مصاحبه با یکی از رهبران ”فدراسیون بین المللی دموکراتیک زنان“

”ما از پیکار زنان آزادی خواه و صلح دوست ایران پشتیبانی می کنیم“
مصاحبة تشکیلات دموکراتیک زنان ایران با خانم ”اسکِوی کوکوما“ نایب رییس ”فدراسیون بین المللی دموکراتیک زنان“، و مسئول امور بین المللی ”فدراسیون تشکیلات زنان قبرس“- پوگو

پرسش: با تشکر از این که پذیرفتید با ما مصاحبه کنید. می دانم که شما تازه از کنگرة فدراسیون در کاراکاس، ونزوئلا، باز گشتید، پس اجازه بدهید مصاحبه را با بحث دربارة این کنگرة مهم آغاز کنم. ممکن است مختصری در بارة تدارک کنگره توضیحی بدهید؟
پاسخ: تدارک چهاردهمین کنگرة فدراسیون در نشست کمیتة اجرایی آن، که در آوریل سال 2006 در پرتغال برگزار شد، آغاز شد. اقدام های مقدماتی تدارک کنگره در نشست کمیتة اجرایی در نوامبر گذشته در رُم نهایی شد و کارهای تدارکاتی مطابق برنامة زمان بندی شده پیش رفت. باید اقرار کنم که سازمانی که من متعلق به آن هستم، یعنی جنبش زنان ”پوگو“ در قبرس، تمایل زیادی داشت که میزبان و برگزار کنندة این کنگره باشد، ولی همه به اتفاق آرا تصمیم گرفتیم که برای نشان دادن همبستگی مان با مبارزة مردم آمریکای لاتین، کنگره را در ونزوئلا برگزار کنیم.
هر پنج دفتر منطقه ای فدراسیون که مسئول مناطق آمریکای لاتین، آفریقا، آسیا، اروپا و خاورمیانه هستند، برای تدارک کنگره زحمت زیادی کشیدند، و برای برقراری ارتباط هر چه نزدیک تر با تمام اعضای فدراسیون و نیز دیگر نهادهای بین المللی تلاش زیادی به خرج دادند.
پرسش: چند سازمان و از کدام کشورها در کنگره شرکت داشتند؟ موضوع های اصلی بحث کنگره چه بودند؟
پاسخ: بیشتر از 1000 نفر به نمایندگی از 165 سازمان های ملی و منطقه ای زنان از 84 کشور جهان در کنگره شرکت داشتند. اگر بگویم که زنان از سراسر کرة خاکی در کاراکاس حضور داشتند، اغراق نکرده ام. اینان زنانی هستند که برای احقاق حقوق شان، و برای نجات دادن کرة خاکی ما از چنگال حاکمان امپریالیستی مبارزه می کنند که بشر را به سوی فقر، مرگ و تیره روزی می کشانند. بُن مایة کنگره خود بیانگر این تعهد است که ”زنان جهان، نیرویی حیاتی اند برضد جهانی سازی نولیبرالی، تروریسم دولتی و جنگ های امپریالیستی، و در دفاع از برابری، عدالت اجتماعی و اقتصادی، و صلح.“
در جریان برگزاری کنگره، 10 کارگاه آموزشی نیز ترتیب داده شده بود که امکان بحث های مفصل تر حول موضوع های اصلی کنگره را به زنان می دادند. همة این کارگاه ها کارشان را با ارائة پیشنهادهای مشخص برای فعالیت آتی فدراسیون به پایان رساندند. موضوع های مورد بحث در این کارگاه های آموزشی عبارت بودند از: تأثیر منفی جهانی سازی نولیبرالی بر زنان؛ مبارزة زنان و تأثیر تروریسم دولتی، جنگ ها و اشغال امپریالیستی، و پیکار زنان در راه استقلال ملی؛ قاچاق زنان و کودکان و سوء استفاده های تجاری و کالایی از آنان؛ همبستگی بین المللی برضد سرکوب سیاسی زنان و همة اشکال خشونت علیه زنان؛ دفاع از حقوق زنان بومی و یا آفریقائی تبار در ارتباط با فرهنگ و برابری آنها؛ حق کار، درمان و بهداشت، آموزش، تأمین اجتماعی، و پیکار بر ضد گرسنگی؛ نقش رسانه ها در ارائة تصویر منفی از زنان؛ حضور زنان در قدرت و تصمیم گیری های سیاسی؛ فمینیسم و نظریة جنسیت؛ و تاریخ و نقش فدراسیون در دفاع از حقوق زنان، و پیکار در راه کسب استقلال ملی، عدالت اجتماعی، دموکراسی و صلح.
