شرکت هیئت نمایندگی حزب توده ایران در: سمینار بین المللی کمونیست بروکسل (بلژیک) ۲۹ – ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۱
بیست ویکمین ”سمینار بین المللی کمونیست“ در روزهای۲۹ – ۳۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۱(۱۸ – ۲۰ ماه مه ۲۰۱۲) با شرکت ۵۸ هیئت نمایندگی از حزب‌های کمونیست و کارگری کشور های مختلف به میزبانی “حزب کارگر بلژیک“ در بروکسل، پایتخت بلژیک، برگزار شد. هیئت نمایندگی “حزب توده ایران” به دعوت رسمی رهبری حزب کارگر بلژیک همچون سال های گذشته دراین سمینار بین المللی شرکت کرد، و در جریان آن در رابطه با تحول‌های سیاسی در ایران سخنرانی کرد.
۱۵ حزب که مو فق به شرکت در سمینار نشدند، با ارائه پیام هایی پشتیبانی خود را از برگزاری و جهت گیری آن اعلام کردند. نمایندگان حزب های کمونیست و کارگری کشورهای مختلف حاضر در سمینار، پیرامون روند تحول‌های سیستم سرمایه‌داری، بحران عمیق کنونی آن، و مانع‌هایی که روی در روی جنبش اجتماعی کشورها در راه دستیابی به آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی، و زندگی بهتر وجود دارند، تبادل نظر وگفتگو کردند و درباره یافتن راهکارهایی که بتوانند به وسیله آن‌ها با هماهنگی بیشتر در مقابل لجام گسیختگی سیستم سرمایه داری بایستند، به بحث پرداختند. شرکت حزب‌های قدرتمندی مانند حزب کمونیست کوبا، ویتنام، و قبرس، که در قدرت سیاسی کشورشان حضور دارند، بر اهمیت این اجلاس می افزود.
موضوع اصلی کنفرانس امسال ”رابطه میان وظیفه بی‌درنگ کمونیست ها ومبارزه آنان در کشورهای گوناگون در راه سوسیالیسم“ بود. حزب‌های حاضر در جلسه با ارائه بررسی های همه جانبه ای در زمینه تحول‌های سرمایه داری جهانی و اثرهای مخربی که بر کشورهای آن‌ها داشته است، همچنین در رابطه با پرسش های مشخصی از جمله: مشخصه‌های پایه ای این بحران چیست؟ دلیل‌های ریشه ای آن کدامند؟ و این بحران به چه شکل در هر کشور بازتاب می یابد؟ سخنرانی کردند.
در مراسم افتتاحیه سمینار، رفیق مارتنز، رهبر حزب کارگر بلژیک، با نقد سیستم سرمایه داری، وتشریح سیاست های امپریالیسم جهانی، و بحرانی که هم اکنون واحد ارزی ”یورو“ را فرا گرفته است، به این نکته اشاره کرد که، یکی از راهکارهای اصلی برون رفت از بحران، تأکید بر ایجاد اقتصاد درستی است که در خدمت مردم باشد و به نیازها و خواسته های توده مردم جواب دهد، برنامه‌یی که حفظ محیط زیست محور اصلی آنست. پس از سخنرانی رفیق مارتنز، نمایندگان حاضر در سمینار، شرایط اقتصادی سیاسی و سطح مبارزه اجتماعی در کشورشان را بر رسی کردند و به توضیح سیاست های مبارزاتی حزب های خود پرداختند. نماینده حزب کمونیست کوبا، پس از بررسی اجمالی بحران و توضیح سیاست های درپیش گرفته شده از سوی دولت کوبا، چنین اظهار داشت:
با توجه به شرایط کنونی در جهان، برای حل مسائل اقتصادی دو روش به کار می بریم، یکی راه حل کوتاه مدت و دیگری راه حل های گسترش اقتصادی ماندنی و دراز مدت. راه حل اول می‌بایست بی درنگ بر اقتصاد تاثیر گذارد و مشوق کار و توزیع درآمد باشد. در این فاصله، شرایط گذار به مرحله بالا تر رشد اقتصادی از جمله زیر بنای تولیدی را باید به وجود آورد. راه حل دوم می بایست ما را به سطح بالای خود کفائی مواد غذائی، و انرژی برساند. [این راه حل همراه است با]به کار گیری موثر نیروی انسانی، سطح بالای بازدهی تولیدهای سنتی، وهمچنین گسترش تولیدهای نوین و خدمات با سطح بالای ارزش اضافی. یکی دیگر از وظیفه‌های ما مبارزه برای جامعه‌یی با بیشترین سطح دمکراسی است. اعتماد سازی و تبادل نظر در سطح وسیع حزبی وبهبود شرایط اجتماعی می تواند کار ساز باشد. وظیفه مهم و استراتژیک دیگر، آموزش کادرهای جدید کار آزموده وانقلابی وفعالیت در میان جوانان ودر سطح جامعه است. مبارزه با فساد، هدف دیگر ماست.
