فرازهایی از: منشور جهانی حقوق سندیکایی

بارشد آگاهی طبقاتی کارگران و زحمتکشان میهن ما درچندسال اخیر، و فراگیرشدن خواست احیای “حقوق سندیکایی“، آشنایی هرچند فشرده با برخی نکته‌ها، ماده‌ها، و تبصره‌های “منشور جهانی حقوق سندیکایی”، مصوب “فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری” ضرورت و اهمیت می‌یابد. ازاین‌روی، برخی نکته‌ها و ماده‌های این منشور جهانی، باهدف آشنایی بیشتر کارگران و فعالان سندیکایی، و به‌مناسبت اوٌل ماه مه روز جهانی کارگر، بازانتشار می‌‌شود.

در “منشور جهانی حقوق سندیکایی” کارگران، ازجمله این موردها آمده است:
۱.‌ حقوق کارگران
کارگران حق دارند سندیکاهای کارگری تشکیل دهند، به سندیکاهای موجود بپیوندند، و بی‌آنکه اجازه یا نظارت مقام‌های دولتی یا کارفرمایان لازم ‌باشد، درهر فعالیت سندیکایی می‌توانند شرکت کنند. کارگران حق دارند در محل کار خود یا در هر جای دیگری گردهم ‌آیند، به مذاکره بنشینند، و عقاید خود را در خصوص تمام مسئله‌هایی که به‌ آنان مربوط است، آزادانه ابراز دارند. کارگران حق‌دارند نشریه‌های مورد نظرشان را بخوانند، نشریه‌های سندیکایی و کارگری را پخش کنند، و به تبلیغ برای سندیکاها بپردازند… کارگران حق دارند در دفاع از منافع خود، درهرعمل مشترک اعم ازاعتصاب، تظاهرات، یا دیگر فعالیت‌های سندیکایی، شرکت کنند. کارفرمایان یا مقام‌های دولتی تحت هیچ شرایطی حق ندارند فعالیت‌های سندیکایی کارگران یا آرا و اعتقادهای شخصی آنان را زمینه‌یی برای تبعیض در استخدام، شرایط استخدام، و دستمزد دستاویز قرار دهند، یا آن‌ را وسیله‌یی برای اخراج یا جریمه کردن قرار دهند.
۲.‌ آزادی فعالیتِ سندیکایی کارگران
اعضای سندیکاها، اساسنامه و آیین‌نامه‌های مربوط به سندیکاها و چگونگی و حدود فعالیت آن‌ها را باید خود آزادانه تدوین کنند، و بدون هیچ‌گونه محدودیتی، رهبران و مسئولان سندیکاهای خود را برگزینند. سازمان‌های سندیکایی کارگری حق‌دارند به‌دور از مزاحمت یا دخالت مقام‌های دولتی یا کارفرمایان، برپایه اساسنامه و آیین‌نامه خود عمل کنند… کارگران عضو سندیکاهای کارگری حق عضویت خود را مطابق با اساسنامه سندیکاها پرداخت خواهند کرد، ازاین‌روی، حق عضویت‌ها به‌همان شیوه‌ای که اساسنامه معین کرده ‌است، گرفته خواهد شد. پرداخت حق عضویت اختیاری است. موجودی صندوق‌های سندیکاهای کارگری یا دیگر دارایی‌های آن، ضبط ناشدنی است و نحوهُ اداره آن‌ها یا نظارت برآن‌ها تنها برعهده سندیکا خواهد بود… نمایندگان سندیکاهای کارگری یا نمایندگان کارگران حق‌دارند درمحل کار خود، و بدون دخالت یا نظارت مقام‌های دولتی و کارفرمایان، مسئولیت‌های خود را پی‌گیری کنند، و مادام که به ‌فعالیت‌های سندیکایی خود مشغولند، نباید مشمول هیچ نوع جریمه، تنبیه، یا توبیخی شوند. مقام‌های دولتی یا کارفرمایان حق ندارند از ورود نمایندگان سندیکاهای کارگری به‌منظور انجام وظایف خود جلوگیری کنند. سندیکاهای کارگری حق‌دارند برپایه صنایع و حِرفه‌ها در هر محل، ناحیه، کشور، و حتی در هر منطقه از جهان، فدراسیون تشکیل دهند، و به برپایی کنفدراسیونی که صنایع، حِرفه‌ها، و یا تخصص‌های گوناگون را دربر بگیرد، اقدام کنند.
۳.‌ حق سندیکاها در نمایندگیِ کارگران
سندیکاهای کارگری حق دارند از منافع هر کارگری دفاع کنند، و هر مسئله‌یی را که به منافع کارگران مربوط است، بررسی کرده و در باره آن‌ها اظهار نظر و دخالت کنند. سندیکاهای کارگران، و ازجمله سندیکاهای کارگران در واحدهای خدمات عمومی، حق دارند با کارفرمایان و مقام‌های دولتی به مذاکره بپردازند، و قراردادِ دسته‌جمعی منعقد کنند… سندیکاهای کارگری حق دارند برای دفاع از حقوق کارگران به دادگاه‌ها مراجعه کنند. سندیکاهای کارگری حق دارند در اداره و تعیین خط ‌مشی سازمان‌های تامین اجتماعی، یا هرسازمان دیگری که با مسئله‌های اجتماعی سروکار دارد، شرکت کنند. سازمان‌های سندیکایی کارگری در تمام مسئله‌هایی که به‌طورِمستقیم و یا غیرمستقیم به کارگران مربوط می‌شود، به‌خصوص در تنظیم قوانین و آیین‌نامه‌ها، باید طرف مشورت قرار گیرند.
۴.‌ حقِ اعتصاب
حقِ اعتصاب، حقی سیاسی برای کارگران است. هر کارگر، صرف‌نظر از حرفه‌اش، حق دارد بدون هیچ‌گونه محدودیتی، به حربه اعتصاب توسل جوید. کارگران و سازمان‌های سندیکایی کارگری حق دارند در دفاع از منافع خود اعتصابی را سازمان دهند یا از اعتصاب‌هایی حمایت کنند. سازمان‌دهیِ اعتصاب، شرکت در اعتصاب یا تظاهرات به‌نشانه همبستگی، نباید به‌هیچ‌وجه نباید به دستاویزی برای تنبیه، جریمه، یا هر اقدام توبیخی دیگر نسبت به کارگران، چه هنگام اعتصاب و چه بعد یا قبل ازآن، بدل شود. …

[برگرفته از: منشور جهانی حقوق سندیکایی، مصوبِ فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری – WFTU“].

به نقل از “نامه مردم”، شماره 919، 2 اردیبهشت ماه 1392