پرسش: لطفاً در مورد میزبان کنگرة چهاردهم، یعنی ونزوئلا، و این که این کنگره چه تفاوتی با کنگرة پیش داشت مختصری توضیح بدهید. آیا چاوز در کنگره حاضر شد و سخنرانی کرد؟ اگر کرد، نکات عمدة سخنان او چه بود؟
پاسخ: هر کنگره ای اهمیت خودش را دارد. کنگرة قبلی در لبنان برگزار شد؛ منطقه ای که جنگ و پیاده کردن سیاست های تجاوزکارانة اسراییل با پشتیبانی ایالات متحد آمریکا و متحدانش در آن جریان دارد. فدراسیون برای ابراز پشتیبانی و همبستگی اش همیشه در آنجا حاضر خواهد بود.
امروز کوشش های بشریت مترقی نگاه ما را به سوی تحولات آمریکای لاتین کشانده است. نسیم تازه ای بر کرة خاکی ما وزیدن گرفته است که به ما برای تقویت مبارزه مان بر ضد جنگ و بی عدالتی، برای ایجاد دگرگونی در جهان، و برای دستیابی به رفاه پایدار و همیشگی همراه با عدالت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و جنسی، نیرو و امید می دهد.
بودن در کنار مبارزان کوبایی، زنان بولیویایی، اکوادوری و ونزوئلایی، و مردمانی که هدف حمله های ایالات متحده آمریکا قرار دارند، احساس مطبوع و وصف ناپذیری است. حضور هوگو چاوز در اجلاس ویژة کنگره، فرصت آن را به ما داد تا برنامه های سیاسی و قاطعیت او را در راه بازداشتن دخالت و تجاوز امپریالیسم آمریکا بشنویم. خلق های آمریکای لاتین رنجی طولانی کشیده اند، و از طریق دگرگونی هایی که در این قاره صورت گرفته است، به ویژه در پی انتخاب دولت های چپگرا و مترقی، آرزوی خود را برای گرفتن سرنوشت شان در دست خود و همکاری کردن با یکدیگر برای ساختن آینده ای بهتر نشان داده اند، آینده ای که آکنده از عدالت، آزادی، برابری و صلح خواهد بود که در آن حکومت رفاه، ضامن حقوق همة مردم خواهد بود.
شرکت کنندگان در کنگره تلاش های چاوز در درون ونزوئلا و نیز کوشش های نیروهای دموکراتیک سیاسی و اجتماعی را که در پیکار تاریخی شان بر ضد امپریالیسم با یکدیگر متحد شده اند تحسین کردند و به آن درود فرستادند. هدف این تلاش ها دفاع از کشور در برابر هر گونه تجاوز، ایجاد یک الگوی سوسیالیستی برای ونزوئلا، و در هم کوبیدن ساختار سرمایه داری و شیوه های فاسد آن است که قرن ها مسبب اسثتمار اکثریت جمعیت کشور بوده است.