مبارزه برای صلح و دموکراسی در ایران
سخنرانی نماینده حزب‌مان، به سبب وجود وضعیت حساس و مخاطره‌آمیز کنونی در منطقه و تهدید نظامی آمریکا بر ضد کشورمان، در مرکز توجه همگان قرار داشت. نماینده “حزب توده ایران“ در سخنرانی خود، پس از اشاره به محورهای عمده تحلیل حزب در رابطه با بحران کنونی سرمایه داری جهانی، اظهار داشت: ”از این رو مبارزه با تحمیل و عقب گرد، و همچنین محو الگوی نولیبرالیسم اقتصادی بر اساس بالا بردن آگاهی قشرهای مختلف زحمتکش برای برپا داشتن اتحاد ها بر ضد سرمایه‌های کلان و عاملان آن‌ها، در دستور کار ما کمونیست ها از اولویت برخوردار است. تشخیص صحیح مرحله های مشخص مبارزه و طرح شعارهای موثر استراتژیکی و تاکتیکی در بسیج توده‌ها به هدف ساختمان جامعه‌یی آزاد و مبتنی بر ایده های انسانی و حفظ منافع زحمتکشان مستلزم آن است که نیروهای موثر در این مبارزه در هر مقطع درک عینی‌یی از موازنه نیروها هم در سطح بین‌المللی و هم در داخل کشور خودداشته باشند.“
نماینده حزب پس از آن به تحلیل سیستم سرمایه داری و مشخصه های اقتصادی آن در ایران پرداخت، واثر مخربی را که این سیاست با حذف یارانه ها و به کار گرفتن برنامه ریاضت اقتصادی در زندگی مردم و معشیت آنان داشته است، را مورد توجه ویژه قرار داد. او اعلام کرد که، برنامه اقتصادی دولت احمدی نژاد براساس تعمیق نولیبرالیسم اقتصادی در ایران تنظیم شده است. نماینده حزب در بخش دیگری از سخنان خود به خطرتهدید نظامی ایران از سوی محفل‌های جنگ طلب امپریالیستی پرداخت و به این نکته اشاره کرد که، کشور ما در معرض تهدید محفل‌های جنگ طلب امپریالیسم قرار دارد، و ماجراجویی رژیم حاکم در ایران نیز به عامل دیگری در جهت شعله ور شدن یک جنگ خانمان سوز مبدل شده است. نماینده حزب توده ایران خطاب به نمایندگان حزب های کمونیست حاضر در سمینار اظهار داشت: ”چالش اصلی دیکتاتوری ولایی با مردم کشور ما است و نه آنچه که آن را ”مبارزه با استکبار جهانی ” می نامد. بنابراین، حل بحران روابط بین المللی رژیم نیز تابعی از کنش های درونی و تضاد آن با کل جامعه خواهد بود. آمریکا و متحدان آن در چند ماه گذشته مسئله‌ها، دلیل‌ها، و پرونده های مشخصی را با حداکثر پوشش تبلیغاتی در حکم پیش زمینه و توجیه‌گرِ استفاده از هر نوع راهبردی در برخورد خود با رژیم مطرح کرده اند. برخی از رویدادهای اخیر در داخل کشور و از جمله ترور غیر انسانی متخصصان هسته ای، در عمل شروع حرکت های تهاجمی خطرناکی است. اوضاع کشورمان با شدت یافتن پی در پی تحریم ها و پیامدهای برنامه های اقتصادی خانمان‌برانداز رژیم، کشورمان در وضع بسیار نگران کننده‌ای قرار گرفته است. ژرفش و ادامه تحریم ها و یا درگیری نظامی برای جامعه فاجعه آمیز خواهد بود. نفوذ عملی سرمایه داری جهانی در تاروپود اقتصاد کشور مان و مخصوصا اثرگذاری نولیبرالیسم اقتصادی در بالاترین سطح هیئت حاکمه ایران، در برداشت‌ها و تصمیم گیری های امپریالیسم نسبت به کشورما بی اثر نبوده اند. … روبنای سیاسی ضد دموکراتیک کشورمان، متشکل از نمایندگان سرمایه داری تجاری غیر تولیدی و بورژوازی بوروکراتیک، بر محور رهبری مطلق آیت الله خامنه ای، در مقام ولی فقیه، با توجیه دینیِ حکومت نماینده خدا بر زمین، به کار گیری سیاست سرکوب سیستماتیک از طریق اعدام، زندان، شکنجه، و سرکوب شدید فعالان نیروهای مترقی، مخصوصا کمونیست ها و همین طور اصلاح