دنیا راهزنی دولتی اسرائیل را محکوم می‌کند
صبح روز دوشنبه گذشته ،۱۰ خرداد، کماندوهای نیروی دریایی اسرائیل از راه دریا و هوا به یک ”کاروان آزادی“ همبستگی بین‌المللی، متشکل از ۶ کشتی باربری و مسافربری و حامل ده هزار تن کمک‌های مردمی، که از ترکیه راه افتاده و در آب‌های بین‌المللی دریای مدیترانه به سوی غزه در حرکت بود، حمله کردند. بنابر خبرهای منتشر شده، این حمله راهزنان دولتی اسرائیل منجر به کشته شدن۱۶ تا ۱۹ تن و زخمی شدن ده‌ها تن دیگر شد (ارقام قطعی هنوز مشخص نشده است). محموله کشتی‌های این کاروان که با پرچم ترکیه در حرکت بودند و نزدیک به ۷۰۰ تن از ۵۰ کشور جهان، از جمله فعالان صلح و حقوق بشر، اعضای پارلمان و حتی یکی از بازماندگان هولوکاست آن را همراهی می‌کردند، عبارت بود از: مواد غذایی، وسایل پزشکی و دارو ، مصالح ساختمانی (از جمله سیمان برای نوسازی تخریب‌های قبلی توسط اسرائیل). در ادامه حمله، کشتی‌ها و سرنشینان آنها نیز از سوی اسرائیل بازداشت شدند. ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه مردم دنیا برای همبستگی با مردم غزه حدود سه سال است که ادامه دارد، یعنی از زمانی که ۱/۵ میلیون سکنه این منطقه در محاصره کامل نظامی- اقتصادی اسرائیل قرار گرفتند و همواره از لحاظ نیازهای اساسی زندگی دچار کمبود هستند. پیش از این نیز اسرائیل بارها در ارسال و تحویل چنین محموله‌هایی کارشکنی کرده بود. یکی از بهانه‌های اسرائیل این است که، کشورهایی مثل ایران و گروه‌های شبه‌نظامی از این طریق اسلحه و مهمات به غزه و حماس می‌رسانند.
حمله نظامی به این کاروان کمک‌رسانی، با واکنش سریع و خشماگین نیروهای ترقی‌خواه و صلح دوست جهان، از جمله احزاب کمونیست و کارگری و مردم کشورهای مختلف از جمله مردم اسرائیل، فلسطین، آمریکا، فرانسه، کانادا، ترکیه، ایران، یونان، اردن، روبه‌رو شد. هزاران تن از مردم کشورهای دنیا برای محکوم کردن و اعتراض به این اقدام غیرقانونی و ضد انسانی نیروهای نظامی اسرائیل، به خیابان‌ها آمدند و خواستار آزادی بازداشت شدگان و تحویل محموله کشتی‌ها به غزه شدند. چندین کشور جهان با فراخواندن سفیران خود از اسرائیل ناخشنودی شدید خود از این جنایت بی سابقه را به نمایش گذاشتند. دولت‌های فرانسه، آلمان، و ترکیه از جمله دولت‌هایی بودند که این حمله را محکوم کردند. دولت ترکیه، بر رغم روابط گسترده دیپلماتیک- نظامی گسترده با اسرائیل، شدیداٌ از حمله راهزنانه کماندوهای اسرائیلی به این کاروان انتقاد کرد. به دلیل اینکه این کاروان زیر پرچم ترکیه حرکت می کرد و در جریان حمله نیروهای اسرائیلی تعدادی از شهروندان ترکیه کشته شدند، به شکل غیر منتظره ای جو ضد اسرائیلی بر این کشور حاکم شده است. این حقیقت در جریان مراسم تشییع جنازه رسمی قربانیان ترکیه ای در هفته گذشته کاملاٌ مشهود بود و دولت این کشور را در مقابل شرایط ویژه ای قرار داده است. در مقابل، باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، و دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، با لحنی بسیار ملایم و بدون اشاره به مسئولیت اسرائیل در این حمله، صرفاً از وقوع این اتفاق و ”کشته شدن عده‌ای“ ابرازتأسف کردند. رسانه‌های همگانی غرب نیز تلاش زیادی کردند تا این حمله اسرائیل را دفاع از خود در مقابل ”تروریست” ها نشان دهند، و نتانیاهو هم با وقاحت تمام در برابر دوربین‌های تلویزیون مدعی شد که هیچ‌گونه کمبودی در غزه وجود ندارد. همزمان با این رخداد، بنیامین نتانیاهو مهمان دولت محافظه‌کار کانادا بود که برای رسیدگی به این ”بحران“ سفرش به آمریکا را لغو کرد و به اسرائیل بازگشت، و