رفیق شهید احمد ادریسی (ادریسیان)
شهادت شهریور ۱۳۶۷ - فاجعه ملی
رفیق یک چشمش را در جبهه جنگ از دست داده بود. روحیه‌ای قوی داشت. پس از دستگیری‌اش به اتهام نفوذ در سپاه پاسداران استوار و خونسرد از معتقدات و حزبش دفاع می‌کرد. همواره لبخند می‌زد. شور و نشاط او در زندگی در هیچ‌گونه شرایطی ترکش نکرد. ایمانش استوار بود.
روز ۵ شهریور که در زندان گوهردشت، اعدام زندانیان چپ آغاز شد، به سراغ بند آن‌ها آمدند و تعدادی را انتخاب کرده و بدون محاکمه، بدون کمترین سئوال و جوابی به جوخه اعدام سپردند. او از جمله این منتخبین بود، از طلایه‌داران قهرمانانی که ذلت تسلیم در برابر سفلگان تاریخ را نپذیرفت و قدم به راه جاودانگان تاریخ گذاشت.
***
سال ۱۳۶۲ – زندان کمیته مشترک
«بازجو با خشونت به رفیق احمد ادریسی، عضو سازمان مخفی حزب می‌گوید: «حالا که حرف نمی‌زنی و حماقت می‌کنی، خودت را برای اعدام آماده کن.»
رفیق احمد ادریسی با همان خونسردی همیشگی‌اش می‌گوید: «و خوب است بدانی که در لحظه مرگ هم بر سر پیمان با حزبم خواهم بود. زنده باد حزب توده ایران.»
