمزمه می کند می توانیم گوش کنیم، ولی باورکردنشان زیانی جبران ناپذیر به بار می آورد .این افسانه ها برای خواب کردن ماست.
زنده باد سوسیالیسمِ.“
در جریان کنفرانس گروه زیادی از نمایندگان احزاب و برخی از شخصیت های سیاسی کشور میزبان با نماینده ی حزب توده ی ایران دیدار و گفتگو کردند. خبرنگار روزنامه ی مترقی ”هالونووینی“ [روزنامه ی چپ نزدیک به حزب کمونیست چک و موراوی ] در روز اول کنفرانس مصاحبه ی مشروحی با نماینده ی حزب ما انجام داد که در صفحه ی اول این روزنامه چاپ شد . جلسات کنفرانس از غنای سیاسی – تئوریک بالایی برخوردار بود. برای آشنایی خوانندگان تنها به چند مورد که موضوع تاکید بیشتر سخنرانان بود ، به اختصار اشاره می کنیم:
– الیگارشی مالی بازیرپاگذاشتن حق حاکمیت ملت ها، قدرت سیاسی اش را هم جهانی می کند؛
– جهانی سازی سرمایه داری حق تصمیم گیری اکثریت قاطع انسان ها در باره ی مسائل مهم زندگیشان را سلب می کند وتوده های میلیاردی را به فقر وفلاکت دچار می کند ؛
– زحمتکشان امروز حتی گاه در شرایطی بد تر از پرولتاریای قرن نوزدهم به سر می برند. سرمایه داری میلیون
ها انسان را فقط برای چند روزویا حتی چند ساعت به کار می گیرد . برده داری در هزاره ی سوم؛
– هدف اصلی ”جنگ بر ضد تروریسم“ انحصاری کردن سلطه ی امپریالیسم بر منابع طبیعی جهان است ؛
مخالفت قاطعانه ی شرکت کنندگان در کنفرانس نسبت به تروریست خواندن نیروهایی که به خاطر حقوق ملی و اجتماعی خود مبارزه می کنند؛
شرکت کنندگان در کنفرانس در پایان دو قطعنامه ی مهم – یکی در اعتراض به ممنوع کردن اتحادیه ی جوانان کمونیست در جمهوری چک (که ما در شمارة قبل نامه مردم بیانیه مشابهی را به چاپ رساندیم) و دیگری در محکومیت توطئه های خشونت بار جهت جداسازی کوسوو از جنوب صربستان – را به اتفاق آرا به تصویب رساندند.
در قطعنامه ی کنفرانس ”کمونیست ها و سایر نیروهای دموکرات برای حقوق بشر و دموکراسی – فعالانه بر ضد آنتی کمونیسم“ در مخالفت با تغییر خشونت آمیز مرزهای کشوری در بالکان،اروپا و جهان آمده است:
” احزاب کمونیست و دموکرات شرکت کننده در کنفرانس بین المللی که در روزهای 25 و 26 نوامبر در پراگ بر گزار شد ، مخالفت خود را با تغییرات خشونت بار مرزهای کشوری در بالکان ، اروپا و سایر مناطق جهان اعلام، و خواهان رعایت مفاد بیانیه ی سال 1975 هلسینکی می باشند . در انطباق با روح این قطعنامه ، شرکت کنندگان مخالف جداکردن بخش جنوبی صربستان –کوسوو ، و اعلام آن به عنوان ”کشور مستقل“ می باشند. شرکت کنندگان در کنفرانس خواهان احترام و رعایت کامل منشور سازمان ملل متحد و موازین حقوق بین الملل در دفاع از هم گرایی و استقلال کشورهای عضو سازمان ملل متحد هستند.“
نمایندگان هنگام خروج از محل کنفرانس این نکته را در ذهن تکرار می کردند : ” شکست تهاجم به عراق و افغانستان و آبروریزی اسرائیل در لبنان، پیروزی چپ ها در چند کشور آمریکای لاتین وده ها واقعه ی دیگر نشان می دهد که ” پیروزمندان در جنگ سرد“ نیز قادر مطلق نیستند. متوقف کردن آن ها و بازگشت به مسیر تحول و ترقی هدف درجه ی اول کمونیست ها و همه ی نیروهای دموکرات است: نکته ای که همه دقایقی پیش با آن توافق کرده بودند.