همبستگی بین المللی با جنبش اعتراضی مردم ایران

در 10 هفته گذشته پایتخت های کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی صحنه تظاهرات بی وقفه و ابتکارات افشاگرانه خلاقی در رابطه با جنایات رژیم ولایت فقیه بوده است

در دو ماه گذشته بارها از همزبانی و همبستگی نیروهای کمونیست، چپ و ترقی خواه جهان با مبارزات قهرمانانه مردم ایران که در شرایط دشوار و مهلک کشور در جریان است، گزارش شده است. در 10 هفته گذشته پایتخت های کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی صحنه تظاهرات بی وقفه و ابتکارات افشاگرانه خلاقی در رابطه با جنایات رژیم ولایت فقیه بوده است که در آن عمیق ترین تجلیات همبستگی بین المللی با مردم ایران در کارزار برحق و شکوهمندشان به نمایش گذاشته می شود. فعالان سندیکائی، احزاب کمونیست، شخصیت های خوش نام و پرآوازه جهان علم و معرفت در صحنه بین المللی همدوش با ترقی خواهان و مبارزان راه دموکراسی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی و ترقی در ایران در یک کارزار هماهنگ، متنوع و موثر قانونیت و مشروعیت رژیم دیکتاتوری در کشور را زیر علامت سئوال قرار داده اند. مراکز سندیکائی در اکثر کشور های جهان ده ها قطعنامه اعتراضی خطاب به رژیم صادر کرده اند. و این در حالی است که سفارتخانه های رژیم با پشتوانه صدها میلیون دلار بودجه اختصاصی در گوشه و کنار جهان کوشش های برنامه ریزی شده و مذبوحانه خود برای جلب حمایت افکار عمومی را ادامه می دهند. آنچه کاملاٌ مشهود است، عدم موفقیت رژیم در این کوشش های خود است. احمدی نژاد در افکار عمومی و محافل ترقی خواه جهان به مثابه سمبل برجسته تقلب، سرکوب دولتی و بی تدبیری شناخته شده است. این حقیقتی است که کوشش سفرای رژیم فقاهتی، شبکه ”پرس تی.ویو“ و سایت های اینترنتی مشکوک و وابسته به رژیم در خارج کشور برای تصویر چهره ”ضدامپریالیستی“ از احمدی نژاد شکست خورده است.

از روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و افشای تقلب رژیم در نتایج رای گیری صدها مقاله و تحلیل ترقیخواهانه در روزنامه های جهان نوشته شده، صدها گردهمائی اعتراضی برضد رژیم و هزاران جلسه بحث و روشنگری در مورد واقعیت های جامعه امروز ایران و حقانیت جنبش اعتراضی مردم ایران برگزار شده است. در مطلب زیر به چند نمونه جالب و برجسته این ابتکارات اشاره می شود.

1- روزنامه پرتیراژ ”ریزوسپاستیس“، ارگان حزب کمونیست یونان، در مطلب مفصلی در رابطه با تحولات ایران بر پایه گفتگوی خود با نماینده حزب توده ایران، از جمله این حقیقت را برجسته می کند که: نباید به نظراتی که مطرح می کنند که جنبش مردمی کنونی بر علیه رژیم تئوکراتیک تحت تاثیر محافل خارجی قرار دارد، وقعی گذاشت. ”تحولات کنونی و جنبش مردمی در ایران در درجه اول عکس العملی بر علیه سیاست های فاجعه بار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی رژیم است. این جنبش اساساٌ ترقی خواهانه است.“ تفاوت های بین نیروهای اصولگرا و اصلاح طلب تاثیر تعیین کننده و ویژه ای روی سیاست گزاری این نیروها دارد. مثلاٌ در دوره ریاست جمهوری خاتمی این امکان به وجود آمد که اعتماد به نفس مردم در رابطه با مبارزه برای تغییر بازسازی شود. توسعه و گسترش جنش سندیکائی و جنبش زنان در این دوره قابل توجه بود. ”پاسح نیرو های راستگرا (هواداران کنونی احمدی نژاد) در این دوره عمدتاٌ بر مخالفت با هر گونه تغییر محسوسی متمرکز بود. …. ارزیابی ما بر این حقایق متمرکز هستند که آن هائی که در خیابان های تهران، مشهد، تبریز، شیراز و دیگر شهرهای ایران تظاهرات می کنند، کارگران، زنان و جوانان ایران هستند. طبقه کارگر، اقشار متوسط و حتی بخش هائی از بورژوازی، حکومت گروه ارتجاعی و دیکتاتور را که با توسل به سرکوب محض بر کشور حکمروائی کرده اند، را به چالش کشیده اند. رژیم حاکم کشور را به ویرانی اجتماعی و افتصادی کشانده است. …. می توان گفت که عمده آن هائی که به نفع نیروهای اصلاح طلب رای دادند، مردم عادی هستند که همه اعتماد خود را به اینکه رژیم قادر باشد که کشور را از بحران عمیق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بیرون بیاورد از دست داده اند.“

