هیئت نمایندگی حزب توده ایران در: پنجاهوسومین کنگرهٔ حزب کمونیست بریتانیا
این کنگره، به‌لحاظ مطرح شدنِ دو قطعنامهٔ مهم و حساس دربارهٔ موضع‌گیریِ کمونیست‌های انگلستان درارتباط با بحثِ ”استقلال اسکاتلند“، و نیز دربارهٔ سیاستِ آتی حزب در برابر ”حزب کارگر“، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود. هیئت‌های نمایندگیِ حزب مردم‌ِفلسطین، حزب کمونیست‌ایرلند، حزب کمونیست‌کوبا، حزب کمونیست‌هند (مارکسیست)، حزب کمونیست‌عراق، و حزب تودهٔ ایران، در این کنگره حضور داشتند.
حضور جوانان و چهره‌های جدید در کنگره، از موفقیتِ حزب در جذب نیروهای تازه به حزب، خبر می‌داد. سخنرانی دبیرکلِ سازمان‌جوانان حزب، خانم ”زوئی هنسی“، ۲۳ ساله، به‌دلیلِ پرمحتوا و مبارزه جویانه بودنش، با کف‌زدنِ ممتد نمایندگان و شرکت‌کنندگان کنگره، درحالی‌که به‌پا خاسته بودند، روبه‌رو شد.
پنجاهوسومین کنگرهٔ حزب کمونیست بریتانیا، در شرایطی که شش ماه بیشتر به انتخابات پارلمانی مهم این کشور- در میانهٔ اردیبهشت‌ماه آینده- باقی‌نمانده است و ادامهٔ سیاست‌های ریاضت‌کشی اقتصادی مشکل‌های بسیاری را برای زندگی مردم و طبقه کارگر این کشور به‌وجود آورده است، در روزهای ۲۴ و ۲۵ آبان‌ماه، در سالنی در جنب دفتر‌مرکزی حزب، در جنوب لندن، برگزار شد. به‌دعوت رهبری حزب کمونیست بریتانیا، هیئت‌نمایندگی حزب تودهٔ ایران در این کنگره شرکت کرد، و در طول کنگره، در تبادل‌نظر با نمایندگان شرکت‌کننده، هیئت‌های نمایندگی حزب‌های برادر، و اندیشمندان مارکسیست حاضر در کنگره، بحث‌های این نشست پراهمیت را دنبال کرد.
با سخنرانیِ رفیق ”رابرت گریفیث“، دبیرکلِ حزب کمونیست‌بریتانیا، که فراخوانِ این حزب به طبقهٔ کارگر و نیروهای سیاسی ترقی‌خواه و طرفدار حقوقِ طبقه‌کارگر در این کشور در مسیر متحد شدن و سازمان‌دهی کردنِ مبارزه به‌منظورِ کنار زدنِ دولت ائتلافیِ راست از قدرت را دربر داشت، کنگره آغاز به‌کار کرد. رهبر حزب برادر در توضیحِ موازنهٔ‌قدرت در جهان در سال‌های اخیر و با اشاره به اوضاع‌و‌احوالی که پس از خاتمهٔ جنگ‌سرد بر جهان حاکم شده است، گفت: این آن نظم‌نوین‌جهانی‌ای که رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، جورج بوش (پدر)، پس از فروپاشی اتحاد‌جماهیرشوروی و پیروزیِ ضد‌انقلاب در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ وعدهٔ آن را داده بود نیست. سرمایه‌داری، جهان را با شتابی دیوانه‌وار به سوی گرمایشِ کرهٔ‌زمین، هرج‌و‌مرج در شرایط اقلیمی، شیوعِ بیماری‌های مسریِ مرگ‌بار‌تر، تجدیدِ مسابقهٔ‌تسلیحاتی، و جنگ می‌بَرَد، درحالی‌که نابرابری و بی‌عدالتی‌هایِ اجتماعی ادامه می‌یابد. این دورانی جدید با مشخصه‌های استقرارِ آزادی و دموکراسی که به‌برکتِ خاتمهٔ رویاروییِ دو سیستم [متفاوت] وبی‌نیازی به بودجه‌های نظامی، خلق‌های جهان بتوانند در آن از بهداشت و مراقبت‌های پزشکی و درمان، تأمینِ اجتماعی، آموزش‌و‌پرورش، و پاکیزگیِ فراگیرِ محیط برخوردار باشند، نیست، اما همان نظم‌نوین‌جهانی‌ای است که کمونیست‌ها آن را پیامدِ اجتناب‌ناپذیرِ جهانی در زیرِ سلطهٔ شرکت‌های غول‌آسایِ مالی و صنعتی می‌دیدند و پیش‌بینی می‌کردند که منافع‌شان به‌وسیلهٔ قدرت دولتی در بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، آلمان، فرانسه و دیگر کشورهای بزرگ امپریالیستی ترویج و حمایت می‌شود.
