در موضع‌گیری‌های کنفرانس اخیر، اختلافِ روشی میان اروپا و آمریکا در برخورد با جمهوری اسلامی ایران دیده می‌شد.

امسال پنجاه و پنجمین کنفرانس یا همایش امنیتی مونیخ در روزهای جمعه ۲۶ تا یکشنبه ۲۸ بهمن (۱۵ تا ۱۷ فوریه) در شهر مونیخ در آلمان برگزار شد. این همایش سالانه در نوع خود بزرگ‌ترین همایش بین‌المللی پیرامون سیاست‌های امنیتی است. برگزاری این همایش از سال ۱۳۴۲/۱۹۶۳ آغاز شد، و هدف اوّلیهٔ آن، پیشگیری از وقوع برخوردهای نظامی از قبیل جنگ‌های جهانی و حل‌وفصل صلح‌آمیز مناقشه‌های بین‌المللی اعلام شد.

بی‌تفاوتی جهان نسبت به نقض حقوق بشر در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا به بی‌رحمی بیشتر و مصونیت‌پذیری عاملان میدان می‌دهد.

این گزارش "عفو بین‌الملل" که در ۷ اسفندماه ۹۷ منتشر شد، وضعیت حقوق بشر در ۱۹ کشور خاورمیانه و شمال آفریقا در سال ۲۰۱۸ را بررسی و تصریح می‌کند که:

۱.‌ تجارت بین‌المللی اسلحه و قراردادهای پرسود اقتصادی چرخۀ خشونت شدت می‌بخشند،

هفتهٔ گذشته، سازمان "عفو بین‌الملل" در ارتباط با وضعیت حقوق بشر در سال ۲۰۱۸ در کشورهای خاورمیانه گزارشی جامع بنا بر مدارک و اطلاعاتی مشخص منتشر کرد. در این گزارش آمده است قانون‌هایی جدید از سوی دولت اسرائیل تصویب و اعمال شده‌اند که مطابق آن‌ها تبعیض بر علیه شهروندان غیریهودی در این کشور را نهادینه کرده است. در سال گذشته میلادی، ۲۹۰ فلسطینی و ازجمله بیش از ۵۰ کودک توسط نیروهای نظامی و امنیتی اسرائیل به‌قتل رسیدند.

ژنو- سازمان جهانی کار ("آی ال اُ")، از دولت‌های جهان درخواست کرده است که به‌منظور  هماهنگی با تغییرهای دائمیِ محیط کار و مقتضیات‌شان، قوانین جدید حمایت از کارگران را تدوین کرده و به اجرای آن متعهد شوند. این درخواست زمانی مطرح می‌شود که نمایندگان میلیاردر طبقه‌های حاکم بر جهان در داووس سوئیس به‌منظور بحث‌های سالانه‌شان پیرامون اقتصاد جهانی گردهم آمده‌اند و همان‌طور که بیشتر رسانه‌ها گزارش کرده‌اند، ناظر ناتوانی شرم‌آور دولت‌های سرمایه‌داری در آمریکای شمالی و کشورهای اتحادیه اروپا در حل معضل‌های داخلی کشورهای خودند. راه‌حل ارائه شده در گزارش سازمان جهانی کار برای مشکلات اقتصاد جهانی، همان‌طور که انتظار می‌رود، با راه‌حل موردنظر سرکردگان سرمایه‌داری بسیار متفاوت است. در گزارش ماه ژانویه ۲۰۱۹ (بهمن‌ماه ۱۳۹۷) که به افتخار صدمین سالگرد تأسیس این سازمان جهانی منتشر شد، کمیسیونی ویژه پس از یک سال و نیم کار بر آن، در صدر لیست توصیه‌های ده‌گانه‌اش، "تضمینی جهانی به‌منظور حفظ حقوق بنیادین کارگران، دستمزد کافی، محدودیت ساعت کار و محیط امن و سالم کار" را خواستار شد.

با پیوستن اِلیوت آبرامز به تیم بولتون-پومپئو، سه‌گانهٔ شرارتِ دولتِ ترامپ با هدف دخالت مستقیم در رویدادهای ونزوئلا شکل گرفت.