2- روزنامه ”هاراوگی“، نشریه ارگان آکل، حزب زحمتکشان مترقی قبرس، در مقاله مفصلی تحولات هفته های اخیر کشور و موضع نیروهای چپ و مترقی ایران در این رابطه را مورد بررسی قرار داد. در این مطلب که بر پایه گفتگویی با نماینده کمیته مرکزی حزب توده ایران تنظیم شده است، ”هاراوگی“، اشاره می کند که ”بر پایه شواهد روشن و غیرقابل بحث و تردید، میر حسین موسوی، کاندیدای اصلاح طلب، در این انتخابات پیروز شده است.“ و اضافه می کند که بر پایه نتایج غیررسمی موسوی 19 میلیون رای کسب کرده است… جنبش اعتراضی توده ای در اعتراض به کوشش رسوای رژیم برای دستبرد به نتایج انتخابات که خیابان های تهران وتمام شهرهای بزرگ ایران را فرا گرفته است، یک مرحله طبیعی از جنبش مردم ایران برای صلح، دموکراسی و عدالت اجتماعی است… مردم ایران خواستار تغییر هستند… مردم کوشش می کنند که خواسته های خود را از طریق روندهای دموکراتیک و شیوه های صلح جویانه بدست بیاورند. ”
مقاله در ادامه می افزاید: ”یک بحران سیاسی جدی تمامی رژیم را فرا گرفته است. نحوه عمل رژیم در رابطه با انتخابات و اعتراضات مردم در راین رابطه، اختلافات درونی رژیم را تشدید کرده است. اکثر رهبران روحانی که تا کنون موضع گیری کرده اند، عدم رضایت خود از تقلب در نتایج انتخابات ابراز کرده اند، از به کارگیری شیوه های سرکوبگرانه برضد مردم انتقاد کرده و غیر مستقیم از موسوی حمایت کرده اند… اختلافات و درگیری های درونی رژیم به نقطه ای رسیده است که برای رژیم به قیمت بالایی تمام می شود و آینده آنرا بطور محسوسی تحت تاثیر قرار داده است…. احمدی نژاد نماینده نیروهائی است که کشور را در بحران سیاسی، اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی کنونی فرو برده اند. بر رغم تهدیدات مداوم توسط ساختارهای امنیتی، جو خفقان موجود و سرکوب وسیع، مردم با استفاده از همه امکانات موجود، حضوری تعیین کننده در صحنه سیاسی و مبارزه برضد کودتای انتخاباتی رژیم داشته اند. این حقیقتی است که نظریات و سیاست های نیروهای اصلاح طلب بر پایه تجربیات مشخص خود آن ها در صحنه مبارزه کنونی مورد تاثیر قرار گرفته و تحول یافته است… 8 سال دوره ریاست جمهوری خاتمی از طرف نیرو های راستگرای وابسته به ولی فقیه به عنوان خطری برای ادامه ”حکومت اسلامی“ ارزیابی می شود و بر همین پایه این نیرو ها تمامی قدرت خود را بکار گرقتند که دولت خاتمی را بی ثبات کنند و نهایتاٌ احمدی نژاد را بر سر کار بیاورند.“

