غرفه های «نامه مردم» در فستیوال اومانیته و جشن «ندای مردم»
غرفهٔ ”نامهٔ مردم“، در قلبِ جشنوارهٔ ”اومانیته“
امسال هم غرفهٔ ”نامهٔ مردم“، ارگان مرکزی حزب تودهٔ ایران، در جشنوارهٔ ”اومانیته“- همچون پنج دههٔ گذشته، با برافراشتن پرچم فراخوان برای مبارزهٔ متحد در راه آزادی، دموکراسی، و عدالت اجتماعی- صحنهٔ بحث، گفتگو، و همفکریِ دیدارکنندگان ایرانی در قلبِ دهکدهٔ جهانی بود.
هشتادمین جشنوارهٔ سیاسی، اجتماعی، و هنری- فرهنگی ”اومانیته“، گردهمایی باشکوه، عظیم و مردمیِ چپِ مبارز در مسیر سوسیالیسم در فرانسه، در روزهای ۱۱، ۱۲ و ۱۳ سپتامبر/ ۲۰،۲۱ و ۲۲ شهریورماه، در پارک کورنو، نزدیک پاریس، برگزار شد. باوجود باران شدید و ممتد در دو روز شنبه و یکشنبه، این جشنواره که از سوی حزب کمونیست فرانسه و نشریهٔ ”اومانیته“- نشریه چپ وابسته به حزب کمونیست- سازماندهی میشود، امسال پرجمعیت‌تر از سال گذشته و میزبان ۵۵۰ هزار نفر مبارز امیدوار صلح و سوسیالیسم بود. صدها جلسه بحث و گفتگو، میزگرد و کنفرانس مطبوعاتی، در طول سه روز، محوطه جشنواره را به قلب تپندهٔ جنبش سیاسی اروپا مبدل کرده بود. بحران اروپا و خاورمیانه موضوع محوری بود: بحران در یونان، حملات تروریستی در فرانسه، ادامهٔ جنگ و درگیری‌ها در سوریه و عراق، بحران مهاجرین و همچنین نقش چپ فرانسه و سیاست‌ها و ابتکار عمل‌های آن برای برون‌رفتِ فرانسه و اروپا از این بحران‌ها، ازجمله مسائل مطرح در بحث‌های فستیوال بود. اعلام پیروزیِ جرمی کوربین، نمایندهٔ جناح چپ حزب کارگر انگلستان در به‌دست گرفتن رهبری حزب در این کشور، در ظهر روز شنبه موردتوجه ویژه شرکت کنندگان در فستیوال قرار گرفت. حضور چهره هائی چون یانیس واروفاکیس، وزیر سابق دارائی یونان از حزب سیریزا، و نیز اسکار لافونتن، رهبر حزب چپ آلمان، به این جشنواره جلوه ویژه ای داده بود. حضور و فعالیت متنوع نمایندگان اکثر احزاب کمونیست و پیشرو جهان، و بخش فعال و جذاب جشنواره که غرفه‌های روزنامه‌های چپ و وابسته به حزب‌های کمونیست و کارگری که مثل هرسال به‌طورعمده در قلب دهکده جهانی متمرکز بودند، همواره به این جشن باشکوه چهره بسیار ویژه‌ای می‌دهد. علاوه بر غرفهٔ ”نامه مردم“، غرفه‌های دیگر سازمان‌های چپ ایران، ازجمله غرفه مشترک سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، سازمان اتحاد فدائیان ایران و شورای موقت سوسیالیست‌ها، و همچنین غرفه سازمان فداییان (اقلیت) در جشنواره ”اومانیته“ فعال بودند.
