یادِ «عمومرتضی احمدی»، هنرمندِ مردمی، گرامی باد

مرتضی احمدی در هرکجا که بر صحنه بود، رو سویِ مردم داشت

 مرتضی احمدی متولد ۱۰ آبان ماه ۱۳۰۳ و زادهٔ جنوب شهر تهران بود، و عشق به  زحمتکشان از همان جا، در کارگاه‌های راه ‌آهن در مقام تعمیرکار، در زمینِ خاکی فوتبال در محله‌ راه‌ آهن و در تیم محبوب مردم- شاهینِ سرخ‌پوش- و در دوران مربی‌گری‌اش در  تیم راه‌آهن، در گردوخاک و عرقریزانِ سکویِ(صحنهٔ‌) «تماشاخانهٔ ماه» و  تئاتر مدرن «فرهنگ» که بنیادگرِ آن چهرهٔ‌ جاویدان تئاتر ایران، عبدالحسین نوشین بود، و در پیش‌پرده‌خوانی‌هایش، ازجمله پیش‌پردهٔ «کارگرم من»- که اعتصابی کارگری را در راه‌آهن برانگیخت-  در بازی‌های هنرمندانه‌اش در تئاتر و سینما، در صداپیشگی‌اش در رادیو و دوبله، و در آوازهای فولکلریک‌ و به فولکلر تبدیل شده‌اش بر اثر صدای دلنشین و شادی‌بخش‌اش، و  در سراسرِ زندگیِ پرفراز و نشیب‌اش‌ که سرشار از کوشش و آفرینش بود، با وجودش عجین بود.

مرتضی احمدی برای اولین بار به سبک بیات تهران در پیش پرده‌ها آواز خواند و نیز اولین بار  در سال ۱۳۲۲ ترانهٔ «گلپری جون»  را اجرا کرد، که بسیار محبوب شد و به خاطر آن برای کار در رادیو تهران دعوت شد. در یکی از پیش پرده‌ها ترانه‌ای دیگری به نام «کارگرم من» را اجرا کرد که به استقبال کارگران راه‌آهن و پس از آن منجر به اعتصاب کارگران راه آهن گردید که در نتیجه آن، مرتضی احمدی به بخش حسابداری راه‌آهن منتقل شد و پس از پایان اعتصاب دستگیر شد. چندتا از پیش‌پرده‌های دیگر با اجرای احمدی نیز توقیف شد، از جمله پیش‌پرده‌ای به نام «پیرهن زرده» که دربارهٔ گروه‌های فشار حزب دموکرات ایران که پیراهن زرد می‌پوشیدند بود و به کتک خوردن مرتضی احمدی و بازداشت او انجامید و پیش‌پرده‌ای به نام «کارمند دولت» که منجر به انفصال موقت او از خدمت در راه‌آهن شد ولی با اعتراض احمدی به دیوان عالی کشور لغو شد.
صدای زنده‌یاد مرتضی احمدی، که زنگ خاصی از سرزندگی و شورآفرینی در آن  موج می‌زد، در آوازهایش – تخته‌حوضی‌‌ها- در سالیان اخیر  که سنگینیِ فضای زهدِ عبوس و ریاکارانه‌ای دل‌ها را می‌چلاند،  همچون نسیمی، دل‌های مردم را سبکبار و شاد می‌کرد.
زنده‌نام مرتضی احمدی- یا بنا به خطابِ محبت آمیزِ مردم- «عمو مرتضی احمدی»، علاوه بر علاقه و احترام ژرف مردم به او، از احترام محبت‌آمیز دوستان و همکارانش برخوردار بود. ازجمله دوست و همکاری در مراسم تشییع پیکرش و در بزرگداشت او  گفت: مرتضی احمدی از مبارزان جنبش کارگری ایران بود و در مسیر اندیشهٔ برابری و عدالت برای زحمتکشان و لایه‌های محروم اجتماع زحمت بسیار کشید. او به آرمان زحمتکشان میهن‌مان تا آخر زندگی پربار و آفریننده‌اش وفادار ماند.
مبارزه پرشور راه آزادی و زحمتکشان میهن ما مرتضی احمدی،‌ روز ۳۰ آذر ماه ۱۳۹۳ چشم از جهان فرو بست. حزب تودهٔ ایران، درگذشتِ مرتضی احمدی، هنرمندِ مردمی، را به مردم ایران، خانواده، و یاران و همراهانش تسلیت می‌گوید. یاد و خاطره‌اش گرامی و زنده باد.