روزنامهٔ شرق، ۲۵ اردیبهشت‌ماه سال جاری، یعنی چند روز پیش از انتخابات ریاست جمهوری ۹۶، در گزارشی نوید حضور زنان در ورزشگاه‌ها را داد و نوشت: "این خبر در حدِ یک فرضیه است و مدیر روابط عمومی وزارت ورزش آن را در صفحهٔ اینستاگرامش منتشر کرده ولی تجربه نشان داده که این خبرها بدون صحبت در وزارت ورزش به بیرون درز نمی‌کند.
روزنامه اعتماد، ۴ شهریورماه، گفت‌وگویی با شهین‌دخت مولاوردی دارد. مولاوردی در دُور دوم ریاست جمهوری روحانی، مقام رسمی‌اش تنزل یافت و دستیارِ رئیس‌جمهور در امور شهروندی شد، سمتی که مشخص نیست تشکیلات و وظایفش بر چه اساسی تدوین‌شده و قرار است چه چیزی به‌وسیلهٔ آن به‌اجرا درآید. به‌نظر می‌رسد این پست دولتی، با محتوایی توخالی، بدان منظور راه‌اندازی شده که انتقادهای فزاینده به روحانی مبنی بر بی‌توجهی به خواست‌های زنان را شاید کاهش دهد.
روزنامه ایران، ۷ مردادماه، در گفتگویی دربارهٔ معرفی اعضای کابینهٔ دولت دوازدهم، ضمن عنوان کردن اینکه "یکی از دیگر بحث‌های جدی پیرامون معرفی کابینه، انتخاب وزرای زن برای همراهی با دولت است" این نکته را مطرح می‌کند که "برخی با این استدلال که فرد توانمندی در میان زنان برای مسئولیت وزارت وجود ندارد و برخی دیگر با به‌میان کشیدن نظرات برخی مراجع با آن مخالفت می‌کنند" از خانم الهه کولایی سوال می‌کند: "به‌عنوان یک زن فعال سیاسی پاسختان به این مخالفت‌ها چیست؟"
روزنامه ایران، ۲۱ خردادماه، در رابطه با حضور زنان در ورزشگاه آزادی برای دیدن بازی والیبال، با عنوان: "تعبیر یک رؤیا"، نوشت: "بعدازظهر جمعه ورزشگاه ۱۲ هزارنفری آزادی حال‌وهوای خاصی داشت. تا حدودی متفاوت از آنچه پیش از این تجربه کرده است. در این روز بانوانی که تعدادشان کم و انگشت‌شمار نبود [۳۰۰ نفر] آمده بودند تا بازی ایران و بلژیک را از نزدیک ببینند. آن‌ها بازی را دیدند و ما شوق و ذوق و هیجانشان را." روزنامهٔ جهان صنعت، در همان تاریخ و در همین ارتباط، مطلبی داشت که مشخص می‌کرد حضور زنان به‌دلیل اجباری بود که بر فدراسیون والیبال تحمیل شده بود، چراکه در غیر این صورت ایران از میزبانی این بازی‌ها محروم می‌شد.
نوزده ساله بود (۱۳۲۵) که گام در راهی سخت و خارآگین گذاشت: سفر به غرب جنگ زده برای فرونشاندن عطش (آتش) یادگیری و خوشه چینی از خرمن گزاف دانش و آگاهی جهان. هنوز یک سالی بیش از جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) برنگذشته بود و اروپا در آتش ماندهِ از این نبرد امپریالیستی می سوخت: کشتار و ویرانی، تنگ- دستی و گرسنگی، بیماری و آوارگی، بی خانمانی و ... بر همه جا سایه افکنده بود. او اما بیدی نبود که از این بادها به لرزه درآید. به یاد آورد که در آستانه ی سفری از این گونه پر رنج و دشوارناک مادرش به او گفته بود: "در زندگی، بلند پرواز باش. از کاستی ها و سختی ها نهراس. همیشه دشوارترین کارها را برگزین. با سختی ها درگیر شو تا ساخته و آب دیده شوی!".
او اما با دیدن کوهی از آشوب و آشفتگی با خود گفته بود که اگر این همه، بازتاب جنگی است خانمان برانداز و هنجارشکن، پس می توان و باید با گسترش خرد و فرهنگ و دانش هم از پسِ روی آمده هایی از این گونه برآمد. آن گاه، به اندک جیره ی روزانه بسنده کرد و با پیوستن به برنامه ی دانش– جویی بازسازی اروپای ویران شده،به بوسنی و هرزگوین رفت و" به کار گل" پرداخت. سپس برای بسامان کردن راه آهن در هم شکسته ی چک اسلواکی، به کوه های تاترا رفت تا با کندن کوه، کشیدن خاک با چرخ های دستی، و در یک سخن با تن دادن به دشوارترین کارها، هرچه آب دیده تر شود.
