بدرود رفیق ستاری
رفیق رحیم ستاری، روز چهارشنبه، ۲۰ آذرماه، ما را برای همیشه ترک کرد. رفیق رحیم ستاری از رفقای نسلِ ارشدِ حزب بود، نسلی که میراث گران‌بهایی از تجربه، سخت‌کوشی در راه بهبود زندگی زحمتکشان، پایبندی به آرمان‌های توده ا‌ی و یاری به مردم و یاران از هر طریق، برای نسل کنونی و آینده از خود به‌جای نهاده است.
رفیق ستاری در دهة سی خورشیدی دانشجوی دانشکده پزشکی بود. او در این سال‌ها از مسئولان سازمان جوانان و دانشجویان مشهد بود، سالیانی که کارگران، دهقانان، زنان، دانشجویان و جوانان، روشنفکران مردمی و قشرهای متوسط میهن‌مان با استعمار و دربار دست‌نشاندة آن برای دستیابی به حقوق راستین خود در زمینه ثروت ملی یعنی نفت، آزادی‌های دمکراتیک، و بسیاری حقوق پایمال شده درگیر مبارزه‌یی بی‌امان بودند. رفیق رحیم ستاری پس از کودتای ننگین ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ دستگیر شد و چند سالی در زندان به‌سر برد. پس از رهایی از زندان به تحصیل ناتمام خود در رشته چشم پزشکی ادامه داد و دکترا گرفت. شهرت او به شرافت حرفه‌ای در طبابت و یاری‌اش به مردم به هر طریقی که می‌توانست، جایگاه اجتماعی ارجمندی نزد مردم مشهد برای او به‌وجود آورد و از احترام و محبت مردم برخوردار شد. رفیق ستاری پس از انقلاب دیگر بار به صف‌های حزب توده ایران پیوست و خانه و مطب او به کانونی پرشور برای مبارزات مردمی و توده‌ای تبدیل شد. در هجومِ غیرقانونی گزمگان رژیم ولایت فقیه به حزب توده ایران در سراسر کشور، رفیق دکتر ستاری نیز بازداشت و روانة شکنجه‌گاه و زندان مشهد شد. او همچون دوران جوانی‌اش، سال‌های زندان در این رژیم را نیز با سربلندی سپری کرد. رفیق دکتر رحیم ستاری همچنان که در شرایط دشوار زندان‌های هر دو رژیم بر پیمان خود با توده‌ها و زحمتکشان استوار ماند، تا آخر زندگی پر ثمرش نیز بر این پیمان پابرجا ماند. یادش گرامی و آرمان‌های انسانی‌اش پررهرو باد.
به نقل از “نامه مردم” شماره 936، 25 آذرماه 1392
