ژرفش بحران اقتصادی و تورم لگام‌گسیخته، سال گذشته را برای طبقه کارگر و زحمتکشان میهن ما به سالی بسیار دشوار تبدیل کرد. امسال نیز از همان ابتدا، سیل ویرانگر همراه با بی‌لیاقتی و بی‌کفایتی رژیم ولایت‌ فقیه و کارگزارانش در مدیریت این بحران، رنج، محنت و فلاکتی بیشتر به زندگی توده‌های محروم جامعه به‌ویژه زحمتکشان تحمیل کرده است، زندگی که خود بدون سیل هم با معضل‌های بسیار همراه بوده است. سال جاری با رخدادهای بسیار مهم سیاسی آغاز گردیده و ناگزیر جنبش کارگری را در برابر وظایف خطیر و حساس قرار داده است.

کار تمام‌وقت برای همه، افزایش دستمزد و پرداخت بازنشستگی، خدمات آموزشی و بهداشتی رایگان و با کیفیت برای کارگران و خانواده‌های‌شان، و نیز در دفاع از حقوق زنان و جوانان زحمتکش
فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری، به‌نمایندگی از طرف ۹۷ میلیون عضو خود از ۱۳۰ کشور پنج قاره جهان، جشن اول ماه مه ۲۰۱۹، روز جهانی کارگران را با شعار: "ثروت از آن کسانی است که آن را تولید می‌کنند!"  شادباش می‌گوید.

کارگران مبارز و جنبش کارگری کشورمان در مبارزه‌شان برای دستیابی به ماه‌ها حقوق‌های پرداخت‌نشده، مبارزه برای دستمزدی شرافتمندانه، مبارزه با قراردادهای سپیدامضا و موقت، و مبارزه با دلالان نیروی کار که در سطحی گسترده به‌طرزی فاجعه‌بار فعالند، مبارزه علیه بیکاری و به‌منظور تداوم تولید در بنگاه‌های تولیدی، و مبارزه برضد سیاست خصوصی‌سازی و تاراج منابع ملی کشورمان به‌وسیلهٔ نمایندگان سرمایه‌داری انگلی و سرمایه‌داری تجاری، به‌رغم سرکوب و زندان و شکنجه و تهدید مداوم امنیت شغلی‌شان از سوی دستگاه‌های امنیتی رژیم و کارفرمایان، دستاوردهایی چشمگیر داشته‌اند. یکی از مهم‌ترین دستاوردهای جنبش کارگری، افشاگری دربارهٔ سیاست خصوصی‌سازی و تاراج منابع ملی کشورمان از سوی وابستگان و پایگاه طبقاتی رژیم، دربارهٔ تعدیل ساختاری رژیم و ارتقا یافتن آگاهی طبقاتی کارگران بوده است.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با صدور بیانیه‌ای خطاب به تمامی فرهنگیان شاغل و بازنشسته خواستار برپایی تجمعی اعتراضی در روز ۱۲ اردیبهشت‌ماه در سراسر کشور شده است.

کارگران و زحمتکشان مبارز!

کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران فرارسیدن اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی کارگر را به شما شادباش می‌گوید. روز اول ماه مه روز یادآوری راهِ دراز پیکار طبقه کارگر در بیش از یک سدۀ گذشته و گرامیداشت خاطرۀ همه قهرمانان گمنام و بانامی است که در این مبارزۀ سرنوشت‌ساز زندگی و جان خود را فدا کردند. روز اول ماه مه یادآور این واقعیت مهم است که نظام سرمایه‌داری جهانی، که عامل اساسی بی‌عدالتی و پایمال شدن حقوق کارگران و زحمتکشان جهان است، همچنان پابرجاست و به‌رغم همهٔ پیروزی‌های چشمگیر مبارزات کارگری در گوشه و کنار جهان، طبقهٔ کارگران و زحمتکشان هنوز در زنجیرهای اسارت سرمایهٔ جهانی است.

اعلامیه اول ماه مه به صورت پی.دی.اف (PDF)

بشنوید

سال نو و نوروز درحالی فرارسید که خانوارهای کارگری در سالی که سپری شد، در اثر اجرای برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی رژیم ولایت ‌فقیه بیش‌ازپیش قدرت خریدشان را از دست داده و سطح زندگی آنان به‌شدت و در ابعادی فاجعه‌بار سقوط کرد. مصوبه شورای‌عالی کار مبنی بر "افزایش" ۳۷ درصدی حداقل دستمزد کارگران مشمول قانون کار، سیمای واقعی رژیم و مدعیات آن را بار دیگر برای توده‌های کارگر افشا کرد. تصمیم شورای‌عالی کار به‌هیچ‌روی به‌معنای تأمین حداقل خواست‌های زحمتکشان نبوده و نیست درعین‌حال هم نمی‌تواند شکاف ژرف مزد و هزینه را ترمیم کند.

اجرای سیاست خصوصی‌سازی با هدف غارت بنگاه‌های تولیدی به‌وسیله وابستگان رژیم و اجرای قانون "هدفمندی یارانه‌ها" در راستای آزادسازی قیمت‌ها، ضربه‌هایی مهلک به تولید ملی وارد آورده‌اند و بیکاری میلیونی سال‌های اخیر را موجب شده‌اند. افزایش لگام‌گسیخته نرخ ارز در یک سال اخیر همراه با فساد گسترده در دستگاه حاکمه، زمینهٔ شرایط اسف‌بار کنونی زندگی و اشتغال زحمتکشان را به‌وجود آورده‌اند.

 سال جدید درحالی آغاز شد که میلیون‌ها کارگر در میهن ما همچنان دستمزدشان را به‌موقع دریافت نکردند. پدیدهٔ دستمزد معوقه خانوارهای کارگری را با دشواری‌هایی بی‌شمار روبه‌رو کرده است. اجرای سیاست اقتصادی ویرانگر تعدیل ساختاری دیکته شده از سوی صندوق بین‌المللی پول در سال‌های دهه‌های اخیر، معیشت و امنیت شغلی کارگران کشورمان را در وضعی نابهنجار قرار داده است.

در حمایت از اعتصاب کارگران بندرهای سوئد

خواست‌های سندیکاهای کارگری آفریقای جنوبی: خصوصی‌سازی را متوقف کنید! امنیت شغلی زحمتکشان تأمین باید گردد!

در اقتصاد از هم پاشیدهٔ کشور ما، از هر زاویه که موردتوجه قرار گیرد، عامل‌هایی غیرعادی و بسیاری روندهای ناهنجار به‌چشم می‌خورد. تولید بخش مهمی از پروتئین حیوانی موردنیاز کشور با عیار بسیار بالائی از وابستگی پدیده‌ای است خطرناک که باید به‌طور دقیق بررسی شود. این شیوه تولید کاذب با خصلت صد در صد انگلی‌اش مانند رشته‌های تجاری و بازرگانی، خرطوم‌های مکنده‌اش را در عرصه‌های اقتصاد ملی عمیقاً فروبرده و اثرات مخربش را بر کل جامعه و اشتغال افراد برجای نهاده است.