مصوبه تعیین حداقل دستمزد تحمیل فقر و گرسنگی به زحمتکشان است!
نباید گذاشت ارتجاع حاکم با ترفندهای خود استقلال عمل و هویت طبقاتی جنبش سندیکایی را مخدوش و سیاست‌های ضدکارگری خود را بدون برخورد با مقاومت ضرور کارگران اجرا و پیاده‌سازد.
شورای عالی کار روز 21 اسفندماه درپی برگزاری چندجلسه میزان حداقل دستمزد کارگران و زحمتکشان برای سال 1392 را اعلام داشت.
رسانه‌های همگانی گزارش دادند، براساس تصمیم مشترک و توافق اعضای شورای عالی کار، حداقل دستمزد با 25 درصد افزایش نسبت به‌سال قبل، 487 هزار و 125 تومان تعیین‌شده‌است. همچنین مواردی چون حق مسکن، و بُن کالاهای اساسی برای سال جدید هیچگونه افزایشی نیافته و مبلغ بُن کارگری همان 35 هزارتومان باقی می‌ماند.
چنین تصمیمی که منافع طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان را نادیده می‌گیرد، به‌معنای تحمیل فقر به میلیون‌ها کارگر و خانواده‌های آنان‌است. مصوبه شورای عالی کار درخصوص میزان حداقل دستمزدها بخشی از راهبرد اقتصادی رژیم ولایت‌فقیه و در راستای برنامه آزادسازی اقتصادی تلقی می‌گردد.
این مصوبه درحالی اعلام می‌شود که مطابق آمار و برآورد رسمی نرخ واقعی تورم در کشور براساس معیارهای علمی بیش از نرخ بانک مرکزی است. دراین زمینه رسانه‌های همگانی 14 اسفندماه گزارش داده‌بودند: «نرخ تورمی که درقالب 66 قلم کالای پرمصرف خانوار کارگری طبق نظر سازمان خواربار جهانی (فائو) به‌دست آمد، بیش از 2 برابر نرخ بانک مرکزی و درحد 62 درصد است». همچنین برآوردهای شورای رقابت جمهوری اسلامی تصریح کرده‌است: «درآمد ماهانه کمتر از 964 هزارتومان زیرخط فقر به‌حساب می‌آید». طی ماه‌های اخیر با کاهش ارزش پول ملی قدرت خرید مردم 72 درصد کاهش یافت و سطح دستمزدها به‌هیچ‌رو کفاف تامین هزینه‌های زندگی را نداشته و ندارد.
مقایسه این آمار رسمی با مصوبه شورای عالی کار نشان می‌دهد، کارگران و زحمتکشان میهن ما قربانیان سیاست‌های ضدمردمی اقتصادی – اجتماعی رژیم ولایت‌فقیه هستند و سال بسیار سختی را به‌لحاظ معیشتی درپیش دارند.
تعیین میزان حداقل دستمزدها به 487 هزار و 125 تومان (یعنی افزایش 25 درصدی) بسیار پایین‌تر از نرخ واقعی تورم‌است. طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان میهن ما باید درمقابل این تصمیم ضدکارگری ایستادگی کرده و دست به مبارزه‌ای سازمان‌یافته بزنند. ازآنجا که موضوع افزایش دستمزدها نقش اساسی در تقویت سطح سازماندهی و همبستگی در جنبش کارگری و سندیکایی دارد، ضروراست کارگران آگاه و پیشرو و سندیکاهای مستقل و جنبش سندیکایی موجود بردامنه فعالیت‌های افشاگرانه و سازمانگرانه خود افزوده و تلاش برای سامان‌یابی جنبش پراکنده اعتراضی کارگران را دوچندان کنند. نباید گذاشت ارتجاع حاکم با ترفندهای خود استقلال عمل و هویت طبقاتی جنبش سندیکایی را مخدوش و سیاست‌های ضدکارگری خود را بدون برخورد با مقاومت ضرور کارگران اجرا و پیاده‌سازد.
سال پیشِ رو، سالی دشوار و پُرالتهاب درمیهن ماست. جنبش کارگری باید با استفاده از امکانات، روزنه‌ها و زمینه‌های موجود و قابل اتکا از جمله سازماندهی اعتراضات برپایه خواست افزایش دستمزدها و احیای حقوق سندیکایی بیش از پیش به‌عنوان نیرویی تاثیرگذار درصحنه سیاسی حضورداشته‌باشند. تقویت صف‌های جنبش سندیکایی موجود، کار خستگی ناپذیر درمیان توده‌های کارگر توام با صبر و حفظ استقلال عمل تشکل‌های کارگری از زمره مهم‌ترین وظایف سندیکالیست‌ها و مدافعان منافع زحمتکشان قلمداد می‌گردد.
پیش بسوی احیای حقوق سندیکایی و ایجاد و احیای سندیکاهای مستقل!
برای افزایش عادلانهُ دستمزدها مبارزه‌ایی متحد را سازمان‌دهیم!
سایت حزب توده ایران
۲٣ اسفند ۱٣۹۱ – ۱٣ مارس ۲۰۱٣
