غرفهٔ حزب تودهٔ ایران، در فستیوالِ نشریهٔ «آوانته»، ارگان حزب کمونیست پرتغال
دیواره‌های غرفهٔ حزب توده ایران با گل سرخ سمبل حزب، و پوسترهای: ”به همهٔ تحریم‌های اقتصادی علیه ایران پایان دهید“، اعلام‌های همبستگی با زندانیانِ سیاسیِ ایران، شعارهای: آزادی برای زندانیان سیاسی زن، ازجمله بهاره هدایت، نرگس محمدی، و آتنا فرقدانی، اعلام‌های همبستگی با فعالان سندیکایی ایران، ازجمله فعالان زندانی کانون صنفی معلمان ایران، فراخوانِ مبارزه برای حقوق زنان، کارگران، و جوانان، و تصویرهایی مرتبط با یادمان جان‌باختگانِ فاجعهٔ ملی در سالروز آن، پوشیده شده بود.
دیدار و گفتگوی نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران با رهبران و دبیرکل حزب کمونیست پرتغال، رفیق جرونیمو د سوزا.
دیدارِ رفیق مانوئل رودریگز، عضو هیئت سیاسی و سردبیر ”آوانته“، از غرفهٔ ”نامهٔ مردم“ و قدردانی از حضورِ نمایندگان حزب تودهٔ ایران.
سی‌ونهمین جشنوارهٔ باشکوه نشریهٔ ”آوانته“، ارگان حزب کمونیست پرتغال، باشکوه بی‌نظیری در روزهای ۱۳ تا ۱۵ شهریورماه/ ۴ تا ۶ سپتامبر، در پارک وسیع متعلق به حزب در شهر کارگری سیشل، واقع در حاشیهٔ جنوبی رودخانهٔ تاگوش و در فاصله کوتاهی از لیسبون، پایتخت زیبای پرتغال، برگزار شد. این فستیوال از ۱۹۷۶، دو سال پس از انقلاب ”میخک“ در آوریل ۱۹۷۴، هرساله، در حومهٔ لیسبون برگزار شده است، و درحال‌حاضر یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های سیاسی- اجتماعی اروپا محسوب می‌شود. فستیوال ”آوانته“ امسال در فضای پررقابت انتخابات پارلمانی پرتغال جشن گرفته شد. در استقبال از انتخابات پارلمانی پرتغال- که قرار است روز ۱۲مهرماه/ ۴ اکتبر برگزار شود- حزب کمونیست پرتغال کارزار همه‌جانبه‌ای به‌منظور افزایش تعداد کرسی‌های پارلمانی ”ائتلاف اتحاد دموکراتیک“ (سی.دی. یو.) که در آن حزب سبزهای پرتغال نیز حضور دارد، سازمان داده است. حزب کمونیست در انتخابات پارلمان اروپا، دو سال قبل، نزدیک به ۱۳ درصد آرا را به‌دست آورد، و در این دوره می‌کوشد میزان آرا خود را تا ۱۴ درصد بالا ببرد.
جشنوارهٔ آوانته صحنهٔ مهم‌ترین نمایش قدرت حزب کمونیست پرتغال در بسیج تمامی امکان‌های انسانی و تشکیلاتی‌اش است. حزب کمونیست پرتغال در قلب جامعه و طبقه کارگر پرتغال جای دارد، و در این عرصه است که فعالیت و مبارزه می‌کند. جشنواره امسال بار دیگر با جلب ده‌ها هزار شرکت‌کننده- از جوانان و نوجوانان گرفته تا کمونیست‌های مسن و باتجربه که در انقلاب حضور مستقیم داشتند- شکوه ویژه‌ای داشت. فستیوال با شرکت نزدیک به سیصد هزار فعال چپ و ترقی‌خواه پرتغالی باموفقیت بسیار برگزار شد، و در طول سه روز برگزاری آن، مجموعه‌یی متنوع از برنامه‌های سیاسی، هنری، اجتماعی به‌اجرا درآمد. حضور جوانان در این جشنوارهٔ سیاست و هنر همراه با نظمی ویژه، بی‌نظیر بود و نخ‌نما و بی‌پایه بودن پیش‌بینی‌ها و موعظه‌های رسانه‌های سرمایه‌داری را، مبنی بر اینکه سوسیالیسم دیگر برای نسل جوان جذابیتی ندارد، به‌نمایش گزارد. در حقیقت، در گوشه گوشهٔ این جشنواره حضورِ پرشور جوانان و تمایل‌شان به شرکت در مبارزه در مسیر صلح و سوسیالیسم جلوه‌گر بود. شرکتِ ده‌ها هزار جوان مبارز پرتغالی در مراسم افتتاحیه و پایانی جشنواره،که پرچم‌های سازمان جوانان کمونیست پرتغال، حزب کمونیست و ”ائتلاف اتحاد دموکراتیک“ را به‌اهتزاز درمی‌آوردند، و همچنین طنین نواهای کنسرت‌های موسیقی، جلوهٔ نمایشگاه‌های هنری، گستردگیِ نمایشگاه کتاب، گوناگونیِ نشریه‌ها در زمینهٔ مسائل بین‌المللی و رویدادهای فرهنگی، فضایی به‌واقع فوق تصور، تحسین‌آمیز، و بسیج گرانه به‌وجود آورده بودند.