طلبان، فعالان جنبش های اجتماعی‌یی مانند جنبش کارگری، زنان، و دانشجویان از جمله ابزار اصلی استمرار دیکتاتوری حاکم بر کشورمان است. در کنار جهان بینی به غایت واپس‌گرا و قرون وسطایی، سرکوب خشن حقوق دموکراتیک و صنفی – پایمالی آزادی های فردی و اجتماعی – تبعیض جنسیتی، ملی، و دینی را از جمله رکن‌های ساختاری رژیم حاکم بر کشورمان باید به شمار آورد. … اقتصاد ایران به سبب مبتنی بودن بر صادرات تک محصولِ نفت و واردات عظیم طیف گسترده‌ای از محصولات صنعتی و کشاورزی در زمره کشور های عقب مانده در دایره سرمایه داری جهانی به شمار می آید. اقتصاد سیاسی ایران بر اساس تمرکز سرمایه های کلان در دست الیگارشی متصل به هرم قدرت است. در چند سال اخیر رده های بالایی فرماندهی سپاه در مقام بورژوازی بوروکراتیک – نظامی، توازن قدرت اقتصادی – سیاسی را تغییر داده است. برنامه های اقتصادی رژیم در دو دهه گذشته هر چه بیشتر بر اساس نولیبرالیسم اقتصادی (خصوصی سازی، بازار کار انعطاف پذیر، و جز این‌ها) بنا شده‌اند. در دوره احمدی نژاد که طرح (حذف) یارانه ها و به کار گرفتن برنامه ریاضتی کنونی به صورت بسیار خشن اجرا شده اند، این فرایند با شتاب و وسعت بیشتر عملیاتی شده است. برنامه‌های اقتصادی دولت نا مشروع احمدی نژاد اخیرا از سوی “صندوق بین المللی پول“ تائید و تشویق شده‌اند. در شرایطی که رژیم ولایی با بحران سیاسی عمیقی روبه رو است و از هر زاویه یی زیر فشار قرار دارد، سرمایه‌داری جهانی با همراهی و پشتیبانی از برنامه های اقتصادی رژیم در صدد تقویت و تعمیق نولیبرالیسم اقتصادی در ایران است. وجود جو سرکوب و مخصوصا نبودِ ابتدایی ترین مبانی آزادی فعالیت های صنفی در ایران، در تحمیل ”شوک اقتصادی“ پینوشه وار مزیتی به حساب می آید. گزارش ”صندوق بین المللی پول“ در عمل کمک به تداوم دیکتاتوری و زیر پایه اقتصادی آن است. شایان یاد‌آوری است که، آزمایش الگوی اقتصادی نولیبرالیستی و تحمیل تعدیل اقتصادی به سرپرستی ”میلتون فریدمند“ و ”فردریک هایک“ در شیلی، به برکت قدرت سرکوب و کودتا ”عملیاتی“ شد. نفوذ و گرایش اقتصادی ایران به سوی نولیبرالیسم خطری است که حزب ما سال هاست به آن در حکم یکی از مهم ترین حربه های دست اندازی امپریالیستی به میهن مان مدام اشاره می کند.“
زیر بنای تحلیل حزب توده ایران
”حزب ما با محوری قرار دادن منافع مادی و معنوی زحمتکشان و ارتقاءِ نقش سیاسی طبقه کارگر، از جنبش مردمی که آماج های اصلی آن مبارزه در راه برپایی مبانی دموکراسی ضامن عدالت اجتماعی و دفاع از منافع ملی در مقابل تهدید امپریالیستی است، حمایت فعال و عملی می کند. حزب توده ایران با تحلیل شرایط کشورمان در طول دو دهه اخیر، با گرایش رژیم ولایی به نولیبرالیسم اقتصادی به طور مداوم مبارزه و آن را افشاء کرده است. از این روی، هدف ما در شرایط کنونی کمک به بالا بردن سطح جنبش ضد دیکتاتوری بر پایه ارائه برنامه اقتصادی مردمی و منشور آزادی، و دفاع همه جانبه از دموکراسی است. فقط بدین صورت می توان قشرهای زحمتکش و خرده بورژوازی کشورمان را برای به وجود آوردن تغییرات بنیادی لازم و گذرِ ایران به مرحله دموکراتیک ملی بسیج کرد.“
هیئت نمایندگی ”حزب توده ایران“ در جریان سمینار با نمایندگان حزب‌ها و سازمان‌های کشورهای یونان، پاکستان، برزیل، الجزیره، بلژیک، افغانستان، آذربایجان، کنگو، فرانسه، مراکش، ترکیه، و آمریکا، گفتگو وتبادل نظر کرد.
