گزارشِ هیئت نمایندگی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران از بیست‌ویکمین کنگرهٔ حزب کمونیست آلمان [دک‌پ]
بیست‌ویکمین کنگرهٔ حزب کمونیست آلمان [دک‌پ]، با شعارهای محوری: مخالفت با انحصارها، مبارزه بر ضد جنگ و سیاست چرخش به راست، با شرکت ۱۷۰ نمایندهٔ حزبی، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آبان‌ماه/۱۴ و ۱۵ نوامبر ۲۰۱۵، در شهر فرانکفورت، برگزار شد.
به‌دعوتِ حزب کمونیست آلمان [دک‌پ]، نمایندگان ۲۸ حزب کمونیست و کارگری، ازجمله حزب توده ایران، از چهار قارهٔ جهان، در مقام میهمان و ناظر، در کنگرهٔ حزب برادر شرکت داشتند. نمایندهٔ “حزب کمونیست سوازی‌لَند” نیز- کشوری در همسایگی آفریقای جنوبی، که حزب کمونیست آن در سال ۲۰۱۲ تأسیس شده است- برای نخستین بار در این کنگره شرکت داشت. از سوی حزب چپ آلمان [Die Linke] و برخی سازمان‌های آلمانی نیز نمایندگانی به این کنگره اعزام شده بودند. ۲۴ حزب برادر دیگر هم با ارسال پیام‌های همبستگی، از بیست‌ویکمین کنگرهٔ حزب کمونیست آلمان [دک‌پ] استقبال کردند.
سفیران دولت‌های کوبا و جمهوری لائوس نیز- به‌نمایندگی از سوی حزب‌های کمونیست کشورهایشان- در این کنگره حضور یافتند. سفیر کوبا در آلمان، در سخنرانی‌ای کوتاه پس از ابراز همبستگی با حزب کمونیست آلمان و مبارزهٔ آن در راه صلح، ترقی، و سوسیالیسم، دربارهٔ تجدید روابط میان آمریکا و کوبا نیز سخن گفت. در پیام همبستگیِ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران به کنگره، روابط متقابلِ دیرپا میان دو حزبِ برادر، وضعیتِ ویژه و حساسِ خاورمیانه، و شرایط سیاسیِ ایران، همراه با تحلیل‌های حزب دربارهٔ مبارزه کنونی مردم ما مورد تاکید قرار گرفت.
بحث و باریک‌بینی دربارهٔ سندِ سیاسی اصلیِ ارائه‌شده از سوی رهبریِ سال‌های اخیرِ حزب برادر و همچنین سندِ ”سمت‌گیری“ و تصویب آن‌ها، از بخش‌های بااهمیت این کنگرهٔ کمونیست‌های آلمان بود. سازمان‌های حزبیِ حزب کمونیست آلمان [دک‌پ]، اصلاحیه‌های متعددی را به‌منظورِ تکمیل این دو سند ارائه داده بودند، که در کنگره به‌بحث گذاشته شدند. نمایندگان کنگره پس از بحث و گفت‌وگوی فراوان، دو سند ارائه‌شده به کنگره را- همراه با گنجانیدن تغییرهایی در آن‌ها، تغییرهایی که به‌تصویبِ کنگره رسید- با اکثریتِ آراء تصویب کردند. دو بحث دیگر در کنگره، ازجمله در رابطه با احتمال خاتمه دادن به عضویت مشاورحزب کمونیست آلمان در حزب “چپ اروپا“، به‌فرجام نرسید، و قرار شد که در نشستِ یک‌روزهٔ اضافی‌ای- در بهمن یا اسفندماه جاری- نمایندگان کنگره دربارهٔ آن‌ها به‌طورِ نهایی تصمیم‌گیری کنند. در سند اصلیِ مصوب کنگره، مهم‌ترین مسائل جهان ازجمله جنگ در خاورمیانه، تحول‌های تراژیک و جنگ در سوریه، عراق، افغانستان، فلسطین و همچنین لیبی و اوکراین و رابطهٔ این جنگ‌ها با امپریالیسم توجه و بررسی شده است. در بخشی از کارِ بیست‌ویکمین کنگرهٔ حزب کمونیست آلمان، دربارهٔ بحرانِ ادامه‌یابندهٔ اقتصادی در کشورهای سرمایه‌داری، خطرِ افزایش جنگ در سطح جهان، مسئلهٔ اتحادیه اروپا و نقش و عملکرد دولت آلمان در همه این موردها، بحث و بررسی شد. در سند سیاسی مصوب کنگره ازجمله آمده است: آیا امپریالیسم آلمان صلح‌جو است؟ دربارهٔ رفتارهای گونه‌گونِ دولت آلمان در عراق، لیبی، افغانستان، و اوکراین چه توضیحی می‌توان داد؟
در این سند همچنین به نکته‌های زیر اشاره و تصریح می‌شود:
• دولتِ سرمایه‌داریِ انحصاری- امپریالیستی، کلیتی پیچیده متشکل از اجزای گوناگون رقیبان و منافع مختلف از انحصارها، گروه‌بندی از انحصارها در سطحِ ملی، ملی‌مختلط، و فراملی است. دولت‌ها نهاد اجتماعیِ مطلوبِ سرمایه‌داری‌اند و در حکم وسیله‌یی تعادل‌دهنده بین فراکسیون‌های مختلف گروه‌های سرمایه‌داری، عمل می‌کنند.
