غرفهٔ حزب تودهٔ ایران در جشنوارهٔ نشریهٔ ”آوانته“، ارگانِ حزب کمونیست پرتغال
جرونیمو دوسوزا، دبیرکل حزب کمونیست پرتغال، در نشستی با نمایندگان بیش از ۵۰ حزب کمونیست و کارگری جهان، گفت: من عالی‌ترین سطح همبستگی حزب کمونیست پرتغال را با مبارزهٔ حزب تودهٔ ایران در راه صلح، دموکراسی، و پیشرفت، ابراز می‌کنم.
جشنوارهٔ امسال به‌دلیل هم‌زمانیِ آن با چهلمین سالگرد انقلاب پرتغال- ”انقلاب گل میخک“، که دیکتاتوری ”سالازار“ را به زیر کشید- صحنهٔ بحث‌های پرشور و نمایش‌های زیبای هنری بود.
دیوارهای غرفهٔ ”نامهٔ مردم“، ارگان حزب توده ایران، با گل‌سرخِ نمادِ حزب، و پوسترهایی با شعارهای: ”به همهٔ تحریم‌های اقتصادی بر علیه ایران پایان دهید“، و فراخوان‌هایی با مضمون: همبستگی با زندانیان سیاسی ایران؛ مبارزه برای حقوق زنان، کارگران، و جوانان؛ همبستگی با مردم فلسطین؛ تزئین شده بودند.
دیدار و تبادل نظر رسمی نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران با رهبریِ حزب کمونیست پرتغال دربارهٔ تحول‌های اخیر سیاسی ایران، وضعیتِ خاورمیانه، و ضرورتِ مبارزه برای صلح.
جرونیمو دوسوزا، دبیرکل حزب کمونیست پرتغال، در نشستی با نمایندگان بیش از ۵۰ حزب کمونیست و کارگری جهان، گفت: من عالی‌ترین سطح همبستگی حزب کمونیست پرتغال را با مبارزهٔ حزب تودهٔ ایران در راه صلح، دموکراسی، و پیشرفت، ابراز می‌کنم.
جشنوارهٔ باشکوه نشریهٔ ”آوانته“، ارگان پر آوازهٔ حزب کمونیست پرتغال، به شکل باشکوهی روزهای ۱۴ تا ۱۶ شهریورماه (۵ تا ۷ سپتامبر)، در حاشیه جنوبی رودخانه تاگوش و در فاصلهٔ کوتاهی از لیسبون، پایتخت زیبای پرتغال، برگزار شد. مضمونِ محوری جشنوارهٔ امسال، “انقلاب آوریل” بود، و رویدادهای ماه آوریل سال ۱۹۷۴ که در خلال آن دیکتاتوریِ فاشیستی در پرتغال به‌وسیلهٔ مردم و با حمایتِ کادرهای انقلابی در ارتش سرنگون شد، گرامی می‌داشت. این سی‌وهشتمین جشنوارهٔ آوانته در سال‌های پس از پیروزی انقلاب، به دلیل هم‌زمانی با ۴۰ چهلمین سالگرد انقلاب پرتغال، شکوه و جلوهٔ ویژه‌ای داشت. جشنوارهٔ امسال بار دیگر با جلب ده‌ها هزار شرکت‌کننده از نسل‌های مختلف- از جوانان و نوجوانان گرفته تا کمونیست‌های سن و سال‌دارِ باتجربه که در انقلاب آوریل حضور داشتند، شکوه ویژه‌ای داشت. حضور جوانان در این جشنوارهٔ سیاست و هنر، آن پررنگ و بی‌نظیر بود، و نمایشگرِ بی‌ربط بودنِ پیش‌بینی‌ها و موعظه‌های رسانه‌های سرمایه‌داری در این‌باره بود که، سوسیالیسم دیگر برای نسل جوان جذابیتی ندارد. درحقیقت، گوشه گوشهٔ این جشنواره از جوانان و گرایش‌شان به آمادگی برای مبارزه در مسیر صلح و سوسیالیسم نشان داشت.