در اخرین روز سمینار، مفاد متن پیشنهادی جمع بندی نهایی که پیش از آن در اختیار نمایندگان قرار گرفته بود، مورد بحث وگفتگو نمایندگان قرار گرفت و پس از اصلاح‌هایی به تصویب نهایی رسید. پاره‌هائی از جمع بندی بیانیه پایانی سمینار در زیر می‌آید:
”اولین وظیفه کمونیست ها روشن کردن ماهیت وطبیعت بحران سیستم سرمایه داری است. ما بحران را نتیجه سیستم سرمایه داری می دانیم و با تزهای مخالف این نظر برخورد می کنیم. ما با بحران اضافه تولید و انباشت تولید مواجه هستیم. باید با هر گونه خیال پردازی در مورد“ برون رفت“ از بحران در چارچوب سیستم سرمایه داری برخورد کرد. سوسیال دمکراسی بار دیگر در مقام مجری وفادار سیاست‌های سرمایه داری نمایان می شود. شکست این گونه سیاست ها زمینه‌یی برای رشد راست افراطی و فاشیسم همچون سال‌های دهه سی میلادی قرن بیستم، ایجاد می کند.“
”حزب‌های کمونیست می بایست در هر کشور روند ویژه بالا بردن آگاهی های کارگران و مردم در رابطه با مبارزه‌هایشان را جستجو کنند: نیازهائی چون شغل، دستمزد، حقوق اجتماعی، خدمات، کمک‌های اجتماعی، آموزش، سلامتی، بازنشستگی، مسکن، مخارج زندگی، و امنیت اجتماعی. … بحران کنونی چنین امکانی را به وجود آورده است و می توان تبلیغات ضد کمونیستی را به عقب راند.”
”مبارزه‌های روزمره نقشی اساسی دارند و حزب‌های کمونیست در انتخابات شرکت می کنند تا شرایط بهتری برای مبارزات زحمتکشان ایجاد کنند.”
”انقلاب سوسیالیستی نقطه اوج و فرایند مبارزه‌های گوناگون است. این مبارزه‌ها می‌بایست در مسیر بالا بردن آگاهی، تقویت تشکیلات، و آماده کردن مبارزه‌های آینده باشد.”
”بحران، اقتصاد وابسته به جنگ را حاد می‌کند. ”ناتو“ هر چه بیشتر تجاوزگر می شود، به منطقه خلیج فارس، خاور میانه، اقیانوس آرام، اقیانوس هند، و همه جا در دنیا نفوذ و مداخله نظامی کرده و تنش ایجاد می کند.“
در خاتمه جلسه های این سمینار، عنوان و سوژه سمینار سال آینده مورد بحث قرار گرفت و به تصویب رسید. قرار شد سال آینده همکاری های حزب‌های کمونیست با دیگر نیروهای سیاسی کشورهای‌شان و راهکارهای برپایی جبهه های متحد و ائتلاف های مبارزاتی تم اصلی سمینار باشد.
به نقل از نامه مردم، شماره 896، 15خرداد ماه 1391