حضور نزدیک به ۶۰ هیئت نمایندگی از حزب‌های کمونیست، جنبش‌های آزادی‌بخش و نیروهای ترقی‌خواه از کشورها و قاره‌های مختلف و جنب‌وجوش و فعالیت‌های متنوع‌شان، به جشنواره خصلتی انترناسیونالیستی داده بود.
در فستیوال آوانته، امسال نیز همچون یک دهه گذشته، به‌دعوت رهبری حزب کمونیست پرتغال، غرفهٔ حزب توده ایران در قلب ”صحنهٔ بین‌المللیِ“ محوطهٔ فستیوال، پیام‌آورِ مبارزهٔ مردم زحمتکش و طبقه کارگر ایران در راه صلح، دموکراسی، عدالت اجتماعی، و حقوق بشر، و برضدِ تحریم‌های امپریالیستی بود. باتوجه به تنوع فعالیت‌های تبلیغاتی غرفهٔ حزب تودهٔ ایران، امسال برگزارکنندگان جشنواره آوانته، با تغییر آرایش قسمتی از محوطه بین‌المللی، غرفهٔ حزب ما را در محل ورودی اصلی و در مجاورت غرفه‌های حزب‌های کمونیست ترکیه و یونان و در همسایگیِ غرفه‌های چین، کلمبیا، و اسپانیا، قرار داده بودند. غرفهٔ نشریهٔ ارگان حزب تودهٔ ایران، که با آرم بزرگ حزب و ده‌ها پوستر گویا و زیبا با شعارهای سیاسی مرتبط با مبارزه زحمتکشان و مردم ایران پوشیده شده بود، جلوه ویژه‌ای داشت. به‌ابتکارِ حزب کمونیست پرتغال، اعلامیه‌یی دوصفحه‌ای به زبان پرتغالی همراه با نقش سمبل حزب، و با تیتر: ”حزب توده ایران، ۷۴ سال مبارزه در راه صلح، دموکراسی، و سوسیالیسم“، که تاریخچه‌یی کوتاه و نکته‌هایی عمده از حیات، فعالیت، و موضع‌گیری‌های سیاسی حزب تودهٔ ایران و همچنین توضیحی دربارهٔ شرایط کنونی ایران را دربر داشت، در میان هزاران بازدیدکنندهٔ جشنوارهٔ آوانته توزیع می‌شد. غرفه ”نامهٔ مردم“ همچنین با ارائه نشریه‌های انگلیسی‌زبان ”توده نیوز“، با مقاله‌هایی در ارتباط با کارنامه دولت حسن روحانی در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی، شرایط فاجعه‌بار کشور درنتیجه سیاست‌های رژیم، موافقت‌نامه وین در پایان مذاکره‌های ایران و کشورهای ”۵به‌علاوهٔ۱“ در مورد پرونده هسته‌ای، اعلامیه‌های کمیته مرکزی حزب تودهٔ ایران، شمارهٔ جدید نشریهٔ ”ایران امروز“ (نشریهٔ کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران)، و بولتن‌های ویژه در رابطه با جنبش کارگری و زنان در کشور به علاقه‌مندانِ پیگیری مسائل ایران، به مرکزی برای بحث در رابطه با مسائل ایران و خاورمیانه تبدیل شده بود. غرفه حزب توده ایران در طول مدت جشنواره همچنین مورد بازدید رفقای رهبری حزب کمونیست پرتغال و ازجمله رفیق مانوئل رودریگز، سردبیر نشریه ”آوانته“ و هیئت‌های نمایندگی حاضر در فستیوال قرار گرفت. رفیق رودریگز در قدردانی از فعالیت سیاسی گسترده غرفه نامه مردم اظهار داشت که، کارکرد غرفه ایران نمونه برجسته‌ای از ابتکار عملی برای آموزش کادرهای چپ و حزب کمونیست پرتغال در رابطه