تهاجم ولی فقیه به ”مرجعیت“ معترض و تشدید فشار کودتاچیان برای کسب مشروعیت ”اسلامی“

سفر ده روزه علی خامنه ای به قم وابعاد گسترده تدارکاتی- تبلیغاتی آن که از هفته ها پیش تمامی نهادهای نظامی-انتظامی و همچنین مزدوران وابسته به ”بیت رهبری“ در قم را درگیر کرده بود، حاکی از اهمیت این سفر و اهداف آن برای کودتاچیان است. یکسال و نیم پس از تقلب بزرگ و پایمال کردن آرای میلیون ها ایرانی، و با وجود سرکوب خشن و خونین جنبش اعتراضی توده ها فعل و انفعالات سیاسی کشور حاکی از ادامه بحران رژیم ولایت فقیه و تزلزل و بی اعتباری بیش از پیش ولی فقیه به عنوان رهبر اصلی کودتای انتخاباتی است. بی شک سفر خامنه ای به قم را باید در ارتباط با مخالفت روز افزون ”مراجع تقلید“ با موضع گیری ها و سیاست های اعمال شده حاکمیت کودتایی ارزیابی کرد.
پیش از سفر ولی فقیه به قم مدافعان و مداحان دولت کودتا و طیف های ارتجاع حاکم هر یک با دلایل و انگیزه های سیاسی متفاوت در خصوص این سفر به موضع گیری پرداختند. علی لاریجانی، رییس مجلس که از همراهان ولی فقیه در سفر قم است ابتدا طی دیداری با اعضای شورای مرکزی جمعیت حامیان انقلاب اسلامی (جبهه حامیان ولایت)، 24 مهر ماه خاطرنشان ساخت: ”ولایت فقیه رکن اساسی نظام جمهوری اسلامی است … برای وحدت یک ملاک و محور وجود دارد که این ملاک مقام معظم رهبری است و سلایق مختلف باید خود را با این میزان بسنجند …“ وی در جای دیگری، 25 مهر ماه، درگفت و گو با خبرنگاران ضمن اعتراف به وجود اختلاف میان ولی فقیه و برخی ”علمای طراز اول“ یادآوری کرد: ”سفر رهبر انقلاب به قم در عداد سفرهای متعارف محسوب نمی شود و جنبه ملی و فراملی آن بر وجه استانی آن غالب است … درباره القای اختلاف میان رهبر معظم انقلاب و مراجع تقلید … قبلا هم گفته ام که دراین زمینه دو دسته سخن گفته می شود که هر دو اشکال دارد … ولایت فقیه میوه درخت مرجعیت است و کسی نمی تواند بگوید که یکی از دو وجه را قبول ندارد … ما حرکت همیشگی حوزه ها را مبنای اصولی می دانیم که نتیجه آنها تئوری ولایت فقیه است و راه درست آن است که هم مرجعیت و هم ولایت فقیه را مبنای عمل خود قرار دهیم …“ این سخنان علی لاریجانی به روشنی مخالفت شماری از مراجع تقلید را با شیوه حکومت مداری خامنه ای و دولت برگمارده او را آشکار می سازد.
از دیگر سو گروهی از مدافعان شناخته شده کودتای انتخاباتی و سرکوب مردم نیز پیرامون سفر ولی فقیه به قم به موضع گیری پرداختند. از جمله مصباح یزدی، طی گفت و گویی با خبرگزاری فارس 25 مهر ماه، گفت: ”بزرگی تمامی نعمت های خداوند در قبال ولایت فقیه در حکم ”صفر“ است … یکی از نعمت های بزرگی که اگر سالیان دراز تمام وقتمان را صرف کنیم که شکر خدا کنیم، حقش ادا نمی شود برقراری نظام اسلامی، حاکمیت ولایت فقیه و بخصوص وجود شخص مقام معظم رهبری …است.“ مصباح یزدی همچنین با تاکید برسرکوب هر صدای اعتراضی روز دوشنبه 26 مهر ماه اعلام کرد: ”رهبر سایه ای از ائمه در همه ابعاد است … رفتار رهبری دراین جریانات (انتخابات سال 88) با توجه به مدیریت کلان جامعه، همانند رفتار حضرت امام در خصوص اولین رییس جمهور کشور بود … برخی از خواص در عرصه های فقهی، سیاسی و مدیریتی صلاحیت اظهار نظر را نداشته و گاهی تحت تاثیر دوستان و نزدیکان خود قرار می گیرند. هیچ توجیهی برای حمایت از تفکرات این گونه افراد وجود ندارد …“
مواضع مصباح یزدی زمینه های مختلف مخالفت با خامنه ای را روشن می کند. مقایسه وضعیت پیش آمده بعد از انتخابات 1388، با وضعیت اولین رئیس جمهور نیز در واقع تهدید آشکاری بر ضد مخالفان و مراجعی است که از موسوی حمایت کرده اند.