پرسش: ارزیابی کنگره از وضعیت پیکار زنان در عرصة بین المللی برای احقاق حقوق شان چه بود، و در مورد راه های گسترش این مبارزه چه نتیجه گیری هایی کرد؟
پاسخ: در بحث هایی که در گروه های کار و جلسه های همگانی صورت گرفت، انبوهی از آمار و ارقام ارائه داده شد. طبق برآورد سازمان ملل، در حال حاضر در حدود 90 درصد قربانیان جنگ ها از غیر نظامیان هستند، که اکثریت بزرگی از آنها را زنان تشکیل می دهند. بی خانمانی، جنایت های جنگی، تجاوز به جان و مال مردم، بردگی، تباهی اقتصادی، ویرانی زیر ساختار کشور، همه و همه از پیامدهای هر جنگ تجاوزکارانه ای هستند که توسط امپریالیسم آمریکا و ناتو و متحدان منطقه ای آنها به راه انداخته می شود. پیامد ستیز برا ی به دست آوردن کنترل بر منابع انرژی و تأمین منافع کشورهای سرمایه داری چیزی نیست جز جنگ و مداخله های نظامی، استقرار پایگاه های نظامی در همه جا، بر سر کار آمدن رژیم های دست نشانده، نیرو گرفتن ملیت گرایی، سیاست و اقتصادِ نظامی شده، و تغییر نقشة کل مناطق جغرافیایی مطابق با طرح های راهبردی کشورهای ”گروه 8“و ناتو.
سیاست های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول منجر به راندن زندگی 8/ 2 میلیارد نفر در سراسر جهان به زیر خط فقر شده است، که 70% آنان را زنان تشکیل می دهند. زنان برای به دست آوردن یک لقمه نان، از 13 سالگی روزی 12 تا 16 ساعت در کارخانه های فرا ملی تحت شرایطی طاقت فرسا کار می کنند.
به جرأت می توانم بگویم که از مهمترین لحظه های کنگره زمان هایی بود که بسیاری از شرکت کنندگان همبستگی خود را با مردمی اعلام می کردند که تحت ستم حاکمان امپریالیستی و شرکت های فرا ملی قرار دارند، از جمله مردم قهرمان کوبا، فلسطینی ها و لبنانی ها، مردم عراق، افغانستان، و مردمی که برای به دست آوردن حق کار، برای آموزش، بهداشت و درمان، و تأمین اجتماعی اعتصاب می کنند.
پرسش: نظرتان راجع به نقش سازمان های زنان در کارزار صلح چیست؟
پاسخ: جایگاه جنبش جهانی زنان و فدراسیون در خط مقدم جبهة ضد امپریالیستی و در کنار نیروهای صلح دوست و خواهان عدالت اجتماعی است. اما صلح صرفاً به معنای نبود جنگ نیست، بلکه به معنای نبود دلایل سبب ساز جنگ است. تأکید بر همین دیدگاه است که تعیین کنندة جهت و محتوای پیکار ماست؛ پیکاری که جنبش سازمان یافتة زنان باید تدارک ببیند، در ضمن این که در جنبش جهانی ضد جنگ، کارزارهای ضد ناتو و دیگر اقدام های دسته جمعی شرکت می کند که اخیراً سازمان یافته اند.
پرسش: چه تصمیم های سازمانی عمده ای در کنگره گرفته شد؟ شنیدیم که شما به عنوان نایب رییس فدراسیون انتخاب شدید. تبریک می گوییم!
پاسخ: در جریان کنگره، بخش ویژه ای به اصلاح آیین نامه به منظور انجام تغییراتی با هدف بهبود کارکرد فدراسیون اختصاص داده شد. من، به نمایندگی از جنبش زنان قبرس ـ پوگو ـ به عنوان یکی از نایب رییس های فدراسیون انتخاب شدم. در ساختار دموکراتیک فدراسیون 5 مقام نایب رییسی پیش بینی شده است که علاوه بر من که نمایندة قبرس بودم، دیگر نایب رییس ها از سازمان های زنان کوبا، هندوستان، آنگولا و فلسطین هستند. مارسیا کامپوس از برزیل مجدداً به عنوان رییس فدراسیون انتخاب شد. کمیتة رهبری فدراسیون مرکب است از 9 سازمان عضو از همة 5 منطقه.
