عقب‌نشینی کمونیست‌ها، در انتخابات ایالتی در هند
بر گرفته از روزنامه ”مورنینگ استار“، نوشته رفیق جان هایلت، عضو هیئت سیاسی حزب کمونیست بریتانیا
شکست اخیر همایه چپ حاکم در ایالت‌های ”بنگال غربی“ و ”کرالا“، عقب نشینی بزرگی برای نیروهای پیشرو هندوستان بود. در ایالت ”کرالا“، که به دست همایه جبهه چپ دمکراتیک به رهبری حزب کمونیست هند (مارکسیست) اداره می‌شد، پس از به روی کار آمدن حزب کمونیست هند (مارکسیست) به رهبری رفیق نامبودیرپاد برای نخستین بار در سال ۱۹۵7، قدرت در دهه‌های اخیر بارها دست به دست گشته است.
بازگشت نوبتی همایه‌های رقیب به قدرت سیاسی در این ایالت، به رهبری دو حزب کمونیست هند (مارکسیست) و حزب ”کنگره“ هند، بر اساس تغییرات جزیی یی است که بیشتر به سبب جابه جایی موضع حزب های کوچک تر در انتخابات صورت می‌گیرد. در حقیقت، ”جبهه دمکراتیک چپ“ تنها با از دست دادن دو نماینده در انتخابات اخیر، قدرت را به ”جبهه دمکراتیک متحد“ (هوادار حزب ”کنگره“) واگذار کرد. اما از۱۹۷۷، دولت بنگال غربی با ۹۰ میلیون نفر جمعیت ـ که چهارمین ایالت بزرگ هندوستان به شمار می‌آید ـ بدون تغییر به دست ”جبهه چپ“ با رهبری حزب کمونیست هند (مارکسیست) اداره می‌شد. این جبهه در هفت انتخابات پی‌درپی هربار با به دست آوردن دوسوم کرسی‌ها، و حزب کمونیست هند (مارکسیست) نیز با داشتن بیش از نیمی از اعضای مجلس قانون‌گذاری در شهر کلکته، پایتخت این ایالت، قدرت را در دست داشتند. ولی اکنون این جبهه ۶۱ کرسی بیشتر ندارد که ۴۰ کرسی آن متعلق به حزب کمونیست هندوستان (مارکسیست) است. برنده انتخابات اخیر همایه‌ای است به نام ”کنگره تریناموول“ که به زبان بنگالی به معنای کنگره مردمی است و رهبر پوپولیست آن خانم ماماتا بانِرجی نام دارد. این سازمان دست راستی در سال ۱۹۹۸ از حزب ”کنگره“ جدا شد، و خود را ” تیم ب مارکسیست ها” (Marxists B team) نامید. با این وجود، دولت ائتلافی او در این ایالت وزیران حزب ”کنگره“ را در بر خواهد گرفت و در سطح ملی، این سازمان در ابقای ”اتحاد وحدت پیشرو“ به رهبری حزب کنگره، یاری خواهد رساند. جایزه او انتصاب به مقام وزارت خط های راه‌آهن بود، ولی پیش از فرا رسیدن زمان ادای سوگند، این مقام به وزیر بنگال غربی تنزل یافت.
دولت ” وحدت پیش رو“ در سال ۲۰۰۴ از سوی ”جبهه چپ“ در چارچوب یک برنامه مشترک حداقل پشتیبانی می‌شد، ولی این توافق سه سال پیش هنگامی که نخست وزیر هند، مانموهان سینگ، اعتراض های جبهه چپ را در رابطه با همکاری‌های هسته‌ای با آمریکا بی‌پاسخ گذاشت، از بین رفت. به نظر آن ها همکاری هسته‌ای هند با آمریکا استقلال ملی کشور را به دلیل تسلیم در برابر فشارشرکت‌های چندملیتی برای نفوذ در اقتصاد هندوستان زیرپا می‌گذاشت.
جالب این است که تضعیف دولت ”جبهه چپ“ در بنگال غربی به دلیل کوشش‌های آن برای ایجاد تنوع در فعالیت اقتصادی این ایالت از راه گسترش صنعت کشاورزی در منطقه های دور افتاده بود. شرکت چندملیتی ”تاتا“ موافقت کرد که یک کارخانه خودروسازی در شهر سینگور برپا دارد که قرار بود کم‌هزینه‌ترین خودرو دنیا به نام ”نانو“ در آن تولید گردد. ولی پس از اعتراض های خشونت‌آمیز فعالان TMC این طرح متوقف گردید. خانم ماماتا بانرجی اعلام کرد که این طرح روستاییان را از زمین‌هایشان محروم می‌کند و در اعتراض به این طرح به ۲۵ روز اعتصاب غذا دست زد.
