بدرود ژاله اصفهانی

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

ژاله اصفهانی، شاعر مردمی میهن ما، روز هشتم آذرماه 1386، در لندن، درگذشت. ژاله اصفهانی در طول حیات هشتاد و شش ساله اش همواره پایبند به آرمان های مردمی، در راه مردم زیست و برای مردم سرود.
ژاله اصفهاني، در سال 1300، در اصفهان تولد یافت و پس از پايان رساندن تحصيلات ابتدايي و متوسطه به دانشكده ادبيات دانشگاه تهران رفت. در آن دوران بود که با فعالیت های روشنگرانه حزب توده ایران و نویسندگان، هنرمندان و شاعران توده ای آشنا شد. اولین کتاب شعر ژاله اصفهانی با عنوان ”گل های خود رو“ در سال 1323 در تهران منتشر شد. ژاله در سال 1326، به همراه همسرش ناگزير به مهاجرت از ايران شد و به اتحاد جماهير شوروي رفت. ژاله پس از مهاجرت، در باکو، دوره پنج ساله ادبيات را به پايان رساند و با آموختن زبان آذربايجاني بيش از هزار بيت از سروده هاي سخنوران كلاسيك و معاصر آذربايجان را به شعر فارسي برگرداند.
ژاله درسال 1333 به مسكو رفت و در سال 1339 با درجه دكترا در رشته ادبيات، از دانشكده دولتي لامانوسف، مسكو، فارغ التحصيل شد و سپس به كار در انستيتوي ادبيات جهان ماكسيم گوركي پرداخت و در آنجا رساله اي به نام ”نيما يوشيج پدر شعرنو پارسي“ به زبان روسي نوشت که در مسكو منتشر شد. اين كتاب نخستين اثري است كه به زبان روسی درباره نيما به چاپ رسيد. ژاله در سال 1359، پس از پیروزی انقلاب بهمن به ايران بازگشت و به فعالیت های ثمر بخش فرهنگی پرداخت و سپس در پی یورش رژیم به نیروهای مترقی به مهاجرتی ناخواسته و مجدد کشانده شده و به لندن رفت و تا پایان عمر در آنجا زیست. از ژاله 13 مجموعه شعر از جمله: اگر هزار قلم داشتم، البرز بی شکست، موج در موج، ترنم پرواز و شکوه شکفتن به جای مانده است. حزب توده ایران درگذشت ژاله اصفهانی را به بازماندگان ژاله و همه ادب دوستان میهن مان تسلیت می گوید. یادش گرامی باد!
پرندگان مهاجر در اين غروب خموش
که ابر تيره تن انداخته، به قله کوه
شما شتابزده راهی کجا هستيد
کشيده پر به افق، تک تک و گروه گروه؟
پرندگان مهاجر دلم به تشويش است
که عمر اين سفر دورتان دراز شود
به باغ، باد بهار آيد و بدون شما
شکوفه های درختان سيب باز شود