کارزار همبستگی جهانی با مبارزان برای آزادی و دموکراسی در ایران
اعتصاب غذای شاهرخ زمانی، عضو زندانی سندیکای کارگران نقاش ساختمان، که از روز 17 اسفندکاه در اعتراض به اجحاف های غیرقانونی مقام های مسئول زندان گوهردشت آغاز شده بود، در هفته های گذشته بازتاب جهانی یافت. اعتصاب غذای این فعال کارگری که تا نزدیک به شش هفته ادامه پیدا کرد، در شرایطی که او بیش از 20 کیلوگرم از وزنش کاسته شده بود، با فشار بی سابقه افکار عمومی جهان رژیم ولایی را مجبور به عقب نشینی کرد.
کارزار همبستگی با شاهرخ زمانی در هفته های اخیر نظرهای جهانیان را نسبت به شرایط دشواری که زندانیان سیاسی در آن بسر می برند، جلب کرد. پیروزی جنبش همبستگی با زندانیان سیاسی ایران در کشورهای مختلف و از جمله جنبش سندیکایی جهان، در مجبور کردن مقام های رژیم به قبول برخی از خواسته های شاهرخ زمانی و از جمله انتقال او از زندان قلعه حصار به زندان گوهردشت، هم چنین دربر دارنده پیام های مشخصی است. رژیم بحران زده گرچه قسی القلب است و خود را بی اعتناء به موازین بین المللی می نماید، در شرایط کنونی نمی تواند هزینه ادامه کارزارهای بین المللی و افشاگرانه را به سادگی بپذیرد. باید با ارتباط دادن این کارزارها و هماهنگ کردن آن برای اقدام وسیع، پر انعکاس و اثرمند، عرصه عمل سرکوبگرانه رژیم در داخل کشور را محدود کرد. کمیته دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر) در کارزار همبستگی با شاهرخ زمانی ابتکارهای اثرمندی را برای آگاهی افکار بین المللی و اتحادیه های کارگری سازمان داد. در ادامه ترجمه بیانیه مطبوعاتی ”کودیر“ که در اروپا و آمریکای شمالی وسیعاٌ پخش شد و در مطبوعات مترقی و از جمله روزنامه ”مورنینگ استار“، روزنامه جنبش کارگری و سندیکایی انگلیستان به طور برجسته منعکس شد، در زیر منتشر می شود.
فراخوان کودیر: شاهرخ زمانی را آزاد کنید!
”کمیتة دفاع از حقوق مردم ایران“ (کودیر) جنبش‌های کارگری و سندیکایی جهان را فرامی‌خواند که برای آزادی فوری شاهرخ زمانی، فعال سندیکایی زندانی که در ایران در اعتصاب غذا به سر می‌برد، اقدام کنند. شاهرخ زمانی را به علّت فعالیت‌هایش در دفاع از حقوق سندیکایی به ۱۱ سال زندان محکوم کرده‌اند. او که در خرداد ۱۳۹۰ دستگیر شده بود، به جرم ”اقدام علیه امنیت ملّی از طریق تشکیل یا عضویت در گروه‌های مخالف نظام“ و ”فعالیت تبلیغی علیه نظام“ متهم و محکوم شده است. حکومت ایران برای ارعاب و به زندان انداختن فعالان سندیکایی غالباً از چنین اتهام‌هایی استفاده می‌کند. شاهرخ زمانی از روز ۱۷ اسفندماه ۱۳۹۲ در حالی که در زندان گوهردشت در انفرادی بود، همراه با دیگر زندانیان سیاسی-عقیدتی دست به اعتصاب غذا زد. سه روز پس از آغاز این اعتصاب غذا، مدیریت زندان تصمیم گرفت شاهرخ زمانی را بدون هیچ توضیح و دلیلی به زندان قزل‌حصار منتقل کند. شاهرخ زمانی در اعتراض به انتقالش به قزل‌حصار [که مخصوص نگهداری معتادان و قاچاقچیان مواد مخدر است و به لحاظ وضعیت بهداشت و امکانات در شرایط اسفباری قرار دارد]، اعتصاب غذایش را در قزل‌حصار نیز ادامه داد. او از زمان انتقالش به قزل‌حصار ۸ روز در سلول انفرادی حبس بوده است. تا زمان انتشار این بیانیه، او در نتیجة اعتصاب غذایش ۱۷ کیلو وزن کم کرده است.
