آسوشیتدپرس افشا کرد: طرحِ برپاییِ شورش در کوبا از سوی دولتِ آمریکا
خبرگزاریِ آسوشیتدپرس در گزارشی از برپاییِ شبکه‌یی اجتماعی به‌وسیلة ایالات متحده در کوبا، با هدف تحریک و دامن زدن به اعتراض‌های عمومی در این کشور، خبر داد. این طرح با نام ”زون زونیو“، معروف به توییتر کوبایی، در سال ۲۰۱۰ و با بودجة سازمانی به نام ”یو.اس.ایدز“ (سازمان کمک رسانی آمریکا)- سازمانی که از بدو تاسیسِ آن در ارتباط و همکاری تنگاتنگ با سازمان ”سیا“ بوده است- آغاز به‌کار کرد. بخشی از طرح ”زون زونیو“، ”ایجاد دمکراسی” در کوبا اعلام شده است.
این گزارش همچنین افشا می‌کند که چگونه ایالات متحده در آغازِ کار این ”شبکه اجتماعی“، با عرضة خبرهای ورزشی، موسیقی، طوفان‌های منطقه‌ای، و جز این‌ها، که به‌اصطلاح جنبة سیاسی ندارند، درصدد جذب شهروندان کوبایی در این شبکه بود تا بتواند پس از دست یابی به عده‌یی قابل‌اعتنا از شهروندان، چیزی حدود چند صد هزار نفر، به ارسال ”اخبار سیاسی“ آغاز کند و مردم را به حضور در ”شورش“های خیابانی فرابخواند.
به‌رغم تلاش‌های فراوان، درنهایت تنها ۴۰ هزار کوبایی برای ارسال و دریافت اخبار و نظرات خود، وارد این شبکه شدند، و این در حالی بود که هیچ‌کدام از آنان از چندوچون چنین پروژه‌یی و اینکه دولت آمریکا چگونه از طریق این شبکه به جمع آوری اطلاعات شخصی اعضای شبکه پرداخته است تا بتواند در صورت امکان از آنان برای هدف‌های سیاسی‌اش استفاده کند، اطلاعی نداشتند.
رسانه‌های عمومی کوبا در واکنش به این پروژه، آن را ادامه روند فعالیت‌های مخفی ایالات متحده در به‌وجود آوردنِ بی‌ثباتی در کوبای انقلابی دانستند، یعنی فعالیتی بی‌وقفه و مستمر که روند آن با حمله به جزیرة خوک‌ها در سال ۱۹۶۱ آغاز شده است و همچنان یکی از اولویت‌های برنامه‌های تجاوزگرانة ایالات متحده است.
در همین ارتباط، بنا به گزارش ”پرسنا لاتین“، ”رائول کاسترو“، رییس جمهور کوبا، در پیامی پایان دادن به این گونه فعالیت‌ها و تحریکات از سوی آمریکا را خواستار شد.
بنا به‌گفتة ”جوسفین ویدال“، مسئول دفتر وزارت امورخارجه کوبا در امور ایالات متحده، دولت کوبا، پیش از انتشار این خبر از سوی آسوشیتدپرس، از وجود چنین شبکه‌یی خبر داشت. او در بیانیة رسمی‌اش، گفت: ”این باردیگر نشان می‌دهد که ایالات متحده، هر ساله با اختصاص دادن میلیون‌ها دلار، از برنامه‌هایش برای به‌وجود آوردنِ بی‌ثباتی در کشور ما و برپا کردن بی‌نظمی عمومی، دست نکشیده است. دولت ایالات متحده می‌باید به قوانین بین‌المللی و اهداف و منشور سازمان ملل احترام بگذارد و به اقدام‌های غیرقانونی و زیرزمینی‌اش برضد کوبا پایان دهد، یعنی به آنچه که از سوی مردم کوبا و افکار عمومی جهان محکوم شده است خاتمه دهد (خبرگزاری رویترز، ۴ آوریل ۲۰۱۴).