• خطرِ گسترش جنگ در جهان، درحال‌حاضر، جدی است. در این رابطه از ۳ گرایش می‌توان نام برد:۱. تلاش امپریالیست‌های غربی برای محاصرهٔ دولت سرمایه‌داریِ درحال‌رشدِ روسیه. ۲. تلاش به‌هدفِ محاصرهٔ چین، که رشدِ آن در زمینهٔ اقتصادیِ رشد ادامه دارد. ۳. تلاش در بستنِ قراردادهایی چون: ”توافق‌نامهٔ جامع اقتصادی و تجارتی CETA۱ و ”مشارکت تجاری و سرمایه‌گذاری کشورهای آتلانتیک“ TTIP۲ که مناسبات استثمارگرانهٔ سرمایهٔ بین‌المللی را تقویت می‌کنند.
• نباید فراموش کرد که از جنگ برای از میان بردنِ اضافه‌تولید و سامان دادن به اضافه‌انباشتِ فوق‌العاده در دورهٔ بحران سرمایه‌داری استفاده می‌شود. وارن بوفه (Warren Buffet) که جزو ۵ نفرِ نخست از مردان ثروتمند جهان است، در سال ۲۰۰۶ در این زمینه گفته است: ”مبارزه طبقاتی وجود دارد، آری، ولی این طبقهٔ من است، طبقهٔ ثروتمندان، که جنگ به‌راه می‌اندازد، و ما پیروز خواهیم شد.“ و این، بربریت و پایان بشریت است. روزا لوکزامبورک حق داشت که گفت: ”سوسیالیسم یا بربریت“.
• بحرانِ کنونی، بحرانِ ساختاری سرمایه‌داری است. این بحران، به‌ویژه، بحران شدیدِ مازاد تولیدِ اَدواری را نشان داد، که بازتابِ آن را در اقتصاد، سیاست، هنر، و همهٔ بخش‌های مختلف جامعهٔ سرمایه‌داری می‌توان دید.
• بحرانِ کنونی پایان نیافته است، نه در سطح جهان، نه در اروپا، و نه در اتحادیهٔ اروپا.
• تلاش‌های گوناگون نه‌تنها به‌حل معضلِ بحران موفق نگردیده، بلکه آن را تشدید نیز کرده است.
• شانس صادراتِ آمریکا و آلمان- پس از ویرانیِ اقتصاد کشورهای حاشیه اروپا- کاهش یافته است، و به‌همین دلیل، اکنون چشم این کشورها به دیگر نقاط دنیا دوخته شده است.
• قطعاً می‌توان گفت، امکان‌هایی که از سوی سرمایه‌داری در سطح فراملی فراهم شده‌اند نه‌تنها بحران را کاهش نداده، بلکه بر آن نیز افزوده است.
نمایندگان شرکت‌کننده در بیست‌ویکمین کنگرهٔ حزب کمونیست آلمان، در بخش مهم دیگری از کار کنگره، همچنین دربارهٔ جنبش صلح، فعالیت در اتحادیه‌ها، نحوه و شکلِ همکاری حزب کمونیست آلمان با دیگر حزب‌های مترقی، شرکت در انتخاباتِ آینده، و فعالیت‌های حزبی دیگر، بحث و گفت‌وگو کردند. اسناد مصوبِ کنگره، فصل جدیدی را برابر فعالیت‌های آتی حزب می‌گشاید. کنگره همچنین قطع‌نامه‌یی در رابطه با مسئلهٔ پناه‌جویان به‌تصویب رساند. در ادامه بحث‌های کنگره، انتخاب اعضای ارگان‌های رهبری حزب با شرکت همه نمایندگان دارای حقِ رأی انجام شد. در انتخابات ارگان‌های هدایت‌کنندهٔ حزب، رفیق پاتریک کوبله، با کسب ۱۳۱ رأی از مجموع ۱۶۵ رأی، مجدداً به سمت رهبر حزب انتخاب شد. رفقا “ورا ریختر” و “هانس پیتر بنر”، با کسب ۱۴۸ رأی نیز مجدداً به سمت معاونان رهبر حزب انتخاب شدند. ۱۱ رفیق زن و ۱۸ رفیق مرد، با کسب آرای لازم، در ترکیب ارگان مرکزی حزب قرار گرفتند. کنگره، پس از دو روز فعالیت چشمگیر، با همسراییِ سرود انترناسیونال به‌وسیلهٔ حاضران در کنگره، به فعالیت خود پایان داد.
———————————————-
1. Comprehensive Economic and Trade Agreement
2. Transatlantic Trade and Investment Partnership
به نقل از «نامه مردم»، شماره ۹۸۷، ۹ آذرماه ۱۳۹۴
