سیاست های خطرناک و مخرب ارتجاع و امپریالیسم در منطقه – تأملی بر قطعنامه شورای امنیت و منافع ملی ایران

اوضاع منطقه خاورمیانه هر روز رو به وخامت بیشتری می رود. ادامه تنش ها و درگیری ها در فلسطین، به دلیل سیاست های ضد انسانی دولت اسرائیل و ادامه اشغال سرزمین های عربی توسط این کشور، در کنار تشدید وخامت اوضاع در عراق و افغانستان، که هر دو در اشغال نظامی امپریالیسم آمریکا قرار دارند، در مجموع وضعیت خطرناکی را در منطقه پدید آورده است. رانده شدن وضعیت عراق به سوی یک جنگ داخلی تمام عیار و تأثیرات آن بر اوضاع کشور ما بی شک نمی تواند نگرانی نیروهای ملی و آزادی خواه کشور را به همراه نداشته باشد. ادامه سیاست جنگ طلبانه و مداخله جویانه امپریالیسم آمریکا در منطقه، با وجود همه فشارهای داخلی بر دولت بوش برای تغییر سیاست آن، در کنار اتخاذ سیاست تشنج زای تبلیغاتی از سوی سران رژیم ولایت فقیه و خصوصا رئیس جمهور برگمارده آن منافع ملی میهن ما را با خطرات جدی روبه رو کرده است.
تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد بر ضد ایران گام مهم نخست در تشدید برخوردهایی است که اگر به موقع جلوی آن گرفته نشود می تواند به دشواری ها و مشکلات جدی برای میهن ما منجر شود.
قطعنامه شماره 1737، شورای امنیت سازمان ملل متحد، به جمهوری اسلامی هشدار می دهد که در صورت تعلیق نکردن غنی سازی اورانیوم، شورای امنیت بر اساس اصل 41 فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد به تصمیم گیری عاجل بر ضد ایران دست خواهد زد. بر پایه این قطعنامه کشورهای جهان ملزم شده اند از تامین مواد و فن آوری های ویژه ای که می تواند در برنامه های هسته ای مورد استفاده قرار گیرد به ایران خودداری کنند و سرمایه یازده شرکت و دوازده فرد مهم در برنامه های هسته ای ایران نیز می باید مسدود شود. خبرگزاری فرانسه در این خصوص با اشاره به ضمیمه متن قطع نامه تحریم، اعلام کرده است فهرست کامل موسسات و افراد مشمول تحریم نیز منتشر شده که نام شرکت هایی همچون سازمان صنایع دفاعی، سازمان انرژی اتمی ایران، شرکت پارس تراش و سازمان صنایع هوا – فضای ایران در آن به چشم می خورد.
علاوه بر این در قطع نامه مذکور از مدیر کل آژانس بین المللی انرژی هسته ای خواسته شده است ظرف مدت شصت روز گزارشی به شورای حکام آژانس و شورای امنیت سازمان ملل ارایه دهد که آیا ایران تعلیق کامل و دقیق همه فعالیت های ذکر شده در قطعنامه را پذیرفته و عملی ساخته است یا خیر. در صورتی که تا 4 اسفند ماه سال جاری جمهوری اسلامی درخواست های این قطعنامه را اجرا نکند شورای امنیت اقدام های دیگری را بر اساس ماده 41 فصل هفتم منشور سازمان ملل انجام خواهد داد که مطمئنا به دامنه و میزان تحریم ها افزوده خواهد شد.
احمدی نژاد، در واکنش به صدور این قطعنامه، در جریان اولین ”جشنواره ملی کارآفرینان برتر شاهد وایثارگر سراسر کشور“ اعلام کرد: ”به بهانه این کاغذ پاره می خواهند در صفوف منسجم ملت ایران رخنه ایجاد کنند. چه بخواهند و چه نخواهند ما هسته ای هستیم.“ نمایندگان مجلس نیز روز یکشنبه 3 دی ماه سال جاری، دو فوریت طرح الزام دولت به تجدید نظر در همکاری با آژانس بین المللی انرژی هسته ای را به تصویب رسانده که سپس به عنوان مصوبه از سوی شورای نگهبان نیز تائید گردید. این مصوبه بلافاصله با موضع گیری تند و تهدید آمیز کاخ سفید روبرو شد. در عین حال برخی اخبار نیز از آمادگی برای راه اندازی 3000 سانتریفیوژ حکایت می کند. پس از رای شورای امنیت به قطعنامه تحریم ایران، روزنامه فایننشیال تایمز، در تحلیلی پیرامون این قطع نامه از جمله اعلام داشت: ”تنها تحریم در زمینه نفت می تواند ایران را وارد به پذیرش درخواست های جامعه جهانی کند. میزان صادرات ایران7/ 2 میلیون بشکه در روز است که می تواند از طریق نفت کشورهای عرب به رهبری عربستان سعودی جایگزین شود، نفت 90 درصد کل صادرات ایران را تشکیل می دهد. این کشور هم چنین 3/ 1 بنزین مورد نیاز خود را وارد می کند.“
در چنین اوضاع خطیر و دشواری، راه تامین منافع و امنیت ملی کشور تامین حقوق اساسی مردم ایران است. اتکاء به نیروی مردم نیز نه با شعارهای عوام فریبانه و تبلیغات دروغین بلکه بوسیله اعمال اراده مردم و حاکمیت متکی بر این اراده قابل وصول بوده و تضمینی پایدار در برابر مقاصد تجاوز کارانه و مداخله جویانه امپریالیسم به ویژه آمریکا پدید می آورد. رژیم ولایت فقیه و دولت برگمارده ارتجاع با اتخاذ سیاست سرکوب فشار، اختناق و ماجراجویی آنچنان وضعیتی را فراهم ساخته اند که میهن ما را آسیب پذیر ساخته و در یک دوران پر تلاطم تاریخی با خطرات بزرگ مواجه کرده است.
