حنا عمیره: اسرائیل خواهان صلح نیست
حنا عمیره، عضو هیأت سیاسی حزب مردم فلسطین و عضو هیأت اجراییه سازمان آزادی‌بخش فلسطین سفر های مقام های عالی رتبه فلسطینی و اسرائیلی به ایالات متحده به منظور انجام گفتگو هائی با میانجی گری پرزیدنت اوباما، رئیس جمهور آمریکا، در سه ماهه گذشته برخی خوش بینی ها را در رابطه با از سرگیری مذاکرات صلح دامن زده بود. رئیس جمهور آمریکا که نگران نتایج انتخابات مجلس های نمایندگان و سنای ایالات متحده در روز ۱۱ آبان ماه بود، تلاش داشت که شاید با امضای یک موافقتنامه در راستای حل مسئله فلسطین و ثبت یک موفقیت در سیاست خارجی دولت خود، بتواند میزان محبوبیت حزب دموکرات را بیشتر کند. ولی آنچه مطمئناٌ مورد نظر و توجه رئیس جمهور آمریکا نبوده، تغییر سیاست هائی است که از سوی دولت های حاکم بر این کشور، و از جمله دولت کنونی، به طور مداوم بر ضد خلق فلسطین و نیروهایی که آن را نمایندگی می کنند از سوئی، و در طرفداری بی قید و شرط از دولت های تجاوزگر اسرائیل در دهه های اخیر از سوی دیگر، عمل کرده است. یک عامل جدی ادامه بن بست مسئله فلسطین و ادامه شرایط دشوار در منطقه خاورمیانه پس از نزدیک به دو دهه مذاکره مستقیم بین طرفین، عدم برخورد جدی سران دولت اسرائیل به تعهدات بین المللی خود، و از جمله در قبال قطعنامه های متعدد و صریح سازمان ملل، و موضع کاملاٌ یکطرفه و جانبدارانه دولت آمریکا در حمایت از مواضع طرف اسرائیلی است.
در حاشیه پنجاه و یکمین کنگره حزب کمونیست بریتانیا، (۸ و ۹ آبان ماه) در لندن، گفتگوهای مفصل و تبادل نظرهائی بین هیئت نمایندگی حزب توده ایران و رفیق حنا عمیره، عضو هیئت سیاسی حزب مردم فلسطین، که در ضمن عضو هیئت اجرائیه سازمان آزادی بخش فلسطین نیز است، در رابطه با تحولات منطقه انجام شد. سخنرانی رفیق عمیره در کنگره حزب کمونیست بریتانیا، حاوی نکات روشنگرانه ای در رابطه با تحولات کنونی منطقه و به ویژه کوشش های انجام گرفته برای شروع دور دیگری از مذاکرات مستقیم بین دولت اسرائیل و رهبران دولت خودگردان فلسطینی مستقر در ” رام الله“، در کرانه غربی، است. در ادامه، بخش های عمده این سخنرانی را برای اطلاع خوانندگان ” نامه مردم“، می آوریم.
رفقای گرامی
بیست و چهار ماه پیش، زمانی که یک بار دیگر این افتخار را پیدا کردم تا در چنین مجمعی صحبت کنم، روند مذاکرات و نه روند صلح- آن طور که از آن نام می‌برند- در مرحله بسیار حساسی بود. حتماً یادتان می‌آید که کنفرانس آناپولیس در جریان بود و آمریکایی‌ها وعده می‌دادند که تا آخر آن سال- ۲۰۰۸- باید یک دولت فلسطینی با ثبات برپا شود. کنفرانس آناپولیس را از روی خیرخواهی به راه نینداختند. در آن زمان پرزیدنت بوش به حمایت اعراب از سیاست‌هایش در عراق، افغانستان، لبنان و دیگر کشورهای منطقه نیاز داشت. او از آنها می‌خواست که حتی در شرایط ادامه اشغال سرزمین‌های فلسطینی و عربی، روابطشان را با اسرائیل عادی سازند. اکنون که دو سال از آن زمان می‌گذرد، متأسفانه دولت اوباما نیز سعی دارد همان روال و سیاست‌ها را ادامه دهد. او به طور کامل از پیش‌شرط‌های نتانیاهو حمایت می‌کند، و فقط به یک اعتراض ظاهری به اقدامات او در زمینه گسترش شهرک‌سازی‌ها اکتفا می‌کند. او هم اکنون وعده می‌دهد که تا آخر سال ۲۰۱۱ باید یک دولت فلسطینی برقرار شود.
