فراخوان اتحادیه های کارگری جهان به رئیس‌جمهوری جدید ایران: به سرکوب سندیکاها در ایران پایان دهید!
ما از مقام‌های ایران می‌خواهیم که با آزاد کردنِ فوری و بی‌قید و شرط همه آنانی که به علّت فعالیت سندیکایی زندانی شده‌اند، با رفعِ اتهام از آنانی که هم‌اکنون به دلیل‌هایی مشابه در انتظار محاکمه‌اند، و با پایان دادن به دیگر اقدام‌های سرکوبگرانه‌یی که هدف‌شان ضعیف کردن سندیکاها و به‌کنار راندن اعضای آن‌هاست، به سرکوب فعّالان سندیکایی پایان دهند.
درحالی‌که رژیم نمایش بی‌سابقه ”مراسم تحلیف“ یازدهمین رئیس جمهوری نظام را در هفته گذشته سازمان می‌داد، کنشگران بین‌المللی مدافعِ دموکراسی و عدالت اجتماعی در میهن‌مان، با انتشار بیانیه‌یی صریح خطاب به آقای روحانی، او را به چالش طلبیدند. کمیته دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، که بیش از سه دهه در راستای جلبِ حمایت بین‌المللی از مبارزات آزادی‌خواهانه مردم ایران فعالیت کرده است، با گِردهم آوردن و آماده کردنِ نمایندگان سازمان‌های حقوق بشری و حقوق سندیکایی جهان برای نشان دادن واکنش به وضعیت سندیکاها و فعالان سندیکایی، در فراخوانی، از حسن روحانی- در مقام ریاست جمهوری جدید جمهوریِ اسلامی ایران- خواست تا ”با آزاد کردن همه رهبران سندیکایی زندانی شده در ایران و قانونی کردن فعالیت سندیکاهای مستقل در ایران، نشان دهد که رویکرد او با رویکردِ مقام‌های پیشین متفاوت خواهد بود.“
خبرنگار نامه مردم، هفته گذشته، با آقای نوئِل هَریس (Noel Harris)، دبیرکل کمیته دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر)، که شعبه‌های متعددی در کشورهای انگلیسی‌زبان جهان و از جمله در اروپا و آمریکای شمالی دارد، در ارتباط با این کارزار موفق و تاثیرگذار به گفت‌و‌گو نشست. دبیر کل ”کودیر”، در این گفت‌و‌گو از جمله به تاریخچه مبارزاتی این نهاد دیرپای همبستگی بین‌المللی با مردم ایران اشاره کرد و گفت: ”کمیته دفاع از حقوق مردم ایران، که در سال ۱۹۸۱ تأسیس شده است، به‌طورِپیگیر به کارزار خود برای افشای نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران ادامه داده است.“
او یاد‌آور شد که، ”کودیر“ با جنبش سندیکایی در بریتانیا، جنبش صلح، همه حزب‌های سیاسی عمده، و سازمان عفو بین‌الملل، همواره همکاری تنگاتنگی داشته و دارد، و از این طریق برای پیشبرد هدف‌هایش، که کوشش در مسیر تامین حقوق بشر، ایجاد دموکراسی در ایران، و پایان دادن به شکنجه در زندان‌های ایران بوده، تلاش کرده است. آقای هَریس، که از دوره فعالیت خود در جنبش سندیکایی انگلستان، جنبش ضد رژیم نژادپرست در آفریقای جنوبی، و حضور در ارگان‌های فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری تجربه‌های غنی‌ای دارد، با اشاره به رابطه سازنده ”کودیر“ با نیروهای دموکراتیک و ترقی‌خواه ایرانی، از ضرورت گسترش فعالیت‌های متحد و همسو به‌منظور دفاع از حقوق مردم ایران سخن گفت. او با اشاره به ضرورت گِردهم آوردن و آماده کردنِ گسترده‌ترین حمایت‌ها در جهت کارزارِ لغوِ تحریم‌های اقتصادی‌ای که زندگی کاری و معیشتی زحمتکشان ایران را هدف تخریب خود قرار داده است و اقتصاد کشور را به مرز سقوط کامل کشانده، و همچنین رویارویی با خطر ماجراجویی‌های نظامی گفت که، ”کودیر“ به فعالیت‌هایش در این زمینه نیز ادامه خواهد داد. نوئل هَریس اضافه کرد که، کودیر در سال‌های اخیر همکاری نزدیکی با ائتلاف ”به جنگ پایان دهید“ (Stop the War) داشته است و در هماهنگی با این ائتلاف، در کارزارهایی مشخص در مخالفت با هرگونه مداخله خارجی در امور داخلی ایران، شرکت فعال داشته است. نوئل هَریس گفت: ”کودیر بسیجیدنِ افکارعمومی و جنبش کارگری انگلستان در راهِ مبارزه موثر در دفاع از حقوق و آزادی‌های دموکراتیک در ایران، و به‌طورِهمزمان، مخالفت فعال با سیاست‌های مداخله‌گرانه و تهدیدآمیز ایالات متحده و متحدان اروپایی‌اش و اسرائیل را وظیفه اصلی خود می‌داند. ما توانسته‌ایم نقش فعالی در این عرصه در کشورهای اروپایی و کانادا داشته باشیم. شماری از قدرتمندترین اتحادیه‌های کارگری انگلستان، و همچنین مرکز بین‌المللی حقوق سندیکایی، در فعالیت‌های کودیر شرکت دارند و از کارزارهای مشخص آن در محکوم کردنِ سیاست‌های سرکوبگرانه رژیم حاکم در ایران برضد سندیکاها و کارگران فعال در امور سندیکایی حمایت می‌کنند.“
نوئل هریس در ادامه سخنان خود بر اهمیت فراخوانِ مشترک منتشرشده از سوی فعّالان سندیکایی و حقوق بشری که در روز ۱۱ مردادماه و در آستانه برگزاری مراسم تحلیف[سوگند خوردن] آقای روحانی، با عنوان: ”فراخوان برای گشودنِ فصلی تازه در برخورد با سندیکاها در ایران“، تأکید کرد. او از اینکه طیف متنوعی از سازمان‌های اجتماعی، از جمله سازمان عفو بین الملل این فراخوان را امضا کرده‌اند، و اینکه همچنان تلاش گسترده در راستای ایراد فشار بر دولت ایران برای پایان دادن به نقض حقوق بشر ادامه دارد، ابراز خشنودی کرد.
