نگاهی به رویدادهای ایران
از فراخوان خانواده دانشجویان در بند حمایت کنیم
بازداشت فعالان سندیکایی
سفر حج احمدینژاد ٣٠٠ میلیون تومان روی دست ”بیتالمال“ میگذارد
* بیست سوال بیپاسخ از دولت و مجلس ارتجاع
آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی از فراخوان خانواده دانشجویان در بند حمایت کنیم
خانواده های دانشجویان باز داشتی، در مراسم 16 آذر امسال، فراخوانی را جهت اعتراض به دستگیری فرزندان خود انتشار داده اند.
در بخشی از این فراخوان آمده است: ”آنچه امسال در روز دانشجو روی داد، تکرار همان صحنه هایی است که رژیم گذشته هر ساله در برخورد با جنبش دانشجویی ایجاد می کرد. گرامی داشت روز دانشجو سنت پنجاه و چند ساله جنبش دانشجویی ایران است و دانشجویانی که امسال به اتهام برگزاری مراسمی، با محوریت مخالفت با جنگ و تحریم، بازداشت شده اند در زمره شریف ترین فرزندان این آب و خاک اند. ما خواهان آزادی سریع و بی قید و شرط فرزندان اسیر خود هستیم.“
حزب توده ایران همچنانکه بلافاصله پس از دستگیری این فرزندان دلیر و برومند میهن و جوانان میهن دوست و مردمی، کارزار بین المللی دفاع از آنان را از طریق فدراسیون جهانی جوانان دمکرات به راه انداخت، هم اینک هم صدا و همگام با خانواده های این مبارزان جوان، خواستار آزادی بی قید و شرط آنان است و در این راه همه امکانات خود را بکار می برد. درعین حال حزب ما معتقد است دیگر گردان های جنبش مردمی مانند جنبش کارگری و زنان وظیفه دارند در این وضعیت دشوار حمایت خود را از دانشجویان در بند و جنبش دانشجویی اعلام داشته و بر تقویت پیوند میان همه گردان های جنبش دمکراتیک و آزادی خواهانه مردم ایران تاکید کنند.
*دانشجویان و جوانان مدافع صلح و منافع توده های محروم جامعه را آزاد کنید!
بازداشت فعالان سندیکایی
در ادامه برنامه اعمال فشار هدفمند بر جنبش مستقل سندیکایی زحمتکشان میهن ما، در اواخر آذر ماه سال، 4 تن از فعالان سندیکایی در پارک چیتگر تهران توسط نیروهای انتظامی جمهوری اسلامی بدون هیچگونه دلیل قانونی بازداشت شدند. در میان این 4 تن، یکی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه نیز حضور دارد. بازداشت شدگان همگی از فعالان مستقل سندیکایی هستند و اقدامی جز فعالیت صنفی-رفاهی و بطور کلی سندیکایی نداشته و کلیه فعالیت های صنفی آنان علنی، قانونی و در چارچوب مقررات جاری در جمهوری اسلامی بوده است.
بازداشت این فعالان کارگری، بخشی از سیاست هدفمند رژیم ولایت فقیه در آستانه انتخابات مجلس هشتم است که طی این برنامه رژیم می کوشد گردان های مختلف جنبش مردمی را زیر فشار فزاینده قرارداده تا به زعم خود از رشد و گسترش آن جلوگیری کرده و آن را مهار نماید!
حزب توده ایران ضمن محکوم ساختن اینگونه اقدامات سرکوبگرانه بر ضد مبارزان سندیکایی، خواستار آزادی بی قید و شرط همه کارگران و فعالین سندیکایی در بند بدون هیچ استثنائی است.