رفیق گریفیث، درادامهٔ سخنانش، که دربردارندهٔ موضع‌گیری‌های رهبریِ حزب در ارتباط با عرصه‌های اصلی مورد‌بحث در کنگره بود، مسئله‌های مهمی همچون: کارزارِ حزب کمونیست بریتانیا برای پایان دادن به عضویتِ بریتانیا در اتحادیهٔ‌اروپا، سیاست‌های جنگ‌طلبانهٔ امپریالیسم‌جهانی، عملکردِ جنایت‌کارانهٔ دولت اسرائیل در قبال مردم فلسطین، و به‌ویژه جنایت‌های جنگیِ دولت نتانیاهو در جریان حملهٔ اخیر ارتش‌اسرائیل به منطقهٔ‌غزه را بررسی کرد. او آن‌گاه به مسئله افزایش فاصلهٔ طبقاتی در بریتانیا در دهه‌های اخیر و سیاست‌های نولیبرالیِ فاجعه‌بار دولت‌های متوالی از دو حزب اصلی کشور- حزب محافظه‌کار و حزب کارگر- پرداخت. او با اعلام اینکه در انتخابات پیشِ‌روی، حزب کمونیست‌بریتانیا برای پیروزیِ حزب کارگر، در مقام تنها آلترناتیو واقعی برای طبقهٔ کارگر بریتانیا، مبارزه خواهد کرد، درپیش گرفتنِ سیاست‌هایی متفاوت و حمایت‌کنندهٔ کارگران از سوی حزب کارگر را ضروری دانست و بر آن تاکید کرد. او با ارائهٔ فهرستی جامع و دقیق از سیاست‌هایی که اگر حزب کارگر درپیش گیرد، حمایتِ زحمتکشان از آن، و درنتیجه، پیروزی‌اش در انتخابات حتمی است، بر نگرانی‌های فزاینده در جنبش‌کارگری درارتباط با ادامهٔ گرایش‌های نولیبرالیِ رهبریِ سوسیال‌دموکراتِ حزب کارگر که پیروزیِ نیروهای محافظه‌کار را می‌تواند حتمی کند، انگشتِ تأکید گذاشت. رفیق گریفیث، به‌دنبال ارائهٔ تحلیلی واقع‌گرایانه از گزینه‌های موجود، گفت اگر رهبریِ حزب کارگر با انتخاب شعارها و سیاست‌های استراتژیکِ (راهبردیِ) اشتباه در انتخابات، نتواند محافظه‌کاران را شکست دهد، آن‌گاه مسئلهٔ یافتنِ بدیلی برای حزب کارگر در ارتباط با نمایندگیِ سیاسیِ توده‌ایِ منافع و خواست‌های طبقهٔ کارگر در دستورکارِ اتحادیه‌های کارگری قرار خواهد گرفت. او انتخاباتِ پیشِ‌روی را آخرین فرصتِ رهبریِ حزب کارگر برای جلب و تضمینِ حمایتِ رسمی جنبش کارگری و سندیکایی از آن، اعلام کرد. یکی از مشخصه‌های چشمگیرِ کنگره، حضور جوانان و چهره‌های جدید در آن بود که بازتاب‌دهندهٔ موفقیت حزب کمونیست‌بریتانیا در جذبِ نیروهای تازه به حزب است. سخنرانیِ دبیرکلِ سازمان‌جوانان حزب، خانم ”زوئی هنسی“، به‌دلیلِ پرمحتوا و مبارزه‌جویانه بودنش، با استقبال پرشورِ نمایندگان و حاضران در کنگره روبه‌رو شد. مسئلهٔ‌ملی در بریتانیا، و مسئلهٔ پیامدهایِ عدم‌تمرکز قدرت در شرایط مشخصِ انگلستان، موضوع یکی از بحث‌های مهم کنگره بود که در قالب قطعنامه‌یی اضطراری، از سوی هیئت‌اجرایی قبلی حزب کمونیت‌بریتانیا به کنگره ارائه شده بود. به‌دلیلِ رأیِ بالای نیروهای ناسیونالیستِ اسکاتلند- در همه‌پرسیِ استقلال اسکاتلند که دو ماه پیش انجام شد- و همچنین به‌دلیلِ تعهدِ دولت بریتانیا به تصویبِ قانونی در مورد دادنِ قدرتِ بیشتر به پارلمانِ منطقهٔ‌اسکاتلند در اوایل سال آیندهٔ میلادی(۲۰۱۵) و پیامدهای آن برای بقیه کشور و به‌ویژه برای موقعیتِ نیروهای چپ، اهمیتِ این مسئله به‌طورِویژه فزونی یافته است.
