همبستگی پر شورجهانی با جنبش کارگری و سندیکایی ایران
یک مشخصهٔ ویژهٔ روز جهانی کارگر امسال را باید موفقیت فعالان کارگری و سندیکایی میهن‌مان و یاران آنها در جلب توجه و حمایت و همبستگی جنبش سندیکایی جهان با مبارزهٔ دشواری دانست که جنبش کارگری و سندیکایی ایران برای احقاق بنیاد‌ی‌ترین حقوق کارگران کشورمان در آن درگیر است. در این تلاش، از یک سو مبارزهٔ متنوع و گستردهٔ کارگران نفت و گاز و معادن، صنایع خودروسازی و پتروشیمی، پرستاران، آموزگاران، روزنامه‌نگاران، کشاورزان و دیگر زحمتکشان کشور، از جمله اعتصاب‌ها و اعتراض‌های آنها مکرر آنها در برابر استانداری‌ها و مجلس و دیگر نهادهای حکومتی، و از سوی دیگر، سرکوب خشن و سیستماتیک مبارزهٔ کارگران توسط نیروهای ارتجاعی حاکمیت اسلامی، به اطلاع اتحادیه‌های کارگری و فدراسیون‌ها و کنفدراسیون‌های کارگری و سندیکایی رسانده شد تا توجه آنها به ضرورت همبستگی با جنبش کارگری و سندیکایی ایران جلب شود.
یکی از نکته‌های مهم و مؤثر در این کارزار بین‌المللی، افشا کردن ماهیت و کارکرد عقیم و بی‌رمق و بی‌خاصیت تشکل‌های کارگری رسمی-دولتی در ایران بوده است. این تشکل‌های رسمی-دولتی، مثل شوراهای اسلامی کار یا خانهٔ کارگر، به دلیل اینکه در چارچوب تنگ تعیین شده از سوی دولت و حاکمیت و تا حد زیادی در هماهنگی با منافع کارفرمایان عمل می‌کنند، به‌هیچ‌روی نتوانسته‌اند و نخواهند توانست به طور جدّی به خواست‌های کارگران رسیدگی کنند. عدم توانایی این تشکل‌ها در دفاع از اساسی‌ترین خواست‌های کارگران کشور، در سال‌های اخیر بارها ثابت شده است. دولت و کارفرمایان خصوصی و دولتی و سپاهی نیز به دلیل ماهیت سازشگر و گوش‌به‌فرمان این تشکل‌های به‌ظاهر کارگری فرمایشی حکومت‌ساخته، ضرورتی در توجه جدّی به فعالیت‌های بی‌رمق این تشکل‌ها نمی‌بینند. در حالی که مقام‌های حکومتی با بازداشت و زندانی کردن فعالان کارگری در آستانهٔ روز جهانی کارگر، و فرستادن پیام‌های مستقیم و غیرمستقیم به تشکل‌های مستقل سندیکایی کشور در ارتباط با عدم تحمل هرگونه تلاش برای سازمان‌دهی جشن‌ها و برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در روز ۱۱ اردیبهشت، سعی در کنترل شرایط داشتند؛ در حالی که فعالان کارگری تهران برای دست نزدن به هرگونه فعالیتی در این زمینه زیر فشار بودند، و نمایندگان سندیکای کارگران شرکت واحد تهران به ”جرم“ پخش شیرینی به مناسبت روز جهانی کارگر در پایانه‌های شرکت واحد و میدان آزادی تهران مورد اذیت و آزار قرار داشتند، نهادهای وابسته به حکومت در هماهنگی با خانهٔ کارگر و زیر کنترل شدید امنیتی، و مثل همیشه با تدارک و گسیل ۷۲۰ اتوبوس، هزاران نفر را از شهرهای اطراف تهران به میدان فلسطین و محل برگزاری تجمع در اساس حکومتی آوردند. شعارهای روی برخی از پوستر ها و پارچه‌نوشته‌ها قصد و نیّت سازمان‌دهندگان اصلی این نمایش رسوا را نشان می‌داد: ”ربیعی دوستت داریم“، ”کارفرما حیا کن، افغانی را رها کن“، نمونه‌هایی از شعارهای انحرافی تحریک‌کننده علیه کارگران خارجی یا در تبلیغ حمایت از دولت ”اعتدال و تدبیر“ بود. این نمایش، تلاش مذبوحانه‌ای بود برای اینکه به جهانیان و به منتقدان عملکرد رژیم در سرکوب حقوق بنیادی کارگران، و به ویژه سازمان بین المللی کار که عملکرد رژیم را زیر نظر دارد، تصویر واهی و وارونه‌ای را از وضعیت کارگران ایران و رویگرد آن نسبت به رژیم نشان دهند. در آستانهٔ روز جهانی کارگر امسال، تشکل‌یابی و ضرورت سازمان‌دهی کارگران و زحمتکشان یدی و فکری یکی از موضوع‌های عمدهٔ مورد توجه جنبش کارگری بود و بنابراین طبیعی بود که خواست تشکیل سندیکاهای مستقل به صورت پررنگی در بیانیه‌ها و نمادها و تحول‌های مربوط انعکاس داشته باشد.