3- ”مورنینگ استار“، تنها روزنامه چپ انگلیسی زبان جهان، چاپ لندن، که توسط حزب کمونیست انگلستان منتشر می شود، در چندین شماره با انتشار اخبار و تحلیل های دقیق سهم ویژه ای در روشنگری محافل ترقی خواه و سندیکائی انگلستان، اسکاتلند، ویلز و ایرلند در رابطه با تحولات سیاسی کنونی کشور داشته است. این روزنامه دو هفته پیش در مقاله ای با تیتر ”رژیم سرکوب را باز هم گسترش می دهد“ مقاله افشاگرانه ای به قلم خانم ”جین گرین“، از مسئولان کارزار کمیته دفاع از حقوق مردم ایران، ماهیت دادگاه فعالان و سران جنبش اصلاحات در کشور را مورد مطالعه و تحلیل قرار می دهد. این روزنامه می نویسد: ”میرحسین موسوی، نامزد ”شکست خورده“ انتخابات ریاست جمهوری اخیر در ایران، دادگاه نمایش زندانیان رویدادهای اخیر را محکوم کرد و ”تقلبی“ خواند. موسوی همچنین به موقعیت والای برخی از متهمان اشاره کرد و گفت: ”اینک از میان کسانی قربانی می‌گیرند که خدمات بزرگی به کشور و نظام در کارنامه دارند…“
و مهمتر آنکه موسوی با قاطعیت هشدار داد که مادامی که نتیجه عادلانه‌ای حاصل نشود، مخالفت علیه رژیم ادامه خواهد یافت. موسوی در بیانیه‌ای که پس از نمایش اعتراف‌های اجباری منتشر کرد، گفت: ”زود خواهد بود که ملت محاکمه مرتکبین این فجایع را شاهد باشد و بازجویان و شکنجه‌گرانی را که این‌گونه با جان و آبروی او بازی می‌کنند بشناسد.“
قابل توجه است که در میان رده‌های بالای جامعه ایران موسوی به هیچ‌وجه تنها صدای مخالف و اعتراض نیست. محمد خاتمی، رئیس جمهور پیشین ایران نیز در مخالفت با محاکمات نمایشی صدای اعتراض خود را بلند کرد و گفت: ”این اعتراف‌ها هیچ‌گونه اعتباری ندارند“ و اضافه کرد که محاکمات ”مغایر با موازین قانون اساسی، قوانین عادی و حقوق شهروندی است.“
رفتار نادرست و غیرانسانی رژیم در برابر واکنش مردم به رویدادهای پس از انتخابات ۲۲ خرداد بدانجا انجامید که در یک چرخش ناگزیر، رژیم مجبور شد در مورد وضعیت علنی شده بازداشتگاه کهریزک موضع‌گیری کند. در این بازداشتگاه که در جنوب شرق تهران قرار دارد، شماری از بازداشت‌شدگان اخیر زندانی بودند و در معرض ضرب و شتم وحشیانه و شکنجه قرار داشتند، به حدی که حتی منجر به مرگ تعدادی از آنها شد. بسیاری این بازداشتگاه را، که دو سال پیش به عنوان یک زندان غیر استاندارد اعلام شد و در ضمن خارج از حیطه کنترل و عمل قوه قضاییه ایران است، گوانتاناموی ایران می‌خوانند. اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، اقرار کرد که از این بازداشتگاه برای حبس کردن افرادی استفاده شده است که در جریان رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری دستگیر شده بودند.
اما واکنش رسمی رژیم در پی فاش شدن وحشیگری‌های انجام شده در کهریزک، محدود بود به زندانی کردن ”سه مأمور انتظامی که زندانیان را کتک زده بودند“ و نه بیش. پیشتر، قربانعلی دُری نجف آبادی، دادستان کل کشور، با اشاره به ”حادثه کهریزک“ اذعان کرده بود که ”تخلف‌هایی“ رخ داده است و گفته بود که ”با دستگاه‌ها و افراد متخلف در این خصوص باید برخورد شود.“ اکنون این بازداشتگاه تعطیل و مایه آبروریزی بیش از پیش رژیم شده است. با توجه به ادامه شکاف‌های عمیقی که در میان هیأت حاکمه رژیم دیده می‌شود، امروز ادعاهای روحانیون مبنی بر حمایت مردمی نیز به سرعت رنگ می‌بازد…. اوضاع جاری ایران را همسر عیسی سحرخیز، روزنامه‌نگار برجسته‌ای که اینک زندانی است، به بهترین وجهی توصیف کرد: ”همه مردم می‌دانند كه اینها چقدر تحت فشار هستند…همه می‌دانند كه تحت فشار و شكنجه این صحبت‌ها گفته می‌شود.“
