محرومان فراموش شده!

حضور هزاران زن زحمتکش که درخیابان ها، ایستگاه های راه آهن مترو ومیادین اصلی شهرهای بزرگ کشور، مشغول دستفروشی هستند، نگاه هر رهگذری را به خود جلب می کند. هزاران زن درسنین مختلف با دستفروشی زندگی خود و خانواده هایشان را ”تامین“ می کنند واین یک واقعیت تلخ جامعه اسیر فقر واستبداد کنونی ایرانی است.
زنان دستفروش که از فقیرترین لایه های اجتماعی به شمار می آیند از کوچکترین حمایت برخوردار نبوده و کار توانفرسای آنان که گاه تا 15 ساعت در روز به طول می انجامد، تامین کننده مخارج زندگی نیست.
این زنان محروم و زحمتکش که غالبا درحاشیه فقیر شهرهای بزرگ دربیغوله ها سکنی دارند، هر روزه علاوه برتلاش برای معاش دریک محیط بی رحم، با انواع فشارها از سوی شهرداری، ماموران سد معبر، اوباش بسیج و نیروهای انتظامی روبرو بوده و مرتب مورد اهانت، آزار و اذیت جسمی و روحی قرار می گیرند. چندی پیش گزارشی از برخورد خشن ماموران شهرداری و سد معبر با این زنان محروم و بی پناه درصفحات روزنامه ها انتشار یافت که خواندن آن قلب هر انسان با وجدانی را به درد می آورد. ماموران با توهین ضرب و جرح اندک اجناس فروشی آنها را ضبط و در برابر خواهش و تمنای این زنان، آنها را به باد کتک می گرفتند. این صحنه، هر روزه درتهران، شیراز، مشهد، تبریز، اصفهان و … اتفاق می افتد. اکثریت مطلق زنان دستفروش یا سرپرست خانوار هستند و یا زنان کارگری بوده اند که از کار اخراج و به صف طویل بیکاران رانده شده اند، بی آنکه از کمترین مزایای قانونی برخوردار باشند. این زنان قربانیان افزایش بیکاری قلمداد می شوند.
مدتی قبل مخبر فراکسیون زنان مجلس طی گفت و گویی با خبرگزاری فارس مدعی شد: ”از آنجا که برخی از زنان دستفروش، سرپرستی خانواده را برعهده دارند، باید درزمینه رفع مشکلات مالی این قشر تدابیری اندیشیده شود. مشکلات زنان دستفروش را باید ازحمایت مختلف مورد بررسی قرارداد … شهرداری می تواند با ایجاد جایگاه های ویژه و غرفه های متعدد به زنان دستفروش این فرصت را بدهد تا آنها به فروش محصولات خود بپردازند. دولت نیز باید با انجام برنامه ریزی های مناسب درراستای حمایت از زنان دستفروش تلاش کند …“. برخلاف اینگونه مدعیات، نه شهرداری ها و نه دولت هیچیک کوچکترین گامی درراه رسیدگی به وضعیت این زنان انجام نداده و نخواهند داد. حقوق و منافع زنان دستفروش و آینده فرزندان آنها حتی مورد توجه نیست.
زنان دستفروش وافزایش شمار آنها نتیجه اجرای برنامه های اقتصادی-اجتماعی مغایر با منافع مردم توسط رژیم ولایت فقیه و خصوصا دولت ضد ملی کودتاست. دستفروشی و اینگونه مشاغل که به درستی بیکاری پنهان ویا شغل کاذب خوانده می شود، تنها با تغییر سمت گیری اقتصای-اجتماعی کنونی قابل حل بوده که برپایه آن می توان زمینه مناسبی را برای ایجاد اشتغال مناسب و پوشش تامین اجتماعی به سود زنان محروم فراهم ساخت. تبعیض جنسیتی، تبعیض طبقاتی فقر و اختناق وسرکوب همگی چنگال خود را برگلوی هزاران زن دستفروش وخانواده هایشان می فشارند. این محرومان فراموش شده را دریابیم!