در بیرون از ایران نیز دوستان و حامیان جنبش سندیکایی و کارگری ایران مثل همیشه تلاش کردند تا در مراسم باشکوه اول ماه مه در پایتخت ها و شهرهای بزرگ جهان صدای این جنبش را به گوش جهانیان برسانند و به طور جمعی از خواست‌های برحق این جنبش دفاع کنند. آنها از مقام‌های رسمی ایران خواستند که به حقوق بنیادی کارگران و زحمتکشان ایران مطابق با معیارهای پذیرفتهٔ جهانی احترام بگذارند و موانع موجود در راه تحقق این حقوق را از میان بردارند. کمیته دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر) یکی از سازمان‌های همبستگی بین‌المللی است که از زمان پایه‌گذاری‌اش در بیشتر از ۳۰ سال پیش، تا کنون پیگیرانه در این مسیر حرکت کرده است.
کودیر در بیانیهٔ مطبوعاتی خود به مناسبت روز جهانی کارگر خبر از یک کارزار همبستگی وسیع بین‌المللی در حمایت از حقوق بنیادی کارگران داد که به ابتکار این سازمان به راه انداخته شد. کودیر که از قدیمی‌ترین نهادهای همبستگی بین‌المللی و دفاع از حقوق مردم ایران است، متن بیانیهٔ این کارزار بسیار با اهمیت را منتشر کرده است که بیشتر از ۲۰ سازمان سندیکایی ملّی و بین‌المللی از کشورهای گوناگون جهان به طور رسمی و در سطح رهبری آن را امضا کرده‌اند. در این بیانیه از حسن روحانی، رئیس‌جمهور، خواسته شده است که برای آزاد کردن فعالان زندانی اقدام کند و به وعده‌های انتخاباتی‌اش در دو سال قبل در مورد ”اعتدال“ و ”شفافیت“ عمل کند.
بیانیهٔ مشترک همبستگی سندیکاهای جهان که در مجموع ده‌ها میلیون کارگر و زحمتکش را نمایندگی می‌کنند به وخیم‌تر شدن وضعیت معیشت زحمتکشان در دو سال گذشته، به گسترش فاجعه‌بار فقر در ایران، بالا بودن نرخ تورم و میزان بیکاری، تأخیرهای طولانی‌مدت در پرداخت حقوق و دستمزدهای زحمتکشان، و عدم رعایت جدّی اصول ایمنی و بهداشت و بالا بودن میزان حوادث منجر به مرگ در محیط‌های کار اشاره شده است. این بیانیه ضمن اشاره به انتشار گزارش‌های مستند مکرر در مورد اخراج از کار و زندانی شدن فعالان صنفی، به حسن روحانی یادآوری می‌کند که حقوق سندیکایی و صنفی زحمتکشان در ایران برخلاف مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار (که ایران همچنان از پذیرفتن و امضای آنها سر باز می‌زند) دائما لگدمال می‌شود. بیانیهٔ مشترک همبستگی سندیکاهای جهان خطاب به حسن روحانی، با ارائهٔ فهرستی از نام برخی از فعالان سندیکایی که سال‌های متمادی به ناروا متحمل زندان و محرومیت شده‌اند، و با اشاره به تازه‌ترین موارد دستگیری و زندانی کردن فعالان سندیکایی، آقایان محمود صالحی و ابراهیم مددی و داوود رضوی، در روزهای قبل از ۱۱ اردیبهشت، خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط این زندانیان شده است.
