فرهنگیان و نظام آموزشی جمهوری اسلامی

در نظام آموزشی سالم و شکوفا، آموزگاران و دبیران جایگاه برجسته ای دارند. دانش و مهارت آموزشی آنان پایه های ترقی علمی و فنی جوامع انسانی را ایجاد می کند.اما در نظام آموزشی رژیم ولایت فقیه از همان نخستین روزها، فرهنگیان متعهد با پاکسازی، اخراج های گسترده و دسته جمعی و سرکوب و اعمال فشار روبرو بوده و هستند.
هر گونه صدای اعتراض به عملکرد مخرب رژیم در نظام آموزشی و خواست های به حق صنفی با سرکوب و برخورد ناروای جمهوری اسلامی مواجه گردیده ، درخواست های به حق صنفی نظیر، افزایش دستمزد مطابق با نرخ واقعی تورم، تشکیل سندیکای مستقل معلمان، تامین امنیت شغلی، لغو قراردادهای موقت و پرداخت به موقع دستمزد ها و تضمین جایگاه و اعتبار معلم در نظام آموزشی تا به امروز با دستگیری، تبعید و اخراج پاسخ داده شده است. چندی پیش دادگاه تجدید نظر تهران حکم 3 سال زندان برای علیرضا هاشمی دبیرکل سازمان معلمان ایران را تایید کرد.“جرم“ این فعال صنفی و مدافع حقوق فرهنگیان، سازمان دهی اعتراض مسالمت آمیز فرهنگیان کشور در مقابل مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال 1385 است.
دبیر کل سازمان معلمان در خصوص برخورد با فرهنگیان از جمله یاد آور شد: “برخوردهایی که با من و تعداد زیادی از همکارانم انجام گرفته به هیچ عنوان منطقی و قابل پذیرش نیست. از تغییر محل خدمت،انفصال موقت، قطع حقوق و احکام دادگاه های انقلاب… و این درحالیست که حرکت اعتراضی ما برای بهبود وضعیت معیشتی همه فرهنگیان بود ولی دادگاه های انقلاب اسلامی و مسئولان امنیتی ما را به ارتباط با خارج و یا مخالفان دولت مرتبط می کنند که این پرونده سازی است و واقعیت ندارد.“
اکنون هزاران آموزگار حق التدریسی که سال هاست خواستار استخدام دائم هستند از سوی دولت ضد ملی احمدی نژاد با بی اعتنایی روبرو میشوند و در همان حال با حکم همین دولت قرار شده مجوز استخدام 5 هزار مربی پرورشی از مراکزی مانند بسیج و حوزه های علمیه صادر شود و درابتدای مهر ماه همه این 5 هزار نفر به استخدام رسمی آموزش و پرورش در بیایند. درحال حاضر طبق گزارش روزنامه ”اعتماد“، 17 بهمن ماه، مراحل نهایی استخدام اینان به اتمام رسیده و پس از طی مراحل اداری، دوره هایی برایشان گذاشته می شود تا در مدارس به عنوان مربی پرورشی مشغول به کار شوند. علی احمدی وزیر جدید آموزش و پرورش مدعی است که میانگین میزان حقوق فرهنگیان در سال 1386 به 427 هزار تومان در ماه رسیده است.
روزنامه ”اعتماد ”، 17 بهمن ماه، در گزارشی نوشت:“ مدیران و معلمان مدارس به آمارهای سرپرست آموزش و پرورش درباره حقوق و مزایای خود اعتراض کردند، یکی از معلمان تاکید کرد، از فروردین ماه تاکنون (10 ماه) یک ریال بابت سرانه دانش آموزی به مدیران مدارس داده نشده است و معلمان به سختی و از جیب خود مدارس را اداره می کنند در حالی که آقای احمدی از سرانه میلیونی دانش آموزان صحبت می کند. با 17 سال سابقه کار و خدمت دو شیفت مدرسه باز هم حقوقم کمتر از چیزی است که آقای احمدی اعلام می کند و این درست نیست که به مردم در مورد مزایا و حقوق ما اطلاعات نادرست داده می شود از فروردین ماه تاکنون بابت کار در شیفت دوم مدرسه هیچ حقوقی نگرفته ام.“
مدیر یک مدرسه راهنمایی دخترانه نیز فیش حقوقی 410 هزار تومانی خود را درازای دو شیفت کار با مدرک کارشناسی ارشد (فوق لیسانس) به سرپرست وزارت آموزش و پرورش نشان داد و گفت: “اظهارات اعلام شده در مورد افزایش حقوق فرهنگیان واقعیت ندارد.“

* ترک تحصیل دانش آموزان، افت تحصیلی و واپس ماندگی سطح علمی:
فرایندی که به آن اشاره کردیم، با افزایش چشمگیر شمار دانش آموزان ترک تحصیل کرده و افت تحصیلی مدارس تکمیل می شود. برخی امار غیر رسمی از 5 میلیون کودک باز مانده از تحصیل حکایت می کند. روزنامه ”اعتماد“، 29 آذر ماه، در گزارشی به نقل از معاون آموزشی و پژوهش عمومی وزارت آموزش و پرورش از ترک تحصیل 115 هزار دانش آموز مقطع دبستان در سال تحصیلی جدید (1386) خبر داد. مطابق این آمار در سال 1385 تعداد 400 هزار دانش آموز دوره ابتدایی و راهنمایی ترک تحصیل کرده اند
هم چنین انجمن جامعه شناسی ایران روز 14 آذر ماه همایشی را با عنوان ”هم اندیشی در زمینه حقوق و مسایل کودکان“ برگزار کرد، دراین همایش رسما اعلام شد که فقط طی 4 سال گذشته 3 میلیون کودک ایرانی ترک تحصیل کرده اند.
روزنامه اعتماد 10 بهمن ماه نوشت:“ مدیر کل دفتر آموزش از راه دور چندی پیش اعلام کرد که در سال جاری 2 میلیون و 400 هزار دانش آموز ترک تحصیل کرده اند.“ این آمار از سوی یک مرکز رسمی دولت اعلام می شود و ژرفای فاجعه نظام آموزشی جمهوری اسلامی را آشکار می سازد. اکثریت مطلق کودکان، نوجوانان و جوانان بازمانده از تحصیل فرزندان طبقات محروم جامعه هستند. پرسش اینجاست که، با خصوصی شدن نظام آموزشی آن گونه که وزیر جدید وزارت آموزش و پرورش اعلام می کند یعنی 100 درصد آموزش خصوصی گردد، کدام طبقات اجتماعی بیشترین لطمه را خواهند دید؟! بهای خصوصی سازی سیستم آموزشی را طبقات محروم جامعه پرداخت می کنند، نتیجه نیز چیزی جز طبقاتی شدن آموزش و آینده نا معلوم میلیون ها جوان نیست.
نتیجه عملکرد رژیم واپس مانده ولایت فقیه و نظام آموزشی این رژیم عبارتست از آموزش طبقاتی و بی عدالتی در دسترسی به امکانات تحصیلی، مرگ خلاقیت و استعداد های علمی و واپس ماندگی سطح علمی کشور در دنیای پر حادثه امروز!