بزرگ ترین سندیکای کارگری انگلستان از مبارزه در راه تأمین حقوق بشری و دموکراتیک در ایران حمایت می کند

در تداوم جنبش همبستگی جهانی با مبارزات مردم ایران، در روز اول تیرماه، کنگره سالانه اتحادیه کارکنان بخش دولتی بریتانیا ـ “یونیسون” (UNISON) ـ که یک میلیون و سیصد هزار نفر عضو دارد، قطعنامه مهمی را در رابطه با حمایت همه جانبه اش از جنبش اعتراضی مردم ایران به تصویب رسانید. بخش مهمی از قطعنامه امسال این کنگره که به مسائل بین المللی می پردازد، در رابطه با تحول های امیدبخش در کشورهای خاورمیانه تنظیم شده بود، و به مبارزات اعتراضی مردم ایران و به ویژه فعالان اتحادیه های کارگری اختصاص داشت. این دومین سال متوالی است که این اتحادیه پرقدرت انگلستان حمایت از جنبش مردمی، و به ویژه جنبش سندیکائی، و تحولات ایران را در کنگره خود به بحث می گذارد.
طرح این قطعنامه مهم از سوی شعبه سندیکای “یونیسون” در استان سامرسِت، که عضو فعال ”کمیته دفاع از حقوق مردم ایران“ (کودیر) است، به منظور مورد بحث قرار گرفتن در کنگره مطرح شده بود، و از سوی چندین کمیته منطقه ای اتحادیه، و همچنین شورای اجرائیه آن، حمایت شده بود.
در بحث همه جانبه ای که در اجلاس کنگره در رابطه با ضرورت حمایت جنبش سندیکائی انگلستان از جنبش مبارزاتی کارگران و فعالان کارگری در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه صورت گرفت، سخنرانان ضرورت دفاع از دموکراسی و حقوق بشر، و از جمله حقوق سندیکائی، را در حکم شرط لازم برای مبارزه یی موثر در راه صلح و ترقی، از زوایه های مختلف مورد توجه قرار دادند.
نمایندگان حاضر در کنگره ضمن استقبال و اظهار شادمانی از انتشار خبر آزادی منصور اسالو، بر مصمم بودن خود در ادامه کارزار همه جانبه برای آزادی فعالان زندانی اتحادیه های کارگری ایران، تاکید کردند. سخنرانان در کنگره اعلام کردند که، اولاٌ آزادی اسالو مشروط است، و دیگر اینکه: ”همکاران او، رضا شهابی و ابراهیم مددی، در بازداشت باقی مانده اند.“ نمایندگان کنگره از شورای اجرائیه ملی سندیکای خود خواستند تا موضوع اعطای ”عضویت افتخاری برای آقای اسالو“ را مورد توجه جدی قرار دهد.
قطعنامه مصوب کنگره، که شورای اجرائیه جدید موظف به اجرای مفاد آن است، از جمله می گوید: کنفرانس ”نگران آن است که دولت‌های شماری از کشورهای خاورمیانه، به روش‌های مختلف، برای سرکوب و خاموش کردن جنبش مردمی به منظور تحقق دموکراسی و تأمین حقوق بشری و دموکراتیک تلاش می‌کنند؛“ و اینکه: ”شاهد وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران و تلاش رژیم ایران برای ادامه حکومتش از راه توسل به زور و خشونت بی‌رحمانه و حمله به تشکل های کارگری و سندیکایی است.“ از سوی دیگر، کنگره به توده ای بودن جنبش اشاره کرده است، و متذکر می شود: ”شاهد شرکت توده‌ای و گسترده جوانان، زنان، کارگران، قشرهای میانی و ملی در جنبش اجتماعی در راه دستیابی به دموکراسی، حکومت مسئولانه، و عدالت اجتماعی است؛“
در بخش دیگری از این قطعنامه به سرکوب جنبش سندیکائی ایران توجه شده است، و اظهار می گردد:
۱.دولت ایران سیاست حساب ‌شده استفاده از اقدام‌های سرکوبگرانه را در پیش گرفته است، از اعدام‌های پرشمار از ماه ژانویه تا کنون گرفته تا دستگیر و زندانی کردن شخصیت‌های دموکرات و ترقی‌خواه، از جمله رهبران جنبش‌های زنان و جوانان و دانشجویان کشور. سندیکاها سرکوب و رهبران سندیکایی زندانی می‌شوند.
