سنگاب

در سوگ «زندیقی های» چارسوی سپهر  و «سرنوشت تلخ» آنان

به تشنگان
چکه چکه
سودای سرنوشت نوشاندن
خواهندگان، واخواستگان
گام گام
به خرابات خوار خراماندن
بر دوش شکستگان، خم شدگان
بار بار
جادوی جهنم آواراندن
خوشه های شوق به شیدها
تکه تکه
بر تبرهای ترس سایاندن،
این سان بوده و هست
سحر سنگ آبه ای
– و نه چشمه ای –
که دانه ها و دانش ها
به زهر ظلمات آلوده ست
تا آسمانیان
بر زمین ورز
«سرنوشت تلخ» فروبیزند.

چه دریغ!
نه به جوی ها خاکی
نه به آب ها جوشی
نه به دارها بالی.

ب. آ. آبگین، دیماه نود و سه

سنگاب یا سنگ آبه ، ظرفی در تکایا که تشنگان از آن آب نوشند
واخوستگان: معترضان
شید: خورشید
زمین ورز: زمین  حاصل خیز
بیزیدن: غربال کردن
دار: اینجا درخت

به نقل از «نامه مردم»، شماره ۹۶۵، ۶ بهمن ماه ۱۳۹۳