”نو، روز…“ به مردم قهرمان میهنم

صبح از افق سرمی زند.
نو،
 می شود هم رزمتان.
نو،
می شود هم روزتان.
نو،
روزتان،
پیروز باد!..

ای پهلوانان شکیبا،
رزمتان پیروز باد!
خورشید شد،
هر گامتان،
شب،
 از شما آتش گرفت!
شب،
سوخت از بیداد خود.
خون ریخت بس،
برسنگ فرش شهرها.
خون،
لاله شد.
این داغها،
بردشت سرخ سینه تان،
فریاد شد.
فریاد تان،
آتش شد و،
دامان شب را درگرفت.
رخت  سفرمی بندد این خون ریز،
این بیگانه شب.
صبح از افق سرمی زند.
نو،
 می شود هم رزمتان.
نو،
می شود هم روزتان.
نو،
روزتان،
پیروز باد!…

م  –  نوید

به نقل از نامه مردم، شماره 943، 4 فروردین ماه 1393