به یاد قهرمان ملی ایران، خسرو روزبه
من به اقتضای آتشی که به خاطر خدمت به خلق های ایران در درون سینه ام شعله می کشد، راه حزب توده ایران را برگزیده‌‌ام و باید اذعان کنم که، جانم، استخوانم، خونم، گوشتم، پوستم و همه تارو پود وجودم این راه را، راه مقدسی شناخته است و تمام سلول های بدن من و تمام ذرات وجودم توده ای‌ست.
برگرفته از: [”دفاعیات رفیق روزبه، در دادگاه نظامی“]
اردیبهشت ماه یادآور سالگرد شهادت یکی از برجسته ترین چهره های تاریخ معاصر میهن ماست. در سپیده دمِ بیست‌و‌یکم اردیبهشت ماه ۱۳۳۷، مزدوران امپریالیسم، قلب پرشور و پرمهر رفیق خسرو روزبه، عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران و قهرمان ملی ایران، را آماج گلوله‌های خود ساختند تا به گمان خود برمبارزه مردم ایران با استبداد، واپس ماندگی، وامپریالیسم، نقطه پایانی نهند.
روزبه نمادِ مقاومت، تسلیم ناپذیری، و اراده خلل ناپذیر خلق‌های ایران در مقابله با کودتای ننگین ۲۸ مرداد بود: کودتایی که با همدستی امپریالیسم، دربار پهلوی، و دیگر نیروهای واپس گرا، درحقیقت از مردم دلیر ایران به دلیل مبارزات قهرمانانه و راهگشای شان برای ملی کردن صنعت نفت انتقام می گرفت. خسرو روزبه شخصیت و چهره ماندگار در تاریخ پیکار رهایی بخش مردم میهن ما نیز به شمار می آید و راه، روش، و آرمان بزرگ او کماکان پس از گذشت سالیان دراز از جان باختن او، هنوز هم الهام بخش نسل های نو مبارزان عدالت خواه و مترقی ایران است. یادکردن از رفیق قهرمان خسرو روزبه صرفا به هدف گرامی داشت یک تاریخ خونین اما پرافتخار نیست. یادآوری زندگی، مبارزه، و استواری او تا به هنگام جان باختن، و اصولا شیوه روزبه در زندان، زیر شکنجه، ودر برابر جوخه اعدام، همراه با تجدید عهد با او و برجسته کردن سجایای عالی انسانی و انقلابی نزد نسل جوان آرمان گرا است. گذشت زمان، تبلیغات مغرضانه و دروغین دشمنان پیشرفت و ترقی مردم ایران تا کنون نتوانسته است، و نخواهد توانست، آشنایی نسل های پی درپی مبارزان آرمان گرا و مردمی با سیمای جاودانه رفیق شهید خسرو روزبه را مانع گردد. او چهره انسانی عبرت‌آموزی برفراز روالِ معمول زمانه، و نمونه برجسته و ناب انقلابی‌یی پایبند به آرمان‌های خود، و توده ای‌یی وفادار به منافع تودههای محروم است.
نام بزرگ خسرو روزبه بر درفش کاویانی زحمت می درخشد، و به مبارزان جوان انگیزه، شهامت، امید، و پایداری در مبارزه می آموزد.
اردیبهشت ماه، افزون بر خاطره قهرمان ملی ایران خسرو روزبه یادآورِ خاطره ایثار، فداکاری، و جان باختن دیگر فرزندان برومند زحمتکشان میهن و حزب توده ایران پس از کودتای آمریکایی- انگلیسی- درباری ۲۸ مرداد نیز هست. دوم و هجدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۳، سالروز جان باختن دو تن از قهرمانان توده ای، رفقا محمود کوچک شوشتری و وارطان سالاخانیان، در زیر شکنجه‌های ددمنشانه دژخیمان حکومت کودتایی است. نام وارطان و محمود، و حماسه پایداریِ اسطوره‌وار آنان در راه هم‌پیمانی با تودههای زحمت، از برگ های درخشان تاریخ مبارزات زحمتکشان ایران است.
بیست‌و‌دوم اردیبهشت ماه همین سال (۱۳۳۴) عاملان حکومت کودتا به دستور شاه وسرلشگر زاهدی به زندان رشت یورش بردند، و در جریان این نقشه از پیش طراحی شده پلید ارتجاع، پنج تن از اعضای حزب، رفقای قهرمان: محمد نقی اقدام دوست، علی بلندی، هرمز نیک راه، سبز علی محمدپور، ومحمد تقی محبوب به شهادت رسیدند. همچنین درسال ۱۳۳۷، پیش از تیرباران خسرو روزبه، دژخیمان حکومت پادشاهی کودتا در دوم اردیبهشت ماه، رفقای دلاور توده ای: آرسن آوانسیان و هوشنگ رضوانی را به جوخه اعدام سپردند. دو سال بعد نیز، در چهاردهم اردیبهشت ماه ۱۳۳۹، رژیم وابسته و ضد ملی شاه پنج تن دیگر از رفقای توده ای که درتبریز فعالیت های حزب را ادامه می دادند، تیرباران کرد. رفقا: کلانتری، فروغی، زهتاب، جهانیان، و عظیم زاده، با غرور و سرافرازی در رویارویی با دشمنان مردم و زحمتکشان ایران، بی ذره ای تزلزل، جان‌شان را در راه آزادی و عدالت اجتماعی باختند.
یاد و خاطره همه این توده ای های قهرمان و همه مبارزان جان باخته در راه سعادت و خوشبختی خلق های ایران، تا ابد زنده و جاودانه است!
به نقل از نامه مردم، شماره 895، 1خرداد ماه 1391
