سیمین دانشور، چشم بر جهان فروبست!
نویسنده هنرمند، وارسته، و دانشمندی
که جایگاه شایسته زنان فرهیخته ایرانی را استوار داشت
تولد: ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۳۰۰ خورشیدی، شیراز- درگذشت: ۱۸ اسفندماه ۱۳۹۰، تهران [همزمان با ۸ مارس، روز جهانی زن]
زندگی و کار این بانوی هنرمند، پژوهشگر، و استاد دانشگاه، نشانگر شایستگی‌های ارج‌مند زنان میهن ماست- حقیقتی که برپایه‌های رویکردهای قرون وسطایی و وامانده کنونی و جا انداختن آن در جامعه ملتهب ما و نیز با ایجاد مانع‌ها و دشواری‌ها در مسیر زندگیِ درخورد و شایسته زنان، و مردان هم، سعی در نهان داشتن آن دارند.
تلاش‌های ادبی و هنری سیمین دانشور، و آفرینش آثار پیشرو و روشنگرانه‌اش، در مقام یکی از نخستین رمان نویسان برجسته زن، و دلبستگی به اعتلای ادبیات داستانی از راه تشویق و راهنمایی استعدادهای جوان، جلوه‌های احترام برانگیزی از کوشش‌های زنان فرهیخته میهن‌مان است. نخستین کار او مجموعه داستان آتش خاموش در ۱۳۲۷ بود .تشویق کننده او در داستان نویسی خانم فاطمه سیاح، پوئتیسین(ادب شناس) برجسته و یکی از چهره‌های نادر ادب شناسی مدرن در ایران، بود. خانم دانشور در ۱۳۲۹ با نویسنده مشهور، جلال آل‌احمد، ازدواج کرد. سیمین دانشور از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران در دهه چهل بود و در ده شب شعر انستیتوی گوته، ۱۳۵۷، شرکت و سخن‌رانی کرد. از ویژگی‌های دانشور در طول زندگی نود ساله‌اش استقلال دیدگاه و نظر نسبت به عرصه‌های گوناگون حیات اجتماعی و هنری بود. خانم دانشور آثاری از شاو، چخوف، آلن پیتون، و هاثورن ترجمه کرد. رمان سووشون او، از رمان‌های برجسته ادبیات داستانی معاصر است که با استقبال گسترده علاقه‌مندان به ادبیات در ایران روبه‌رو شد و به بسیاری زبان‌ها ترجمه شد. یادش گرامی باد.
به نقل از نامه مردم، شماره 890، 22 اسفند ماه 1390
