غرفهٔ ”نامه مردم“در: جشنواره ”اومانیته“
جشنوارهٔ عظیم روزنامه “اومانیته“، نشریه حزب کمونیست فرانسه، در روزهای ۲۱ تا ۲۳ شهریورماه (۱۲، ۱۳و ۱۴ سپتامبر) در پارک بزرگ “کورنو”، نزدیک پاریس، با شکوه برگزار شد. فستیوال ”اومانیته“، بزرگ‌ترین جشنوارهٔ سیاسی، هنری، و اجتماعی در سراسر قارهٔ اروپا است. غرفهٔ “نامه مردم“، ارگان مرکزی حزب تودهٔ ایران، در قلبِ ”دهکدهٔ جهانی“در جشنوارهٔ “اومانیته”، امسال هم میزبانِ محبوب صدها هموطن ایرانی، نمایندگان نیروهای چپ و ترقی خواه ایرانی، و رهبران حزب‌های کمونیست کشورهای جهان بود.
غرفهٔ “نامهٔ مردم”، که با پرچم حزب، پوسترها و پلاکاردهای رنگارنگ، دربردارندهٔ صحنه‌هایی از مبارزات مردم زحمتکش میهن‌مان و شعارهایی دربارهٔ صلح، آزادی، دموکراسی، و خواستِ “آزادیِ زندانیان سیاسی کشور”بود، جلوه‌دهندهٔ عرصه‌های مبارزات ملی، بین‌المللی و صلح طلبانه حزب توده ایران بود. ده‌ها رفیق عضو و هوادار حزب تودهٔ ایران، با غذاهای سنتی ایرانی و از جمله آش‌رشته، کباب، و شُله‌زرد و چای مطبوع، از میهمانان پذیرایی می‌کردند. ازدحام برای ورود به غرفه، گاه باعث صف طویلی در برابر غرفه می‌شد. میز نشریه‌ها و کتاب‌های تازه منتشر شده در غرفه، با ارائه مجموعه‌یی متنوع از اسناد تحلیلی و تحقیقی به زبان‌های فارسی، فرانسه و انگلیسی با استقبال دیدار کنندگان روبه‌رو می‌شد. امسال هم در اعلامیه‌یی به زبان فرانسه، که در بردارندهٔ شرحی مختصر از تاریخچهٔ حزب توده ایران، شرایط سیاسی کشور در حال حاضر و تحلیل‌هایی دربارهٔ این شرایط و برنامه حزب توده ایران بود، صدها شرکت کننده در فستیوال در جریان مبارزهٔ مردم ایران برای صلح، آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی قرار گرفتند. ازجمله دیدارکنندگان امسالِ غرفه نامه مردم، رفیق “پاتریک لو هیاریک“، سردبیر روزنامه “اومانیته“و سیاستمدار برجسته چپ فرانسه با هیئتِ همراه بود. رفیق “پاتریک“از سوی مسئولان غرفه به‌گرمی استقبال شد، و در ادامه دیدارش از غرفه، پس از تبادل نظر با نمایندهٔ کمیته مرکزی حزب توده ایران در رابطه با شرایط سیاسی ایران و تحول‌های اخیر خاورمیانه و روابط متقابل میان دو حزب برادر، و توافق دربارهٔ گسترش روابط میان دو حزب، در برابر پلاکاردِی که بر آن شعار: صلح، آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی، نوشته شده بود و با تصویر سندیکالیست‌ها و زنان و مردان جان‌باختهٔ توده‌ای در پس‌زمینه همراه بود، عکسی به‌یادگار انداخت.