با مسائل بین‌المللی در دورهٔ برگزاری جشنواره است. نمایندهٔ حزب‌مان،در مراسم ضیافت ناهاری که رهبری حزب کمونیست پرتغال به‌افتخار نمایندگان حزب‌های کمونیست- کارگری و ترقی‌خواه شرکت‌کننده در جشنواره برپا کرده بود، با رفیق ”جرونیمو دو سوزا“، دبیرکل حزب برادر، ملاقات و گفتگو کرد. نمایندهٔ حزب‌مان همچنین به‌دعوت رهبری حزب کمونیست پرتغال در روز ۷ سپتامبر در محل دفتر مرکزی حزب برادر با رفیق ”جورج پایرس“، عضو هیئت سیاسی حزب و مسئول دایرهٔ آموزش حزب کمونیست پرتغال دیدار و در رابطه با تحول‌های اخیر سیاسی ایران، موافقت‌نامه وین، پیامدهای آن در موازنهٔ نیروها در خاورمیانه، و ضرورتِ مبارزه برای صلح، زمینه‌های گسترش و تعمیق رابطه متقابل بین دو حزب، تبادل‌نظر کرد.
هیئت نمایندگی حزب توده ایران در مراسم افتتاحیه و اختتامیه باشکوه فستیوال شرکت کرد و در جایگاه مهمانان بین‌المللی قرار گرفت. مراسم باشکوه اختتامیه جشنواره که در حضور بیش از صدهزار عضو و هوادار حزب کمونیست پرتغال و دیگر شهروندان ترقی‌خواه این کشور برگزار شد، بازتاب‌دهندهٔ مبارزهٔ همه‌جانبه‌ای است که حزب کمونیست و چپ ترقی‌خواه پرتغال برضدِ امپریالیسم و سرمایه‌داری اتحادیهٔ اروپا سازمان داده‌اند. رفیق جرونیمو د سوزا، دبیر کّل حزب کمونیست پرتغال، در این مراسم سخنرانی مهمی ایراد کرد.
حزب کمونیست پرتغال، نیروی محرکهٔ مبارزه در راه صلح، دموکراسیِ واقعی، و سوسیالیسم
رفیق “جرونیمو د سوزا”، در سخنرانی‌ای مفصل،ازجمله گفت:”ژرفشِ بحران ساختاری سرمایه‌داری، مشخصهٔ دوران ماست. اقتصاد سرمایه‌داری و بحران مالیِ آن، پیوسته و بی‌انتها، به‌راه‌ها و شکل‌های مختلف، در اقصیٰ نقاط جهان خود را آشکار می‌کند. ما در همه‌جا تشدیدِ خشونت‌آمیز ستیزه‌خوئی و پرخاشگری امپریالیسم را شاهدیم. در جهانی که مشخصهٔ مهم آن فرایندِ تغییر و جابه‌جایی نیروها و عوامل تعیین کننده است، به‌‌روشنی آشکار می‌شود که قدرت‌های اصلی امپریالیستی حاضر به پذیرش از دست دادن استیلا و هژمونی خود نیستند، و با [حربهٔ] نظامی‌گری و جنگ در حفظِ آن تلاش می‌ورزند.عوامل و سرچشمهٔ تنش و درگیری‌های رو به‌افزایش و گسترنده در اقصیٰ نقاط دنیا اسباب عملی کردن اقدام‌های جنایت‌کارانه در بی‌ثبات کردن و مداخله‌های خارجی [در دیگر کشورها] است. ۷۰ سال پس از پیروزی و غلبه بر فاشیسم نازی، که ما آن را گرامی می‌داریم، فاشیسم دیگربار در مناطق مختلف دنیا سر برمی‌آورد. این در اکراین به‌وضوح مشاهده می‌شود، یعنی جایی که در آن قدرت الیگارشی‌ای کودتایی و گروه‌های فاشیستی- با پشتیبانی آمریکا و اتحادیه اروپا- به مردم خود یورش می‌برند و انسان‌های دمکرات و آزادی‌خواه شامل کمونیست‌ها را اعدام می‌کنند
.