متشکرم از تبریک گویی شما برای انتخاب شدنم به سمت نایب رییس، اما همان طور که می دانید کاری که ما برای ارتقای حضور فدراسیون در جهان و برای نمایندگی واقعی زنان جهان به پیش می بریم، کاری است پیوسته و دسته جمعی. فقط با زحمت و تلاش زیاد است که ما خواهیم توانست فدراسیون را در پیشاهنگی و خط مقدم پیکار زنان جهان قرار دهیم.
کنگرة ونزوئلا رویداد پراهمیتی برای زنان جهان بود. با شرکت نمایندگانی از شمار زیادی از کشورها، از طریق بحث دربارة مسائل کلیدی و حیاتی ای که زنان سراسر جهان با آنها دست به گریبانند، ما می توانیم تلاش هایمان را با هم یکی و هماهنگ کنیم و حضور فدراسیون را در جهان پر رنگ تر کنیم. وظیفة همة ماست که همکاری مان و هماهنگی فعالیت هایمان را بیشتر کنیم تا بشریت مترقی بتواند در برابر نظم نوین امپریالیستی و جهانی سازی نولیبرالی مقاومت کند، دنیا را به سود مردم دگرگون کند، و گزینه هایی مترقی برای صلح، برابری، دموکراسی و عدالت جهانی ارائه دهد.
پرسش: چه پیامی برای خوانندگان ما و برای زنان کشور ما دارید که برای صلح، دموکراسی و حقوق بنیادی خود می رزمند؟
پاسخ: پیش از هر چیز می خواهم بگویم که سخت کوشی زنان ایرانی و به ویژه پیکار تشکیلات دموکراتیک زنان ایران را واقعاً تحسین می کنم.
متأسفانه، وضعیت سیاسی کنونی جهان، ”نظم نوین جهانی“، سیاست های نولیبرالی امپریالیسم، مداخله های نظامی یک جانبه توسط حاکمان کرة خاکی، پیش شرط های لازم برای استقرار صلح، دموکراسی و عدالت اجتماعی را در جهان تأمین نمی کند. به همین دلیل است که فدراسیون و کنگرة ونزوئلا باید نقطة آغاز تازه ای باشند در راه تحقق آرمان ها و آرزوهای مان برای آینده ای که در بردارندة برابری، دموکراسی، صلح و بهروزی است.
فدراسیون و شبکة ارتباط میان سازمان های عضو می تواند حامل و رسانندة صدای زنان ایرانی باشد که در سراسر دنیا و در تمام همایش های بین المللی شنیده خواهد شد. فدراسیون و رهبری آن آماده اند که صدای شما را به گوش همة نهاد های بین المللی که در مورد زندگی ما تصمیم می گیرند برسانند. ما بر آنیم که حق گرفتنی است و کسی بدون مبارزه ما چیزی به ما نخواهد داد. ما امروز در جهانی زندگی می کنیم که عدالت را از دستور کار آن خارج کرده اند.
فدراسیون دموکراتیک بین المللی زنان پشتیبانی خود را از پیکار زنان آزادی خواه و صلح دوست ایران و همبستگی اش را با آن اعلام می کند. شما خواهران ایرانی را به اتحاد تلاش هایمان، به تقویت حضور و پیکارمان برضد جهانی سازی نولیبرالی، تروریسم دولتی و جنگ های امپریالیستی فرا می خوانم. با تلاش متحد، همکاری و عمل هماهنگ است که ما می توانیم آرزوهای مان را تحقق ببخشیم. به همین دلیل است که ما لحظه ای در رزم برای برابری مان، برای عدالت اجتماعی و اقتصادی، و بالاتر از همه، برای استقرار یک صلح پایدار در جهان، درنگ نخواهیم کرد.