غرفهٔ ”نامه مردم“، با آرم و نام حزب تودهٔ ایران و شعار بزرگ پارچه‌ای در رابطه با فراخوان مبارزهٔ متحد برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی، و همچنین پوسترهای متعدد و گویائی در رابطه با کارزارِ آزادی برای زنان زندانی سیاسی، ازجمله بهاره هدایت، نرگس محمدی، و آتنا دائمی، و نیز در رابطه با حمایت از مبارزه‌های سندیکایی کارگران ایران و ضرورت التزام دولت جمهوری اسلامی به قبول و اجرای مقاوله‌نامه‌‌های سازمان جهانی کار، و همچنین در حمایت از مبارزه معلم‌های ایران و خواستِ آزادی فعال‌های صنفی معلم، ازجمله اسماعیل عبدی، رسول بداقی، محمد داوری، پور سلیمان، و عبدالله مؤمنی، و در ارتباط با یادمان بیست‌و‌هفتمین سالگرد فاجعه ملی سال و قتل‌عام زندانیان سیاسی در ۱۳۶۷، و سرآخر، پوستر گویایی در رابطه با مخالفت حزب تودهٔ ایران با مجازات اعدام، و این واقعیت که در فاصله بین نیمهٔ دی‌ماه ۱۳۹۳ و هفته آخر تیرماه جاری، نزدیک به ۷۰۰ نفر- یعنی به‌طورمیانگین بیش از سه نفر در روز- در ایران اعدام شده‌اند، بر دیواره‌های غرفه آویخته شده بودند. در گوشه‌یی از غرفه نامه مردم، اسناد و کتابهای منتشر شده از سوی حزب توده ایران، به زبان‌های فارسی، فرانسه، و انگلیسی، در معرض دید و توجه مراجعه‌کنندگان به غرفه قرار داشت. رفقای گردانندهٔ غرفه همچنین با ارائه اعلامیه‌یی ویژه به زبان فرانسه، که تاریخچهٔ مختصر حزب توده ایران و مبارزات حزب، شرایط سیاسی کنونی در ایران و در منطقه، و تحلیل و توضیحِ سیاست حزب در برخورد با آن‌ها را در برداشت، مراجعه‌کنندگان را با مبارزه مردم ایران در جهت تغییرهای ترقی‌خواهانه آشنا می‌کردند. در طول مدت جشنواره صدها شهروند ایرانی از غرفه حزب بازدید کردند و ضمن بحث و گفتگو با مسئولان غرفه و هواداران حزب، درجریان تحول‌های سیاسی کشور قرار گرفتند. فعالان و هواداران حزب با غذاهای ایرانی از مراجعه‌کنندگان به غرفه نامه مردم پذیرایی می‌کردند. در خلال روزهای برگزاری جشنواره، کادرها و نمایندگان سازمان‌های سیاسی چپ ایران، ازجمله رفقای سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) و سازمان اتحاد فدائیان از غرفه نامه مردم بازدید کردند و با رفقای مسئول در رابطه با چالش‌های پیش‌رویِ جنبش مردمی در راه دستیابی به صلح، پیشرفت، و دموکراسی واقعی به گفتگو و تبادل‌نظر پرداختند. در بعدازظهر روز یکشنبه، هیئت نمایندگی حزب توده ایران با حضور در غرفهٔ مشترک سازمان‌های چپ ایرانی، با رفقای مسئول غرفه دربارهٔ تحول‌های سیاسی کشور و ضرورت اتحادعمل نیروهای چپ و ترقی‌خواه در رابطه با مسائل مبرم پیش‌رویِ جنبش، گفتگو و تبادل‌نظر کردند.
غرفه نامه مردم همچنین مورد بازدید فعالان و مسئولان و نمایندگان حزب‌های کمونیست و چپ جهان، ازجمله عراق، لبنان، افغانستان، انگلستان، برزیل، ایتالیا، و فرانسه قرار گرفت. در طول روزهای برگزاری جشنواره، نمایندگان کمیته مرکزی حزب توده ایران با مسئولان حزب‌های کمونیست – کارگری و چپِ فرانسه، آلمان، لبنان، افغانستان، عراق، فنلاند، آرژانتین، سنگال، بولیوی، پرو، تونس، الجزایر، مراکش، و فلسطین ملاقات و دربارهٔ شرایط کنونی مبارزه برای صلح و پیشرفت گفتگو کردند.
