آزادی برای زندانیان سیاسی

موج جدید بازداشت های پیش و پس از ۲۵ بهمن ماه باردیگر ضرورت مبارزه متحد و سازمان یافته برای آزادی زندانیان سیاسی را برجسته ساخته است.
گزارشات متعددی از اوضاع ناگوار زندان ها و فشارهای غیر انسانی به زندانیان سیاسی حکایت می کند. خبرگزاری هرانا، ۲۵ بهمن ماه، در گزارشی نوشته بود: علیرضا فرزانه، از معترضان کودتای انتخاباتی، و مسعود آقایی، از فعالان ملی- مذهبی، از زندان اوین به قزل حصار انتقال داده شدند و اکنون در شرایط بسیار نامناسب و نگران کننده ای دراین زندان بسر می برند.
برخی رسانه های اینترنتی از جمله هرانا و جرس، در گزارشی دیگر، از اعمال محدودیت های تازه برای زندانیان سیاسی در زندان ارومیه خبر دادند. هرانا، ۵ بهمن ماه، آورده بود: ”دبیرخانه مجموعه فعالان حقوق بشر درایران روز گذشته با انتشار بیانیه ای ضمن محکوم کردن اعدام حسین خضری زندانی سیاسی کرد به دستگاه امنیتی هشدار داد که با فشار و خشونت در قبال زندانیان سیاسی بی دفاع، نمی تواند مانع انتشار گزارشات نقض حقوق بشر و گریز از مسئولیت اعمال خود شود.“
وضع مشابهی در زندان های تبریز، سنندج، مشهد و شیراز حاکم است. در خصوص اعمال فشار بازجویان و شکنجه گران به مبارزان در بند دراوایل بهمن ماه، جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با صدور بیانیه یی اعلام داشتند: ”وزارت اطلاعات که خود دستگیر کننده و شاکی زندانیان ما بوده و با اعمال نظر بر قاضیان، محکومیت های طولانی مدت را برای زندانیان ما صادر کرده، اکنون می خواهد با دخالت در کار سازمان زندان ها و قوه قضاییه بیش از پیش بر عزیزان ما فشار وارد کند و با بحران سازی در داخل بندها، فشارهای مضاعف ایجاد کرده و در امور قضایی بیشتر مداخله کند … زندانیان بیمار و کهنسال که باید در کنار خانواده خود و درخارج از زندان درمان شوند، متاسفانه درزندان نگه داری یا به خانه های امن منتقل و در مواردی به طور غیر قانونی در قرنطینه نگهداری می شوند. …“
قطع تلفن، بازجویی و فشار جسمی و روحی پس از صدور حکم، قطع ملاقات ها، عدم دسترسی به دارو و پزشک و مواردی از این دست طی ماه های اخیر در زندان ها و بر ضد زندانیان سیاسی رواج یافته است. وضعیت وخیم سلامتی منصور اسالو وحمله قبلی او، شرایط ناگوار جسمی دکتر ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی، و بیماران دیگر، از جمله نازنین خسروانی، روزنامه نگار دربند، و کیوان صمیمی، روزنامه نگار و فعال ملی، و شرایط نگران کننده جسمی پیمان عارف، از فعالان ملی، از نمونه های افشا شده محسوب می شوند. درخصوص ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی ایران، خانواده او اعلام داشته اند که، وضعیت جسمی او به شدت نگران کننده بوده، و حال او در زندان رو به وخامت گذاشته است. وی درخانه های امن وزارت اطلاعات نگه داری می شود. این روش ضد انسانی در طول دهه شصت و ابتدای دهه هفتاد خورشیدی در مورد زندانیان سیاسی سرشناس از جمله رهبران و مسئولان حزب ما و دیگر نیروهای ملی و مترقی به کار گرفته می شد. احساس طبری، محمود اعتماد زاده (به آذین) و نورالدین کیانوری از جمله قربانیان این روش ضد انسانی بودند.
ابراهیم یزدی درحالی به بند کشیده شده و در خانه های امن نگه داری می شود که به بیماری های متعدد ناشی از کهولت سن مبتلا است. علاوه بر این، پایگاه اطلاع رسانی نوروز، ۲۶ بهمن ماه، از انتقال مصطفی تاج زاده به مکانی نامعلوم خبر داد. فعالان حقوق بشر و دموکراسی نیز ۳۰ بهمن ماه با انتشار گزارشی نسبت به وضعیت نگران کننده برخی از زندانیان سیاسی مانند منصور اسالو، مصطفی اسکندری، ماشاالله حائری، ارژنگ داودی و شیر محمد رضایی هشدار دادند. در کنار اینان باید به دستگیری وسیع فعالان سیاسی و مردم معترض در روزهای ۲۵ بهمن و اول اسفند ماه اشاره کرد. مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، صرف نظر از عقیده و تعلق سازمانی و سیاسی آنان، وظیفه عاجل همه حزب ها و نیروهای مترقی و آزادی خواه کشور است.

به نقل از نامه مردم شماره 863، 9 اسفندماه 1389