اینان قربانیان ترور، وحشت‌آفرینی، و بی‌قانونی‌اند. ما مایلیم به کمونیست‌های اکراینی که در اینجا حضور دارند همبستگی، اتحاد، و پشتیبانی‌مان را از آنان ابراز کنیم. ژرفشِ تضاد و مبارزه طبقاتی، و سرشت و ماهیت شدت‌یابندهٔ استثمارگرانه، ظالمانه، تهاجمی، و غارت‌گرانهٔ سرمایه‌داری، مهم و مغتنم بودن فرصت از برای طرح و برنامه کمونیستی برای بنای جامعهٔ نوین، سوسیالیسم، و کمونیسم را آشکارتر می‌سازد. این است چشم‌انداز عمده و وسیع مبارزه و پیکار که به روش‌های گوناگون و در مرحله‌های مختلف، کارگران و مردم با آن روبه‌رو می‌شوند. حزب کمونیست پرتغال، حزبی میهنی و انترناسیونالیستی است که با چالش‌های عمده‌ای دست‌وپنجه نرم کرده و با آن‌ها پیکار می‌کند. باصراحت به شما می‌‌گویم، می‌توانید روی حزب کمونیست پرتغال و نقش و مشارکتش در نبرد و مبارزهٔ گسترده‌تر در راه رهایی کارگران و مردم حساب کنید. وضعیت وخیم سقوط، تنزل، پس‌رفت، وابستگی، و فقری که پرتغال بدان دچار شده است را نمی‌توان از سال‌های ادغام در اروپای سرمایه‌داری و فهرست تحمیل‌های آن تفکیک کرد و همچنین، نمی‌توان از سیاست ویرانگر و مخرب جناح راست در طول سالیان متمادی و لایحهٔ ملیِ رسمیت یافته و اجرایی شده از سوی دولت‌های سوسیال‌دموکرات و راست‌گرای حاکم جدا کرد. تبانی و هم‌دستی‌های فعالانه آن‌ها، و تدابیر و بهانه‌های سفسطه آمیزشان دربارهٔ ورشکستگی‌ای قریب‌الوقوع بود که سیاست استثماری و فقیرسازیِ کارگران و مردم و چپاولِ ثروت‌های کشور- که تا کنون شاهد آن‌ها بوده‌ایم- را [به کشور] تحمیل کرد، و آن‌ها هنوز هم در پی ادامهٔ همان سیاست‌ها هستند. اگر امروز پرتغال کشوری فقیرتر، شکننده‌تر، و وابسته‌تر است، ما این را وام‌دار آن‌ها و سیاست فاجعه‌آمیزشان در احیایِ سرمایه‌داری و بازگرداندن انحصارها هستیم. اگر امروز با شرایط اجتماعی‌ای بهت‌آور مواجهیم که در آن سطح بالایی از بیکاری زندگیِ یک‌میلیون و دویست هزار پرتغالی را تحت تأثیر خود قرار داده است، و اگر میزان بی‌رحمانه‌ای از بی‌ثباتیِ شغلی، کاهشِ شدید درآمدهای کارگری و بخش بزرگی از جمعیت کشور را شاهدیم، وام‌دارِ آن‌ها [حزب‌های سوسیال‌دموکرات و راست] و سیاست‌های آن‌ها در تداوم استثمار نیروی کار هستیم. در انتخابات ۴ اکتبر کارگران و مردم این فرصت را دارند که با ریختن آرای خود به صندوق‌های رأی به‌نفعِ ”ائتلاف اتحادیه دموکراتیک“، [این رأی‌ها را] به بیانیه‌یی در محکومیت حزب‌های راست‌گرا و سه‌گانه تبدیل کنند. در ۴ اکتبر مردم پرتغال دو گزینه پیش‌رو دارند: پشتیبانی و رأی دادن به‌نفعِ ”ائتلاف اتحادیه دموکراتیک“، و درنتیجه، گسستن از سیاست‌های