هیئت‌اجرایی حزب کمونیست‌های بریتانیا هشدار داد که، دولتِ محافظه‌کار سعی در تحمیلِ فدرالیسمی ارتجاعی در سراسر بریتانیا دارد. موضع‌گیریِ دولت دربردارندهٔ تلاشش در جهت پایان دادن به سیستم حاکم کنونی است که به‌موجبِ آن، حداقل بازتوزیعی محدود در زمینهٔ درآمدِمالیاتی در سراسر کشور و منطقه‌های بریتانیا به منطقه‌هایی که بیکاری و مشکل‌های اقتصادی گسترده‌تر و متمرکزترند، انجام می‌گیرد. سیاست‌های پیشنهادیِ جدید دولت، همهٔ ملت‌های ساکن بریتانیا، شامل اسکاتلند، ویلز، و انگلستان، را درمعرضِ این تهدید قرار می‌دهد که آن‌ها، درحالی که بودجهٔ هزینه‌های عمومی، رفاهی، و تامین‌اجتماعی‌شان را باید فقط در چارچوبِ درآمدهای مالیاتی تنظیم کنند، درعین‌حال، موظفند که خدمات‌عمومی را در چارچوب نولیبرالی‌ای که “بودجهٔ متعادل” و بنابراین محدود را الزامی می‌داند، تامین‌ِ مالی کنند. کنگرهٔ حزب کمونیست‌بریتانیا، در حمایت از “فدرالیسمِ مترقی”ای که به اصلِ توزیع مجدد درآمد در سراسر بریتانیا بر اساس و پایهٔ نیاز اجتماعی متکی است، و همچنین در دفاع از برپاییِ دولتی فدرال با اختیارهای لازم برای به‌چالش طلبیدنِ قدرتِ کمپانی‌های بزرگ در سطح بریتانیا، جایگزینی پیشنهادی‌ای را به‌تصویب رسانید. کنگره به‌طورِ‌همزمان، خواستار شد تا از طریق انتقال قدرتِ تعیینِ مالیات‌های تازه و امکانِ استقراض به دولت‌های محلی، به اسکاتلند و ویلز و به منطقه‌های انگلستان، با “بحران دموکراسی” مقابله شود. این چنین قوانینی به دولت‌های محلی حقِ قانونیِ توسعهٔ خدمات‌عمومی، و از آن مهم‌تر، درکنترل درآوردنِ سرمایه‌های بزرگ از طریق توسعهٔ مالکیت‌ِعمومی در عرضهٔ خدمات و عرصه‌های تولید را خواهد داد. رابرت گریفیث، دبیرکلِ حزب، در نتیجه‌گیری از بحث‌های کنگره گفت: هدفِ این بحث مطرح کردن خواستِ سوسیالیستیِ “دموکراسیِ اقتصادی” درحکم مسئله اصلی و مرکزی برای خودمختاری ملی و منطقه‌ای در دوران ما است.
در پایان بحث‌های کنگره، که ازجمله تصمیم‌های آن افزایش بیست درصدیِ عدهٔ اعضای کمیتهٔ‌اجرائی بود، انتخاب ارگان‌های رهبری حزب از طریق رأی مخفی انجام گرفت. انتخاب عده‌یی از کادرهای جوان حزب و ازجمله دبیرکل سازمان‌جوانان حزب به‌عضویتِ کمیتهٔ‌اجرایی جدید، نشانهٔ عزم جدی کمونیست‌های انگلیسی به جوان‌گرایی در حزب است. کمیته اجرایی در نخستین جلسه‌اش، اعضای هیئت‌سیاسی حزب را انتخاب خواهند کرد. کار کنگره با اجرای سرود انترناسیونال به‌پایان رسید.
به نقل از «نامه مردم»، شماره ۹۶۱، ۱۰ آذر ماه ۱۳۹۳