آقای هریس گفت: ”فعّالان سندیکایی با امضا کردن این فراخوان، پیام روشنی در سطح جهانی به دولت ایران فرستاده‌اند. و آن پیام این است که، در برخورد با نقضِ حقوق بشر و پیگرد و آزارِ فعّالان سندیکایی، عمل کردن بسیار مهم‌تر از سخنرانی و ادعاهای نمایشی است. رسانه‌ها با برجسته کردن گفته‌های به‌دقت تنظیم شده آقای روحانی، که به‌عمد و با اشاره ضمنی به نقشه‌های اصلاح‌طلبان تدوین شده است، سعی کرده‌اند بر نکته‌های مثبت در انتخاب ایشان تأکید کنند. البته همه این‌ها باید در عمل ثابت شود. تا زمانی که فعّالان سندیکایی و کارگری در ایران نتوانند بر پایه پیمان‌ها و مقاوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار(ILO) کار و فعالیت کنند، ما نمی‌توانیم بپذیریم که تغییر چشمگیری در حکومت ایران صورت گرفته است.“
جِین گرین، هماهنگ‌کننده فعالیت‌های ”کودیر“ در بریتانیا، نیز گفت: ”در حال حاضر، واقعیت هرروزه برای فعّالان سندیکایی در ایران، ترس از بازداشت، ارعاب و زندانی شدن است. همه امضاکنندگان فراخوان اخیر در محکوم کردن کارنامه تاریک جمهوری اسلامی ایران در زمینه سرکوب فعالیت سندیکاها و حقوق بشر، به‌طورِکلی هم‌صدا هستند. این فراخوان از رئیس‌جمهوری منتخب می‌خواهد که، با آزاد کردنِ فوری و بدون قید و شرط آنانی که به جرم فعالیت سندیکایی زندانی شده‌اند، با رفعِ اتهام از کسانی که به دلیل‌هایی مشابه در انتظار محاکمه به‌سر می‌برند، و با پایان دادن به اقدام‌های سرکوبگرانه‌یی که هدف‌شان ضعیف کردن سندیکاها و به‌کنار راندن اعضای آن‌هاست، به سرکوب سندیکاها پایان دهد.“
شماری از سندیکاهای بزرگ و اصلی بریتانیا، از جمله ”کنگره سندیکاها“ی بریتانیا (TUC)، سندیکای کارگران راه‌آهن و حمل‌ونقل بریتانیا (RMT)، سندیکای کارکنان دولت بریتانیا (UNISON) و نیز بزرگ‌ترین سندیکای کارگری بریتانیا، یعنی ( (UNITE، و علاوه بر این سندیکاها، ”فدراسیون سراسری کارگران قبرس“، سازمان عفو بین‌المللی، و مرکز بین‌المللی حقوق سندیکایی (ICTUR)، از کارزار “کودیر“ در حمایت از حقوق سندیکایی در ایران پشتیبانی کردند. این بیانیه[فراخوان] مشترک در رسانه‌های انگلیسی و فارسی زبان بازتابی گسترده یافت، و به‌وسیله نیروهای مترقی در عراق و افغانستان، پوشش خبری وسیعی پیدا کرد. روزنامه ”مورنینگ استار “، [”ستاره صبح“] چاپ لندن، روزنامه ”طریق الشعب“ [”راه مردم“]، ارگان حزب کمونیست عراق، و نشریه ”جهان مردم“ در آمریکا، در مقاله‌هایی انتشار این بیانیه[فراخوان] مهم را گزارش کردند.
