تأملی بر رویدادهای ایران
مخالفتِ یکپارچه تشکل ها و سندیکاهای مستقل، با مصوبه ”تعیین حداقلِ دستمزد“
وارداتِ بی‌رویه، و ورشکستگیِ تولیدکنندگان داخلی: سالی که نکوست از بهارش پیداست!
وضعیت ناگوار معیشتی بازنشستگان
مخالفتِ یکپارچه تشکل ها و سندیکاهای مستقل، با مصوبه ”تعیین حداقلِ دستمزد“
اعتراض‌ها و مخالفت‌های کارگری با مصوبه “شورای عالی کار“ درخصوص “تعیین حداقل دستمزدها”، همچنان ادامه دارد. موضوع دستمزدها یکی از مهم‌ترین و محوری‌ترین مسئله‌های کارگران و زحمتکشان میهن ما است، و ازاین‌روی، اوج‌گیری جنبش اعتراضی پیرامون خواست افزایش دستمزدها برای سال کنونی را شاهدیم. آنچه دراین اعتراض‌هایِ هنوز پراکنده شایسته دقت و توجه است، نقش سندیکاهای کارگری مستقل است. پس از اعلام رسمی میزان حداقل دستمزدها درسطح ۴۸۷ هزار و ۱۲۵ تومان، سندیکای کارگران شرکت واحد، ۲۳ اسفندماه ۹۱، با انتشار اطلاعیه‌‌یی، اعلام‌داشت: ”سندیکای کارگران شرکت واحد به‌عنوان یک نهاد مستقل مردمی- کارگری با تحمل همه آزارها و اذیت‌ها… همچنان تلاش می‌کند ازحقوق کارگری دفاع کند و دراین راستا اعتراض شدید خود را علیه پایین بودن حداقل دستمزد سال ۱۳۹۲ اعلام می‌دارد و این عمل را توهین و تحقیر به طبقه کارگر می‌داند. سندیکای کارگران شرکت واحد می‌خواهد و مسئولان وظیفه دارند شکاف گسترده حداقل دستمزد و هزینه و مخارج زندگی یک خانوار ۴ نفره کارگری را تامین نمایند. دراین راستا کارگران با امید به نیروی خویش حق پی‌گیری و اعتراض را برای خود محفوظ می‌دارند.“
علاوه براین، سندیکای کارگران “فلزکار مکانیک“ نیز در اطلاعیه‌‌یی باعنوان: ”نانِ فرزندان‌مان بازیچه دست عده‌ای سودجو شده‌است“، در مخالفت با مصوبه “شورای عالی کار“، اعلام‌داشت: ”این افزایش حقوق ازطرف شورای عالی کار، بی‌اعتنایی به‌خواسته‌های… کارگری و خانواده‌های شریف زحمتکشان است. به مسخره گرفتن خواسته‌های طبقه کارگر درحالی صورت می‌گیرد که بیش از ۳۰ هزار امضای اعتراضی به وضعیت معیشتی خانواده‌های کارگری و مشکلات زحمتکشان به مجلس و وزارت کار برده شده است. ۲ هزار امضای اعتراضی در هفته قبل از طرف سندیکای کارگران شرکت واحد به وزارت کار داده‌شد. … ”
ازدیگر نکته‌های مهم در اعتراض‌ها به ”تعیین حداقل دستمزد“ سال ۹۲، اختلاف جدی میان گردانندگان تشکل‌های زرد و ارتجاعیِ درخدمت رژیم با بدنه برخی از این تشکل‌هاست. بدنه کارگری این قبیل تشکل‌ها، همراهی و حمایت خود را به صورت تلویحی از سندیکاهای مستقل به شکل‌های مختلف نشان داده و می‌دهند.
با درپیش بودن مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر، وظیفه سندیکاهای مستقل و کارگران آگاه و پیشرو تلاش درجهت هماهنگی و سازمان‌دهیِ اعتراض‌های پراکنده، و تقویت صف‌های جنبش سندیکایی موجود زحمتکشان است.
وارداتِ بی‌رویه، و ورشکستگیِ تولیدکنندگان داخلی: سالی که نکوست از بهارش پیداست!
تازه‌ترین آمارهای گمرک جمهوری اسلامی حاکی از تداومِ واردات سیل‌آسا به داخل کشور است. درهفته‌های پایانی سال گذشته، رسانه‌های همگانی گزارش دادند که، باوجود تحریم‌های مختلف مالی و تجاری، وارداتِ بی‌رویه انواع کالاها به‌ویژه کالاهای لوکس و مصرفی، همچنان ادامه‌دارد.