معاون دبیرکل کودیر، چنین ابتکارهای همبستگی وسیع بین‌المللی را اقدام‌هایی بسیار مؤثر برای رساندن صدای کارگران ایران و نیرو گرفتن و پشت‌گرمی جنبش کارگری و سندیکایی ایران دانست. متن کامل این بیانیه در ادامهٔ همین مطلب آمده است. در مراسم روز جهانی کارگر در شهر تورنتوی کانادا نیز نمایندهٔ کودیر به دعوت کمیتهٔ برگزارکنندهٔ مراسم اوّل ماه مه شرکت کرد و در مورد تاریخچهٔ جنبش سندیکایی و کارگری ایران و فراز و فرودها و کامیابی‌ها و دشواری‌های آن در چند دههٔ گذشته، وضعیت کنونی تولید و طبقهٔ کارگر ایران و دشواری‌هایی که زحمتکشان در محیط کار و برای تأمین معاشِ مناسب دارند، به‌رسمیت نشناختن سندیکاهای مستقل کارگری از سوی جمهوری اسلامی ایران، اذیت و آزار فعالان سندیکایی، و بالاخره ضرورت همبستگی بین‌المللی با این جنبش صحبت کرد. نمایندهٔ کودیر انتشار بیانیهٔ مشترک همبستگی به امضای ۲۱ سازمان بین‌المللی را به اطلاع حاضران رساند.
مورنینگ استار، روزنامه جنبش کارگری انگلستان نیز بیانیهٔ مشترک همبستگی ۲۱ سازمان سندیکایی جهان با مبارزهٔ کارگران ایران را در شمارهٔ ویژهٔ اول ماه مه خود منتشر کرد.
در روزهای منتهی به اول ماه مه، همچنین شاهد انتشار نامهٔ اتحادیهٔ جهانی اینداستری‌آل (IndustriALL) به رئیس‌جمهور روحانی و درخواست از دولت او برای احترام گذاشتن و به رسمیت شناختن و اجرای مقاوله‌نامه‌های سازمان جهانی کار و به‌ویژه مقاوله‌نامه‌های 87 و 98 در ارتباط با حقوق سندیکایی و قراردادهای جمعی بودیم. این نامه ضمن اشاره به اینکه ”دولت [ایران] با همهٔ اعتراض‌ها و مناقشه‌های کارگری به مثابه مسئلهٔ امنیتی برخورد می‌کند، نه مسئلهٔ کارگری“ تأکید می‌کند که ”اینداستری‌آل از خواست‌هایی که سندیکاهای ایران از دولت شما [روحانی] دارند حمایت می‌کند“. اتحادیهٔ جهانی اینداستری‌آل ۳ سال پیش از اتحاد سه فدراسیون جهانی بزرگ، یعنی فدراسیون بین‌المللی کارگران فلزکار، فدراسیون بین‌المللی سندیکاهای کارگران شیمیایی، انرژی، معدن و تولید، و فدراسیون بین‌المللی کارگران نساجی، پوشاک و چرم، در کپنهاگ، دانمارک، پایه‌گذاری شد. این سازمان سندیکایی جهانی بیشتر از ۵۰ میلیون کارگر از ۱۴۰ کشور جهان را نمایندگی می‌کند و یکی از تازه‌نفس‌ترین نیروهای همبستگی جهانی است که برای شرایط کار بهتر و حقوق سندیکایی در سراسر جهان پیکار می‌کند. دفتر مرکزی این سازمان سندیکایی در شهر ژنو، در سوئیس است. متن کامل نامهٔ این اتحادیهٔ جهانی به حسن روحانی در ادامهٔ مطلب آمده است.