ده‌ها هزار نفر در مراسم افتتاحیه و پایانی جشنواره، کنسرت‌های موسیقی، نمایشگاه‌های هنری، نمایشگاه عظیم کتاب، عرصهٔ مسئله‌های بین‌المللی و رویدادهای فرهنگی، شرکت داشتند. این جشنواره، یکی از مهم‌ترین نمایش‌های قدرت حزب کمونیست پرتغال در به‌صحنهٔ مبارزه آوردن امکان‌های انسانی و تشکیلاتی‌اش در مقام حزبی فعال و مبارز در قلب جامعه پرتغال بود. در نتیجهٔ موفقیت چشمگیرِ ائتلافِ نیروهای ترقی‌خواه با محوریتِ حزب کمونیست پرتغال در انتخاباتِ “پارلمان اروپا”، در اردیبهشت‌ماه، و افزایش رأی‌ها و عدهٔ نمایندگان این ائتلاف در پارلمان اروپا، جشنوارهٔ امسال شور ویژه‌ای داشت.
جشنوارهٔ آوانته، هر ساله صحنهٔ اجراهای موسیقی، تئاتر، و عرضه‌ٔ فرهنگ‌های مختلف است که از سوی ده‌ها هزار بازدید‌کنندهٔ جشنواره استقبال و تشویق می‌شود. سازمان‌های حزبی شهرهای بزرگ پرتغال در غرفه‌های‌شان با ارائهٔ خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های سنتی‌شان همراه با اجرای هنرهای نمایشی منطقه‌شان، به جشنواره تنوع ویژه‌ای می‌دهند.
زیباترین نمودهای هنر، تفکر، و مبارزهٔ زحمتکشان و ترقی‌خواهان پرتغال در جشنواره امسال هم به نمایش گذاشته شد. حضور نزدیک به ۶۰ هیئت نمایندگی از حزب‌های کمونیست، جنبش‌های آزادی‌بخش، و نیروهای ترقی‌خواه از کشورها و قاره‌های مختلف، به این جشنواره خصلتی انترناسیونالیستی داده بود.
غرفهٔ ”نامهٔ مردم“، ارگانِ حزب تودهٔ ایران، همچون ۸ سال گذشته و با دعوت رهبریِ حزب کمونیست پرتغال، در قلب ”صحنه بین‌المللی“ بر پا بود و پیام آورِ مبارزهٔ مردم زحمتکش و طبقه کارگر ایران در راه صلح، دموکراسی، عدالت اجتماعی، و حقوق بشر و ضدِ تحریم‌های امپریالیستی بود. غرفهٔ ”نامهٔ مردم“، که امسال در مجاورت غرفه‌های نشریه‌های ارگان حزب‌های کمونیست چین و شیلی و در همسایگیِ دیوار به دیوار با غرفهٔ نشریهٔ ارگان حزب کمونیست انگلستان بود، پذیرای بازدید هزاران تن از شرکت کنندگان جشنواره بود. غرفهٔ ”نامهٔ مردم“، با آرم بزرگ حزب و ده‌ها پوستر با شعارهای سیاسی‌ای مرتبط با مبارزهٔ زحمتکشان و مردم ایران آراسته بود. به‌ابتکارِ حزب کمونیست پرتغال، اطلاعیه‌یی دو صفحه‌ای با آرم حزب تودهٔ ایران و زیر عنوان: ”حزب تودهٔ ایران، ۷۳ سال مبارزه در راه صلح، دموکراسی و سوسیالیسم“، به زبان پرتغالی، که دربردارندهٔ تاریخچه و نکته‌های عمدهٔ زندگی، فعالیت‌ها، و موضع‌گیری‌های سیاسی حزب تودهٔ ایران، و همچنین، شرحِ شرایط کنونی کشور بود، بین هزاران بازدید کنندهٔ جشوارهٔ آوانته توزیع شد. غرفه همچنین، نشریه‌های انگلیسی زبان ”توده نیوز“ دربردارندهٔ مقاله‌هایی دربارهٔ کارنامه دولت حسن روحانی در یک سال نخست ریاست‌جمهوری‌اش، وضعیتِ فاجعه‌بارِ کشور درنتیجهٔ سیاست‌های رژیم، مذاکره‌های ایران و کشورهای ”۵به‌علاوهٔ۱“ در ارتباط با پروندهٔ هسته‌ای، پی‌آمدهای سیاست‌های جاری رژیم ولایی در خاورمیانه، و بیانیهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب‌مان دربارهٔ تهاجم جنایتکارانهٔ ارتش اسرائیل به نوارِ غزه و کشتار مردم فلسطین، و شمارهٔ جدید نشریهٔ ”ایران امروز“ (نشریه کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران) و بولتن‌های ویژه با مقاله‌هایی دربارهٔ جنبش کارگری و زنان در کشور، را به علاقمندانِ پی‌گیریِ مسائل ایران ارائه می‌کرد، و به محیطی صمیمی برای بحث دربارهٔ مسائل ایران و خاورمیانه و جهان تبدیل شده بود. در طول مدت برگزاریِ جشنواره رفقای رهبریِ حزب کمونیست پرتغال و هیئت تحریریه نشریهٔ ”آوانته“ و بسیاری از هیئت‌های نمایندگی حاضر در فستیوال از غرفهٔ ”نامهٔ مردم“ بازدید کردند.
