جشنِ سالگردِ انقلاب سوسیالیستیِ اکتبر، در استکهلم
حزب‌های کارگری و کمونیستی، روز شنبه ۱۸ آبان‌ماه(۹ نوامبر)، در استکهلم، نودوششمین سالروزِ انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر را جشن گرفتند. این روز زیر عنوان: ”یادبود و تعهد“، از سوی واحد سوئدِ حزب تودة ایران و حزب‌های برادر از: آمریکای لاتین، آسیا، و سوئد، برگزار گردید. حضورِ سفیر کشور اکوادور با هیئت همراهش، به شکوه جشن بسی افزوده بود.
رفیق حزبی ما، در مقام مجریِ برنامه، ضمن تبریک و خوش‌آمدگویی به شرکت‌کنندگان، اجرای مراسم را آغاز کرد.
ابتدا فیلم مستندی دربارة وضعیت اسفبار کارگران روس قبل از انقلاب و روندِ شکل‌گیری و پیروزی انقلاب اکتبر از سال‌های ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۷ نمایش داده شد. سپس رفیق ماسلّو آره والّو، هنرمند شیلیایی، برنامه‌اش را با این سخنان آغاز کرد: ”درود بر شما، درود بر همة انقلابیون جهان، رفقا اولین ترانة خود را به رهبر کبیر انقلاب اکتبر رفیقمان لنین تقدیم می‌کنم.“ بعد از اجرای ترانه زیبای او، چهار رفیق از چهارگوشة جهان، با برنامهیی زیبا و ابتکاری، میهمان‌ها را در سفری طولانی با لنین همراه کردند. در این سفر، با شرح اوضاع‌واحوال آن دوران، اینکه چگونه لنین و نزدیک به سی نفر از یاران انقلابی‌اش مجبور شدند از جنوب تا شمال سوئد را درنوردند تا خود را از سوئیس به پتروگراد در روسیه برسانند با این هدف که وظائف و خدمات خود را نسبت به انقلاب ۱۹۱۷ به‌انجام برسانند، حاضران در جریان قرار گرفتند. اینکه چگونه روزنامه‌نگار نامدار اسکاندیناوی در خلال این سفر به انجام مصاحبه‌یی مهم و تاریخی با ولادیمیر لنین موفق شد و بیان فرازهایی از این مصاحبه (برگرفته از کتاب: لنین در سوئد، سال ۱۹۱۷، از دیگر نکته‌های مطرح شده در این برنامه بود. در دنبال آن، رفقای بولیویایی، با اجرای ترانه‌یی دلنشین به برنامه جشن صفای بیشتری بخشیدند و سپس نوبت به رفیق شِل بیگدن، دبیر روابط بین‌المللی حزب کمونیست سوئد رسید که از ضرورت استقرار سوسیالیسم سخن گفت. او از جمله گفت: ”انقلاب اکتبر می‌آموزد که تنها دگرگونیِ بنیادینِ اجتماعی‌ای با شکل‌هایی جدید از مالکیت در صنایع و کشاورزی و دولتِ در خدمت انقلابیون قادر خواهد بود جامعة سوسیالیستی را بنا نهد. اپورتونیسم، فریب و خیالی واهی را نشر می‌دهد مبنی بر اینکه به ”دولت رفاهِ“ سوسیال دمکراسی می‌توان بازگشت، در صورتی‌که فقط با جنبه‌های بد سرمایه‌داری مبارزه کرد. ما می‌دانیم که ”دولت رفاه“ یا ”خانة مردم“ تلاشی بود از جانب کاپیتالیسم تا با اجرای برخی رفرم‌ها از بروز انقلاب اجتماعی جلوگیری کند. تا زمانی که سیستم جهانی سوسیالیستی وجود داشت، طبقة کارگر می‌توانست با سود بردن از فضایِ ایجاد شده وضعِ معیشتی‌اش را بهبود بخشد، امّا امروز کارگران و زحمتکشان از دست دادنِ دستاوردهای‌شان، و همزمان با آن، پیشروی نولیبرالیسم را شاهدند. باید مبارزة طبقاتی را در راستای تحقق سوسیالیسم گسترش داد.“
هشت هنرمندِ گروه موسیقی ”تایر کی مانتو“، در پایان مراسم، برنامهیی بسیار شاد را اجرا کردند. آنان آخرین ترانه‌شان به زبان اسپانیایی را به تمام مبارزان راهِ آزادی و سوسیالیسم تقدیم کردند.