فاجعه‌آمیزی که این‌همه بدبختی به‌بار آورده است و محکوم کردن کسانی که مسئول این بدبختی‌ها هستند، یا برعکس، رأی دادن به حزب‌های محور، یعنی به حزب‌هایی باسیاست‌های راست‌گرایانه، و فراهم کردن این امکان برای این حزب‌ها تا چند سال دیگر به سیاست‌های استثماری، فقیر سازی، و سرکوب کشور ادامه دهند. به‌جای تسلیم در برابر خواست‌‌های اتحادیهٔ اروپا، حزب کمونیست پرتغال جدایی از پیمان بودجه و مکانیسم، یا به‌اصطلاح “مدیریت اقتصادی“ را، به‌منظورِ احیا و تقویت استقلال ملی، پیشنهاد می‌دهد و همین‌طور نیز مطالعه و آماده‌سازی پرتغال را در مسیر نجات از تسلیم به حوزهٔ یورو. به‌جای کاهشِ دستمزدها و حقوق بازنشستگی و دیگر درآمدها، حزب کمونیست پرتغال بالا بردنِ آنچه دزدیده شده، یعنی: ارزش کار و نیروی کار، دفاع از حقوقِ آنان [رأی‌دهندگان] درحکم یکی از شرط‌های توسعه، و وارونه‌سازیِ مسیر بی‌ثباتیِ دستمزدهای ناچیز شامل تعیینِ حداقل دستمزد ملی برابر با ۶۰۰ یورو از آغاز سال ۲۰۱۶ را پیشنهاد می‌دهد. ما از این تریبون، به همهٔ نیروهای رزمندهٔ تازه‌نفس، سازمان‌ها و ارگان‌های مبارز و رزمندهٔ حزبی، جوانان کمونیست پرتغال و سازمان جوانان کمونیست پرتغال، درود می‌فرستیم.کارگران، جوانان، و مردم پرتغال! کشور به یک حزب کمونیست پرتغال قدرتمندتر نیاز دارد. هدفی که ما با اطمینان در نظرگاه داریم و در پی آنیم، ضرورتی اساسی است، یعنی مشارکت بیشتر، تحقق بخشیدن و جامعه عمل پوشاندن به کارزارِ متحد، گسترشِ نیروهای حزبی، سازمان‌دهیِ بیشتر، ازجمله در ادارات و محل کار، تشدیدِ تبلیغات و انتشار مطبوعاتِ حزبی، به‌ویژه “آوانته”! و برداشتنِ گام‌هایی دیگر در جهت تضمین استقلال مالی حزب. حزبی قوی‌تر که، برای گسستن از سیاست‌های راست‌گرایانه و جایگزین کردن سیاستی میهن‌دوستانه و چپ، به‌هدفِ عملی کردنِ برنامهٔ “دموکراسی‌ای پیشرفته- ارزش‌های آوریل در آینده پرتغال”، بتواند پیکار کند. ساختن حزبی نیرومندتر و پروپیمان با ویژگی‌هایی بنیادین که آن را با سرشت و ماهیتی از برای حزب طبقه کارگر و همه زحمتکشان تعریف می‌کنند: باهدف‌هایی در جهت ساختن جامعهٔ نوین، سوسیالیسم و کمونیسم، با پایه‌های نظری مارکسیسم-لنینیسم، با اصول کاری‌ای برگرفته از توسعه خلاقانهٔ مرکزیتِ دمکراتیک (سانترالیسمِ دمکراتیک)، دموکراسی‌ای ژرف، رهبریِ مرکزی‌ای واحد و جهت‌گیریِ عمومی‌ای واحد، و مشخصه‌اش حزبی میهنی و انترناسیونالیستی است. یک هویت، یک آرمان، و یک پروژه بر اساس قدرت ایمان راسخ ما و حقانیتِ مبارزهٔ ما، و اینکه امروز واقعیتِ جهان آن را بیش‌ازپیش مطرح می‌کند.”
به نقل از «نامه مردم» شماره ۹۸۳، ۱۳ مهرماه ۱۳۹۴
