نه به ”ناتو“! آری به صلح! نه به مانورهای نظامی ۲۰۱۵ ”ناتو“ در اسپانیا، ایتالیا، و پرتغال
در آستانهٔ اعلام آغاز یکی از بزرگ‌ترین مانورهای نظامی ”ناتو“، شورای صلح و همکاری پرتغال (مسئول کمیسیون اروپایی شورای جهانی صلح) متن بیانیه‌ای را در مخالفت با نظامیگری ناتو و در دفاع از صلح منتشر کرد که شماری از سازمان‌های هوادار صلح در سراسر جهان از آن حمایت و نیز آن را امضا کرده‌اند. ترجمهٔ این بیانیه را در ادامه می‌خوانید.
”ناتو“ اعلام کرده است که از آغاز اکتبر تا آغاز نوامبر [هفتهٔ دوّم مهر تا هفتهٔ دوّم آبان] امسال مانورهای نظامی گسترده‌ای را در اسپانیا و ایتالیا و پرتغال اجرا خواهد کرد. در این مانورها بیشتر از ۳۶هزار نیروی نظامی از ۲۸ کشور عضو این سازمان نظامی سیاسی و از دیگر سازمان‌ها و کشورهای ”همیار“ شرکت خواهند داشت.
این رشته مانورها که یکی از بزرگ‌ترین مانورهای ”ناتو“ در تاریخ آن محسوب می‌شود، ادامهٔ مانورهای نظامی آمریکا و ”ناتو“ در چندین منطقهٔ دیگر اروپا، از جمله در دریای بالتیک، اروپای شرقی (استونی، لتونی، لیتوانی، لهستان، اوکراین)، و دریای سیاه است. این مانورها نمایش بارز گردن‌کشی و شدّت عمل بی‌وقفه نسبت به کشورهای اروپای شرقی و از جمله علیه فدراسیون روسیه است.
”ناتو“ تشکیل یک نیروی واکنش ۱۳ تا ۳۰ هزار نفری دائمی و یک نیروی استقرار سریع ۵۰۰۰ نفری را اعلام کرده است. بر اساس سیاست راهبردی ”ناتو“ که در نشست سران آن در سال ۲۰۱۰ در لیسبون (پرتغال) تصویب شد، حیطهٔ عمل این نیروها محدود به دفاع از سرزمین‌های کشورهای عضو ”ناتو“ نخواهد بود.
”ناتو“ به مثابه ضمیمه و ادامهٔ نیروی نظامی ایالات متحد آمریکا و مطابق با منافع آمریکا عمل می‌کند، و ابزاری برای تجاوز به ملّت‌ها و کشورهای مستقل است.
یکی از هدف‌های اعلام شدهٔ مانورهای کنونی ”ناتو“ آزمودن توانایی‌های ”ناتو“ برای مداخلهٔ نظامی در منطقهٔ مدیترانه، در شمال آفریقا، و در خاورمیانه است. تجاوز ”ناتو“ به لیبی و تصمیم به استفاده از پایگاه نظامی موران در اسپانیا را فراموش نکرده‌ایم. مرکز فرماندهی نظامی آمریکا در امور آفریقا (AFRICOM) در این پایگاه قرار دارد، و این نشان از امکان مداخله در این قاره دارد.
در زمانی که در خیلی از کشورها مردم مجبور به تحمّل سختی‌ها و از خود گذشتگی‌های طاقت‌فرسا شده‌اند و حقوق و خدمات اجتماعی‌شان را از آنها می‌گیرند، ”ناتو“ اعلام می‌کند که قصد دارد هزینه‌های نظامی‌اش را افزایش دهد، مسابقهٔ تسلیحاتی دوباره‌ای را به راه می‌اندازد، و نظامیگری فزاینده در روابط بین‌المللی را رواج می‌دهد، که استقرار خطرناک سامانهٔ ضدموشکی آمریکا در خاک اروپا، گسترش پایگاه‌های نظامی و حضور نظامی از آمریکای لاتین و منطقهٔ کاراییب تا خاور دور و منطقهٔ اقیانوس آرام نمونه‌های بارز آنند.
از این رو، سازمان‌های امضاکنندهٔ زیر که متعهد به ساختن دنیایی آزاد، عادلانه و پیشرو هستند و به آرمان‌های حاکمیت ملّی و استقلال کشورها، عدم مداخله، و عدم تجاوز معتقد و وفادارند، متعهد به راه‌حل‌های صلح‌آمیز برای مناقشه‌های بین‌المللی، برابری ملّت‌ها و کشورها، براندازی امپریالیسم و استعمار و هر گونه سلطه‌طلبی، خلع سلاح و انحلال گروه‌بندی‌های سیاسی-نظامی‌اند، و خود را مدافع سرسخت و استوار صلح می‌دانند، تصریح و تأکید می‌کنند که:
باید به این مانورهای نظامی جنگ‌طلبانه نه گفت؛
باید خواهان انحلال ”ناتو“ شد؛
هر کشور و ملّتی حق دارد مستقلانه تصمیم بگیرد و برای خروج از ”ناتو“ تلاش کند؛
ساختن دنیایی صلح‌آمیز، آزاد و عادلانه که در آن حقوق بشر و عدالت اجتماعی برقرار باشد ضرورتی مبرم است.
سازمان سراسری صلح و همبستگی هندوستان
جمعیت دفاع از صلح، همبستگی، و دموکراسی (ایران)
همایش بلگراد برای دنیای برابری‌ها (صربستان)
کارزار خلع سلاح هسته‌یی (بریتانیا)
مرکز همبستگی با ملّت‌ها و مبارزه در راه صلح (برزیل)
شورای صلح و همکاری پرتغال
شورای صلح قبرس
جنبش صلح چک
شورای صلح آلمان
کمیتهٔ تنش‌زدایی و صلح یونان
کُنش بین‌المللی برای رهایی (بلژیک)
پزشکان مالزیایی مدافع مسئولیت اجتماعی
کمیتهٔ صلح و همبستگی فلسطین
ائتلاف صلح و بی‌طرفی (ایرلند)
جمعیت صلح ترکیه
جمعیت مدنی سربازان مخالف جنگ (جمهوری چک)
شورای صلح و همبستگی سودان
شورای صلح سوئد
شورای صلح آمریکا
جنبش صلح فلاندر (بلژیک)
به نقل از «نامه مردم» شماره ۹۸۳، ۱۳ مهرماه ۱۳۹۴