مراسم رسمی افتتاح ”دهکده جهانی“
در صبح روز شنبه، دهکده جهانی با حضور نمایندگان احزاب شرکت‌کننده و مهمانان جشنواره، ازجمله مقام‌های رسمی و سفیران برخی کشورهای شرکت‌کننده در آن، و با سخنرانی پاتریک لو هیاریک، سردبیر و مسئول روزنامه اومانیته، افتتاح گردید
.
حضور رفیق جراردو هرناندز، یکی از پنج میهن‌پرست کوبائی که تا پائیز گذشته و بهبود روابط دیپلماتیک بین ایالات‌متحده و کوبا، مدت ۱۵ سال در ایالات‌متحده زندانی بودند، و همچنین شخصیت‌های سیاسی و فعالان برجسته کُرد و فلسطینی در مراسم افتتاحیه و در کنار سردبیر اومانیته، برجسته بود. رفیق لو هیاریک پس از خوش‌آمد گوئی و تشکر از مدعوین، از ضرورت همبستگی نیروهای مبارز در عرصهٔ ارزش‌های انسانیِ جهان‌شمول، پیشرفت‌های علمی، فرهنگی، و امید به آینده، و نیز از ضرورت همبستگی در ارائهٔ جایگزین برای سیاست جنگ، غارت، خودخواهی‌ها، بلاهای محیط زیستی سخن راند. او گفت: ”چهره کودک بی‌جان در ساحل دریا در ترکیه گویای همه این خودخواهی‌ها و فجایع است. اعلامیه حقوق بشر مصوب ۱۹۴۸ در پاریس ما را به حفظ حقوق پناهندگان موظف می‌کند. ما باید در غلبه بر هیولای جنگ و خون‌ریزی و ددمنشی در سوریه، عراق، لیبی و در آفریقا همهٔ توان خویش را به‌کار گیریم. با جنگ‌های امپریالیستی که هدفش کنترل منابع انرژی است مبارزه کنیم، پشتیبانی‌های ایالات‌متحده آمریکا از شیخ‌نشینان خلیج‌فارس و فشار آن‌ها به جنبش‌های آزادی‌بخش و نتایج خانمان‌سوز جنگ‌ها در افغانستان و عراق ولیبی را افشا کنیم. و اکنون در افشای دولت ترکیه، عضو برجسته ناتو، که رزمندگان شجاع کُرد را بمباران می‌کند بکوشیم، رزمندگانی که با تمام وجود از کوبانی در برابر توحش داعش دفاع می‌کنند. ننگ بر کسانی که این رزمندگان ازجان‌گذشته را تروریست می‌خوانند. ما خشم خود از انفعال دولت فرانسه در برابر این جنایت‌ها را ابراز می‌داریم. ما با مردم فلسطین، مردم کُرد، ملت‌های افریقا، یعنی با مردم کشورهایی که در آن‌ها نیروهای تروریستی قدرت‌نمائی می‌کنند همبستگی خود را ابراز می‌داریم. ما وظیفهٔ خاصی نسبت به کشورهای آفریقائی داریم و به آن‌ها بدهکاریم که باید جبران کنیم. در این چشم‌انداز تیره‌وتار، توافقنامه هسته‌ای با ایران روزنهٔ امید را می‌گشاید.۱۴ سال مذاکره برای رسیدن به این توافق نشان از آن دارد که با سرسختی می‌توان از خطرها و اثرات وخیم درگیری، خصومت و محاصره جلوگیری کرده و روزنه‌یی برای حرکت به جلو باز کرد. برای مبارزه با داعش باید زیر پرچم سازمان ملل و با کمک نیروهای دمکراتیک اقدامی همه‌جانبه کرد. و در خاورمیانه، برای حاکم شدن نیروهای سکولار و دمکراتیک باید اقدام کرد، باتوجه به اینکه صلح در منطقه نیازمند پاک‌سازی آن از همه سلاح‌های هسته‌ای است. تنش و درگیری‌های مسلحانه در اوکراین و حمایت