بر اساس گزارش های دیگر پنج سندیکای فرانسوی در بیانیهٔ مشترکی به بازداشت فعالان کارگری و سندیکایی توسط حکومت ایران در آستانهٔ روز جهانی کارگر اعتراض و آن را محکوم کردند. در این بیانیه آمده است که در روزهای پیش از ۱۱ اردیبهشت: ”…سندیکالیست‌ها و فعالان جنبش کارگری به‌طور همزمان در چندین شهر ایران دستگیر شدند“ که هدف از این اقدام جلوگیری از برگزاری مراسم اول ماه مه و بزرگداشت روز ”دفاع از حقوق و همبستگی بین‌المللی کارگران“ است. در ادامهٔ این بیانیه آمده است: ”باید خاطر نشان شود که از زمان انتخاب آقای روحانی، و برخلاف قول‌های او دایر بر ”اعتدال“، سرکوب فعالان جنبش‌های اجتماعی و به‌خصوص سندیکالیست‌ها از پیش هم شدیدتر شده است… ما، اعضای سندیکاهای فرانسوی، این دستگیری‌ها را به‌شدت محکوم کرده و خواهان آزادی بی‌درنگ آنها هستیم.“
فراخوان به مناسبت اوّل ماه مه ۲۰۱۵ در همبستگی با کارگران ایران
در آستانهٔ روز جهانی کارگر امسال، اوّل ماه مه ۲۰۱۵، ما نمایندگان اتحادیه‌های کارگری و سندیکاها در سراسر جهان بار دیگر همبستگی خود را با مبارزهٔ کارگران و فعالان سندیکایی ایران در راه احقاق حقوق بنیادی و تأمین دستمزد و شرایط کاری بهتر اعلام می‌کنیم. ما در ادامهٔ فراخوانی که در اوّل اوت ۲۰۱۳ (۱۰ مرداد ۱۳۹۲) در آستانهٔ تحلیف حسن روحانی به عنوان ریاست جمهوری ایران منتشر کردیم، بار دیگر بدین‌وسیله از او می‌خواهیم که به وعده‌هایی که آن سال در کارزار انتخاباتی‌اش به مردم داد عمل کند و به خواست‌های برحق کارگران ایران در زمینهٔ دستمزد مناسب برای یک زندگی شایسته و حق تشکیل و عضو شدن و پیوستن به سندیکاهای مورد نظرشان رسیدگی کند.
ما به ریاست‌جمهوری ایران یادآوری می‌کنیم که دو سال پس از انتخابش بر پایهٔ قول رسیدگی به خواست‌های مردم ایران، بیکاری همچنان گسترده و رو به افزایش است، نرخ تورّم سرسام‌آور است، اجناس اساسی و ضروری بسیار گران و دور از دسترس کارگران است، دستمزدها به‌موقع پرداخت نمی‌شود و فقر و محرومیت به مرز فاجعه‌باری رسیده است. قواعد ایمنی و بهداشت نیز رعایت نمی‌شود. از تابستان گذشته تا کنون شمار زیادی از کارگران، از جمله معدنکاران، کارگران خودروسازی، آموزگاران، پرستاران و دیگر بخش‌های زحمتکشان در تمام استان‌های ایران برای احقاق حقوق قانونی و برحق خود به خیابان‌ها آمده‌اند و در برابر پارلمان ایران دست به تظاهرات زده‌اند. این حقوق قانونی زحمتکشان در مقاوله‌نامه‌های جهانی، مانند مقاوله‌نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، تثبیت شده است. زحمتکشان ایران و خواهران و برادران سندیکایی آنها در سراسر جهان فقط وقتی می‌توانند به حرف‌های ریاست‌جمهوری ایران اعتماد و اتکا کنند که رئیس‌جمهور و دولت او به خواست‌های برحق زحمتکشان توجه و رسیدگی کند.
سال‌هاست که به طور مداوم گزارش‌های موثقی به دست ما می‌رسد که کارگران و سندیکالیست‌های ایران دستگیر و بازداشت و از کار اخراج و از تأمین معاش زندگی محروم می‌شوند. در حال حاضر شماری از فعالان سندیکایی صرفاً به ”جرم“ اینکه فعالیت سندیکایی داشته‌اند و برای احقاق حقوق کارگران و تأمین دستمزدهای مناسب و شرایط کاری بهتر تلاش کرده‌اند، در زندان به سر می‌برند. ما قاطعانه می‌گوییم که هیچ کارگری نباید به خاطر اینکه خواستار احقاق حقوقِ به‌رسمیت شناخته‌شدهٔ بین‌المللی‌اش است، به زندان برود.