در طول مدت برگزاریِ جشنواره، نمایندگان بسیاری از نیروهای سیاسی از فرانسه، دیگر کشورها، و همچنین ایران، از غرفهٔ حزب بازدید کردند و با مسئولان غرفه به گفتگو و تبادل نظر پرداختند. نمایندگان کمیته مرکزی حزب توده ایران در طول جشنواره با هیئت‌های نمایندگی کوبا، قبرس، بلژیک، ایرلند، یونان، برزیل، هند، لبنان، عراق، تونس، افغانستان، مراکش، کنگو، و الجزایر دیدار کردند و دربارهٔ شرایط سیاسی ایران و منطقه و روابط متقابل گفتگو کردند. در امتداد این دیدوبازدید‌ها، به بحث و گفتگو با نمایندگان سازمان فدائیان خلق ایران- اکثریت، و اتحاد فدائیان، که در فضائی رفیقانه و سازنده، دربارهٔ ضرورت و امکانِ اتحادِ عمل در راستای حمایت از جنبش مردمی در میهن مان، انجام شد، باید اشاره کرد. امسال صدها هزار نفر از هواداران و فعالان نیروهای چپ و ترقی‌خواه فرانسه، به ویژه اعضای حزب کمونیست فرانسه و فعالان سندیکایی این کشور، در طول سه روز این جشنواره، با شور تمام در صدها جلسه بحث و گفتگو شرکت کردند. شدت یافتن بحران در سطح جهانی، به‌ویژه در منطقه خاور میانه، و همچنین در رابطه با اوج‌گیریِ تنش میان روسیه و کشورهای امپریالیستی برسر تحول‌های سیاسی خونین در اوکراین، و همچنین تلاش جبهه متحدچپ در فرانسه با هدف به‌وجود آوردنِ شرایط لازم به‌منظور به قدرت رساندن نیرویی چپ و به‌راستی طرفدار زحمتکشان فرانسه و صلح جهانی، موضوع اصلی گفتگوها بود. امسال بخشی از نمایندگان سوسیالیست‌ها و سبزها، که از سیاست‌های دولت فرانسه ناراضی‌اند، نیز در گفتگوها شرکت داشتند که این خود فضائی تازه و امیدوارکننده به‌وجود آورده بود. نمایندگان سندیکاهای کارگری سراسر فرانسه از مبارزات، موفقیت‌ها، و بیم‌ها و امیدهایشان سخن گفتند.
امسال فضای جشنوارهٔ “اومانیته”که پس از انتخابات شهرداری‌ها و پارلمان اروپا که درآن حزب سوسیالیست حاکم در فرانسه فقط ۱۴درصد آرا را به‌دست آورد، برگزار می‌شد، شوری دیگر داشت. علاوه بر ”جبههٔ چپ“- متشکل از حزب کمونیست فرانسه و چند حزب و سازمان دیگر- و طیف وسیعی از تشکل‌ها وسندیکاها وجنبش‌های اجتماعی که هر سال در جشنوارهٔ “اومانیته”شرکت می‌کنند، سبزها، که پس از انتخابات به‌نشانهٔ اعتراض به سیاست‌های حاکم، به‌اتفاق ۲ وزیرِ سوسیالیست از دولت استعفا داده بودند و بخشی از نمایندگان سوسیالیست مجلس که مخالف سیاست‌های اقتصاد ریاضتی‌اند، نیز در جشنواره امسال حضور فعال داشتند.
مراسم گشایش رسمیِ امسالِ ”دهکدهٔ جهانی“، روز شنبه ۲۲ شهریورماه، با حضور سفیران و نمایندگان دیپلماتیک برخی کشورها و ازجمله چین، کوبا، ویتنام، ونزوئلا، و فلسطین و همچنین نمایندگان حزب‌های کمونیست و کارگری و جنبش‌های آزادی‌بخش از سراسر جهان و با سخنرانی رفیق “پاتریک لو هیاریک”، سردبیر روزنامه “اومانیته“و عضو برجستهٔ فراکسیون “چپ“در پارلمان اروپا، برگزار شد
.
در شامگاه روز یکشنبه، مراسم پایان رسمی جشنواره با حضور رهبران حزب کمونیست فرانسه و سخنرانیِ مهم و رفیق “پاتریک لو هاریک”، به‌نمایندگی از سوی رهبریِ حزب کمونیست فرانسه و هیئت تحریریهٔ “اومانیته“، برگزار شد.