ناتو از کشورهای شرق اروپا، نگران‌کننده است. با افزایش تنش، مسئله اکراین حل نمی‌شود، بلکه برعکس، در فرایند همکاری‌ای ازجمله با روسیه، در حکم قدرتی اروپائی، می‌توان به صلح دست یافت. امروز اروپا نیاز به یک قرارداد هلسینکی جدید دارد. توافقنامه هلسینکی ۲! دوستان عزیز، رفقای گرامی، ما صمیمانه امیدواریم که شهروندان جهان در کنفرانس جهانی محیط‌زیست که به‌زودی در نزدیکی همین پارک برگزار میشود، بتوانند تصمیم‌های مؤثری بگیرند. چون بدون تلاش برای کاهش گازهای گلخانه‌ای، افزایش متوسط دمای جهان در پایان قرن به ۴ تا ۶ درجه می‌رسد. باتوجه به اینکه اگر تا سال ۲۱۰۰ تنها ۲ درجه افزایش دما داشته باشیم، سطح آب دریا ۷۵ سانتیمتر تا ۱ متر بالا خواهد آمد که مشکلات فراوانی در بر خواهد داشت. خشک‌سالی، طوفان، و مهاجرت، گریبان‌گیر میلیون‌ها نفر از جمعیت جهان خواهد شد. نیاز به همبستگی‌ای بین‌المللی آشکار است. چگونه می‌توان پذیرفت که دارائی ۶۷ خانواده ثروتمند جهان معادل دارائی بیش از نیمی از بشریت باشد، یعنی حدود ۳ میلیارد و ۵۰۰ هزار نفر از مردان و زنان جهان؟ چگونه بپذیریم که نیمی از جوانان جهان با کمتر از ۲ دلار در روز زندگی کنند؟ چگونه می‌توان پذیرفت که در اروپا ۱۲۰ میلیون نفر زیرخط فقر زندگی کنند؟ موافقت‌نامه‌های تجارت آزاد بین اتحادیه اروپا و کانادا، بین اتحادیه اروپا و ایالات‌متحده، و یا توافقنامه تجارت آزاد بین اتحادیه اروپا و کشورهای غرب آفریقا- که درحال‌حاضر بر سر آن در حال مذاکره‌اند- و یا پیش‌نویس معاهده تجارت آزاد بین ایالات‌متحده و کشورهای آسیایی (که چین از آن کنار گذاشته شده است) وضعیت را بدتر خواهد کرد. هوا، آب، انرژی، آموزش‌وپرورش، مسکن، حمایت اجتماعی نیازهای مشترک بشری است و باید تضمین شود. این همان چیزی است که ما آن را کمونیسم می‌نامیم. سیاست‌های ریاضتی تحمیلی به یونان، وضع یونان را وخیم‌تر کرده و بدهی‌های نامتعارف، غیرقابل پرداخت‌اند، حتی صندوق بین‌المللی پول نیز توضیح می‌دهد که بازپرداخت بدهی‌ها غیرعملی است. باید این بدهی‌ها لغو و یا بازنگری شوند. ما و بسیاری از دوستان اروپایی، اسپانیایی، پرتغالی، ایتالیایی، آلمانی و یا انگلیسی، همبستگی‌مان را با مردم یونان اعلام می‌کنیم. ما می‌توانیم جنبش مترقی اروپائی‌ای را جانشین اروپای بانکداران کنیم. تغییر فقط در مورد پذیرش پناهندگان اتفاق نیفتاده است، پاپ فرانسیس در بولیوی می‌گوید: پول به بت تبدیل شده، ما به تغییر نیاز داریم. در برزیل، روسیه، هند، چین، آفریقای جنوبی، اتحادیه بریکس در حال برپایی بانک توسعه است. تجدید روابط دیپلماتیک کوبا و ایالات‌متحده خبر خوبی است. ما پیام‌آور حاکمیت مردم، دموکراسی، بحث، گفتگو، همکاری، و همبستگی همگان در راه به‌وجود آوردنِ جهانی نو هستیم.“
اتحادِ چپ را آوا کنیم!