ایالات متحده با وجود مخالفت‌های بین‌المللی با سیاست‌های مداخله‌جویانه‌اش در کوبا به‌هدفِ سرنگونیِ دولت مردمی آن کشور، بیش از پنج دهه است که به این سیاست‌ها ادامه می‌دهد. اما باید پرسید که، چرا ایالات متحده این کین پایان‌ناپذیر برضد کوبا را در سینه نگه داشته است؟ و اینکه کشوری کوچک با نزدیک به ۱۰ میلیون جمعیت و اقتصادی نه‌چندان پیشرفته، چه آسیبی می‌تواند به بزرگ‌ترین قدرت نظامی و اقتصادی جهان برساند؟
هراس ایالات متحده نه قدرت نظامی و نه قدرت اقتصادی کوبا است، بلکه هراس آن همه از وجود، ادامه یافتن، و مستحکم‌تر شدن حکومتی مردمی است که از همان نخستین روزهای پیروزی‌اش، الهام بخش مبارزات و جنبش‌های خلقی، نه تنها در قاره آمریکا بلکه سراسر جهان بوده است. وحشت از تاثیرِ معنوی‌ای که سبب شده است تا در کشورهای بسیاری به‌ویژه در آمریکای لاتین و جنوبی، دولت‌های مردمی قدرت را به‌دست گیرند و همزمان با آن، با درپیش گرفتن سیاست‌های ضد نولیبرالیستی، منافع آمریکا در منطقه را با خطر روبه‌رو کنند.
هدف ایالات متحده با به اجرا گذاشتن تحریم‌های اقتصادی و سیاست‌های مداخله‌جویانه در کوبا، درهم شکستن مقاومت مردم کوبا بوده و هست، تا شاید از این طریق بتواند با افزایش ”نارضایتی“ها، موفق به به‌وجود آوردنِ بی‌ثباتی در این کشور شود، و درنهایت، به هدف سرنگونی دولت انقلابی آن دست یابد. در همین ارتباط، در آوریل سال ۱۹۶۰، ”لستر –د- مالوری“، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در روابط بین‌الملل، در یادداشتی داخلی[اداری] چنین می‌نویسد: ”اکثر مردم کوبا از کاسترو پشتیبانی می‌کنند… تنها ابزار قابل پیش‌بینی برای به‌دست آوردن پشتیبانی داخلی، از طریق ایجاد سرخوردگی و افزایش نارضایتی بر پایه فشارهای اقتصادی است… هر وسیله ممکنی که بتواند زندگی اقتصادی کوبا را تضعیف کند می باید در مد نظر باشد.“ (به‌نقل از بایگانیِ پروندة کوبا، ادارة دولتی روابط بین‌الملل، ۱۹۵۸-۱۹۶۰).
مالوری برای پیش‌بُردِ این هدف یک سری پیشنهاد نیز ارایه کرد که از جمله آن‌ها، جلوگیری از ارسال و رسیدن پول و دیگر منابع مالی به کوبا بود، تا از طریق آن، به‌سبب کاهش دستمزدها، بتوان از قدرت خرید مردم کاست، و درنتیجه، سرخوردگی، ناامیدی، و فقر را در بین مردم سبب شد. در همان سال، دولت آیزنهاور ”موسسه“ تحریم اقتصادی برضد کوبا را تاسیس کرد.
با این وجود، و پس از پشت سر گذاشتن پنج دهه تحریم، دولت کوبا همچنان پا برجاست و هنوز الهام بخش جنبش‌های مردمی است و هنوز هم افکار عمومی در جهان با دیده احترام و افتخار به این کشور می‌نگرند. حزب توده ایران و دیگر نیروهای مترقی در کشورمان، به مبارزة مردم و دولت سوسیالیستی کوبا برای حفظ و گسترش دستاوردهای انقلابی‌اش به‌دیدة احترام می‌نگرند و از مردم و دولت کوبا حمایت می‌کنند. ایالات متحده و متحدان مرتجعش در سراسر جهان، باید استقلال سیاسی و انتخاب مردم کوبا را به‌رسمیت بشناسند و به آن احترام بگذارند.
به نقل از نامه مردم، شماره 945، 1 اردیبهشت ماه 1393