شاهرخ زمانی عضو سندیکای کارگران نقاش تهران است، ولی رژیم ایران سندیکاهای مستقل را به رسمیت نمی‌شناسد و فعالان سندیکایی زیادی به جرم تلاش برای ایجاد چنین تشکل‌هایی دستگیر و زندانی شده‌اند. شاران بارو، دبیرکل ”کنفدراسیون جهانی سندیکاها“ [[ITUC، بزرگ‌ترین فدراسیون سندیکایی جهان، در نامه‌یی که به رئیس‌جمهور ایران نوشته است خواستار آزادی شاهرخ زمانی از زندان شده است. خانم بارو در نامه‌اش ضمن اشاره به پروندة اتهام‌های شاهرخ زمانی، از نحوة رفتار با او ابراز نگرانی کرده است. در نامة خانم بارو به موضوع انتقال آقای زمانی به زندان قزل‌حضار، که ۲۰/۰۰۰ نفر، از جمله ۱۳/۰۰۰ زندانی معتاد و قاچاقچی مواد مخدّر و جانی در آن زندانی‌اند، و خطری که امنیت زندانیان سیاسی را در آن زندان تهدید می‌کند اشاره شده است. دبیرکل کنفدراسیون جهانی سندیکاها خواستار آزادی شاهرخ زمانی و بازگشت او به کارش شده است. الکس گوردون، از فعالان برجستة سندیکایی بریتانیا و صدر ”کودیر“ نیز اعلامیة مشترکی را با عنوان ”جمهوری اسلامی مسئول سلامت آقای زمانی است“ امضا کرده است. این اعلامیه، که فعالان سندیکایی و شخصیت‌های مترقی در سراسر جهان آن را امضا کرده‌اند، خواستار ”آزادی فوری و بدون قید و شرط همة کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در ایران“ شده است. جمشید احمدی، معاون دبیرکل ”کودیر“ نیز تأکید کرد که ”کارزار همبستگی برای دفاع از کارگران و فعالان سندیکایی ایران که درگیر مبارزه‌یی دشوار برای شرایط کاری و دستمزد بهترند، بخش عمده‌یی از فعالیت‌های ”کودیر“ است. ما تلاش می‌کنیم تا واقعیت زندگی آنهایی را که در ایران برای حقوق اساسی مبارزه می‌کنند، به اطلاع همکاران‌شان در سراسر جهان برسانیم.“ ”کودیر“ اوضاع کنونی را فرصت مهمی برای فشار آوردن به دولت پرزیدنت حسن روحانی می‌داند که سال گذشته با وعدة اصلاح در داخل ایران به این مقام انتخاب شد.”کودیر“ با جدّیت تمام می‌خواهد که تمایل ادعایی آقای روحانی به اصلاح را در عرصة داخلی کشور به آزمون بگذارد، یعنی در جایی که جنبش قابل‌ملاحظه‌یی پیرامون موضوع حقوق سندیکایی و آزاد کردن زندانیان سیاسی وجود دارد. آقای احمدی در ادامه افزود: ”آنها که از سندیکاهای ایران پشتیبانی می‌کنند باید مجدّانه از دولت ایران بخواهند که به خواست‌های سندیکاها و فعالان سندیکایی در مورد دستمزد و شرایط کار بهتر و تأمین و تضمین حقوق سندیکایی پاسخ مثبت دهد. ما از دولت ایران می‌خواهیم که مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار را بی‌درنگ بپذیرد و عملی کند.“ نزدیک به یک سال پس از انتخاباتی که حسن روحانی در آن با تبلیغ کارپایة ”دورة نوینی از احترام به حقوق بشر و حقوق دموکراتیک“ به ریاست‌جمهوری انتخاب شد، تغییر محسوسی در زندگی مردم ایران پدید نیامده است. اقتصاد کشور همچنان زیر فشار تحریم‌های اقتصادی دست‌وپا می‌زند، و حاصل سیاست‌های اقتصادی رژیم ایران بیکاری، تعطیلی شمار زیادتری از کارخانه‌ها، حقوق‌های عقب‌افتاده، و دستمزدهای زیر خط فقر بوده است.
بهاره هدایت و همة زندانیان سیاسی ایران را آزاد کنید!
جنبش زنان قبرس (پوگو) حبس ناعادلانة بهاره هدایت، کنشگر ایرانی را محکوم می‌کند. او به حکم مقام‌های ایرانی، و به جرم شرکت در تظاهرات برای حمایت از دموکراسی و حقوق زنان، به ۹ سال و نیم زندان محکوم شده است و اکنون دورة حبس خود را می‌گذراند
.
بهاره هدایت یکی از رهبران جنبش مبارز دانشجویی و توده‌یی و کنشگر حقوق زنان در ایران است. او عضو کمیتة اجرایی و سخنگوی جنبش دانشجویان ایرانی برای دموکراسی بود. علاوه بر این، او عضو فعال کارزار جمع‌آوری ”یک میلیون امضا“ بود که هدفِ آن خاتمه دادن به تبعیض علیه زنان بر اساس قوانین موجود در ایران بود. مجازات تعیین شده برای او یکی از شدیدترین مجازات‌هایی است که برای شرکت کنندگان در جنبش دانشجویی سال‌های اخیر اعمال شده است، و در واقع مربوط می‌شود به شرکت او در چند تظاهرات مسالمت‌آمیز و مخالفتش با قوانینی در ایران که تبعیض بر مبنای جنسیت را ترویج می‌دهند. گذشته از بهاره هدایت، زنان دیگری نیز زندانی شده‌اند که در تظاهرات سازمان داده شده توسط جنبش دانشجویی شرکت کرده‌اند، و اکنون در شرایط دهشتناک و مخوف زندان به سر می‌برند. خود بهارة هدایت از بیماری‌هایی جدّی رنج می‌برد که اگر تحت مراقبت‌های پزشکی لازم و مناسب قرار نگیرد، احتمالاً برای او خطر جانی خواهد داشت. جنبش زنان قبرس (پوگو) همبستگی خود را با زنان زندانی در ایران و نیز سازمان‌های زنان و دیگر سازمان‌هایی که برای دموکراسی، حقوق بشر و برابری جنسیتی در جامعه‌یی ولایی مثل ایران می‌کوشند، اعلام می‌کند و از آنها حمایت می‌کند. ما بار دیگر حبس ناعادلانة بهاره هدایت و همه زنان زندانی دیگر را تقبیح و محکوم می‌کنیم و از دولت ایران می‌خواهیم که همة زندانیان سیاسی را آزاد کند.
نیکوزیا، قبرس، ۲۰ مارس ۲۰۱۴ (۳۰ اسفند ۱۳۹۲)
به نقل از نامه مردم، شماره 945، 1 اردیبهشت ماه 1393