اتحادیه‌های کارگری و سندیکاهای زیر که از این فراخوان اوّل ماه مه حمایت می‌کنند، متحدانه از دولت جمهوری اسلامی ایران می‌خواهند که:
همهٔ فعالان سندیکایی را که به علّت فعالیت‌های سندیکایی زندانی شده‌اند آزاد کند، از جمله این افراد را:
علی‌رضا هاشمی، دبیرکل کانون صنفی معلمان
رسول بداقی، از کانون صنفی معلمان
محمود باقری، از کانون صنفی معلمان
محمد داوری، از کانون صنفی معلمان
عبدالرضا قنبری، از کانون صنفی معلمان
شاهرخ زمانی، از سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمانی
بهنام ابراهیم‌زاده، از سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمانی
محمد جراحی، از سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمانی
محمود صالحی، فعال سندیکایی کُرد
ابراهیم مددی، از سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ”واحد“
داوود رضوی، از سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ”واحد“
به اخراج فعالان کارگری و سندیکایی از کار به خاطر فعالیت‌های سندیکایی پایان دهد، و کارگرانی را که به خاطر مبارزه در راه احقاق حقوق‌شان کارشان را از دست داده‌اند، به کار بازگرداند؛
همهٔ موانع موجود بر سر راه کارگران برای تشکیل سندیکاهای مستقل و پیوستن به سندیکا بر اساس مقاوله‌نامه‌های ۸۷ (حق آزادی تشکل) و ۹۸ (حق مذاکرهٔ دسته‌جمعی) سازمان جهانی کار را از میان بردارد؛
ممنوعیت سازمان‌دهی و برگزاری مراسم اوّل ماه مه و بزرگداشت روز جهانی کار را لغو کند و روز اوّل ماه مه [یازده اردیبهشت] را روز تعطیل عمومی اعلام کند.
امضاکنندگان:
اتحادیهٔ جهانی اینداستری‌آل (IndustriALL)
مرکز جهانی حقوق سندیکایی (ICTUR)
کنگرهٔ سندیکایی بریتانیا (TUC)
عفو بین‌المللی – شبکهٔ سندیکایی بریتانیا
UNITE، بریتانیا
اتحادیهٔ سراسر معلمان بریتانیا (NUT)
اتحادیه کارکنان دولت بریتانیا (UNISON)
اتحادیهٔ سراسری کارگران راه‌آهن، کشتی‌رانی و حمل‌نقل بریتانیا (RMT)
اتحادیهٔ آتش‌نشانان بریتانیا (FBU)
اتحادیهٔ سراسری روزنامه‌نگاران بریتانیا (NUJ)
فدراسیون کار قبرس (PEO)
سندیکای کارگران نفت، شیمیایی و لاستیک ترکیه (Petrol-Is)
سندیکای کارگران حمل‌ونقل ترکیه (TUMTIS)
سندیکای کارگران صنایع دخانیات، نوشابه‌سازی و غذایی ترکیه (Tekgida-Is)
سندیکای کارگران چرم‌سازی، بافندگی و نسّاجی ترکیه (Deriteks)
سندیکای کارگران ادارهٔ آموزش بازرگانی و هنرهای زیبای ترکیه (Tezkoop-Is)
سندیکای کارگران شهرداری ترکیه (Belediye-Is)
سندیکای کارگران صنایع سیمان‌سازی و شیشه‌سازی ترکیه (Kristal-Is)
سندیکای کارگران چاپ و طراحی ترکیه (Basin-Is)
سندیکای روزنامه‌نگاران ترکیه (TGS)
کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران ”کودیر“ (CODIR)
نامهٔ اتحادیهٔ جهانی ”اینداستری‌آل“ به حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران
۲۷ آوریل ۲۰۱۵ [۷ اردیبهشت ۹۴]ژنو، سوئیس
به: آقای حسن روحانی، ریاست جمهوری اسلامی ایران
ارسال از طریق: آقای محسن نظیری اصل، سفیر و نمایندهٔ دائم جمهوری اسلامی ایران در مقر اروپایی سازمان ملل متحد در ژنو
ایمیل: mission.iran@ties.itu.int
رئیس‌جمهور گرامی، آقای حسن روحانی،
من این نامه را از جانب اتحادیهٔ جهانی اینداستری‌آل (IndustriALL) به شما می‌نویسم که بیشتر از ۵۰ میلیون کارگر در صنایع معدن، انرژی و تولید در ۱۴۳ کشور جهان را نمایندگی می‌کند، تا جداً از دولت ایران بخواهم که جلوی اعمال غیرقانونی مسئولانی را که قصد دارند در راه کارگران ایران برای برگزاری و بزرگداشت اوّل ماه مه ممانعت ایجاد کنند، بگیرد.
… دولت شما کارگرانی را که در صدد تدارک و سازمان‌دهی مراسم اوّل ماه مه هستند، تحت فشار قرار می‌دهد. دولت [ایران] با همهٔ اعتراض‌ها و مناقشه‌های کارگری به مثابه مسئلهٔ امنیتی برخورد می‌کند، نه مسئلهٔ کارگری. به همین دلیل است که وقتی که کارگران خواستار حقوق عقب‌افتاده، بهبود شرایط کار یا به رسمیت شناختن حق‌شان برای تشکل در سندیکاها می‌شوند، جوّ ترس برای آنها ایجاد می‌شود.