سخنان خامنه ای در روز ورود به قم و روحانیونی که به استقبال او آمده بودند نشانگر بحران مشروعیت سیاسی -اسلامی است که ولی فقیه و دولت کودتا با آن رو به رو هستند. به گزارش رسانه های همگانی در مراسم خوش آمد گویی به خامنه ای هیچیک از مراجع تقلید و روحانیون ارشد حضور نداشتند و در شب نخست این سفر نیز فقط روحانیون مرتجع حکومتی نظیر نوری همدانی با خامنه ای دیدار کردند. سخنرانی روز نخست ولی فقیه تهدیدات، عبارات و جملات بکار رفته در آن معنایی جز هراس از توده ها و سرزندگی وخلاقیت جنبش مردمی به رغم سرکوب شدید و خونین آن ندارد. ولی فقیه در سفر به قم هدف هایی چند را دنبال می کند، خامنه ای می کوشد با تطمیع و تهدید بخش های ناراضی و آن گروه از محافل و مراکز روحانی و مذهبی که زبان به انتقاد از کودتای انتخاباتی گشوده و عدم رضایت خود از دولت کودتا را بیان و اعلام کرده اند، به حمایت از دولت احمدی نژاد وادار سازد و یا آنها را در موضع انفعال قرار دهد. این مانور سیاسی با توجه به قطب بندی حاد در حاکمیت به معنای تقویت نیروهای سیاسی به سود دولت کودتاست. علاوه بر این با توجه به بحران مشروعیت و رشد نارضایتی از سیاست های دولت برگمارده ولی فقیه، یکی از هدف های اصلی سفر مذکور، نوعی هویت مذهبی بخشیدن به خامنه ای حتی فراتر از ولی فقیه یعنی برکشیدن وی به عنوان مرجع تقلید است تا در سلسله مراتب مذهبی برای رژیم و دولت کودتا سپر و محافظ ”مطمئن“ تراشیده شود، به این منظور ولی فقیه برنامه کنترل اداری، مالی، امنیتی ویژه ای را تدارک دیده که در صورت کامیابی سفر در حوزه ها و مراکز مذهبی نظیر حوزه های علمیه قم اعمال خواهد شد تا از این طریق جایگاه ولی فقیه تحکیم و تثبیت شود.
در این زمینه تاکید خامنه ای در سخنرانی روز نخست بر ”وحدت کل ملی“ چنین محتویی را مد نظر دارد، ضمن آنکه بدین وسیله ”اصول گرایان“ منتقد، رفسنجانی و دیگر منتقدان کودتای انتخاباتی را تحت عنوان ”خواص“ مورد انتقاد قرار داده و بر حمایت تام و تمام از دولت کودتا و سیاست های این دولت پافشاری می نماید.
مقدمات این سفر یا حرکت و مانورسیاسی از ماه ها پیش با حمله به دفاتر آیت الله منتظری و صانعی، حوادث 14 خرداد امسال و بازداشت های گسترده فراهم شده بود. این سفر به رغم تبلیغات وسیع حکومتی و مقدمات بسیار که از سوی سپاه پاسداران تدارک دیده شده بود، یک قدرت نمایی از سر ضعف و درماندگی ارزیابی می گردد. نظامی که تکیه گاه اصلی خود را همواره مراکز مذهبی و روحانیت تعریف می کرد، اکنون با ژرفش شکاف های ترمیم ناپذیر، چنان در بحران مشروعیت دست و پا می زند که به تهدید و تطمیع روحانیون روی آورده و پایگاه خود را سست و ناپایدار می بیند.
اوضاع پیچیده وحساس میهن ما و مرحله دشوار و سرنوشت سازکنونی، حد اعلای مسئولیت پذیری و هوشیاری همه مدافعان راستین آزادی و عدالت اجتماعی و تامین حق حاکمیت مردم را می طلبد. مبارزه اجتماعی در کنار ادامه بحران حاکمیت همچنان از دغدغه های جدی سران رژِیم است. این تحولات با اجرای پاره ای از سیاست ها خصوصا حذف یارانه ها که زندگی میلیون ها ایرانی را زیر تاثیر ناگوار خود می گیرد، برشتاب حوادث خواهد افزود. جنبش مردمی برای حضور فعال و تاثیرگذار با هدف برکناری دولت کودتا، توقف سیاست های ویرانگر داخلی و خارجی و سپس حرکت به سمت طرد استبداد ولایی بیش از هر زمان دیگری به اتحاد عمل، نزدیکی و تعامل، تفاهم و هماهنگی وسیع ملی میان همه احزاب و سازمان ها و چهره های ضد دیکتاتوری حاکم نیازمند است. تاکتیک کنونی ولی فقیه درعرصه سیاست روز کشور و سفر به قم برای تحکیم موقعیت خویش، آخرین پرده از مانورهای کودتاچیان و مرتجعان حاکم نیست. از این رو باید از آمادگی لازم برای مقابله با رخ دادهای آینده و ناکام ساختن برنامه های ارتجاع و استبداد برخوردار بود. این آمادگی تنها و تنها در پرتو وحدت و اتحاد عمل بر پایه توافق برسر برنامه و سیاست هایی واقع بینانه امکان پذیر است.

به نقل از نامه مردم 854
3 آبان ماه 1389