در جریان رخدادهای اخیر ونزوئلا و مداخلهٔ آشکار و بی‌پروای آمریکا و برخی از کشورهای اروپا و آمریکای لاتین در امور داخلی ونزوئلا، روز ۵ بهمن، مایک پومپئو، وزیر امور خارجی آمریکا، اعلام کرد که الیوت آبرامز را به سِمَت ”فرستادهٔ ویژهٔ “سیاست خارجی آمریکا در امور جاری ونزوئلا و مسئول اجرای سیاست‌های آمریکا در این مورد منصوب کرده است. در گزارش‌گونه‌ای که در شمارهٔ قبل نامهٔ مردم دربارهٔ رویدادهای جاری ونزوئلا داشتیم، به اختصار الیوت آبرامز را معرفی کردیم. در این نوشته، کارنامهٔ سیاه و جنایت‌بار این شخصیت بدنام را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کنیم.

بریتانیا در سال ۱۷۹۸، یعنی  بیش از دو قرن پیش، قراردادی با عُمان زیر پوشش نام "کمک" به‌امضا رسانید. دو سال پیش، یعنی سال ۲۰۱۷، افشا شد که نقش بریتانیا در حقیقت آموزش نیروهای امنیتی و نظامی این سلطان‌نشین حاشیه خلیج فارس در ارتباط با "چگونگی مقابله با اعتصاب‌ها و خنثی کردن اعتراض‌ها" بوده است.

آرژانتین و صندوق بین المللی پول

پنجاه سال پیش ، دولت آرژانتین اتّکای خود به صندوق بین‌المللی پول را پایان داد. استدلال آرژانتین این بود که صندوق بین‌المللی پول توانایی آرژانتین را برای تدوین سیاست‌هایش بر مبنای نیازهای خودش ضعیف کرده است. در ماه مه ۲۰۱۸ (اردیبهشت ۹۷) دولت موریتسیو ماکری، رئیس‌جمهور آرژانتین، نتوانست نرخ مبادلهٔ پزو در برابر دلار را مهار کند. ماکری دوباره به سراغ صندوق بین‌المللی پول رفت.

به‌گفتهٔ رفیق سودانی "رشید الشیخ"، در مصاحبه‌ای در روز ۹ بهمن‌ماه ۹۷، "قیام جاری مردم سودان تحولی ناگهانی و جدید نیست، بلکه روند شکل‌گیری آن طی سالیان اخیر در جریان بوده است و هم‌اکنون، برای پایان دادن به حکومت استبدادی عمرالبشیر که با کودتای نظامی در۱۳۶۸ / ۱۹۸۹ رئیس‌جمهور شد، به مرحلهٔ کیفی‌ای جدید رسیده و به یک جنبش توده‌ای سراسری تبدیل شده است." به‌رغم مقابله خشونت‌آمیز با این جنبش، نشانه‌ای از توقف و عقب‌نشینی در آن دیده نمی‌شود.

ونزوئلا در دو دههٔ اخیر، سال‌های گاه بحرانی و پرتلاطمی را گذرانده است. تلاش برای بهبود زندگی مردم عادی و زحمتکشان در این کشور با پیروزی هوگو چاوز در انتخابات سال ۱۳۷۷ آغاز شد. در یک دههٔ قبل از آن، نیمی از جمعیت در فقر زندگی می‌کرد. در اسفند ۱۳۶۷ صندوق بین‌المللی پول اجرای ”تعدیل ساختاری “در ونزوئلا را خواستار شد که موجب بالا رفتن قیمت سوخت، آب و برق، و حمل‌ونقل، خصوصی‌سازی‌های گسترده، حذف تعرفه‌های واردات، و کاهش خدمات دولتی می‌شد.

بن چاکو، سردبیر جوان روزنامه مورنینگ استار، در گزارش خود از بزرگ‌ترین همایش روزا لوکزامبورگ در برلین، به دفاع هیئت کوبایی شرکت‌کننده در این همایش از انقلاب و پایبندی مردم کوبا به کمونیسم اشاره می‌کند که جمعیت بزرگ حاضر در این مراسم تاریخی را به تحسین و تشویق یکپارچه واداشت. امسال همایش سالانۀ روزا لوکزامبوگ در برلین، به بزرگ‌ترین و شایسته‌ترین همایشی تبدیل شد که تا کنون به این مناسبت برگزار شده  بود. امسال از قتل دو انقلابی برجسته روزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت  صد سال سپری شد.