بدرود رفیق حسین نعمتی
رفیق حسین نعمتی،پیکارگرِ پرشور راه طبقه کارگر و زحمتکشان میهن ما، کادر برجستهٔ حزب توده ایران، و دبیر انجمن همبستگیِ سندیکاها و شوراهای کارگری تهران و حومه، روز دوشنبه، ۲۴فروردین‌ماه، پس از بیماری‌ای طولانی، در شهر اسن آلمان چشم از جهان فروبست. رفیق نعمتی در طول حیات پربارش، خدمت‌های ارزشمند و ماندگاری به جنبش کارگری ایران کرد، و از مبارزان پرتلاشِ این جنبش بود.
رفیق حسین از دوران جوانی به صفوف مبارزان راه طبقه کارگر ایران پیوست و در دهه بیست خورشیدی، عضو و فعالِ شورای متحدهٔ مرکزی کارگران و زحمتکشان ایران بود. او در تمام دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد، پس از سپری کردنِ دوران زندانش، همچنان به فعالیت در این مسیر ادامه داد و همراهِ برخی چهره‌های برجستهٔ جنبشِ سندیکایی مانند رفقا مظاهری، سمنانی، و زارع، نقش مؤثری در تحرک سندیکاهای کارگری دههٔ چهل و پنجاه ایفا کرد. هنگامی‌که سندیکای کارگران شرکت‌های ساختمانی در سال‌های ۱۳۴۰ به‌همتِ رفیق ولی‌الله مظاهری شکل گرفت، رفیق حسین نعمتی عضوِ هیئت‌مدیره و فعالِ این تشکل بود. با پیروزی انقلاب، رفیق نعمتی در تشکیل «انجمن همبستگی سندیکاها و شوراهای کارگری تهران و حومه» شرکت داشت و از سازمان‌دهندگان و نخستین دبیر این انجمن و مرکزِ همبستگی و تجمعِ سندیکایی بود. «انجمن همبستگی» که با شمارِ اندکی از سندیکاها شکل گرفته بود، بسرعت گسترش پیدا کرد و شمار افزون‌تری از سندیکاها و شورای‌های کارگری از جمله: نفت تهران، دخانیات، استارلایت، شهرداری‌ها، شرکت واحد، تاکسیرانان، چاپخانه‌ها، کتابفروشی‌ها، برق تهران، فلزکاران، درودگران، گروه‌های ساختمانی، هنرمندان، کفاشان، خیاطان، نقاشان، نانوایی‌ها، بافندهٔ سوزنی، و جز این‌ها، را دربرگرفت. انجمن همبستگی، به فعالان کارگری در دیگر شهرها و استان‌های کشور برای بر پا داشتنِ تشکل‌های صنفی- سندیکایی‌شان یاری رسانید. در این دوران، انجمن همبستگی در راهِ دستیابیِ زحمتکشان ایران به حقوق سندیکایی‌شان مبارزهٔ ثمربخش و به‌یاد ماندنی‌ای را به‌پیش برد، که برای نمونه می توان به سازمان‌دهیِ طبقهٔ کارگر و تشکل‌های صنفی- سندیکایی در رویارویی با “قانون‌کارِ توکلی” اشاره کرد. افزون بر این، انجمن همبستگی، به‌دبیریِ رفیق نعمتی، در بالا بردنِ سطح آگاهیِ کارگران و آشنا کردن آنان با حقوق‌شان، سهم مؤثری داشت. همزمان با یورشِ رژیم ولایت‌فقیه به حزب تودهٔ ایران و دیگر سازمان‌های مدافعِ طبقه کارگر، به انجمن هبستگی و دیگر سندیکاها و شوراهای کارگریِ مستقل نیز یورش برده شد. رفیق نعمتی سه سال مخفیانه در کشور ماند.
رفیق نعمتی در سال ۱۳۶۵ برای شرکت در کنفرانس ملی حزب تودهٔ ایران، از ایران به کابل آمد و در کنفرانس ملی حزب نقش فعالی داشت. به‌تشخیصِ حزب، رفیق نعمتی به فعالیت‌های خود در مهاجرت ادامه داد و سپس به‌عضویتِ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران برگزیده شد. رفیق حسین نعمتی تا پایان عمر به آرمان‌های مبارزهٔ طبقه کارگر وفادار ماند و هنگامی هم که به‌ناچار خانه‌نشین شده بود و از بیماری رنج می‌برد، همواره آرزوی پیش‌بُردِ رزم طبقهٔ کارگر ایران را در دل می‌پرورد.
حزب تودهٔ ایران درگذشت رفیق حسین نعمتی، پیکارگر پرشورِ طبقهٔ کارگر ایران را به بازماندگان و خانوادهٔ او، و نیز به همهٔ رفقای حزبی و فعالان جنبش کارگری و سندیکایی کشور، تسلیت می گوید. یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
به نقل از «نامه مردم» شماره ۹۷۱، ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۴
