حمایتِ کنگرة سالانه اتحادیه‌های کارگری انگلیس از: کارزارِ جهانی برای آزادیِ رهبرانِ سندیکایی زندانی
اجلاس کنگرة اتحادیه‌های کارگری بریتانیا [TUC]، که روزهای ۱۷ تا ۲۰ شهریورماه در شهر ساحلی ”بورن ماوث“ در جنوب غرب انگلستان برگزار شد، امسال هم به صحنه کارزار حمایت از فعالان سندیکایی ایران تبدیل شد.
این مرکز سندیکایی عمده، که همه سندیکاهای کارگری انگلستان را نمایندگی می‌کند و زیر پوشش دارد، در صحنة سیاست این کشور نقش موثری دارد، و اثرگذارترین کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اروپا (ETUC) و همچنین کنفدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری (ITUC) است.
فعالان کمیته دفاع از حقوق مردم ایران(کودیر)، با همیاری کادرهای برجستة جنبش سندیکایی انگلستان، در طول مدت این اجلاس، در ارتباط با تحول‌های سیاسی اخیر در ایران و ضرورت گسترش عرصه‌های عمل کارزارِ حمایت از جنبش سندیکایی ایران و از جمله برجسته کردن خواستِ آزادی همه فعالان سندیکایی زندانی در ایران، افشاگری کردند. شماره جدید نشریه ”ایران امروز“، که هم‌زمان با برگزاریِ کنگره اتحادیه‌های کارگری بریتانیا [TUC] منتشر شد و مقاله‌هایی در بارة شرایط بسیار دشوار مبارزه سندیکایی در ایران و از جمله اعلام فراخوانی برای آزادی سندیکالیست‌های زندانی و از جمله رضا شهابی، عضو رهبریِ سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، دربر داشت، در اختیار فعالان سندیکایی قرار گرفت. در بحث دربارة مسائل بین‌المللی- که در روز ۲۰ شهریورماه، مصادف با ۱۱ سپتامبر، در اجلاس TUC در جریان بود- رفیق آلکس گوردون، از رهبران اتحادیه کارگران بخش حمل و نقل و راه آهن و رئیس شورای اجرائی ”کودیر“، به کارزارهای با اهمیتی که “کودیر”، در سال گذشته، به آگاهی جنبش اتحادیه‌های کارگری در انگلستان رسانده است، اشاره کرد، و بر اهمیت اینکه این کارزارها در برنامة کار سندیکاهای انگلستان قرار گیرند، تاکید ورزید.
آلکس گوردون در خاتمه سخنرانی‌اش [که متن کامل آن در ادامه این گزارش آمده است]، نمایندگان حاضر در کنگره را فراخواند تا بر فشار به رژیم حاکم در ایران ادامه دهند، و تنها به شعارهای لیبرال منشانه‌ای که از تهران شنیده می‌شود، بسنده نکنند. او با یادآوریِ اینکه گامی عملی بیش از صدها موعظه و شعار ارزش دارد، رهبریِ کنگرة اتحادیه‌های کارگری انگلستان [TUC] را فراخواند تا در راستای خواستِ جنبش کارگری از رژیم در رابطه با احترام به حقوق و آزادی‌های سندیکایی و اجرای مقاوله نامه‌های سازمان جهانی کار و همچنین آزادیِ رهبران سندیکایی از زندان هایش، رئیس جمهوری جدید، حسن روحانی، را در فشار بگذارد.
خانم لسلی مرسر، رئیس کنگرة اتحادیه‌های کارگری انگلستان [TUC]، که اجلاس را اداره می کرد، در خاتمه سخنرانی آلکس گوردون، ضمن تشکر از او برای مطرح کردن چنین مسئله مهمی، به نمایندگی از شورای عمومی اظهار داشت که: [TUC] از سخنان او کاملاٌ حمایت می‌کند.
