چالش هایی که نیروهای چپ هندوستان با آن رو به رو هستند

دیداری با پراکاش کارات، دبیرکل جدید حزب کمونیست هند (مارکسیست)
به دعوت حزب کمونیست هند (مارکسیست)، در روز 14 آذرماه، هیئت نمایندگی کمیته مرکزی حزب توده ایران در جلسه معارفه ای با رفیق ”پراکاش کارات“، دبیرکل جدید این حزب پرقدرت هندوستان، حضور پیدا کرد و با رفقای هندی، درباره آخرین تحولات منطقه تبادل نظر کرد. در این جلسه که در هانزلو، در غرب لندن، انگلستان، بر گزار شد همچنین نمایندگان ”جامعة کارگران هندوستان“، ائتلاف “جنگ را متوقف کنید“ از انگلستان، کارزار همبستگی با کوبا، و رفیق رابرت گریفیث، دبیرکل حزب کمونیست انگلستان، شرکت داشتند. نماینده کمیته مرکزی حزب ما در این مراسم ضمن سخنان کوتاهی با اشاره به دشواری هایی که نیروهای مترقی منطقه با آن رو به رو هستند و خصوصاً حضور نظامی امپریالیسم و سیاست های تنش زا و جنگ طلبانه آن، بر گسترش همکاری ها میان نیروهای ترقی خواه و خصوصاٌ گسترش روابط بین احزاب کارگری و کمونیستی منطقه تأکید کرد، و همبستگی حزب تودة ایران را با مبارزات دلیرانه کمونیست های هندی اعلام کرد. رفیق پراکاش نیز در سخنانی به چالش هایی که نیرو های چپ هند در شرایط کنونی با آن رو به رو هستند، اشاره کرد.
رفیق پراکاش در ابتدای سخنان خود اشاره کرد که: حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست)، 44 عضو در مجلس عوام لُک سَبها (Lok Sabha) دارد [از جمله رییس مجلس که عضو حزب است]، و نیروی عمده در جبهه چپ است که توازن نیروها را در مجلس حفظ می کند. به علاوه، در ایالت های بنگال غربی، کرالا و تری پورا نیز حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست) دولت های جبهة متحد و چپ را رهبری می کند. حزب کمونیست هند (مارکسیست) حزبی است رزمنده که نزدیک به یک میلیون نفر عضو دارد، و بیش از 40 میلیون نفر در سازمان های وابسته و همبسته به آن مانند اتحادیه های کارگری، سازمان های دهقانان و زنان، و فدراسیون های جوانان و دانشجویان سازمان یافته اند.
پراکاش کارات 56 ساله باید جای رهبر سابقه دار جنبش کمونیستی بین المللی، یعنی هارکیشان سینگ سورجیت را پر کند، که حزب با رهبری او توانست به این درجه از نفوذ و حمایت بی سابقة مردم دست یابد. رفیق پراکاش کارات که در راه بازگشت از جشن تولد فیدل کاسترو در کوبا، در توقفی در لندن، در این جلسه شرکت می کرد، از جمله گفت:
”بودن در بریتانیا خاطرة زمان دانشجویی و اعتراض ها ی سراسری بر ضد جنگ ویتنام را زنده می کند.“ او زمانی که در دانشگاه ادینبورگ (پایتخت اسکاتلند) درس می خواند، به سبب فعالیت های ضد نژاد پرستی مورد غضب مقام های دانشگاه قرار گرفت. امروز او درضمن این که از چند و چون نیروهای شرکت کننده در این جنبش پرس و جو می کند، و از رشد وجدان آگاه مردم بر ضد امپریالیسم استقبال می کند، و مشتاقانه در برابر جنبش ضد جنگ در بریتانیا سر احترام فرود می آورد.