در طول سه روزِ بسیار بارانی، طنین هموارهٔ نوای موسیقی و کنسرت‌ها، بحث، گفتگو و سخنرانی‌ها در غرفه‌های گوناگون، که طرفداران فراوانی داشت و چندین برابر ظرفیت غرفه‌ها بود. روز شنبه، یانیس واروفاکیس، وزیر سابق دولت سیریزا، در غرفهٔ اومانیته و در حضور جمع کثیری، سخنرانی بسیار مهمی در رابطه با تحول‌های سیاسی یونان و شرایطی که به استعفای او از دولت منجر شد و همچنین مبارزه دشوار سیاسی درپیشِ رو سخن گفت. او چنین اظهار داشت: ”آلکسیس سیپراس و سیریزا راهی را انتخاب کردند که من نمی‌توانستم دنبال کنم. فکر می‌کنم که نمی‌بایست این برنامه را قبول می‌کردند. چپ نباید برنامه‌یی که با آن موافق نیست قبول کند. رفقایی، حزب سیریزا را ترک کرده و حزب جدید اتحاد مردمی را تأسیس کردند، من دنبال آن‌ها نیز نمی‌توانم بروم. این انشعاب برای من بسیار غم‌انگیز است. برنامه ریاضتی تحمیلی از سوی اتحادیه اروپا قابل‌اجرا نیست و اجرا نخواهد شد. چون آتش‌فشان انفجار تازه‌ای بروز خواهد کرد با هزینه سنگین انسانی. برای رویارویی با این شرایط، چپ باید متحد شود. و من در آن حضور خواهم داشت.“
اتفاق دیگری که در جشن موردتوجه قرار گرفت، تصمیم حزب متحد چپ فرانسه در پیوستن به حزب کمونیست فرانسه بود. ازاین‌پس، رهبران و فعالان و اعضای این حزب در رهبری وحیا‌ت مبارزاتی حزب کمونیست فرانسه شرکت خواهند کرد. در بیانیه‌یی مشترک، رهبران دو حزب چنین اظهار داشتند: ”از چندین سال پیش ما شاهد هم‌گرائی دو حزب برای ایجاد پروژه نو اجتماعی و دمکراتیک بودیم.“
حزب متحد چپ در سال ۲۰۰۹ با انشعاب از حزب جدید ضد سرمایه‌داری (ان پی ای)، شکل گرفت.
بحران اروپا در پرتو آنچه در یونان گذشت
در غرفه‌ها ازجمله در غرفه حزب چپ عضو جبهه چپ، مسئله بحران اروپا و تحمیل سیاست اقتصاد ریاضتی به یونان موردبحث بود. قابل پیش‌بینی بود که پیروزی چپ در یونان، کشوری که اقتصادش فقط ۲ درصدِ اقتصاد اروپا را تشکیل می‌دهد، به تغییر سیاست در اروپا منجر نخواهد شد. بنابراین، سؤال اساسی این بود که پس چگونه می‌توان تأثیرگذار بود؟ اولین نکته که در بحث‌ها توجه را جلب می‌کرد این بود که اگر توازنِ قوا وجود نداشته باشد، تصور اینکه با گفتگو بتوان دل رهبران اروپای لیبرال را نرم کرد تا از سیاست‌شان دست بردارند، بیهوده است. سپس این سؤال مطرح می‌شد که آیا سیپراس می‌توانست توازنِ قوایی نسبی به‌وجود آوَرَد تا چنین برنامهٔ سختی به یونان تحمیل نشود؟ همچنین این سؤال مطرح شد که اگر دولت یونان به‌صراحت می‌گفت که وام‌هایی که به‌صورت نامشروع به یونان تحمیل شده را نمی‌پردازد، و اصولاً هرگز توانِ پرداختِ آن را ندارد، و به‌دنبال آن، بانک‌های کشور را کنترل می‌کرد، چه اتفاقی می‌افتاد؟ دلیل مطرح کنندهٔ سؤال این بود که، هیچ مکانیسمی برای بیرون کردن یک کشورِ عضو پیش‌بینی نشده و دیگر اینکه، خروج یک کشور از حوزه یورو نتایجی غیرقابل‌پیش‌بینی در برمی‌داشت. خلاصه اینکه، آیا راه دیگری برای سیریزا وجود داشت و دارد؟ در مورد تجربه مشابه دیگر در اروپا، برای مثال، در اسپانیا، چه چیزی را می‌توان تغییر داد؟ آیا فرانسه از یونان مجهزتر است تا بتواند با آلمان رویارویی کند؟ آیا بازهم می‌توان امید داشت که می‌توان در درون ساختار کنونی اروپا و پول واحد یورو عملی انجام داد؟