نخستین کاری که کرد ملاقات با نظامیان مجروح شده اسرائیلی و دلجویی از آنان بود! به ابتکار ترکیه، که از اعضای دوره‌ای شورای امنیت سازمان ملل متحد است، اعضای این شورا نیز درخواست یک جلسه اضطراری برای رسیدگی به این موضوع کردند که در پایان آن، بیانیه یی از سوی ریاست کنونی شورا ( نماینده مکزیک) – و نه یک قطعنامه از سوی شورا- منتشر شد که ضمن محکوم کردن ”اعمالی که منجر به کشته شدن عده‌ای شد“، خواستار آن گردید تا یک ”تحقیق… بیطرفانه… و شفاف“ درباره آن رخداد صورت بگیرد. دولت آمریکا نیز اظهار داشت که، مقام‌های اسرائیلی خود در این زمینه تحقیق کنند، یعنی همان موضعی که دولت اسرائیل هم اعلام کرده است، که با توجه به اینکه اسرائیل خود مورد اتهام است و در این زمینه بی‌طرف نیست، نمی‌توان این موضع را به چیزی جز حمایت آشکار از دولت اسرائیل و رفتارهای خودسرانه آن تعبیر کرد. در حالی که موارد مشابه در دیگر نقاط دنیا ، غالباً به‌درستی، با واکنش شدید و محکومیت قاطع و تحریم و کاهش یا قطع روابط دیپلماتیک و جز این ها روبه‌رو می‌شود، واکنش جانبدارانه و تبعیض‌آمیز قدرت‌های امپریالیستی در برابر این رفتار غیرانسانی دولت اسرائیل، نشانه حمایت آشکار آنها از این ژاندارم منطقه خاورمیانه است. حضور ترکیه در مرکز این رخدادها، و مواضع اتخاذ شده از سوی دولت اسلام گرای این کشور، نه فقط در این مورد بلکه در دو سال اخیر نیز قابل تأمل است. نخست وزیر ترکیه سال گذشته در اجلاس داووس، در جریان یک بحث و مناظره رسمی با شیمون پرز با او به مشاجره علنی پرداخت، و در اعتراض به حمله اسرائیل به غزه جلسه مناظره را ترک کرد. پس از میانجی‌گری ترکیه عضو ناتو در تنظیم موافقتنامه اخیر هسته‌ای تهران برای تبادل اورانیوم در خاک ترکیه، اینک این کشور بار دیگر به عنوان بازیگری مهم در صحنه سیاست خاورمیانه، از جمله در مورد مسئله فلسطین و صلح، خود را مطرح می‌کند. ترکیه از معدود متحدان اسرائیل در این منطقه بوده است که حتی مانورها و برنامه‌های آموزش نظامی مشترک نیز با اسرائیل انجام داده است، اگرچه تعدادی از آنها روز دوشنبه ملغی شدند. سال پیش نیز رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه، برای عقد یک معاهده صلح میان اسرائیل و سوریه تلاش کرد. اما امروز روابط دو کشور رو به تیرگی بیشتری می‌رود. در پی رخدادهای دوشنبه، اردوغان سفرش به آمریکای جنوبی را نیمه‌تمام گذاشت و به کشورش بازگشت، و اقدام اسرائیل را ”تروریسم دولتی“ خواند.
روز چهارشنبه، بر اثر فشارهای بین‌المللی از سوی مردم، دولت‌ها و نیروها و سازمان‌های غیردولتی، اسرائیل شروع به آزاد کردن گروگان‌ها کرد. شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو، قطعنامه‌ای در محکومیت ”حمله خشونت‌آمیز اسرائیل“ صادر کرد و قصد خود برای انجام تحقیقات مستقل درباره حمله اسرائیل را اعلام کرد (آمریکا، ایتالیا و هلند، به این قطعنامه رأی منفی دادند). شورای امنیت از بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، خواست تا مسئولیت تشکیل کمیته حقیقت‌یاب را به عهده بگیرد. بان کی مون خواستار پایان دادن به محاصره غزه شد و گفت که، اگر اسرائیل به محاصره پایان داده بود چنین اتفاقی نمی‌افتاد.
نیروهای صلح‌دوست و ترقی‌خواه خاورمیانه و جهان سال‌هاست که برای پایان دادن به تنش در این منطقه حساس از راه پایان دادن به محاصره و اشغال این منطقه از سوی اسرائیل، و تشکیل یک دولت مستقل فلسطینی به پایتختی اورشلیم شرقی، تلاش می‌کنند. تنها از این راه است که آرمان فلسطین و مردم زجر کشیده‌اش محقق، و صلح و عدالت در این منطقه برقرار خواهد شد.