بر خلاف تبلیغات سران رژیم دست یابی به فن آوری هسته ای برای مقاصد صلح آمیز که از جمله حقوق غیر قابل انکار کشور ماست در اثر سیاست های ارتجاع در تنگنای جدی قرار گرفته و دستاویزی به استعمار گران برای مداخله در امور کشور ما داده است. حزب توده ایران بنابه سیاست اصولی خود همواره خواستار تامین حقوق و منافع ملی از جمله حق دست یابی به فن آوری هسته ای برای مقاصد صلح آمیز بوده و در کنار سایر احزاب، سازمان ها و شخصیتهای مردمی و ملی و آزادیخواه در این راه مبارزه کرده است. در عین حال ما همیشه و با صراحت تاکید کرده ایم، تنها با اتکاء به اراده مردم و حکومتی متکی به این اراده قادر خواهیم بود از منافع و حقوق خود دفاع کنیم. رژیم ولایت فقیه نشان داده است نسبت به حقوق و سرنوشت کشور مسئولانه عمل نکرده و نمی کند و از این رو با ادامه سیاست های کنونی از سوی دولت احمدی نژاد، خطرات جدی میهن ما را تهدید می نماید که قطعنامه اخیر شورای امنیت یکی از نمونه های آن بوده و می تواند مقدمه تحریم های بیشتر و اقدامات حاد دیگر باشد. فراموش نکنیم اعزام ناوگان گسترده نظامی امپریالیسم آمریکا به منطقه خلیج فارس، در اوضاع بغرنج حاکم بر منطقه و در آستانه تصویب قطعنامه تحریم ایران، معنای روشن و معینی دارد.
حزب تودة ایران قبلاً اعلام کرده است و تأکید می کند که با اعمال هرگونه تحریمی بر ضد ایران، که ضررش بیش از همه به مردم ما خواهد رسید شدیداً مخالف است. راه حل رفع بحران کنونی از طریق تشدید آن نیست. برخلاف ادعاهای دولت ایران که تحریم های خارجی اثری بر ایران نخواهد داشت تجربه گذشته، خصوصاً اعمال تحریم های گسترده بر ضد عراق، پیش از یورش امپریالیسم به این کشور، نشان داد که تحریم می تواند اثرات گسترده و فاجعه باری برای مردم میهن ما به همراه داشته باشد. هشدار رئیس جمهوری چین درباره پرهیز ایران از تشدید جنگ تبلیغاتی و بررسی و پاسخ جدی به قطعنامه شورای امنیت زنگ خطر جدی است که سیاست های غیر واقع بینانه سران رژیم نه تنها به تأمین منافع مردم ما منجر نخواهد شد بلکه می تواند به آنچنان اجماع جهانی بر ضد ایران منجر گردد که به پیشبرد سیاست های امپریالیسم در منطقه و بر ضد ایران کمک شایانی برساند.
باید کوشید با اتخاذ سیاست هایی واقع بینانه و به دور از تنش زایی و ماجراجویی در راستای تامین منافع و امنیت ملی اقدام کرد تا دست های پلید مداخله جویان از میهن ما کوتاه باشد. اتخاذ سیاست های تبلیغاتی عوام فریبانه به قصد بهره برداری داخلی تنها به جنگ تبلیغاتی امپریالیسم بر ضد ایران یاری می رساند و در نتیجه سیاستی است ضد ملی. باید همه تلاش ها را به سمت آغاز مجدد مذاکرات و کاهش تشنج متمرکز کرد. همکاری و حرکت مشترک همه نیروهای آزادی خواه و ملی در جهت بسیج افکار عمومی می تواند تأثیر مهمی در موضع گیری مرتجعان حاکم داشته باشد.