پاتریک لو هیاریک، مدیر روزنامه اومانیته، چنین پاسخ می‌دهد: ”نیاز به برپاییِ جنبشی اکثریتی‌ای است که بتواند طرفداران پول در اروپا را به‌زانو درآورد.“ در این مورد پوریا امیرشاهی، نماینده مجلس فرانسه از حزب سوسیالیست، و مخالف برنامه‌های رئیس‌جمهور اولا‌ند، چنین اظهارنظر می‌کند: ”بزرگی این چالش [برپاییِ جنبشی اکثریتی] به‌اندازه‌ای است که هر نوع موضع مشترک را دشوار می‌سازد.“ بااین‌وجود، اکثر رهبران مترقی در اروپا بر این باورند که رسیدن به این موضع مشترک و هم‌گرائی ضروری است.
گردهمایی بزرگ جشنواره!
در عصر روز یکشنبه و ساعاتی پیش از پایان این جشنواره عظیم، طبق سنت هرساله، در گردهمایی‌ای وسیع در میدان بزرگ جشن، و در حضور نمایندگان حزب‌های شرکت‌کننده و همچنین اعضای رهبری حزب کمونیست فرانسه، مراسم رسمی اختتامیه جشنواره برگزار شد. در این مراسم رفیق پیر لوران، دبیر ملی حزب کمونیست فرانسه، سخنرانی مفصلی ایراد کرد.
در ابتدای مراسم، مسئول انجمن امداد مردمی فرانسه از ”فقر و بدبختی سیاه و ۲٫۸ میلیون نفری که برای امداد خواهی مراجعه کردند“ سخن گفت. سپس رئیس انجمن پزشکان اضطراری از ۶۷ مرکز پزشکی اضطراری که در حال بسته شدن است گزارش داد. در این هنگام موریس اولریش، حضور فرزندان و خانواده کشته‌شدگان در هفته‌نامهٔ شارلی ابدو را اعلام کرد. مراسم یکپارچه شور و هیجان شد. با سخنرانی ”الزا ولنسکی“، کاریکاتوریست شارلی ابدو و اومانیته، و آنگاه با سخنرانی مبارزان کُرد از کوبانی و مهاجران، این لحظات پرشور ادامه یافت. در پایان، پیر لوران، دبیر ملی حزب کمونیست فرانسه، از همبستگی با مهاجران، نیاز به تشدید توازنِ قوا در مبارزه با سیاست‌های ریاضتی در اروپا، مقابله با حملات علیه قانون کار، سخن گفت و تمام نیروهای جبهه چپ را به همبستگی فراخواند:“در این جشن باشکوه، ما جملات شِکوه‌آمیز بر زبان نمی‌آوریم، از برابری، برادری، آزادی و عدالت اجتماعی می گوئیم. در اینجا امید را بنا کرده و هرگز دلسرد نمی‌شویم، در اینجا از صلح و انترناسیونالیسم سخن می گوئیم. در این جشن ما هرگز غم عظیم کشتار شارلی ابدو را فراموش نمی‌کنیم. تروریسم از ناامیدی، جهل، و افق تاریک تغذیه می‌کند. در مقابل آن، نیروی برابری، آینده‌یی بهتر برای همه، و اعتمادبه‌نفس را ارتقا می‌دهیم. مبارزه با تروریسم را نمی‌توان همیشه با جنگ، بدون تدارک صلح، به‌سرانجام رسانید. بار دیگر فرانسه در سوریه راه اشتباهی را درپیش می‌گیرد. در سوریه که بیش از هر جای دیگر در هرج‌ومرج