مراسم گراميداشت جان باختگان فاجعه ملي در لندن

به مناسبت گراميداشت جان باختگان فاجعه ملي در سال 1367 ، در روز سي – ام شهريور، مراسمي از طرف سازمان حزب توده ايران در انگلستان سازمان داده شد.

توطئه سكوت ر‍‍‍‍ژيم پيرامون فاجعه ملي را در هم شكنيم!
به مناسبت گراميداشت جان باختگان فاجعه ملي در سال 1367 ، در روز سي – ام شهريور، مراسمي از طرف سازمان حزب توده ايران در انگلستان سازمان داده شد. مراسم با سرود چهارم حزب توده ايران آغاز شد و پس از آن به ياد واحترام شهداي فاجعه ملي ، يك دقيقه سكوت اعلام شد.
سالن محل برگزاري با تصوير هايي از شهداي حزب ، پوستر ويژه فاجعه ملي ، و شعار ”توطئه سكوت رژيم پيرامون جنايت مدهش فاجعه ملي را در هم شكنيم“، و پلاکاردی با شعار: ”در بیستمین سالگرد فاجعه ملی یاد و راه جانباختگان را گرامی می داریم“ آراسته شده بود . در كنار آنها ميز كتاب حزب با چندين شماره از ”نامه مردم“ و كتاب ”برخي بررسي ها در باره جهان بيني ها و جنبش هاي اجتماعي“، اثر زنده ياد، رفيق طبري، و همچنین نشریات انگلیسی زبان ”توده نيوز“ و ”ایران تودی“ قرار گرفته بود. پس ا ز خوش آمد به حضار از سوی مجری جلسه، رفيق ناصر موذن، با گفتاري با عنوان ”بيست سال سكوت“، ضمن اشاره به روند وقايع فاجعه ملي و خطري كه حزب ، پيش از فاجعه ملي ، اعلام كرده بود، آن را يك برنامه از پيش تهيه شده و در روند تشديد فشار و سركوب خواند . او در ادامه كارزار هاي وسيعي را كه توسط حزب براي افشاي اين جنايت و اعتراض به آن، پيش از وقوع فاجعه، صورت گرفته بود، برشمرد. پس از وي، نماینده حزب توده ايران در بریتانیا، طي سخنراني خود به بررسي تاريخي شرايط و اهداف ر‍ژيم ولي فقيه در دست زدن به فاجعه ملي پرداخت و تشريح كرد كه اين فاجعه با دخالت و دستور مستقيم خميني صورت گرفت تا از طريق آن رژيم «ولایت فقيه» بتواند بخش بزرگي از نيروهاي مبارز و ترقي خواه را از طريق فيزيكي از عرصه مبارزه حذف كند و اينكه پس از آن اختناق مرگباري بر كشور حاكم شد. رفيق سخنران در بخش ديگري از سخنان خود سكوت آگاهانه رژيم در مورد اين جنايت مدهش را، به دليل ادامه روند چنين سركوب ها خواند، و سركوب خشن فعالان جنبش كارگري و سنديكايي، جنبش زنان و دانشجويي را در زمره آنها شمرد و محکوم کرد. او همچنين اشاره كرد كه ، اين کشتار به اندازه اي غير انساني و تکان دهنده بود كه حتي برخي از سران حكومتي به آن اعتراض كردند كه از جمله آنها آيت الله منتظري بود كه پس اعتراض، از مقام نيابت «ولایت فقيه» بركنار شد.
رفیق «رابرت گریفیث»، دبیر کل حزب کمونیست انگلستان، سخنران بعدی مراسم بود که در سخنان خود از جمله گفت: ”به نمایندگی از حزب کمونیست بریتانیا، من درودها و تسلیت خود را در 20مین سالگرد کشتار در زندان ها، فاجعه ملی، به حزب توده ایران تقدیم می دارم. ما مایلیم که صدای خود را به این خواست ها که رژیم تهران جنایت مدهش تابستان 1988 را تصدیق کند، که آن هایی را که مسئول این جنایت بودند به دست عدالت بسپارد، و اینکه خانواده ها، دوستان و رفقای جانباختگان آزاد باشند که در بیستمین سالگرد فاجعه به یادبود و گرامی داشت آنان بنشینند. ما همچنین معتقدیم که خانواده های داغدار باید از حقوق بنیادی دموکراتیک خود برای اعتراض با این مسایل در داخل ایران، برخوردار باشند. ما با تمام وجود از مبارزه شما برای حقوق دموکراتیک در کشورتان، به همانند مبارزه خودمان، حمایت می کنیم. به این دلیل است که ما به مبارزه شجاعانه جنبش زنان در ایران درود می فرستیم و خواهان پایان دادن به سرکوب سران و فعالان آن و آزادی همه زندانیان سیاسی هستیم. رفقا، ما شرایط دشواری را که حزب توده ایران در آن مبارزه می کند، را درک می کنیم. ما مواضع اصولی ای را که حزب شما برگزیده است، را تحسین می کنیم. رفقا، ما اهمیت عظیمی برای روابط گرم و دیرپای دوستی بین دو حزب مان قایل هستیم. ما مبارزه قهرمانانه حزب توده ایران برای دموکراسی، آزادی، صلح و حاکمیت ملی را گرامی می داریم.“
