توده“ها در مصر، به حمایت از ”انقلاب“ برخاسته اند!
کمیته مرکزی حزب توده ایران، شهادت رفیق “حمدی حسین“، مسنول شعبه کارگری “حزب کمونیست مصر“، و از فعالان بنام جنبشِ مردمی مصر، را به حزب برادر و جنبش کارگری مصر تسلیت می گوید.
میدان ”التحریر“ در قاهره، و میدان‌های دیگر در شهرهای مختلف مصر، در روزهای اخیر، باری دیگر حضور توده‌های انبوه مردم در بسیجی حماسی به‌منظور حمایت و نجات “انقلاب ۲۵ژانویه“ شاهد بوده است.
رئیس جمهور“مرسی“ اسلام‌گرا، همانند سلفِ خود ”حسنی مبارک“، دستور سرکوب مردم را داده است. سرکوب به‌صورت حمله به تظاهرکنندگان از سوی نیروهای پلیس ضد شورش، نیروهای مزدور، و لباس شخصی‌ها انجام می‌گیرد. تظاهرکنندگان با عزمی جزم به‌منظور حمایت از انقلاب در برابر حمله‌های مزدوران و چماق بدستان تا پای جان ایستاده اند، و گاهی با حمله کنندگان سرکوب‌گر درگیر شده‌اند.
هم زمان با درگیری تظاهرکنندگان در میدان ”التحریر“، درگیری‌های شدیدی نیز در مقابل سفارت امریکا در میدان ”سیمون بولیوار“ صورت گرفته است. در جریان این درگیری‌ها، که در نتیجه حمله طرفداران و مزدوران وابسته به ”اخوان المسلمین“ برضد تظاهرکنندگان روی داده است، تاکنون عده‌یی از جمله رفیق “حمدی حسین”، مسئول شعبه مرکزی امور کارگری “حزب کمونیست مصر”، به شهادت رسیده‌اند. افزون بر این، ۳۰۰نفر نیز در جریان این تظاهرات و درگیری‌ها زخمی شده‌اند.
رفیق “حمدی حسین”، از دوستداران و حامیان جنبش مردمی ایران بود، و در دیدارهای سال‌های اخیر خود با مسئولان حزب توده ایران، در رابطه با مشخصه‌های مشترک مبارزات زحمتکشان مصر و ایران تبادل نظر و گفتگو کرده بود. کمیته مرکزی حزب توده ایران، شهادت رفیق “حمدی حسین”، مسنول شعبه کارگری “حزب کمونیست مصر”، و از فعالان بنام جنبش مردمی مصر، را به حزب برادر و جنبش کارگری مصر تسلیت گفت.
حزب‌ها و سازمان‌های ملی و مردمی که پیش از این و با درک خطر انحراف انقلاب اقدام به ائتلاف و اتحاد عمل کرده‌اند، ابتکار عمل را در تظاهرات و اعتراض‌های اخیر در دست داشته‌اند. “حزب کمونیست مصر“ و دیگر حزب‌های دمکراتیک و ملی، در ائتلافی که در شهریورماه برپا کردند (اتحاد ۹حزب و جریان اصلی چپ و سوسیالیست مصر)، شروع فعالیت‌های آن را اعلام کردند و همراه با مردم انقلابی در سنگرهای مبارزه برای تحقق هدف‌های جنبش مردمی در مصر حضور دارند. قضات مصر نیز در پی بیانیه ریاست جمهوری که در آن برای خود صلاحیت‌های نامحدود پیش بینی کرده بود، به اعتراض برخاستند و دست به اعتصاب زده اند. قضات “دادگاه تجدیدنظر“، با حمایت قضات دیگر دادگاه‌ها، اعتصاب عمومی خود را تا الغای ”بیانیه راست جمهوری“، به‌صورت نامحدود آغاز کرده‌اند. “دادگاه عالی قانون اساسی“ نیز در بیانیه‌یی، ”مرسی“ را به‌شدت به ”افترا“ برضد سیستم قضایی متهم کرد. این بیانیه در نوع خود در تاریخ مصر بی سابقه بوده است.