خبرگزاری مهر، ۱۵ اسفندماه ۹۱، اعلام‌کرد: ”گمرک ایران از واردات ۳۸ هزار و ۳۹۹ دستگاه خودرو به کشور خبرداد… طبق آمار مقدماتی ۲۲ ماهه سال (۱۳۹۱) میانگین قیمت هر خودروی سواری وارداتی طی یازده ماهه سال ۹۱ مبلغ ۲۴ هزار و ۲۶۷ دلار بوده است که نسبت به سال گذشته با افزایش۳۹ / ۱۶ درصدی مواجه بوده و امارات متحده عربی، کره‌جنوبی و کویت ۳ کشوری بود که بیشترین حجم خودرو از آن وارد کشور شد.“ اغلب این خودروها، اتومبیل‌های لوکس آمریکایی- اروپایی‌اند که به‌وسیله نوکیسه‌های رژیم وارد کشور می‌شوند. آمار مربوط به واردات کالاهای لوکس و مصرفی تنها به خودروهای آخرین مدل آمریکایی و اروپایی محدود نمی‌شود. بنابر آمار گمرک در یازده ماهه سال ۱۳۹۱، بازار کشور از انواع پوشاک بٌنجلِ ترکیه، چین و نیز سیل گوشی‌های تلفن همراه از کشورهای ”اتحادیه اروپا“ مملو بوده است. خبرگزاری مهر، ۱۵ اسفندماه ۹۱، نوشته بود: “گمرک ایران با اعلام تازه‌ترین آمار واردات برنج، پوشاک و گوشی تلفن همراه در ۱۱ماهه اول سال… (۱۳۹۱) به کشور اعلام کرد واردات برنج دراین مدت از مرز ۱/۱ میلیارد دلار گذشت. … حدود ۱۶۲۷ تن انواع پوشاک به ارزش ۱۷ میلیون و ۵۸۶ هزار دلار وارد کشور شده است… همچنین ۷۰۴ تن گوشی تلفن همراه به ارزش ۱۴۸ میلیون دلار وارد کشور شده است. این میزان درمدت مشابه سال گذشته ۴۶۵ تن به ارزش بیش از ۷۳ میلیون دلار بوده‌است.“
به‌علاوه، رسانه‌های همگانی در روزهای پایانی سال ۹۱ نوشتند که، جمهوری اسلامی برای بار دوم از آمریکا گندم خرید. ایسنا، ۲۸ اسفندماه، گزارشداد: ”وزارت کشاورزی آمریکا اعلام‌کرد ایران دومین مرتبه درماه جاری میلادی ازاین کشور، گندم خریداری کرده‌است… این محموله ۶۰ هزارتُن بوده‌است.“ همچنین باید به واردات بیش از ۱۲۰ هزار تٌن گندم از آلمان و استرلیا، و آزادسازی واردات گوشت از ایرلند نیز اشاره کرد.
واردات آدامس، خودروهای لوکس، وسایل آرایشی، مبلمان، کاشی‌های تزئینی، درکنار قلم‌هایی همچون محصولات کشاورزی، پوشاک، سرامیک، و لوازم آشپزی، نه تنها در سایه تحریم‌ها گسترش یافته، بلکه نابودیِ تولید داخلی و ورشکستگی صنعتگران کشور را هم باعث شده است. برای نمونه، صنایع نساجی و مبلمان کشور در وضعیت ناگوار قراردارند و در آستانه تعطیلی‌اند. کارخانه‌های بزرگ و کارگاه‌های مختلف صنایع نساجی درحال رکود به‌سر می‌برند و سیستم بانکی حاضر به حمایت از تولیدکنندگان نیست، ولی درهمان حال، میلیاردها تومان انواع پوشاک به‌وسیله تاجران عمده و شرکت‌های وابسته به بنیادهای انگلی و سپاه باحمایت مستقیم سیستم بانکی و اختصاص میلیون‌ها تومان تسهیلات و وام بانکی، به داخل کشور سرازیر می‌شود.
واردات سیل‌آسا و بنیان‌کن، عاملِ تخریب، ناتوانی، و ضعیف شدن بنیه تولیدی- صنعتی‌اند، و امنیت شغلی میلیون‌ها کارگر و شاغل را نابود می‌سازند. مصرف کردن میلیاردها دلار از درآمد ارزی، آن هم در شرایط فشار تحریم‌های امپریالیستی، جز خدمت به منافع سرمایه بزرگ تجاری و لایه‌های متمول و رانت‌خوار مورد پشتیبانی رژیم ولایت‌فقیه معنایی ندارد. واردات به‌زیانِ تولیدملی، منافعِ زحمتکشان، و اقتصادملی است!