است، وقت آن رسیده که فرانسه اولویت را به گردآوری همه نیروهای درگیر به دور میز مذاکره زیر رهبری سازمان ملل اختصاص دهد، بدون آنکه روسیه و ایران کنار گذاشته شوند. در مبارزه با داعش باید ریا و تزویر را کنار گذاشت. فرانسه باید با کشورهائی که به داعش کمک می‌کنند به‌سختی مقابله کند، از نیروهائی که با داعش مبارزه می‌کنند حمایت مادی و سیاسی کند. فرانسه می‌تواند به‌عنوان‌مثال حمایتش را به نیروهای دمکراتیک کُرد و عراقی افزایش دهد. فرانسه باید وظیفه همبستگی خود را انجام دهد. قبول ۲۴ هزار نفر پناهنده در دو سال کافی نیست. مبارزه با ریاضت اقتصادی و مقررات‌زدایی، مبارزهٔ اصلی چپ در اروپاست. برای اولین بار امسال یک ملت، مردم یونان، و حزب سیریزا این مبارزه را به شورای اروپا کشاندند. شب ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۵ آلمانِ آقای شویبله، این حرکت را با تحمیل برنامه ریاضتی به شکست کشانید. آن‌ها توانستند چنین برنامه‌یی را تحمیل کنند، چون مبارزات مشترک ما در کنار یونان هنوز به‌اندازه کافی قدرتمند نبود. آن‌ها تحمیل کردند، زیرا فرانسه نقش خود را بازی نکرد. خروج فقیرترین کشورها از حوزهٔ یورو- که خانم مرکل خواهان آن است- راه‌حل نیست. فرانسه، مردم فرانسه، همراه دیگران، می‌توانند و باید مبارزه برای حوزهٔ یورویی کاملاً متفاوت در ساختار و هدف را به‌سرانجام رسانند. آیا فکر می‌کنید که اگر مردم یونان بار دیگر سیریزا و الکسی سیپراس ر انتخاب کنند، رهبران مالی اروپا به خواب خرگوشی خواهند رفت؟ فکر می‌کنید با شنیدن خبر پیروزی جرمی کوربین در انگلستان و یا پیروزی نیروهای جایگزین در بارسلون، مادرید، دوبلین و تورنج در آلمان خواب آسوده خواهند داشت؟ زمان آن رسیده است که ما مبارزاتمان با سیاست‌های ریاضتی، مقررات‌زدایی را تشدید کنیم. حمله به قانون کار هدیه تازه ایست برای کارفرمایان. باید در انتخاباتِ پیشِ‌رو همه نیروهای مخالف سیاست اقتصاد ریاضتی لیست مشترک ارائه کنند. من افتخار می‌کنم که مسئول حزبی هستم که به‌زودی صدمین سالگردش را جشن می‌گیرد. صدسال عشق بی‌وقفه به میهن‌مان فرانسه. ما هرگز ایدهٔ جهانی بهتر را رها نخواهیم کرد. ایستاده‌ایم و ایستادگی خواهیم کرد.“
غرفۀ نامۀ مردم در “جشن ندای مردم” در شهر وین (اتریش)
غرفهٴ ”نامه مردم“ارگان مرکزی حزبما ن امسال نیز همانند سالهای گذشته در نخستین آخرِ هفتهٴ ماه سپتامبر (شنبه و یکشنبه ۵ و ۶ سپتامبر) در ۶۹مین سال برگزاری جشن با شکوه ”ندای مردم“جشن نشریۀ حزب کمونیست اتریش (روزنامه وارگان مرکزی سابق حزب کمونیست اتریش که در حال حاضر از سوی این حزب به صورت نشریه ماهانه منتشر می شود) در فضای باز، در پارک پراتر شهر وین، برقرار بود. رفقای تودهای امسال هم با همت و مهر فراوان غرفه ”نامه مردم“را در ”دهکده همبستگی“در کنار حزب‌های کمونیست و سازمان‌های 
پیشرو و مترقی جهان برپا کردند.