سخنان رفیق آلکس گوردون، از رهبران اتحادیه کارگران بخش حمل و نقل و راه آهن [RMT] و رئیس شورای اجرائی ”کودیر“
جناب رئیس، نمایندگان محترم کنگره
مایلم توجه نمایندگان شرکت‌کننده در کنگره را به بند ۶.۴ مصوّب مجمع عمومی در ارتباط با همبستگی با فعالان سندیکایی در ایران که زیر سرکوب رژیم نولیبرال آن کشور در معرض دستگیری و بازداشت، زندان و شکنجه قرار دارند جلب کنم. همچنین، امسال بیست‌و‌پنجمین سالگرد کشتار جمعی پنج هزار زندانی سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ است. باید اضافه کنم که، تأخیر در به‌رسمیت شناختنِ جهانیِ پیکار مداوم فعالان سندیکایی در آن کشور برای دستیابی به حقوق دموکراتیک‌شان، نه‌تنها دیگر جایز نیست، بلکه بی‌درنگ بودنِ آن بسیار بسیار ضروری است. ماه گذشته، رهبران کنگره اتحادیه‌های کارگری انگلستان [TUC]، اتحادیه کارگران و کارمندان بخش حمل و نقل و صنعت [UNITE]، اتحادیه کارگران و کارمندان بخش عمومی و دولتی [UNISON]، و اتحادیة من [RMT] (و همچنین فدراسیون اتحادیه‌های کارگری قبرس [PEO]، مرکز بین‌المللی دفاع از حقوق سندیکایی، و سازمان عفوبین‌الملل)، فراخوانی را که به‌وسیلة کمیتة دفاع از حقوق مردم ایران ”کودیر“ خطاب به رئیس‌جمهوری تازه انتخاب شدة ایران، دکتر حسن روحانی، تهیه شده بود، امضا کردند، که در آن از ایشان خواسته شده است که [حکومت] ایران با آزاد کردنِ فوری و بدون قید و شرط کسانی که به‌دلیل فعالیت سندیکایی در زندان‌اند، رفعِ اتهام از دیگرانی که به دلیل‌های گونه‌گون[فعالیت‌های سندیکایی، سیاسی، و اجتماعی] با محاکمه روبه‌رویند، و پایان دادن به اقدام‌های سرکوبگرانه‌یی که محدودیت‌هایی برای سندیکاها و اعضای آن‌ها را موجب می‌شود، به سرکوب فعالان سندیکایی پایان دهد.
نمایندگان محترم! به‌ویژه در این کنفرانسِ اتحادیه‌های کارگری انگلستان [TUC]، ما مجدداً باید بر خواستِ سال گذشتة خود برای آزادی آقای رضا شهابی، خزانه‌دار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، فعال سندیکایی و زندانی عقیدتی، تأکید کنیم. ما همچنین آزادیِ فوری آقای علی نجاتی، رهبر پیشین سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه و زندانی عقیدتی، و نیز آزادی فوری آقای محمد توکلی، دبیر کانون صنفی معلمان کرمانشاه را باید خواستار شویم. و بالاخره اینکه باید سوگوارِ مرگ افشین اسانلو، فعال سندیکایی ایرانی باشیم که مرگش در روز ۳۱ خرداد ماه امسال، به ادعای مقام‌های ایران ناشی از سکتة قلبی در زندان رجایی‌شهر کرج بود. از آنجا که اسانلو که قبلاً در زندان اوین تهران زندانی بود، و چند هفته پیش‌تر آنجا را در وضعیت سلامتی نسبتاً خوبی ترک کرده بود، مرگش در زندان شک و تردید‌هایی را برانگیخته است.
اتحادیه‌های کارگری انگلستان [TUC] بار دیگر باید از رئیس‌جمهوری جدید، روحانی، بخواهد تا [ایران] پروتکل‌ها و پیمان‌های بین‌المللی مربوط [به امور کارگری و سندیکایی]، به‌ویژه مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار، یعنی آزادی تشکل (سندیکایی) و حمایت از حق تشکلِ سندیکایی، و حقِ تشکل و مذاکرة دسته‌جمعی را امضا کند و به‌طورِکامل به اجرا درآورد.
متشکرم جناب رئیس و نمایندگان محترم کنگره.
به نقل از “نامه مردم”، شماره 931، 15 مهرماه 1392