پراکاش می گوید: ”این فقط بسیج گستردة مردم هندوستان، با سابقة طولانی و درخشان ضد امپریالیستی شان بود که توانست دولت سابق حزب بهاراتیا جاناتا [حزب مردم هندوستان، که یکی از دو حزب عمدة سراسری هندوستان است] را وادارد که از گسیل 16000 سرباز به عراق صرف نظر کند.“ کارات با خوشحالی ادامه می دهد: ”به تازگی به پیشنهاد ما در مجلس هندوستان اشغال عراق محکوم و خروج نیروهای نظامی آمریکا و انگلیس از آن کشور درخواست شده است. به اصطلاح “معجزة اقتصادی” در هندوستان تعداد میلیاردرها را دو برابر کرده، در حالی که سوء تغذیة کودکان در حد گسترده ای باقی مانده است. دولت ائتلاف متحد مترقی به رهبری حزب کنگره که 2 سال پیش انتخاب شد، سیاست خارجی بحث برانگیزی را در پیش گرفته است، و در حالی که هر چه بیشتر به کاخ سفید نزدیک می شود، قصد دارد تا نقش پیشرویی در جنبش دوباره جان گرفتة غیر متعهد ها داشته باشد. جبهة چپ نسبت به موافقت نامه هایی که اخیراً بین کاخ سفید و دهلی در زمینة مسائل امنیتی و انرژی هسته ای امضا شده است به شدت معترض است.“ کارات اظهار داشت: ”اعتراض ما به ویژه به بندهایی در قرارداد است که هندوستان را وابسته به سیاست خارجی آمریکا می کند، از جمله تحریم بر ضد ایران و گشت زنی نظامی در تنگة مالاکا [بین مالزی و جزیرة سوماترا]… ما از کوشش های خود در راه تحقق دستیابی هندوستان به سیاست خارجی مستقل، تحکیم و تقویت جنبش غیر متعهد ها، و همبستگی با خلق هایی که برای حق حاکمیت ملی شان بر ضد امپریالیسم مبارزه می کنند باز نخواهیم ایستاد.“
او اعتقاد دارد که هندوستان و جنبش های چپ و مترقی آن قادرند نقش بسیار مهمی در حمایت از نیروهای دمکراتیک و سکولار در کشورهای همسایة هندوستان مثل بنگلادش و سریلانکا ایفا کنند. او سپس اضافه می کند: ”برای ما بسیار حیاتی است که مسائل مورد اختلاف با پاکستان را از طریق گفتگو حل و فصل کنیم ـ و من چشم به راه استقرار جمهوری نپال در سال 2007 هستم.“
در داخل کشور، اتخاذ سیاست های نولیبرالی خصوصی سازی و وضع بد دولتی طی سال ها، تأثیر مخربی بر بسیاری از یک میلیارد مردم هندوستان داشته است. همین مسئله، و نیز دفاع از قانون اساسی سکولار و دمکراتیک هندوستان، ایجاب کرد که حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست) استراتژی گسترده ای را در پیش گیرد تا رژیم قبیله ای ـ هندویی حزب جاناتا را در سال 2004 شکست دهد. اما مرحلة بعدی در مبارزه برای عدالت اجتماعی، وادار ساختن دولت ائتلاف متحد مردمی به اجرای حد اقل برنامه ای است که در آن زمان مورد موافقت قرارگرفت.
رفیق کارات روشن می سازد: ”بحران زمین در کشور ما بسیار ژرف است – در 8 سال گذشته بیش از 100 هزار دهقان و زمین دار کوچک خودکشی کرده اند، و این در حالی است که دولت های قبلی سرمایه گذاری دولتی در زمینة کشاورزی را قطع کرده اند.“ او تصویب قانون تضمین شغلی روستاییان را تاییدی بر درست بودن استراتژی حزب در ایراد فشار به دولت و دور نگه داشتن حزب جاناتا از قدرت می داند. در حالی که یک سوم جمعیت کشور با روزی یک دلار (معادل44 روپیه) در روز زندگی می کنند، این قانون حد اقل 100 روز کار با حداقل دستمزد روزی 60 روپیه، یا پرداخت مبلغی معادل آن به صورت حق بیمة بیکاری، را برای هر خانوار روستایی تضمین می کند. رهبر حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست) می افزاید: ”حالا باید از راه بسیج همگانی، اجرای کامل این قانون را تضمین کنیم.“
یکی دیگر از تعهدهایی که در شُرُف به بار نشستن است، لایحة حفاظت زنان است که در صورت تصویب، حقوق زنان و موضوع نمایندگی انتخاباتی آنها را در سراسر جامعة هندوستان تحکیم می کند. مرتجعان تهدید کرده اند که به سختی مخالفت خواهند کرد، ولی در میان آنهایی که برای اصلاحات فراگیر مبارزه می کنند، بریندا کارات، همسر کارات، حضور دارد که عضو دفتر سیاسی حزب و نویسنده ای پیشرو در زمینة جنبش زنان است. کارات معترضانه می گوید: ”کشور ما کمتر از یک در صد درآمد ناخالص ملی اش را صرف تأمین بهداشت می کند، یعنی کمتر از برخی از کشورهای آفریقایی. دولت دهلی موافقت کرده است که این نسبت را به 3 درصد درآمد نا خالص ملی افزایش دهد، ولی پیشنهادش این است که هزینة اضافی را از طریق خصوصی سازی صنایع دولتی تأمین کند. تا کنون نمایندگان حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست) در مجلس 13 پیشنهاد به مجلس ارائه داده اند ولی همة آنها رد شده اند. در حالی که ادارة بودجة بازنشستگی کارمندان به بخش خصوصی واگذار می شود، طرح پیشنهادی دولت وابسته به حزب کنگره برای کاهش اعتبار برای بازنشستگی کارمندان دولت با بن بست مشابهی روبه رو شده است.
هدف دراز مدت کمونیست های هند ارائة یک “گزینة سوم” به مردم است، یعنی نه دولت کنگره و نه دولت حزب جاناتا، بلکه دولت نیروهای چپ، سکولار، دموکراتیک و ضد امپریالیست. او تأکید می کند: ”حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست) تنها در صورتی در یک دولت ملی شرکت می کند که قدرت تصمیم گیری و اجرای سیاست هایش را داشته باشد.“ و می افزاید: ”ولی در عین حال ما از تمام نیرو و نفوذ خود استفاده می کنیم تا از منافع کارگران و توده های زحمتکش دفاع کنیم.“