مهم‌تر از این، توقف طرح تأسیس یک شرکت بزرگ پتروشیمی در شهر نادیاگروم از سوی شرکت سنگ اندونزی به نام سالیم بود. دلیلی که ارائه شد ترس روستاییان و سیاست نسنجیده حزب کمونیست هند (مارکسیست) در این رابطه بود. ”کنگره ترینامول“ با بهره‌برداری از این شرایط و زدوبند با نیروهای مسلح مائوئیست، بر ضد حزب کمونیست(م) و هواداران آن دست به حمله و ترور زد. صدها تن از اعضاء و فعالان حزب و پلیس محلی به دست گروه‌های مائوئیستی و حامیان آن ها در ”کنگره ترینامول“ کشته شدند و این کشتارها هنوز هم پس از انتخابات ادامه دارد. جیتن ناندی، یکی از رهبران محلی حزب کمونیست هند(مارکسیست) در ناحیه میدناپور غربی، به دست یکی از طرفداران ”کنگره ترینامول“ به قتل رسید.
سه ماه پیش رهبر گروه نمایندگی حزب در مجلس، همکاری ”کنگره…“ و گروه‌های مائوئیستی را با وزیر کشور مطرح کرد، و بر این نکته اشاره کرد که، مقامات رهبری ”کنگره…“ برای جلوگیری از دستگیری اعضای جوخه‌های اعدام مائوئیست‌ها از هیچ اقدامی کوتاهی نکرده‌اند. این نماینده مجلس هم‌چنین به تلاش‌های خانم بانرجی برای ناچیز شمردن کشتار جمعی سیلدا [شهری در ایالت بنگال غربی] و سپر بلا کردن خود در مقابله با شواهد و مدارک موجود در نقش داشتن مائوئیست‌ها در این جنایت ها اشاره کرد. خانم بانرجی همواره ادعا کرده است که هیچ نیروی مائوئیستی در بنگال غربی فعالیت نمی‌کند و با گستاخی شگفت‌انگیزی کادرهای حزبی را در کشتار فعالان حزب کمونیست هند (مارکسیست) مقصر می‌داند. و این در حالی است که خود وزیر کشور پیش از این به افشاگری جزییات همکاری جبهه مائوئیستی مستقر در بنگال غربی به نام ”کارزار مردمی با تبه‌کاری‌های پلیس“ و ”کنگره…“ با این گروه پرداخته بود. او می‌گوید: ”در چنین شرایطی، رخداد دیروز پیام وحشتناکی را القا می‌کند که یکی از اعضای دولت ائتلافی در همکاری نزدیک با مائوئیست‌ها قرار دارد. نزدیکی ”کنگره…“ با مائوئیست ها آنقدر زیاد است که بالاترین رهبری این سازمان برای یاری‌رسانی، شریک جرم شدن، و تسهیل در امر همکاری با نیروهایی که نخست وزیر آنها را بزرگ ترین خطر امنیتی می‌داند از هیچ کاری رویگردان نیست.“
با وجود این حقیقت، رهبران حزب کنگره کاملا از ”کنگره…“ حمایت کردند. و رسانه‌های همگانی نیز با حمایت خود از ”کنگره…“ فرصت را برای کنار گذاشتن تنها نیرویی که راهی به غیر از سیاست‌های نئولیبرال هند ارائه می‌دهد غنیمت شمردند.
اگر چه سیاست راهبُردی جناح راست فعلا پیروز شده است، اما تصور این که حزب کمونیست هند (مارکسیست) و متحدان آن از صحنه سیاسی حذف شده‌اند اشتباه است. حزب کمونیست هند (مارکسیست) در مقایسه با ۴۹ درصد آرا برای ”کنگره…“ توانست ۴۱ درصد آرا را برای خود داشته باشد، و به سبب برنامه‌هایش برای اصلاحات ارضی، همکاری‌های قومی و آزادی‌خواهانه محلی، هنوز از محبوبیت گسترده‌ای در میان فقیران و زحمت‌کشان برخوردار است.
حزب کمونیست هند (مارکسیست) برای مقابله با مقام‌سالاری، فساد، و دیگر پدیده‌های منفی دست به یک حرکت پالایش درون حزبی در بین اعضاء زده است.
و با وجود این که حزب هنوز تحلیلی از شکست خود ارائه نداده است، بیمان باسو، مسئول ”جبهه چپ“، و بودهادب باتاچارجی، دبیر اول، تعهد کرده‌اند که حزب کمونیست هند (مارکسیست) به سوی شناسایی دلیل های شکست و یافتن شیوه‌های تصحیحی برای بازیافتن اعتماد توده‌ها گام برخواهند داشت
به نقل از نامه مردم، شماره 870، 16 خرداد ماه 1390