آنجلا دیویس، رهبر پیشین حزب کمونیست ایالات‌متحده آمریکا، کنشگر حقوق مدنی و شخصیت دانشگاهی، زندگی خود را وقف مبارزه برای آزادی کرده است. او را "شناخته‌شده‌ترین چهرهٔ چپ در ایالات‌متحده" خوانده‌اند. در طی پنج دههٔ گذشته، او با جنبش‌های انقلابی‌ای همچون "حزب پلنگ‌های سیاه" در سال‌های ۱۹۶۰ همراه بوده است. او همچنین از بنیان‌گذاران سازمان "مقاومت در برابر بحران" است که برای مقابله با نظام زندان‌ها در ایالات‌متحده بنا شده است. او ائتلافی را نیز از کنشگران به‌منظور مبارزه برای برابری حقوق زن و مرد (فمینیست‌های) سیاه‌پوست را پایه‌گذاری کرده است.
سید علی خامنه‌ای، ولی فقیه رژیم، در سخنانی زن‌ستیزانه، موضع‌گیری‌اش در ارتباط با زنان- که درعین‌حال تعیین‌کنندهٔ سیاست‌های رژیم در این عرصه نیز هست- بار دیگر تکرار کرد. به‌گزارش خبرگزاری تسنیم، ۲۹ اسفندماه ۹۵، او در قسمتی از اظهاراتش با اشاره به نقل‌قولی از خمینی که گفته بود چنانچه دختر پیغمبر مرد می‌بود، پیغمبر می‌شد، با برجسته کردن گرایش دختر پیامبر به خانه‌داری، گفت: "باوجود آن عظمت و مقامات خارج از فهم و تصور بشر، یکی از شئون و مشاغل حضرت فاطمهٔ‌زهرا، نقش مادری، همسری و خانه‌داری است."
صدمین سالگرد انقلاب روسیه توجه زیادی را به خودش جلب کرده است، که البته همهٔ این توجه‌ها هم سودمند و روشنگر نیست. در این میان، جنبه‌ای از هر دو انقلاب سال ۱۹۱۷ روسیه (فوریه و اکتبر) که تقریباً به طور کامل نادیده گرفته شده است، موضوع نقش زنان در آنهاست.
دیدگاه پذیرفته شدهٔ عمومی این است که زنان روسیه فقط دوبار در سال ۱۹۱۷ چهره‌ای از خود نشان دادند. بار اوّل در پتروگراد در روز ۲۳ فوریه به منزلهٔ طلایه‌داران انقلابی که به استقرار دولت موقت منجر شد. و بار دوّم، در روز ۲۵ اکتبر که زنان بورژوای جزو گردان مدافع کاخ زمستانی، محل استقرار دولت موقت، در مقابل یورش بلشویک‌ها نقشی ارتجاعی بازی کردند.
زندگی‌نامه‌نویس، هنگامی که به‌نگارش ویژگی‌های شخصیتی دست به قلم می‌برد، نمی‌تواند از تسخیر شبانه‌روز ذهن خویش که او بختک‌وار اشغال کرده است بگریزد.
در این روز جهانی زن، النور (اِلِنا) مارکس حضوری نیرومند در اندیشه‌های من دارد. خواهران سوسیالیست النور مارکس در سال ۱۹۱۱، ۱۳ سال پس از درگذشت او، جشن سنتی آرمان‌خواهی زنان را با نام "روز جهانی زنان" در ایالات متحده آمریکا، بنیان نهادند، یعنی در کشوری که امکان‌ها و توانایی‌های نهفته، نابرابری‌ها و تضادهایش برای النور مارکس، جوان‌ترین دختر مارکس و مدیر اتحادیهٔ کارگران گاز در آن زمان، سال‌های پایانی دههٔ ۱۸۸۰، شناخته شده بودند و شاهد چه مضحکه‌یی می‌شد النور مارکس اگر ایالات متحدهٔ سالِ ۲۰۱۷را می‌دید. نمادی بهتر از "مجسمه آزادی" بنا شده در۱۸۸۶ - که نگاه النور مارکس برای نخستین بار هنگامی که با کشتی به بندر نیویورک نزدیک می‌شد به آن افتاد- نمی‌توان یافت که بیان‌گر نادرستی باور ملی ایالات متحده در این دوران باشد.
هم‌میهنان گرامی!
نیروهای مترقی و آزادی‌خواه جهان همه ساله از روز هشتم مارس (۱۷ اسفندماه)، روز جهانی زن، همچون روزی خجسته، روزی درخشان در مبارزهٔ زنان در سراسر گیتی بر ضد تبعیض جنسیتی، استقبال می‌کنند و خاطرهٔ شکوه‌مند جنبشی را که در این روز تاریخی شکل گرفت و دنیای کهنه و واپس‌گرای نگاهِ به زن در مقام کالا را به‌چالشی سرنوشت‌ساز طلبید و در خلال بیش از یک سده پیکار دشوار و پرفرازونشیب جهانِ ما را دگرگون کرد، گرامی می‌دارند.