این سرکوب شدید دولتی که موجب ضعیف و کوچک ماندن سندیکاها شده است، محیط کاری به وجود می‌آورد که بسیار خطرناک و فاجعه‌بار است. از آنجا که هیچ سازوکاری وجود ندارد که کارگران از آن طریق بتوانند از انجام کارهای خطرناک و زیان‌آور سر باز زنند، یا خواستار وسایل ایمنی و شرایط کاری ایمن شوند، در نتیجه، حوادث کاری و مرگ‌ومیر به میزان زیادی در محیط‌های کاری رخ می‌دهد.
اینداستری‌آل از خواست‌هایی که سندیکاهای ایران از دولت شما دارند حمایت می‌کند:
تصویب و اجرای مقاوله‌نامه‌های ۹۸ و ۸۷ سازمان بین‌المللی کار در مورد آزادی تشکیل سندیکا، و رفع ممنوعیت فعالیت‌های سندیکایی مطابق با مادهٔ ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران؛
به رسمیت شناختن و اجرای بی‌درنگ حق سندیکاها و کارگران ایران برای سازمان‌دهی و برگزاری روز جهانی کارگر ”اوّل ماه مه“ مطابق با مادهٔ ۲۷ قانون اساسی ایران؛
پایان دادن به اذیت و آزار، تهدید و پیگرد فعالان سندیکایی، به‌ویژه در آستانهٔ اوّل ماه مه؛
آزادی همهٔ زندانیانی که در ارتباط با فعالیت‌های قانونی و سندیکایی دستگیر شده‌اند.
با احترام
جیرکی راینا (Jyrki Raina)
دبیرکل
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری
و فدراسیون بین المللی کارگران حمل ونقل به کارزار جهانی پیوستند
خانم شارون بارو، دبیرکل کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC)، و آقای استفان کاتن، دبیرکل فدراسیون بین‌المللی کارکنان حمل‌ونقل (ITF)، در اقدام با اهمیتی در دفاع از حقوق کارگران و فعالان سندیکایی ایران و اعتراض به رفتاری که در ایران با آنها می‌شود، در روز ۱۰ اردیبهشت ماه طی نامه‌ای به علی خامنه‌ای، رهبر رژیم اسلامی ایران، که نسخه‌ای از آن نیز به حسن روحانی، رئیس جمهور، ارسال شده است، به دستگیری ابراهیم مددی و داوود رضوی، اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و همچنین محمود صالحی و عثمان اسماعیلی، فعالان کارگری کردستان، در آستانهٔ ۱۱ اردیبهشت، روز جهانی کارگر، اعتراض کردند. شارون بارو که دبیرکل بزرگ‌ترین نهاد سندیکایی جهان است، در نامه به سران رژیم در آستانهٔ روز جهانی کارگر تذکر داده است که: ”هدف ما از نوشتن این نامهٔ فوری، سؤال در مورد دستگیری و حبس داود رضوی و ابراهیم مددی، و نیز محمود صالحی و عثمان اسماعیلی از اعضای کمیتهٔ هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، در روز گذشته [۹ اردیبهشت] است. برای ما باورکردنی نیست که این افراد یک بار دیگر به خاطر انجام فعالیت‌های قانونی و حقوقی اتحادیه‌ای‌شان مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند.“
در این نامه، در اعتراض مشخص به بازداشت ابراهیم مددی آمده است: ”در مورد پروندهٔ ابراهیم مددی، این تازه‌ترین مورد بازداشت او، حرکت دیگری است در ادامهٔ رشتهٔ بلند و شرم‌آور آزار و اذیت برای آسیب رساندن به او.“
رهبران این دو نهاد سندیکایی جهان، به نمایندگی از میلیون‌ها عضو خود در سراسر جهان، از علی خامنه‌ای خواسته‌اند که این چند مورد بازداشت‌های اخیر را بررسی، و برای آزادی فعالان سندیکایی دستگیر شده در ایران مداخله و اقدام کند.
به نقل از «نامه مردم» شماره ۹۷۲، ۱۴ اردیبهشت ماه ۱۳۹۴