او در سخنرانی‌ای پرشوری، پیام‌آورِ امید و پویاییِ چپ فرانسه بود. رفیق “پاتریک“در برابر جمعیتِ ده‌ها هزارنفری، در سخنرانی پایانی جشنواره، گفت: ”دوستان گرامی رفقای عزیز، چه گردهماییِ پرشوری، ما به این همگرایی وگفتگو نیاز داریم. و چه فاصله است میانِ این شور وامیدهایِ مردمی با چشم‌اندازِ ویرانی‌هایی که سیاستمداران ارائه در برابرِ چشم‌ها می‌گذارند، وعده‌های به‌فراموشی سپرده شده، دروغ و فساد در بالاترین سطحِ دولت. در دهکدهٔ جهانی و جنبه‌های گوناگون جشنواره، اتحاد و امید، همکاری و دوستی و صلح‌خواهی و همبستگی بین‌المللی، طنین پرتوانی داشت، همبستگی با فلسطینیانِ در غزه، که جنون دولت اسرائیل آن را به ورطهٔ ویرانی و مرگ کشانید. نیروهای صلح‌خواه از غزه تا رام‌الله، از تل‌آویو تا اورشلیم، بدانند که ما با تمام نیرو کوشش می‌کنیم از طریق فرانسه، خواستِ برپاییِ کشور مستقل و پایدار فلسطین با مرزهای امن در سازمان ملل به‌رسمیت شناخته شود. به‌موازات آن، ما پایانِ محاصرهٔ غیرانسانیِ غزه، آزادیِ همهٔ زندانیان سیاسی، ازجمله مروان برقوتی، را خواهانیم. دوستان عزیز، چند زمانی است که خشونت و تنش از هر نوعِ آن، قومی و مذهبی، کوچِ اجباری، قتل‌عام اقلیت‌ها و مهاجرت کُشنده، فضای جهان ما را آکنده است. باید هرچه زودتر چشم‌اندازِ صلح را به‌جای جنگ در سراسرِ پهنهٔ جهان بگستریم. سومین جنگ عراق در راه است و دردناک اینکه هیچ‌گونه درسی از اشتباه‌های گذشته گرفته نشده است. البته می‌باید جنونِ مرگ‌آفرینِ تروریستیِ جهاد گرانِ تبه‌کار را ریشه‌کن کرد. باید به جنونِ مرگ‌بارِ بنیادگرایان ارتجاعی که در گذشته، دررویارویی با اتحادیه‌ها و نیروهای مترقی به‌دست امپریالیسم ابداع شده بودند و امروز همچون هیولائی کنترل‌ناپذیر به جان مردم افتاده‌اند، پایان داد. بربریت آنان حد ومرزی نمی‌شناسد. اما لازم است که شرایط ، حدود، و آیندهٔ اقدام در روذررویی با این بربریت مشخص شود و به خاطر داشته باشیم که راهِ حل نمی‌تواند نظامی باشد و تنها راهِ حل سیاسی، اقتصادی، و همکاریِ مدام راهِ حل پایه‌ای معضل‌هاست. و این سازمان ملل متحد است که باید در این مورد فعالیت کند. ما خاطر برادران و خواهران کُردمان را که در خط مقدم جبهه در مقابل ظلم وستم وحشیانه داعش، در سوریه و عراق می جنگند، گرامی می‌داریم. ما جنگ افروزانِ ناتو را که می‌خواهند در قاره اروپا، در اوکراین، و با همدستیِ مقام‌های اتحادیه اروپا، تنش‌های تازه‌‌ای در راستای منافع ژئواستراتژیک آمریکا به‌راه اندازند تحمل نخواهیم کرد. حاکمیت فرانسه هیچ‌گونه ربطی به ساختار نظامی ناتو نمی‌تواند داشته باشد. نه، صلح تنها فاصله‌یی میان دو جنگ نیست، صلح هدفِ مشترک ما برای جهانی برادرانه است که سر انجام انسانیت را برپا دارد.”
به نقل از نامه مردم – شماره ۹۵۶ – ۳۱ شهریور ماه ۱۳۹۳