۲.دولت ایران، از راه بازداشت، زندانی، شکنجه، و اعدام کردن‌های پر شمار، به سرکوب جنبش سندیکایی مستقل در ایران ادامه می‌دهد. اغلب دیده شده است که این حمله‌ها به جرم ادعایی ”محاربه“ صورت می‌گیرد. از این جرم ادعایی به عنوان بهانه‌ یی برای اعدام فعالانی مثل فرزاد کمانگر (آموزگار مدرسه) استفاده شده است.
۳.رهبران سندیکایی به زندان انداخته شده‌اند، به‌ویژه از سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه و سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که صدها تن از فعالان آن ها بازداشت و زندانی شده‌اند. زمانی بود که بیشتر اعضای هیأت مدیره این سندیکاها زندانی بودند.
۴.شناخته‌شده‌ترین فعال سندیکایی زندانی، منصور اسالو، رئیس هیأت مدیره سندیکای شرکت واحد، است که در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ دستگیر و شکنجه شد، و از ۴ سال پیش تا کنون زندانی بوده است.
۵.در تمام دوران زندان، جان ”منصور“ به دلیل بیماری، و خودداری رژیم از تأمین مراقبت و مداوای پزشکی کافی برای بهبود شرایط جسمی وخیم او، در خطر بوده است. به اعتقاد این کنگره، مورد ”اسالو“ نماد وضعیت فعالان سندیکایی است. او نماد فعالان سندیکایی در ایران و سراسر جهان است که مورد اذیت و آزار دولت‌هایشان قرار دارند، و حتی به قتل می‌رسند، صرفاً به این دلیل که دست به تشکیل یک سندیکای مستقل زده‌اند. وظیفه وجدانی ماست که با آنان اعلام همبستگی کنیم و در کنار آنان بایستیم.
از این رو، کنگره خواستار آن است که اتحادیه دستور عمل لازم را برای اعطای عضویت افتخاری به ”منصور اسالو“ به پاس تعهد و ایمان او به فعالیت سندیکایی به تصویب برساند، و از این طریق، پیام حمایت و همبستگی تمامی اعضای سندیکا را نسبت به مبارزه تمام فعالان سندیکایی ایران به آنان برساند.
قطعنامه در ادامه اشاره می کند که ”اتحادیه یونیسون . . . از همه آنانی که در سراسر آن منطقه با هدف پایان دادن به دیکتاتوری و حکومت‌های استبدادی و خودکامه، و دستیابی به یک دموکراسی واقعی، باز، غیرمذهبی و همه‌شمول مبارزه می‌کنند، حمایت می‌کند . این کنفرانس از خواست برقراری آزادی‌های دموکراتیک و خواست‌های مبارزان… برای پایان دادن به تجاوز به حقوق سندیکایی و توقف سرکوب‌ها به طور کامل، حمایت می‌کند. ما، به‌ویژه، از تشکیل سندیکاهای مستقل استقبال کرده، و از نقشی که این سندیکاها در حمایت از خواستاران اصلاحات اصیل و واقعی دارند، پشتیبانی می‌کنیم.
قطعنامه مصوب در کنگره، از “شورای اجرایی ملی“ می‌خواهد تا در کارزار ”کنفدراسیون جهانی سندیکاها“ و اتحادیه‌ها و سندیکاهای دیگر شرکت کند، و:
۱. از مبارزه مردم خاورمیانه و آفریقای شمالی در راه دستیابی به حقوق بشری و دموکراتیک پشتیبانی کند؛
۲. از خواست آزادی فوری همه زندانیان سیاسی و پایان دادن قطعی به اعدام‌ها پشتیبانی کند؛
۳. به کارزار دفاع از حقوق کارگران در کشورهای خاورمیانه و در راه ایجاد سندیکاهای مستقل و با مدیریت خود کارگران ـ مطابق با معاهده‌های ۸۷ و ۹۸ “سازمان جهانی کار” (“ ILO“) ـ بپیوندد، که حق مذاکره جمعی برای قراردادهای کار و تشکیل اتحادیه‌های صنفی و سندیکاهای مستقل از سوی کارگران را تضمین می‌کند؛
۴. فعالانه از پیکارهای ترقی‌خواهانه در راه تحقق صلح، دموکراسی، حقوق بشر، عدالت اجتماعی، و حقوق سندیکایی، در کشورهای خاورمیانه و از جمله ایران، پشتیبانی کند.