هیئت نمایندگی حزب توده ایران در مراسم‌های با شکوه آغاز و پایان جشنواره، در جایگاه مهمانان بین‌المللی، شرکت کرد و در روز سوم جشنواره با رفیق ”جرونیمو دو سوزا“، دبیرکل حزب برادر دیدار کرد. نمایندهٔ حزب‌مان، به‌دعوت رهبریِ حزب کمونیست پرتغال، در نشست تبادل نظر با رفقای میزبان شرکت کرد، و به‌اتفاق آنان، اوضاعِ ملتهب سیاسی در خاورمیانه، بالا گرفتن خطر جنگ و درگیری‌های نظامی [در منطقه]، جهت‌گیری [در زمینه مسائل اشاره‌شده در بالا] در دو کشور [ایران و پرتغال]، تهدید جنگ در خاورمیانه، انتخابات ریاست جمهوری در ایران، بحران اقتصادی سرمایه‌داری، و روابط متقابل دو حزب و گسترش و تعمیق این روابط، را بررسی کردند.
گزارش تهیه شده از سخنرانیِ دبیرکل حزب برادر، در مراسم پایانی جشنواره، در حضور بیش از ۶۰ هزار عضو و هوادار حزب کمونیست پرتغال و هیئت‌های نمایندگی حزب‌های برادر، در شماره‌های آینده ”نامهٔ مردم“ چاپ خواهد شد.
سمینارِ بررسیِ درس‌هایِ انقلاب [آوریل] پرتغال
به‌پیشنهاد حزب کمونیست پرتغال و به‌مناسبت گذار چهار دهه از ”انقلاب گل میخک“، سمینار مهمی با مضمون محوری ”انقلاب پرتغال، و اوضاع در اروپا و جهان ۴۰ سال پس از آن“، در روز ۱۵ شهریورماه، در شهر صنعتی آلمادا، در جنوب پایتخت، برگزار شد. سمینار که با حضور عده‌یی از اعضای رهبریِ حزب برادر برگزار می‌شد، با خوش‌آمد و سخنرانیِ رفیق جرونیمو دو سوزا، دبیرکل حزب کمونیست پرتغال، گشایش یافت. رفیق پدرو گوئریرو، مسئول شعبهٔ امور بین‌المللی حزب، با ارائه سندی تحلیلی، دربارهٔ اهمیتِ تاریخیِ انقلاب پرتغال، نقشِ حزب کمونیست پرتفال در انقلاب [آوریل] و اثرگذاری‌اش بر شعارها و روند آن، ویژگی‌‌های ترقی‌خواهانه قانون اساسی پرتغال (و ازجمله اشاره به سوسیالیسم به‌مثابهٔ هدفِ انقلاب، که هنوز هم نیروهای راست‌گرا نتوانسته‌اند آن را حذف کنند یا تغییر دهند)، مشخصه‌های انقلاب آوریل به‌مثابهٔ انقلابی ناتمام، نیروهای بازدارندهٔ انقلاب… و برنامهٔ حزب کمونیست پرتغال در مبارزه برای دموکراسی پیشرو و گذار به سوسیالیسم، سخن گفت. در ادامه، سخنرانانی از حزب‌های کمونیست “روسیه“، “کوبا“، “برزیل“، کشورهای همسایه پرتغال و از جمله “فرانسه“ و “اسپانیا“، و همچنین سخنرانانی از حزب‌های کمونیست کشورهای مستعمرهٔ پرتغال در اهمیت و دستاوردهایِ انقلاب پرتغال در پایان دادن به نقش استعماری این کشور سخن گفتند. بیش از ۴۰ حزب کمونیست کارگری در این سمینار مهمِ یک‌روزه شرکت داشتند و دربارهٔ اهمیتِ انقلاب پرتغال، مشخصه‌های دوران، توازنِ قوا در صحنهٔ بین‌المللی، رشدِ جنبش‌های رهایی‌بخش در دهه‌های ۱۹۶۰-۱۹۷۰میلادی و تغییرهای مهم در توازنِ نیرو در سطح جهان- با توجه به فروریزیِ اتحاد شوروی و کشورهای سوسیالیستی در اروپای شرقی- بحث و تبادل نظر کردند. در خاتمه بحث‌های سمینار، رفیق آلبانو نانش، عضو رهبریِ حزب و از کادرهای دوره مبارزه مخفی حزب کمونیست پرتغال- که سال‌های زیادی مسئولیت هدایت فعالیت‌های بین‌المللی حزب کمونیست پرتغال را بر عهده داشت- از بحث‌های سمینار جمع‌بندی‌ای همه‌جانبه ارائه داد. رفیق نانش ازجمله گفت: ”انقلاب گل میخک“ آوریل سال ۱۹۷۴، نقطهٔ اوجِ مبارزه‌یی بود که به حیاتِ چنددهه‌ایِ دیکتاتوریِ فاشیستی پایان داد. بخش‌های راهبردیِ (استراتژیکِ) اقتصاد، ملی شدند و املاک بزرگ زیر کنترل همگانی درآمد. به جنگ‌های استعماری پایان داده شد و مردم مستعمره‌های پرتغال آزاد شدند. انقلاب، ارزش‌هایی چون دموکراسی، دوستی، عدالت و صلح‌جویی را در تار و پود جامعه نشاند، و دموکراسی، حقوق سندیکایی و پیشرفت برای زنان را با خود به‌ارمغان آورد. انقلاب آوریل، ضدِ انحصاری بود، و الهام‌بخشِ مبارزهٔ دموکراتیک در راه سوسیالیسم شد. هرچند که انقلاب آوریل نتوانست به تشکیلِ دولتی انقلابی بینجامد، اما ثابت کرد که نقشِ دولت در همهٔ انقلاب‌ها، باید از تجدیدقوای سرمایه‌داری و زمین‌داران جلوگیری کند. انقلاب آوریل، انقلابی ناتمام بود. برخی از دستاوردهای آن نابود شده‌اند، اما شیوه‌یی که انقلاب آوریل بر پرتغال و جهان اثر گذاشت، و پتانسیل عظیمی که همراهِ خود برای مردم به ارمغان آورد، در بحث‌های ارائه‌شده از سوی حزب کمونیست پرتغال و دیگر حزب‌ها مورد توجه قرار گرفتند.
قانون اساسیِ نوشته‌شده پس از انقلاب آوریل در پرتغال، سوسیالیسم را به‌صراحت هدف خود قرار داده است و امروز تنها قانون اساسی‌ای در اروپا است که چنین “اصل”ی را دربر دارد. ۳۸ سال است که دستاوردهای انقلاب آوریل در معرض حمله‌اند، اما ارزش‌های محوریِ آن (یا به‌اصطلاح: “ارزش‌های آوریل”) تخریب شدنی نیستند و بیشترِ آن اموری که امروز در پرتغال امکان‌پذیر شده‌اند، ازجمله برگزاریِ همین جشنوارهٔ “آوانته” و تمامی تجلی‌هایش، آن بدونِ رویدادِ انقلاب آوریل ممکن نمی‌بود.
به نقل از نامه مردم – شماره ۹۵۷ – ۱۴ مهر ماه ۱۳۹۳