وضعیت ناگوار معیشتی بازنشستگان
سال جدید برای میلیون‌ها تن از بازنشستگان میهن ما با دلهره و نگرانی آغاز شد. دولت ضدملی احمدی‌نژاد با درپیش گرفتن سیاست‌های ضدمردمی اقتصادی- اجتماعی، پرداخت حقوق و عیدی آنان را با تاخیر و دربرخی موردها کمتر ازمیزان تعیین‌شده انجام‌داد. وضعیت بازنشستگان و مستمری‌بگیران “سازمان تامین اجتماعی” بیش از دیگران اسف‌بار است. ایلنا، ۱۷ اسفندماه ۹۱، در گزارشی خاطرنشان ساخته بود: ”معاون اداری و مالی سازمان تامین اجتماعی درحالی (۱۵ اسفندماه) ازپرداخت مبلغ ۲۰۰۰ میلیارد تومان بابت عیدی بازنشستگان و مستمری‌بگیران تامین اجتماعی به بانک خبرداد که طبق محاسبه… رقمی نزدیک به ۷۰۰ میلیارد تومان برای پرداخت عیدی تمامی بازنشستگان مورد نیاز است… باتوجه به اینکه حدود ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر بازنشسته و مستمری‌بگیر سازمان تامین اجتماعی درکشور وجود دارد و به هر نفر بطور ثابت حداکثر مبلغ ۴۲۰ هزار و ۵۰۰ تومان عیدی پرداخت می‌شود رقم مورد نیاز اندکی کمتر از ۷۰۰ میلیارد تومان خواهد بود. با محاسبه‌یی سرانگشتی مشخص می‌شود که فاصله فاحش ۱۳۰۰ میلیارد تومانی میان رقم مور دنیاز برای پرداخت عیدی و مبلغ اختصاص داده شده برای این موضوع وجود دارد. … ” بازنشستگان تامین اجتماعی از زمره آن دسته از بازنشستگانند که عیدی و حقوق آنان نه به‌موقع پرداخت گردیده است و نه کامل!
درهمین‌حال، در آستانه تحویل سال نو، ایلنا گزارش داد: ”حقوق و عیدی بازنشستگان ۱۷استان کشور پرداخت نشده است. سخنگوی هیات رییسه مجلس درحاشیه صحن علنی امروز (۲۹ اسفندماه ۹۱) مجلس شورای اسلامی باحضور درجمع خبرنگاران گفت، در ۱۷ استان کشور بازنشستگان هنوز نتوانسته‌اند حقوق و عیدی خود را دریافت کنند… دولت می‌بایست همانگونه که یارانه‌ها را یک شبه به‌حساب سرپرستان خانوار واریز می‌کند، حقوق بازنشستگان و عیدی آن‌ها را نیز به‌صورت هماهنگ در سراسر کشور واریز کند تا شائبه‌هایی برای مردم ایجاد نشود.“
لازم به یاد‌آوری است که، درسال گذشته عیدی و حقوق بازنشستگان، اعم از تامین اجتماعی و کشوری، نه تنها با تاخیر بلکه مرحله به مرحله به آنان پرداخت گردید. روزنامه دنیای اقتصاد، ۲۹ اسفندماه ۹۱، گزارشداد: ”مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری، ازپرداخت مرحله چهارم مطالبات بازنشستگان خبرداد… او گفت مبلغ ۲۰۰ هزارتومان به حساب بانکی ۷۳۰ هزار بازنشسته مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری واریز می‌شود… تاکنون باپرداخت‌های صورت‌گرفته، مطالبات بیش از یکصدهزار بازنشسته کاملاً تسویه شده‌است و باپرداخت این مرحله (و مراحل دیگر پس ازنوروز) مطالبات تعداد دیگری از بازنشستگان به‌طورکامل تسویه می‌شود.“
این وضعیت درحالی‌است که گرانی و افزایش قیمت‌ها درآستانه نوروز حتی برای آنانی که دستمزد و درآمد خود را به‌موقع دریافت کرده‌اند، تهیه نیازمندی‌های نوروزی و خورد و خوراک معمولی را دشوارتر از پیش ساخته است. زندگی میلیون‌ها بازنشسته که آفرینندگان ثروت‌های ملی طی سالیان دراز اشتغال خود بوده‌اند، گویای سرنوشت انسان‌های زحمتکش و متعهدی است که زیرسایه رژیم ولایت‌فقیه در فقر به‌سر می‌برند. ایلنا، اواخر اسفندماه ۹۱، با انتشار گزارشی از وضعیت معیشت بازنشستگان ازجمله نوشته بود: ”دریک‌سال گذشته تحمل شرایط بد معیشتی برای مجموعه بیمه‌شدگان تامین اجتماعی بویژه بازنشستگان و کارگران به‌حدی بودکه به‌لحاظ معیشتی این جامعه بزرگ با مشکلات غیرقابل تحملی روبروشدند که حتی دربرخی موارد دیده می‌شود که امید به‌زندگی خودرا از دست داده‌اند.“
چنین است سرنوشت میلیون‌ها زن و مردکه با کارِ پرثمرِ خود، سازندگانِ دیروز و امروزِ جامعه بوده‌اند!
به نقل از “نامه مردم”، شماره 918، 19 فروردین ماه 1392