رفیق صلاح عدلی، دبیر کل “حزب کمونیست مصر”، در سخنرانی خود در کنفرانس جهانی حزب‌های کمونیست و کارگری، ضمن اشاره به جنبش عظیم توده‌ها در تونس و مصر و به‌دنبال آن در دیگر کشورهای منطقه عربی، بر توطئه‌های داخلی، اقلیمی، و بین‌المللی برضد این جنبش‌ها اشاره کرد. وی در خصوص هدف‌های انقلاب در مصر، چنین گفت:“یکی از دلیل‌های دست نیافتن به هدف‌های جنبش توده‌ها در مصر، نبودِ رهبری مناسب برای به‌دست گرفتن قدرت و اجرای برنامه‌های دمکراتیک و ملی و متبلور نشدن این رهبری در جریان جنبش انقلابی بوده است که آن هم دلیل‌های عینی و مشخصی دارد. ضعف سازمان‌های سیاسی و صنفی طبقه کارگر ناشی از استبداد طولانی مدت و سرکوب و فشارهای به‌کارگرفته شده از جانب دیکتاتورهای سابق از جمله این دلیل‌هایند.“
گروه ”اخوان المسلمین“ البته از این فشار مستثنا بوده است. این گروه با استفاده از موقعیت ضعیف دیگر نیروهای سیاسی، با کمک ارتجاع عرب، بازماندگان رژیم سابق، و امپریالیسم آمریکا، توانست بر امواج انقلاب سوار شده و قدرت را به دست گیرد. در حال حاضر ”اخوان المسلمین“ سعی دارند با همکاری دیگر گرایش‌های تروریستی و سلفی اسلامی، و با تدوین قانون اساسی‌ای ضد مردمی و با محدود کردن آزادی‌های سیاسی و صنفی، سلطه‌یی فاشیستی بر مصر اعمال کنند.
”اخوان المسلمین”، به دلیل وابستگی طبقاتی و گرایش دست راستی، تاکنون از تامین حداقل مطالبه‌های اجتماعی و اقتصادی توده‌های انقلابی عاجز مانده و هیچ‌گونه راه حلی برای معضل بیکاری، حداقل دستمزد، و افزایش سرسام‌آور هزینه‌های بهداشت، آموزش، و مسکن ارائه نداده‌اند. در مقابل، همه گونه تسهیل‌ها و امکان‌ها برای ثروتمندان و سرمایه‌داران فراهم کرده‌اند. با وجود گذشت دوسال از سرنگونی حسنی مبارک، هنوز ۵۰درصد مردم مصر زیر خط فقر زندگی می کنند. ۲۵درصد از کسانی که جویای کارند، و اکثرشان فارغ التحصیل دانشگاه‌ها، تکنسین، و یا دارای تخصص‌های گوناگونند، بیکارند. افزایش حادثه‌های منجر به مرگ دسته‌جمعی مسافران در راه‌ها، انبوه کارگران اعتصابی در بازداشت، و نبودِ امنیت، بخشی از مشکل‌های امروز مردم مصرند.
بنابر آمار منتشر شده در روزنامه ”الاهرام“، مردم مصر، در طول ماه‌های اخیر، در بیش از ۱۴۰۰ جنبش اعتراضی از قبیل اعتصاب، تحصن، و تظاهرات، شرکت کرده‌اند.
نیروهای اپوزیسیون از گروه‌های چپ گرفته تا مدنی و لیبرال، برضد “پیش نویس قانون اساسی اسلامی” و به منظور انحلال ”جمعیت مؤسس برای قانون اساسی“ به ائتلاف و اتحاد روی آورده‌اند.
کلیسای مسیحیت نیز به این ائتلاف‌ها پیوسته است.
مردم مصر با درک صحیح از خطر استبداد دینی و انحراف انقلاب از مسیر خود، هم اینک با اتحاد عمل نیروها و سازمان‌های سیاسی، در جبهه‌یی واحد، به حمایت و نجات انقلاب خویش همت گمارده‌اند.
به نقل از نامه مردم، شماره 909، 13 آذر ماه 1391