برقراری میز کتاب در بخش جلویی غرفهٴ ”نامه مردم“که شامل کتابهای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و همچنین کتابهای تئوریک مارکسیستی ـ لنینیستی که در چندساله اخیر توسط حزب تودهٴ ایران نشر و بازنشر یافته، توجه همگان را به‌سوی خود جلب می کرد. رفقا ترانسپارنتهایی که شعارهای حزب تودهٴ ایران، که همان انعکاس آرزوهای قلبی مردم ایران است را همچون: ”آزادی برای زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران!“و ”باهم به سوی تشکیل جبهه واحد ضد دیکتاتوری و طرد رژیم ولایت فقیه!“، ”تفاوت در اندیشه، اتحاد در عمل، مبارزه با دیکتاتوری“و ”مردم و تاریخ میهن ما جنایت هولناک ”فاجعه ملی“را فراموش نخواهند کرد!“در داخل چادر غرفه نصب کرده بودند که جلوهٴ پرمعنایی به غرفهٴ ”نامه مردم“بخشیده بود.
در این دو روز ده ها تن از هم میهنان ایرانی ساکن اتریش، شهروندان اتریشی، افغانی و دیگر ملیت ها ازغرفۀ حزب ما بازدید کردند ودرخلال بحث ها و گفتگوهای دوستانه با رفقای ما با نظرات حزبمان پیرامون مسائل ایران و جهان آشنا شدند.
رفقای تودهای در این دو روز با وجود هوای بارانی و باد شدید تلاش کردند با پخش ده ها اعلامیههایی فارسی و آلمانی (توده اینفو) همچون ”محکوم کردن تلاش مذبوحانهٔ دستگاهِ ولایت برای لاپوشانیِ تعامل خفت‌بار با آمریکا“و ”اعلامیه محکومیت تاریخی رژیم ولایت فقیه و رهبران آن در کشتار جنایتکارانه زندانیان سیاسی در سال ۶۷“به بحث و گفتگو و انتقال نظریات حزب تودهٴ ایران دربارهٴ مسایل مهم سیاسی ایران و جهان به دوستداران و بازدیدکنندگان ایرانی و خارجی از غرفه نامه مردم بپردازند.
شرکت هواداران حزب در “جشن خانۀ مردم” در شهر گراتس (اتریش)
امسال نیز همانند سال گذشته هواداران حزب در اتریش در روز شنبه ۱۲ سپتامبر در “جشن خانۀ مردم” در شهر گراتسِ اتریش شرکت کردند. این بار نیز در این جشن که هر ساله از سوی حزب کمونیست اتریش در شهر گراتس برگزار می شود هزاران نفر شرکت کننده توانستند از برنامه های سیاسی، هنری و غرفه های گوناگون آن دیدن کنند. رفقا و هواداران حزب نیز با برپایی میز کتاب و دادن اطلاعات توانستند با علاقمندان ایرانی، اتریشی و دیگر ملیت ها پیرامون رویدادهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران، اوضاع خاورمیانه و جهان به بحث و گفتگو بپردازند و با پخش اعلامیه به زبان های فارسی و آلمانی (توده اینفو) به روشن گری در مورد مسائل ذکر شده بپردازند. امسال نیز نمایندگانی از حزب های پیشرو و کمیته های همبستگی با کشورهای جهان از جمله کوبا، کلمبیا، مجارستان، افغانستان و ترکیه در این جشن شرکت داشتند.
حضور هواداران حزب در این جشن این بار نیز امکان ارائه تجربیات و ارتباط بیشترحزب را با سایر سازمان های مترقی در کشورهای همسایه ما (از جمله ترکیه) به همراه داشت.
به نقل از «نامه مردم»، شماره ۹۸۲، ۳۰ شهریورماه ۱۳۹۴