سپس رفیق رکن الدین خسروی، هنرمند برجسته و سرشناس تئاتر ایران شعري از هوشنگ ابتهاج را در رابطه با شهدای جنبش دکلمه کرد و پس از آن نمايندگان احزاب كمونيست عراق و سودان پيام هاي خود را خواندند. رفیق «سلام علی»، عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست عراق در سخنرانی خود از جمله اظهار داشت: ”اجازه بدهید که به مناسبت 20مین سالگرد اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی در ایران، عمیق ترین تاثرات و احساسات همبستگی خود را به خانواده های هزاران قربانی این رخداد تراژیک تقدیم دارم. ما همچنین به حزب توده ایران می پیوندیم که در این مراسم به گرامی داشت خاطره کادرهای شهید حزب در جریان این موج وحشیانه حذف فیزیکی، از جمله اعضای رهبری حزب برادر، نشسته است.“
رفیق کمونیست عراقی سپس به مبارزات مشترک دو حزب برادر بر ضد ترور و جنگ اشاره کرد و در ادامه گفت: اجازه بدهید که یک درس مهم که محصول تجربه ما در عراق و جهان عرب است، درسی که اهمیت ویژه ای برای نیروهای چپ دارد، اشاره کنم. رژیم های ضد دموکراتیک و ضد کمونیست هرگز نمی توانند مبارزه پیگیر بر ضد امپریالیسم و طرح های آن را به جلو ببرند. القاب ضد امپریالیست غالباٌ به طور مصنوعی و از سر بی اطلاعی به این رژیم و یا آن حاکمیت در منطقه خاورمیانه داده می شود، بدون اینکه ماهیت چنین رژیم هایی و سیاست های داخلی آنان، نه فقط در مسئله بنیادی حقوق بشر و دموکراسی بلکه همچنین در رابطه با سیاست های اقتصادی و اجتماعی، دقیقاٌ در نظر گرفته شود. همبستگی واقعی بر ضد امپریالیسم و سیاست های جنگ طلبانه آن همچنین نیازمند همبستگی پیگیر، اصولی و موثر با مردم ستمدیده و نیروهای دموکراتیک آن ها است.“
رفیق عبدلباقی العواد، به نمایندگی از کمیته مرکزی حزب کمونیست سودان در پیام خود گفت: ”موضع شجاعانه و سربلند رفقای شما بر ضد رژیم تاریکی و سرکوب مشعلی همیشه نورانی در طول مسیر مقاومت در مقابل چنین رژیم های غیر انسانی و تبه کاری می باشد… رفقا قلب های ما با شماست چرا که ما کاملاٌ درد و غم شما را در رابطه با این تراژدی و از دست دادن رفقای ارجمندتان درک می کنیم. ما در این مراسم سوگند می خوریم که به مبارزه خود برای یک نظام سکولار در سودان و دیگر کشور ها، نظامی که در آن مذهب از دولت جداست، ادامه خواهیم داد. آینده مبارزه ما با شما یکیست و ما هیچگاه اجازه نخواهیم داد که مسببان این جنایت ها از چنگال عدالت بگریزند. زنده باد مبارزه عادلانه خلق های مان بر علیه رژیم های تاریک اندیش حاکم در سودان و ایران.“
بعد از چند دقيقه تنفس ، كه در آن آهنگي به مناسبت ”خاوران“ پخش و از حضار پذیرائی شد، رفیق «جورج آنتونی»،رهبر سازمان ترقیخواه، ضد استعماری و مشهور ”ليبراسيون“ به سخنراني پرداخت. آنگاه نوبت سخنرانی به مبارز سرشناس جنبش سندیکائی انگلستان، دکتر «تام سیبلی»، از بنیان گذاران «مرکز بین المللی برای حمایت از حقوق سندیکائی» رسید. رفیق سیبلی با اشاره به آشنائی 30 ساله خود با مبارزات حزب توده ایران مسببان فاجعه ملی را که در جریان آن بسیاری از رهبران و فعالان جنبش سندیکائی ایران اعدام شدند، محکوم کرد. او در سخنرانی خود به اهمیت مبارزه رفقای توده ای در روشنگری جنبش سندیکائی بریتانیا و در دفاع از فعالان سنديكايي ايران و اثرات مهم آن اشاره كرد.
در فاصله بين سخنراني ها قطعاتي از موسیقی فولکلوریک و مبارزاتی با ويولن توسط رفیق «کن کیبل»، دبیر کمیته منطقه ای حزب کمونیست انگلستان براي حاضرين نواخته شد كه مورد توجه همگان قرار گرفت. آخرین سخنراني از آن رفیق نوئل هاریس، دبیر کل کمیته دفاع از حقوق مردم ایران» (کودیر)، بود که در طی سخنرانی خود به موازات محکوم کردن مسببان اصلی فاجعه ملی و ضرورت ادامه کارزار برای افشا و به محاکمه سپردن آنان، عرصه های اصلی مبارزه بین المللی برای همبستگی با مبارزه مردم ایران برای صلح و دموکراسی را مورد توجه قرار داد. در انتها ، پس از اجرای دسته جمعی سرود انترناسيونال، گل هاي سرخ به ياد شهداي فاجعه ملي به حاضرين داده شد.