پیام ششمین کنگره حزب توده ایران به: خانواده جانباختگان راه بهروزیِ مردم ایران و حقوق توده‌های زحمت، و خانوادههای زندانیان سیاسی
کنگره همچنین به زندانیان سیاسی متعلق به افق‌های گوناگون عقیدتی که در راه خدمت به منافع مردم و میهن‌مان و در راه آرمان‌های والای آزادی و عدالت اجتماعی مبارزه کرده‌اند و بر سر پیمان خود با توده‌ها پایداری می‌کنند درودهای پرشور میفرستد و با خانوادههای این زندانیان ابراز همبستگی می‌کند.
ما امروز با واقعیت‌های تلخ زندگی مردم و توده‌های زحمتکش میهن‌مان روبه‌روییم، هم به‌لحاظ وضعیت گذران روزمره و نیازمندی‌های اولیه، و هم به‌لحاظ برخودار نبودن از آزادی‌هایی که جزو حقوق طبیعی‌شان است: چه به‌منظور کوشش برای پیاده کردن عدالت اجتماعی، چه برای اثرگذاری بر این وضعیت وخیم اجتماعی و فرهنگی و مشارکت در رقم زدن سرنوشت مردم، میهن، و خانواده خود، و چه برای رویارویی با سیاست‌های بین‌المللی‌ای که تأثیری فاجعه‌بار بر زندگی و هستی مردم برجای می‌گذارد، و یا برای دست‌و‌پنجه نرم کردن با گرانی‌ها و پیامدهایش: گرسنگی مزمن و بیماری‌های گوناگون، از تن در دادن به مصائب حیثیتی برای به کف آوردن لقمه‌یی بیشتر نان گرفته تا سر کردن با دلهره‌های ناشی از تهدید دخالت نظامی خارجی، که همچون پیامدهای ناشی از تحریم‌های مداخله‌جویانه امپریالیستی، آوار خانمان برانداز آن بر سر مردم و توده‌های زحمت فرو می‌ریزد و لطمه‌هایی جبران‌ناپذیر بر جان و هستی آنان و عزیزان‌شان خواهد زد.
افشای اینهمه نامردمی و ستم، و هم‌زمان با آن، روشنگری، راه چاره‌یی یافتن و یا نشان دادن آن، کاری بس سترگ و آمیخته به خطرهای هلاکت‌آور بود و هست. مبارزه در راه مردم رشادت و از خودگذشتگی‌ای اسطوره‌وار می‌طلبد، واین چیزی جز همان آرمان‌های انسانی مادران، پدران، خواهران، برادران، و یا همسران شما خانوادههای شهیدان، جانباختگان، و زندانیان سیاسی نبوده است که عزیزانتان یا بر سر این عهد خود با مردم‌شان جان نهادند، و یا بندی سیاه‌چال‌های رژیمند.
این جانباختگان، زندانیان، این مادران، پدران، خواهران، برادران، و همسران شمایند، که از گرامی‌ترین تعلق خاطرشان، از گوهر گران‌بهای هستی‌شان درگذشتند تا گامی در راه پرمخاطره ساختنِ جامعه‌یی عادلانه برای مردم‌شان، برای زحمتکشان میهن‌شان، و برای خانواده و آیندگان‌شان سازمان دهند. بی‌شک در این راه دشوار پرنشیب و فراز، شما یاوران همیشه آنان بودید، هستید، و خواهید بود. می‌توان دانست که پشتوانِ مبارزه‌شان در شکنجه‌گاه‌ها، تحمل حبس‌های انفرادی، سینه سپر کردن‌ها در میدان‌های تیرباران، رازدار خلق بودن‌شان، گرمای مهرتان به آنان، و پایداری‌تان در مصائب و آلام بود، هست، و خواهد بود. هر گامی به پیش در راه بنای جامعه‌یی عادلانه، یادآور خاطره گرامی این شهیدان و جانباختگان است.
هر گامی به پیش در راه دستیابی به آزادی‌ها و عدالت اجتماعی مدیون مقاومت زندانیان سیاسی است، و نیز یادآور پایداری شما در نبودِ این جان باختگان و مدیون شکیبایی‌تان در این عرصه است.
ششمین کنگره حزب توده ایران با دقیقه‌یی سکوت یاد همه شهیدان راه بهروزیِ مردم ایران و حقوق توده‌های زحمت، از جمله جانباختگان توده‌ای، را گرامی داشت ، و گرم‌ترین درودها را نثار خانوادههای ارجمند آنان کرد. کنگره همچنین به زندانیان سیاسی متعلق به افق‌های گوناگون عقیدتی که در راه خدمت به منافع مردم و میهن‌مان و در راه آرمان‌های والای آزادی و عدالت اجتماعی مبارزه کرده‌اند و بر سر پیمان خود با توده‌ها پایداری می‌کنند درودهای پرشور میفرستد و با خانوادههای این زندانیان ابراز همبستگی می‌کند. اینک به پایداری شما درود میفرستد، به شما خانوادههای گرانقدر جانباختگان و زندانیان سیاسی میهن رنج‌دیده‌مان.
ششمین کنگره حزب توده ایران
بهمن‌ماه ۱۳۹۱
به نقل از نامه مردم، شماره 915، 7 اسفند ماه 1391