چه کسی باور می‌کند که آقای نتانیاهو در این مدت یک سال حاضر به تخلیه سرزمین‌های اشغالی فلسطین باشد، در حالی که همین امروز هم نمی‌تواند یا نمی‌خواهد اعلام کند که شهرک‌سازی را متوقف خواهد کرد؟ از این گذشته، چه کسی باور می‌کند که پرزیدنت اوباما بتواند در مورد مسائل گرهی و عمده به اسرائیل فشار وارد آورد، در حالی که او حتی در مورد مسائل کم‌اهمیت‌تر هم نمی‌تواند به اسرائیل فشار آورد، از جمله برای متقاعد کردن نتانیاهو به تمدید توافقنامه مربوط به فعالیت‌های شهرک‌سازی، که در سپتامبر گذشته موعدش تمام و منقضی شد. واقعیت این است که جنجال و هیاهو در مورد متوقف کردن شهرک‌سازی پوششی است برای مقاصد واقعی نتانیاهو. مجادله پیرامون توقف شهرک‌سازی، توجه را به سوی این خواست نتانیاهو جلب می‌کند که نخست فلسطینی‌ها باید اسرائیل را به عنوان دولت ”ملت یهود“ به رسمیت بشناسند. همه می‌دانند که سازمان آزادی‌بخش فلسطین، در سال ۱۹۹۴ اسرائیل را به رسمیت شناخت. مطرح کردن چنین پیش‌شرطی به این معناست که نتانیاهو خواستار یک مصالحه و سازش پیشاپیش از سوی فلسطینیان است؛ از فلسطینیان خواسته می‌شود که پیشاپیش از حق پناهندگان برای بازگشت به موطن خود بگذرند. این مثل آن است که ایالات متحد آمریکا خواستار آن باشد که آن را به عنوان یک کشور ”پروتستان انگلوساکسون سفید“ بشناسند؛ چنین خواست‌هایی نژادپرستانه‌اند و کارشکنی و سنگ‌اندازی محسوب می‌شوند. اگر چنین امری واقع شود، حضور فلسطینی‌ها در اسرائیل به عنوان یک دولت ”یهودی“ امکان‌ناپذیر خواهد بود.
رفقا و دوستان گرامی،
اگرچه اکنون فقط یک ماه از تاریخ انقضای توافقنامه توقف شهرک‌سازی‌ها می‌گذرد، اما اسرائیل همین حالا یک پروژه ساختمان‌سازی عظیم را در سراسر کرانه غربی آغاز کرده است. یادآوری می‌کنم که در سال ۱۹۹۳ شمار ساکنان شهرک‌ها کمتر از صد هزار بود، اما امروز، و پس از ۱۸ سال مذاکره، این رقم به نیم میلیون رسیده است.
از این رو، مادام که اسرائیل به عملیات شهرک‌سازی‌اش ادامه دهد و شرایط و دستورکار روند صلح را به رسمیت نشناسد، حزب ما، حزب مردم فلسطین، همراه و همگام با دیگر احزاب فلسطینی، موضع خود را در مخالفت با مذاکرات مسقیم یا غیرمستقیم اعلام می‌دارد. ما مدت‌ها پیش از آنکه رهبری فلسطین در دوم اکتبر (۱۰ مهر) امسال همین موضع را بگیرد، تصمیم و موضع خود را اتخاذ کرده بودیم. ما میانجی‌گری جانبدارانه آمریکا را تقبیح کردیم و در تمام مدت بر این امر پافشاری کردیم که فلسطینی‌ها نباید به اسرائیل امکان چنان مذاکره‌ای را بدهند که فقط ادامه اشغال و شهرک‌سازی را تسهیل می‌کند. در حقیقت، اسرائیل پیش‌بینی می‌کند که ایجاد این شهرک‌ها به اجبار جای خود را در هر راه حلی در آینده باز خواهد کرد.