اما به رغم فشار بر زندانیان و خانواده‌های آنها، مقاومت ادامه دارد. اخیراً شماری از خانواده‌های زندانیان سیاسی یک کنفرانس خبری در انجمن حمایت از زندانیان برگزار کردند که در آن به وضعیت زندانیان و نداشتن حق ملاقات اعتراض کردند…. جالب است که در آغاز محاکمات نمایشی، عبدالرضا محبتی، معاون دادستان تهران، کیفرخواست بلندبالایی را خواند و بدون آنکه به نقض هیچ قانون مشخصی از قوانین جاری ایران اشاره و استناد کند، محاکمه شوندگان را به دست داشتن در ”کودتای مخملی“ متهم کرد. همان طور که در بیانیه ”دیده‌بان حقوق بشر“ آمده است: ”از آنجا که کاملاً روشن است که مقامات ایران نمی‌توانند به تخلف جنایی مشخصی برای محکوم کردن این افراد استناد کنند، باید آنها را فوراً و بدون هر گونه قید و شرطی آزاد کنند.“ چگونگی رفتار با بازداشت‌شدگان خود ادعانامه گویایی علیه رهبری جمهوری اسلامی ایران است. نصیب آنهایی که در اعتراض‌های قانونی علیه نتیجه انتخابات شرکت کردند، چیزی نبوده است جز شکنجه، ضرب و شتم وحشیانه و مرگ.
برگزاری محاکمات نمایشی اخیر، مرحله جدیدی از برخورد و عمل رژیم است که در آن سعی می‌شود مخالفان و معترضان به نتیجه انتخابات را به همدستی در توطئه خارجیان برای سرنگون کردن رژیم متهم کنند. قابل ذکر است که قوانین بین‌المللی حقوق بشر حامی زندانیان در برابر هر گونه بدرفتاری‌اند، از جمله و به‌ویژه ”اعتراف‌های“ اجباری.
ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که دولت ایران خود از امضا کنندگان آن است، اعلام می‌کند که هر شخص متهم به یک جرم جنایی حق مشاوره حقوقی با ”وکیل برگزیده خودش“ را دارد؛ در حال حاضر زندانیان ایران از این حق بدیهی محرومند. این ماده همچنین مقرر می‌دارد که زندانی ”نباید مجبور به شهادت دادن علیه خودش یا اعتراف به گناه بشود.“
یکی از اصول بنیادی قوانین بین‌المللی حقوق بشر این است که هر گونه شهادتی، از جمله اعتراف، که از طریق شکنجه یا آزار و بدرفتاری به دست آمده باشد، قابل استناد نیست و نباید منظور شود. اکنون بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد که همه آنانی که در گذشته و تا کنون از حقوق مردم ایران دفاع و پشتیبانی کرده‌اند، صدای مخالفت و اعتراض خود را بلند کنند. رژیم ایران باید در برابر مردم کشور خود و در برابر جامعهٔ بین‌المللی پاسخگوی نقض خشن حقوق بشر در این کشور باشد.“

4- شماره ویژه نشریه ”ایران امروز“، ارگان ”کمیته دفاع از حقوق مردم ایران“، کودیر، با مقالاتی در توضیح جنبه های مختلف جنبش اعتراضی کنونی در هفته دوم شهریورماه منتشرشد. این نشریه که در سطح وسیعی در اتحادیه های کارگری و نیروهای وابسته به جنبش صلح و ترقی خواهی در اروپا و آمریکای شمالی پخش می شود در رابطه با ماهیت جنبش اعتراضی در ایران، نقش زنان، جوانان و کارگران در آن و ضرورت همبستگی بین المللی با این جنبش روشنگری می کند.