سفر حج احمدینژاد ٣٠٠ میلیون تومان روی دست ”بیتالمال“ میگذارد
خبرگزاریها گزارش دادند که رئیس جمهور احمدینژاد به همراه عدهای از نزدیکان خود با یک هواپیمای اختصاصی به سفر حج رفت. این سفر پنج روز به طول انجامید که به گفته رئیس جمهور و نزدیکان او سفری شخصی بود و نه رسمی. بر اساس گزارش های منتشره به نظر می رسد که این مسافرت شخصی برای مردم میهن ما هزینهای بالغ بر ٣٠٠ میلیون تومان در بر داشته است. امری که باید آن را سوءاستفاده آشکار از ”بیتالمال“ نامید. این موضوع از آن رو دارای اهمیت است که تا پیش از این در جریان درگیریهای جناحی و گروهی بر سر سوءاستفادههای اقتصادی توسط مقامات دولتی، هواداران احمدینژاد همواره انگشت اتهام را به روی دیگران نشانه میرفتند و آنها را عامل ”ریخت و پاش“ و فساد اقتصادی معرفی میکردند. این امر بهخصوص در دوره موسوم به اصلاحات و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری چشمگیر بود. منتها گویا در این مورد هم مانند دیگر شعارهای دروغین رئیس جمهور ارتجاع، شعاری میان تهی از کار درآمد. و نشان داد که حافظه احمدینژاد و هواداران وی بسیار کوتاه است. هرچند که پس از بازگشت از این سفر اطرافیان احمدینژاد سعی کردند با فرار به جلو، بهگونهای این سفر شخصی را مسافرتی دولتی و رسمی قلمداد کنند. ولی بر اساس گزارش ”روز“، با اتکاء به منابع آگاه آمده است که: ”استقرار ٥ روزه هواپیمای اختصاصی رییس جمهور و هیئت همراه در سفرحج تمتع وی به ریاض حدود ٢٥٠ تا ٣٠٠ میلیون تومان هزینه به بیت المال تحمیل می كند... از آن جا كه سفر رییس جمهور به عربستان سفر شخصی بوده است، با این همه هزینه های این سفر قرار است كه با هزینههای هیئت همراه ٣٠ نفره به بودجه دولت تحمل شود.“
جالب اینجا است که در میان همراهان احمدینژاد چند خبرنگار نیز برای ثبت و ضبط وقایع سفر جزو همراهان رئیس جمهور بودهاند. بدون شک وظیفه این خبرنگاران تهیه گزارشات تبلیغاتی و پر سرو صدا از یک سفر شخصی و خصوصی برای فریبکاری آنهم در آستانه انتخابات بعدی است. خبرگزاری ایرنا در این باره نوشت که سه خبرنگار و یك تصویر بردار از واحد مركزی خبر، یك خبرنگار از خبرگزاری مهر و مدیر مسوول روزنامه ایران نیز در این سفر رییس جمهور را همراهی کردند. ایرنا همچنین ضمن نام بردن از همراهان رئیس جمهوری برای سفر حج نشان میدهد که همه آنها از مقامات بالای حکومتی و از نزدیکان احمدینژاد بهشمار میآیند. اینجا است که مردم میهن ما از خود میپرسند، این بود وعدههای داده شده مبنی بر مبارزه با فساد و سوءاستفاده اقتصادی؟ و افشای ”آقازاده“ ها و… مردم محروم و زحمتکش به حق از خود میپرسند که حاصل زحمت آنها به مصرف چه مخارجی میرسد، و آیا این گونه حیف و میل ها چیزی حز غارت ”بیتالمال“ نیست؟
* بیست سوال بیپاسخ از دولت و مجلس ارتجاع
اخیراً یکی از نمایندگان سابق مجلس ششم به نام مهدی آیتی (نماینده مردم بیرجند) یکسری پرسشهایی را در برخی روزنامهها و سایتهای اینترنتی تحت عنوان ”چند سوال ساده از مجلس هفتم و دولت نهم“ مطرح کرده و از دولت و مجلس کنونی خواهان پاسخگویی به آنها شده است. طرح کننده این سوالات بیستگانه ضمن یادآوری این نکته که دولت و مجلس فعلی همیشه ”شمشیر انتقادات“ شدیدی بر ضد مقامات و مسئولان سابق بهکار گرفته شده است، خواهان آن شده که با توجه به انتخابات نزدیک مجلس هشتم و ریاست جمهوری نهم در آینده، برای روشن شدن اوضاع به این پرسشها پاسخ داده شود. البته انتظار گرفتن پاسخ از دولت احمدینژاد و مجلس ارتجاع عبث و بیهوده است. به باور ما کارنامه سیاه عملکرد این دولت در همه زمینهها خود پاسخ همه پرسشها را داده و میدهد. جای شکی نیست که برخلاف تبلیغات هواداران ارتجاع هیچ گرهی از معضلات مردم میهن ما باز نشده است، بلکه برعکس اوضاع اقتصادی و اجتماعی که مردم ما بهویژه محرومین و زحمتکشان در آن بهسر میبرند، نشان از بدتر شدن شرایط معیشتی دارد.