فراخوان برای گشودن فصلی تازه در برخورد با سندیکاها در ایران
ایران اعلام کرده است که، مراسم ادایِ سوگند (تحلیف) رئیس‌جمهوری جدید، آقای حسن روحانی، روز ۱۳ مردادماه ۱۳۹۲ برگزار خواهد شد. برای نخستین بار در تاریخ حیات جمهوری اسلامی، ایران از رهبران و شخصیت‌های شناخته شده سراسر جهان، از جمله بریتانیا، در مقام میهمانان بین‌المللی، برای شرکت در مراسم ادای سوگند دعوت کرده است. ما امیدواریم که همگام با این اقدام برای دعوت از میهمانان خارجی، موضع ایران در احترام به تعهدهای بین‌المللی آن کشور نیز بهبود یابد.
ما امضاکنندگان زیر، در مقام نمایندگان سازمان‌های کشوری و بین‌المللی فعّال در عرصه سندیکاها، حقوق بشر، و حقوق دموکراتیک، مدّت زمان درازی است که از مقام‌های ایران خواسته‌ایم تا حق بنیادی کارگران برای تشکیل سندیکاهای مستقل و پیوستن به سندیکاها و شرکت در فعالیت‌های آن‌ها را بر اساس مفاد پیمان‌های بین‌المللی کار، به رسمیت بشناسد و به آن احترام بگذارد. به اعتقاد ما، سندیکاهای راستین و مستقل یکی از سنگ‌بناهای اصلی جامعه‌های دموکراتیک امروزی‌اند، و برای تأمین و تضمین استقلال، پیشرفت، ثبات، و عدالت اجتماعی مردمی، بستر و وسیله معتبری‌اند.
ما که سال‌هاست نگران سرنوشت فعالیت سندیکاها و فعّالان سندیکایی در ایران بوده‌ایم، اکنون مایلیم از رئیس‌جمهوری منتخب، دکتر حسن روحانی، بخواهیم که از فرصت مغتنم ادای سوگند ریاست‌جمهوری استفاده کند و تعهد کند که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش، در ایران فصل تازه‌یی در امر احترام به حقوق بشر و حقوق سندیکایی گشوده خواهد شد.
ما از مقام‌های ایران می‌خواهیم که با آزاد کردنِ فوری و بی‌قید و شرط همه آنانی که به علّت فعالیت سندیکایی زندانی شده‌اند، با رفعِ اتهام از آنانی که هم‌اکنون به دلیل‌هایی مشابه در انتظار محاکمه‌اند، و با پایان دادن به دیگر اقدام‌های سرکوبگرانه‌یی که هدف‌شان ضعیف کردن سندیکاها و به‌کنار راندن اعضای آن‌هاست، به سرکوب فعّالان سندیکایی پایان دهند. ما به‌ویژه آزادیِ دو فعّال سندیکایی و زندانی عقیدتی، یعنی آقای رضا شهابی، خزانه‌دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، و آقای علی نجاتی، رئیس پیشین سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه را خواهانیم. ما همچنین از رئیس‌جمهوری جدید ایران می‌خواهیم که، قول بدهد پیمان‌ها و پروتکل‌های بین‌المللی، به‌ویژه مقاوله‌نامه‌های شماره ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار (ILO) در زمینه ”آزادی سندیکاها و حمایت از حقوقِ سندیکایی“ (مصوب سال ۱۹۴۸ میلادی) و ”حقِ تشکّل و مذاکره دسته‌جمعی“ (مصوب سال ۱۹۴۹ میلادی) را امضا کند، و مفاد آن را به‌طورِکامل به‌اجرا گذارد.
امضاکنندگان:
اوئِن تیودور(Owen Tudor)، رئیس بخش اتحادیه اروپا و روابط بین‌المللی ”کنگره سندیکاها“ی بریتانیا (TUC )؛
لِن مک‌کلاسکی (Len McCluskey)، دبیرکل سندیکای UNITE [بزرگ‌ترین سندیکای بریتانیا با ۱/۴ میلیون عضو]؛
دِیو پرِنتیس (Dave Prentis)، دبیرکل سندیکای UNISON [سندیکای کارکنان دولت بریتانیا، با ۱/۳ میلیون عضو]؛
باب کروُ (Bob Crow)، دبیرکل RMT [سندیکای کارگران و کارکنان راه‌آهن و حمل‌ونقل بریتانیا]؛
پی‌یه‌ریس پی‌یه‌ری (Pieris Pieri)، دبیر بخش بین‌المللی ”فدراسیون کارگران قبرس(PEO-Cyprus)؛
دانیِل بلک‌بِرن (Daniel Blackburn)، دبیر اجرایی «مرکز بین‌المللی حقوق سندیکایی ICTUR؛
شِین اِنرایت (Shane Enright)، مشاور سندیکایی جهانی سازمان عفو بین‌المللی؛
نوئِل هَریس (Noel Harris)، دبیرکل کودیر CODIR.
۱۰ مردادماه ۱۳۹۲( پنجشنبه اوّل اوت ۲۰۱۳)
به نقل از “نامه مردم”، شماره 927، 21 مرداد ماه 1392