این آن تهدید عمده‌ای است که در حال حاضر فلسطینی‌ها با آن روبه‌رو هستند: خطر یک راه حل یک‌جانبه تحمیلی؛ یا دولتی با مرزهای موقتی؛ یک مینی‌دولت جدا افتاده در پشت دیوار حائل و جداساز، بدون آنکه پایتختش اورشلیم باشد و بدون آنکه راه حلی برای مسئله پناهندگانش داشته باشد. قصد نتانیاهو در مذاکرات صلح، تغییر دادن جهتِ فشار بین‌المللی از روی اسرائیل است، در حالی که هم‌چنان به حفظ سرزمین‌های اشغالی ادامه می‌دهد.
به نظر ما، اسرائیل دست از سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش برنخواهد داشت مگر آنکه تحت فشارهای جدی یی از سوی جامعه بین‌المللی قرار بگیرد؛ اسرائیل را باید زیر فشار قرار داد و وادار کرد تا از قوانین بین‌المللی تبعیت کند و قواعد و شرایط روند صلح را رعایت کند؛ اسرائیل را باید تحت فشار گذاشت و وادار کرد تا از سیاست اشغال نظامی و شهرک‌سازی در سرزمین‌های فلسطینی دست بردارد. بدون اِعمال چنین فشاری، وضعیت به همین منوال خواهد ماند و لجاجت و بی‌توجهی اسرائیل ادامه خواهد یافت.
فلسطینیان حق دارند که دولت مستقل خودشان را داشته باشند، و همین دولت فلسطینی است که هنوز به رسمیت شناخته نشده است. این فلسطینی‌ها هستند که باید به رسمیت شناخته شوند. پایه و اساس یک راه حل جامع و عادلانه، توجه به این حقوق است.
رفقا و دوستان گرامی،
حزب ما خواهان مذاکرات سازنده و پرثمر در چارچوب یک کنفرانس صلح بین‌المللی مبتنی بر اصول زیر است:
توقف کامل و مطلق عملیات شهرک‌سازی و فعالیت‌های تحریک‌آمیز اسرائیل در سراسر سرزمین‌های اشغالی فلسطین، از جمله در اورشلیم ؛
پایان دادن به محاصره غیرانسانی نوار غزه ؛
برچیدن پاسگاه‌های غیرقانونی نگهبانی در شهرک‌های اسرائیلی ؛
برچیدن تمام راه‌بندها و پاسگاه‌های بازرسی نظامی ؛
توقف یورش‌ها و تجاوزهای نظامی و دستگیری‌های دسته‌جمعی .
از نظر ما، این ها شرط های لازم برای آغاز یک روند صلح موفقیت‌آمیز هستند. واضح است که نتانیاهو این شرط‌های معقول را نمی‌پذیرد و سعی دارد شرط های نامعقول خود را تحمیل کند. در این صورت، ما جز متوسل شدن به جامعه بین‌المللی برای اینکه اسرائیل را مسئول شکست روند صلح بداند، چاره ای نداریم. ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که به منظور فشار آوردن به دولت اسرائیل برای عمل مطابق با خواست جامعه بین‌المللی، گام‌های مشخصی بردارد. در پایان، بجاست به بیانیه پایانی نشست احزاب کمونیست و کارگری کشورهای عربی اشاره کنم که اخیراً در دمشق برگزار شد. در آن بیانیه آمده است: ” لجاجت و بی‌توجهی اسرائیل، و جانبداری یکطرفه و مستمر آمریکا از اسرائیل، ایجاب می‌کند که کشورهای عربی و جامعه بین‌المللی از موضع فلسطین مبنی بر رجوع به شورای امنیت سازمان ملل متحد حمایت کنند تا این شورا دولت مستقل فلسطینی در مرزهای ۴ ژوئن ۱۹۶۷ و به پایتختی اورشلیم را اعلام کند و خواستار شناسایی بین‌المللی آن شود.“
ما معتقدیم که تبدیل این خواست‌ها به یک موضع بین‌المللی برحق و عادلانه مستلزم تلاشی عظیم و بی‌وقفه است. به همین منظور، حزب ما در حال مشاوره با دیگر احزاب برادر برای برگزاری یک همایش بین‌المللی از نیروهای چپ در قبرس است. سپاسگزارم که ما را دعوت کردید. برای پنجاه و یکمین کنگره شما آرزوی موفقیت داریم.
حنا عمیره، عضو هیأت سیاسی حزب مردم فلسطین و عضو هیأت اجراییه سازمان آزادی‌بخش فلسطین
اکتبر ۲۰۱۰