با این وجود هرچند که این سوالها نیز بیپاسخ خواهند ماند ولی گاه خود طرح سوال پاسخهایی را در دل خود میپروراند که جالب است. اینک سوالهای نماینده سابق مجلس:
”آیا در دوره مسئولیت مجلس هفتم و دولت نهم:
۱- گرانی و تورم کمتر شده است ؟
۲- بیکاری کاهش یافته است ؟
٣- امنیت و رفاه عمومی بیشتر شده است؟
۴- محیط زیست ، آلودگی هوا ، ترافیک و… بهبود یافته است؟
۵- بخش تولید (صنعت و کشاورزی) ترقی کرده است؟
۶- بخش خدمات و ساختار دیوان سالاری و بوروکراسی اصلاح شده است؟
۷- وضع بیمارستانها بهتر شده است؟
٨- وضع دادگاهها و دادسراها بهتر شده است؟
۹- وضع ازدواج و طلاق بهتر شده است؟
۱۰- سوانح و حوادث کاهش یافته است؟
۱۱- وضعیت روحی، روانی و فرهنگی جامعه به ویژه جوانان و دانشجویان بهتر شده است؟
۱۲- رضایتمندی عمومی در جامعه بیشتر شده است؟
۱٣- زمینه اجراء حقوق عمومی و آزادیهای مصرح در قانون اساسی بیشتر فراهم شده است؟
۱۴- وضعیت روزنامه ها و رسانه ها بهتر شده است؟
۱۵- وضعیت مسکن بهتر شده است؟
۱۶- وضعیت شهر و شهرسازی و حقوق شهروندی بهبود یافته است؟
۱۷- اوضاع بانکها بهتر شده است؟
۱٨- وضع بیمه و خدمات عمومی ارتقاء یافته است؟
۱۹- جایگاه اقتصادی و سیاسی ایران در جهان ترفیع یافته است؟
۲۰- بالاخره در جهت سالم سازی روح و روان و جسم و جان مردم به استناد آمار و ارقام تحولاتی پدید آمده است؟ …
مهدی آیتی نماینده مردم بیرجند در مجلس ششم“
جای تردیدی نیست که نکات عنوان شده، پرسشهای اکثریت مطلق مردم میهن ما است، که از جمله توسط برخی از اصلاحطلبان بازتاب داده میشود. واقعیت این است که مردم میهن ما هر روز با پوست و گوشت خود فشار، ستم و محرومیت را لمس میکنند و بر دلایل و مسببین آن آگاهی دارند. مبارزه روزمره قشرهای گوناگون میهن ما حکایت از این آگاهی دارد.
آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی
بنابه پیشنهاد اتاق بازرگانی و صنایع، و موافقت و حمایت دولت احمدی نژاد، برنامه آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی ایران با هدف پیوستن به سازمان تجارت جهانی تهیه و پس از طی مراحل قانونی، قرار است درآینده ای نزدیک به اجرا گذاشته شود. مدافعان این برنامه با استفاده از امکانات تبلیغاتی گسترده اعلام می دارند:“ آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی افزایش کارایی تولید محصولات کشاورزی را به دنبال خواهد داشت و منجر به رفاه و افزایش سطح زندگی روستاییان می گردد.“
این گونه تبلیغات دروغین از سوی اتاق بازرگانی و نهادهای دیگر وسیعاً در رسانه های کشور انتشار می یابد. به طور مثال ”خبرگزاری مهر“ در این باره در اوایل آبان ماه سال از قول کارشناسان کشاورزی گزارش داد:“ با آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی از یک طرف واردات کالاهای کشاورزی می تواند مکمل برای تولیدات داخلی بوده و با افزایش دامنه انتخاب محصولات، منابع دیگری را برای تغذیه جامعه معرفی کند، از طرف دیگر صادرات تولیدات داخلی [؟!!] در بازارهای جهانی [با کمک سازمان تجارت جهانی] منجر به ایجاد اشتغال و درآمد زایی می شود.“
آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی نه تنها به تولید داخلی یاری نمی رساند، بلکه ورود کالاهای خارجی را آسان تر و روستاییان ایران را به ورطه فقر می کشاند. درحال حاضر فقط سهم اندکی از تولیدات کشاورزی کشور، کمی بیش از 9 درصد، در بازار جهانی معامله می شود، در بازار داخلی نیز، دلالان، واسطه ها و سلف خرها با کمک قشر توانگر دهقانان که با سرمایه تجاری ارتباط دارند، حاکم هستند و تولید کنندگان واقعی یعنی دهقانان بی زمین، کم زمین، خرده پا و میانه حال توان رقابت و مقابله با آنها را ندارند. شرکت های بزرگ فراملی وانحصارات امپریالیستی تنها برندگان واقعی آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی بوده اند واین امر در مورد میهن ما نیز صادق است! در کشورهای آمریکای لاتین، آسیای جنوب شرقی و آفریقا، آزاد سازی تجاری در بخش کشاورزی، دهقانان تهیدست را با فقر وحشتناک رو به رو ساخته و آنها را به بردگان شرکت های فرا ملی بدل کرده است.
تولید کشاورزی ایران با سیاست آزاد سازی تجاری کاملا به ورطه نابودی کشانده خواهد شد!